Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
14-09-07
16:03
Θα ήθελα να ευχαριστήσω το Δόκτωρα για τα δύο εξαιρετικά ποστ που μας χάρισε, όπως επίσης και για το εκπληκτικό κείμενο του Μίκη Θεοδωράκη, που στη συγκεκριμένη περίπτωση θα λειτουργήσει ως Διδάσκαλος για όλους μας. Παρακαλώ τους συνταξιδιώτες να το διαβάσουν με μεγάλη προσοχή. Το παζλ όσο πάει και σχηματίζεται. Έχω κι εγώ την ίδια άποψη με τον Δόκτορα για τις συγκρούσεις που έχουν συμβεί μέσα σε αυτό το θέμα και ήταν ουκ ολίγες. Θα ήθελα να υπεισέλθω σε μερικά σχόλια που ίσως να κάνουν πιο ευκρινή την ως τώρα εικόνα.
Λέγεται πως και ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ είχε μυηθεί από μόνος του και μάλιστα σε βάθος, σε εσωτερικές διδασκαλίες που συνήθως απαιτούν φοίτηση σε στοές και μυστικές εταιρείες, απλά γράφοντας μουσική. Μάλιστα έχω διαβάσει πως είχε καταλήξει στα ίδια ακριβώς συμπεράσματα με τον Έλληνα συνθέτη.
Ο Διδάσκαλος Μ. Θεοδωράκης σου δίνει την απάντηση φίλε Λόρυ. Και τα δύο ταυτόχρονα ισχύουν. Από τη συμπαντική αρμονία του μεγάκοσμου δημιουργείται ο μικρόκοσμος. Ο Κώστας ενυπάρχει στο Μέγα Χάος και το Μέγα Χάος στον Κώστα.
Και πάλι καίριο το ερώτημα του συνταξιδιώτη ΕΒ. Η απάντηση από το Διδάσκαλο:
Θα ήθελα ακόμη να πω σε αυτό το σημείο, απαντώντας και στις αιτιάσεις του Λόρυ, ότι στη φιλοσοφία ο διαχωρισμός σε αρσενικό και θηλυκό, αριστερό και δεξιό, λογικό και συναίσθημα, χάος και αρμονία κλπ είναι συμβολικός και γίνεται μόνο για χρηστικούς λόγους, δηλαδή για να περιγράψει τα αντίθετα που με την αέναη αλληλεπίδρασή τους δημιουργούν την κίνηση των Άστρων, της Ζωής και του Παντός. Σε κάθε πλευρά αποδίδονται κάποιες ιδιότητες με την έννοια ότι έχουν ποιοτική σχέση με τη συμβολική ουσία της πλευράς στην οποία υποτίθεται ότι ανήκουν. Για παράδειγμα, στο Θηλυκό αποδίδεται η δεκτικότητα και η τρυφερότητα, χωρίς να σημαίνει ότι το αρσενικό είναι ανίκανο να εκδηλώσει τέτοιες ιδιότητες. Σε τέτοια περίπτωση λέμε ότι ο άνδρας εκδηλώνει την «θηλυκή» πλευρά του. Αντίστοιχα στο Αρσενικό αποδίδονται η δύναμη και η ευθύτητα, που όταν μια γυναίκα τα εκδηλώνει, μιλάμε και πάλι για την «αρσενική» πλευρά της. Αυτό διατρέχει ολόκληρη την κάρτα των Εραστών, όπως δείχνουν τα γυμνά παιδιά-παραστάτες των νεονύμφων, αλλά και του Άρματος, αφού όπως είπαμε μέσα στην πανοπλία βρίσκονται ενωμένοι ο Αυτοκράτορας με την Αυτοκράτειρα. Δεν πρέπει στη φιλοσοφία και ιδιαίτερα στο μυστικισμό να σκεφτόμαστε με σχολαστικισμό.
Πράγματι αγαπητέ Δόκτωρ, εκείνη την εποχή, λίγο πριν πέσει η κάρτα των Εραστών, είχα πάρει κάποιο σημάδι ότι βρισκόμασταν υπό την επίδραση του Άρη.
Θα ήθελα να διευκρινίσω σε όλους τους συνταξιδιώτες, ότι όταν ομιλώ για το Μέγα Χάος, δεν εννοώ το Χάος όπως αναφέρεται εδώ, με την έννοια της αντίθεσης και της δυσαρμονίας, ούτε με την έννοια της εντροπίας με την οποία συνήθως το ταυτίζουμε. Το Μέγα Χάος είναι η εναρμόνιση της Αρμονίας και του Χάους, από την οποία πηγάζει ο Νόμος. Πρόκειται γιʼ αυτό που αναφέρεται στη σύγχρονη χαοτική θεωρία, ως Μορφοποιημένο Χάος (PatternedChaos). [Σας παραπέμπω στο θέμα IChing και DNA για περισσότερα, αν και ακόμη δεν έχω γράψει τίποτε σʼ αυτό.] Οπότε με αυτήν την έννοια…
Πολλοί πιστεύουν πως αυτό που κάνουμε με τις κάρτες είναι απλά ένα παιχνίδι. Μπορεί!! Όμως και πάλι μάλλον εννοούμε το ίδιο πράγμα. Όπως λέει και το βιβλίο «Οκτώ» για το σκάκι: «...και ως παιχνίδι που είναι, θα διαρκέσει για πάντα».
Αυτό το παραθέτω ως απάντηση στον Λόρυ, ο οποίος αμφισβητεί τη δύναμη των συμβόλων και την έννοια του συλλογικού υποσυνείδητου, ή του Χώρου των Ιδεών. Ευτυχώς υπάρχουν σοφότεροι Διδάσκαλοι από εμένα φίλε Λόρυ.
Παραπέμπω και πάλι στην κάρτα των Εραστών και σε όσα έχω αναφέρει για τη γονιμοποίηση.
Τέλος, θα ήθελα να δώσω μια μικρή απάντηση σε όσους μας χαρακτήρισαν ως Μαύρους Μάγους.
.αξιοσημείωτο όμως -ας μου επιτραπεί να πω- είναι το ότι κατέληξα έστω και μετά 2.500 χρόνια στα ίδια συμπεράσματα εντελώς μόνος, οδηγημένος βασικά από τις δικές μου εμπειρίες, τις οποίες απέκτησα γράφοντας μουσική
Λέγεται πως και ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ είχε μυηθεί από μόνος του και μάλιστα σε βάθος, σε εσωτερικές διδασκαλίες που συνήθως απαιτούν φοίτηση σε στοές και μυστικές εταιρείες, απλά γράφοντας μουσική. Μάλιστα έχω διαβάσει πως είχε καταλήξει στα ίδια ακριβώς συμπεράσματα με τον Έλληνα συνθέτη.
Το Μέγα Χάος είναι σαν καθρέφτης. Σου στέλνει πίσω αυτά που του εκπέμπεις.
Όσο για το Μέγα Χάος, δε ξέρω τι εννοείς γιατί συχνά μιλάς για σένα στο 3ο πρόσωπο οπότε δε ξέρω πότε είναι Χάος και πότε είναι Κώστας.
Η ψυχή μας έχει σαν κύρια και σωτήρια ιδιότητα την αντανάκλαση. Όταν ένα φαινόμενο δυναμικό, που όμως έχει άμεση σχέση με τους νόμους που την διέπουν, τεθεί ζωντανό μπροστά της, τότε αυτή δεν το καθρεφτίζει μονάχα παθητικά, αλλά το μιμείται δυναμικά, πλαστικά και κινείται σύμφωνα με τη δική του κίνηση. Γι' αυτό τον λόγο πρέπει να βάλουμε απέναντι της έναν άλλο κόσμο Αρμονικό.
Ποιος τον πλάθει; Η Φαντασία με τον Νου. Έτσι απέναντι στην μεγάλη, την συμπαντική αρμονία του «μεγάκοσμου» δημιουργείται ο «μικρόκοσμος».
Ο Διδάσκαλος Μ. Θεοδωράκης σου δίνει την απάντηση φίλε Λόρυ. Και τα δύο ταυτόχρονα ισχύουν. Από τη συμπαντική αρμονία του μεγάκοσμου δημιουργείται ο μικρόκοσμος. Ο Κώστας ενυπάρχει στο Μέγα Χάος και το Μέγα Χάος στον Κώστα.
Θεωρώ πολύ άδικο να θεωρούμε την λογική να συνδέεται με την σώμα και την ύλη. Αν δεχτούμε ότι υπάρχει κάτι πιο πέρα και κάτι διαφορετικό από την ύλη τότε αυτό σίγουρα είναι η λογικό. Τόσες επιστήμες, που δεν έχουν καμία σχέση με την ύλη, βασίζονται στην λογική.
Η λογική ίσως και η αιτία που υπάρχει αυτό το θέμα.
Η λογική είναι το μόνο μονοπάτι που συνδέει την ύλη με την ψυχή ή μήπως η λογική ταυτίζεται με την ψυχή;
Και πάλι καίριο το ερώτημα του συνταξιδιώτη ΕΒ. Η απάντηση από το Διδάσκαλο:
Ένας διάσημος σύγχρονος φυσικός επιστήμονας, ο WestminsterFuller, έχει γράψει το εξής: «Όταν προσπαθώ να λύσω ένα πρόβλημα, δεν με απασχολεί καθόλου το θέμα της ομορφιάς. Το μόνο που σκέφτομαι είναι πώς να λύσω το πρόβλημα. Αν όμως φτάσω στο τέλος και η λύση που προέκυψε δεν μου φαίνεται όμορφη, τότε ξέρω ότι κάπου έχω κάνει κάποιο λάθος». Αυτό ως ένα σχόλιο επί της ομορφιάς της Λογικής. Από την άλλη μεριά, ο Μ. Θεοδωράκης μας λέει:Ο Απόλλων υπήρξε ο κατ' εξοχήν Θεός των Ελλήνων. Πίσω από την αναζήτηση και κατάκτηση του Ωραίου υπάρχει η τάση προς το Απόλυτο και η κυριαρχία των Καθαρών Ιδεών. Τα στοιχεία αυτά όμως συνέτειναν στην απογείωση από την αλήθεια της σάρκας και των αισθήσεων, που από έναν άλλο δρόμο οδηγούν στον ψυχικό εξαγνισμό και στην ψυχική κάθαρση. Και από κει στην θεία Μέθη με την υπέρβαση του συμβατού και την κατάκτηση μιας καινούριας πνευματικότητας, σημαδεμένης με το πυρακτωμένο σίδερο του τραγικού. Αυτό το μέγα έλλειμμα ήρθε να συμπληρώσει ο Διόνυσος επιβάλλοντας το δικό του «αληθές».
Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που υποστηρίζω το Ελληνικό πνεύμα και αμφισβητώ τις Ευρωπαϊκές κοινωνίες και την κουλτούρα τους αγαπητοί μου συνταξιδιώτες.Είδαμε εξ άλλου σε ποια αδιέξοδα και σε ποια ψυχική ξηρασία έχει οδηγήσει τον δυτικό άνθρωπο ο καθαρός ορθολογισμός.
Και πόσο παράξενος μου φαίνεται ο συνδυασμός αυτής της μίζερης Λογικής με την τυφλή θρησκευτική πίστη, όποια κι αν είναι αυτή, γεγονός που τείνει να γενικευτεί στα υψηλά στρώματα των δυτικών κοινωνιών.
Θα ήθελα ακόμη να πω σε αυτό το σημείο, απαντώντας και στις αιτιάσεις του Λόρυ, ότι στη φιλοσοφία ο διαχωρισμός σε αρσενικό και θηλυκό, αριστερό και δεξιό, λογικό και συναίσθημα, χάος και αρμονία κλπ είναι συμβολικός και γίνεται μόνο για χρηστικούς λόγους, δηλαδή για να περιγράψει τα αντίθετα που με την αέναη αλληλεπίδρασή τους δημιουργούν την κίνηση των Άστρων, της Ζωής και του Παντός. Σε κάθε πλευρά αποδίδονται κάποιες ιδιότητες με την έννοια ότι έχουν ποιοτική σχέση με τη συμβολική ουσία της πλευράς στην οποία υποτίθεται ότι ανήκουν. Για παράδειγμα, στο Θηλυκό αποδίδεται η δεκτικότητα και η τρυφερότητα, χωρίς να σημαίνει ότι το αρσενικό είναι ανίκανο να εκδηλώσει τέτοιες ιδιότητες. Σε τέτοια περίπτωση λέμε ότι ο άνδρας εκδηλώνει την «θηλυκή» πλευρά του. Αντίστοιχα στο Αρσενικό αποδίδονται η δύναμη και η ευθύτητα, που όταν μια γυναίκα τα εκδηλώνει, μιλάμε και πάλι για την «αρσενική» πλευρά της. Αυτό διατρέχει ολόκληρη την κάρτα των Εραστών, όπως δείχνουν τα γυμνά παιδιά-παραστάτες των νεονύμφων, αλλά και του Άρματος, αφού όπως είπαμε μέσα στην πανοπλία βρίσκονται ενωμένοι ο Αυτοκράτορας με την Αυτοκράτειρα. Δεν πρέπει στη φιλοσοφία και ιδιαίτερα στο μυστικισμό να σκεφτόμαστε με σχολαστικισμό.
Νόμιζα ότι είχα βρει την Αρμονία και την αγάπη, αλλά παραμόνευε ο 'Άρης και ο πόλεμος σ' εκείνο το στάδιο. Το Εγώ του Κριού ('Άρη), θεού του πολέμου. Δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Είμαστε όλοι ΕΝΑ, πιόνια της Συμπαντικής διαπλοκής.
Πράγματι αγαπητέ Δόκτωρ, εκείνη την εποχή, λίγο πριν πέσει η κάρτα των Εραστών, είχα πάρει κάποιο σημάδι ότι βρισκόμασταν υπό την επίδραση του Άρη.
Όπως μάλιστα σου είχα διηγηθεί κατʼ ιδίαν, κάποιο από τα σύμβολα του Αυτοκράτορα μου είχε φανερωθεί πολλά χρόνια πριν ως το Τοτέμ μου. Δεν ήταν φανταστική εκείνη η ιστορία!!Όμως ήδη η ύπαρξη του Κρέοντα και η ταύτιση του με το Χάος μας οδηγεί στη δημιουργία νέων αντιθέσεων που καταλήγουν στην θυσία της Αντιγόνης.
Συνεχίζοντας τη δική μου εσωτερική κατάδυση και την αστρική μου περιπλάνηση στις ρίζες του όντος, συνειδητοποίησα με την βοήθεια της μουσικής, αλλά και του φιλοσοφικού στοχασμού, την συνύπαρξη Αρμονίας και Χάους, ως μιας πρωτογενούς Αντίθεσης, από την οποία πηγάζει η ύπαρξη και όλοι οι Νόμοι, πρόδηλοι και μυστικοί, που την καθορίζουν σε όλες της τις εκφάνσεις.
Το διάστημα της 8ης (οκτάβας) υπήρξε το θεμέλιο και η βάση όπου δέσποζε η Αντίθεση του 'Αρτιου με το Περιττό, του Ενός με το Δύο και όπου η αντίθεση αυτή οδηγούσε στην τέλεια εναρμόνιση.
Θα ήθελα να διευκρινίσω σε όλους τους συνταξιδιώτες, ότι όταν ομιλώ για το Μέγα Χάος, δεν εννοώ το Χάος όπως αναφέρεται εδώ, με την έννοια της αντίθεσης και της δυσαρμονίας, ούτε με την έννοια της εντροπίας με την οποία συνήθως το ταυτίζουμε. Το Μέγα Χάος είναι η εναρμόνιση της Αρμονίας και του Χάους, από την οποία πηγάζει ο Νόμος. Πρόκειται γιʼ αυτό που αναφέρεται στη σύγχρονη χαοτική θεωρία, ως Μορφοποιημένο Χάος (PatternedChaos). [Σας παραπέμπω στο θέμα IChing και DNA για περισσότερα, αν και ακόμη δεν έχω γράψει τίποτε σʼ αυτό.] Οπότε με αυτήν την έννοια…
Οπότε, ο μυημένος συνταυτίζεται με την Παγκόσμια Αρμονία. Ζει!
Κατέληξα τελικά ότι επειδή μας είναι αδύνατο να συλλάβουμε την Λογική αυτού του Ακατανόητου Συμπαντικού Κέντρου είναι καλό να θεωρούμε την 'Αλογη Λογική του σαν ένα Παιχνίδι χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς νόημα ή σκοπό.
Πολλοί πιστεύουν πως αυτό που κάνουμε με τις κάρτες είναι απλά ένα παιχνίδι. Μπορεί!! Όμως και πάλι μάλλον εννοούμε το ίδιο πράγμα. Όπως λέει και το βιβλίο «Οκτώ» για το σκάκι: «...και ως παιχνίδι που είναι, θα διαρκέσει για πάντα».
Το ερώτημα είναι: «Πώς καθορίζεται η ύπαρξη και η έννοια του σύμφωνου και του διάφωνου; Με ποια κριτήρια; Και με ποιες πειραματικές επαληθεύσεις; Η συνήθης απάντηση είναι «γιατί έτσι το θέλει το ανθρώπινο αυτί και έτσι το δέχεται ή το απορρίπτει η ανθρώπινη ψυχή». Γιατί όμως; Γιατί το «σύμφωνο» μας προκαλεί ψυχική ευδαιμονία και πνευματική ανάταση, ενώ αντίθετα «το διάφωνο» δημιουργεί μέσα μας αναταραχή, δυσφορία, ψυχικό αδιέξοδο και πνευματικό τραύμα; 'Αρα θα πρέπει να υπάρχει μέσα μας από την γέννηση μας ένα αρχέτυπο Αρμονίας που πάλλεται θετικά στην περίπτωση της ηχητικής συμφωνίας και αρνητικά στην περίπτωση της ηχητικής διαφωνίας (που ονομάζεται και κακοφωνία). 'Αρα η Αρμονία στη Μουσική αντιστοιχεί στην Αρμονική συνύπαρξη των άστρων και των Γαλαξιών, ενώ η Δυσαρμονία στο Χάος
Αυτό το παραθέτω ως απάντηση στον Λόρυ, ο οποίος αμφισβητεί τη δύναμη των συμβόλων και την έννοια του συλλογικού υποσυνείδητου, ή του Χώρου των Ιδεών. Ευτυχώς υπάρχουν σοφότεροι Διδάσκαλοι από εμένα φίλε Λόρυ.
Κατά το στάδιο της επώασης συμβαίνουν περίεργες ψυχοσωματικές αντιδράσεις που θα πρέπει να συγκλονίζουν τον συνθέτη. Έως ότου φτάσει η στιγμή κατά την οποία η ακαθόριστη ηχητική αίσθηση που νοιώθει, πάρει μια συγκεκριμένη μουσική μορφή. Συνήθως τη μορφή μιας μελωδίας. Υπάρχει, δηλαδή, μια προς το παρόν ακατανόητη από την επιστήμη σύλληψη του εγκεφάλου, ο οποίος μόνο εάν είναι εκπαιδευμένος, μπορεί να την καταγράψει με τη βοήθεια ενός μουσικού οργάνου είτε απ' ευθείας στο πεντάγραμμο.
Η άποψη μου για τη διαδικασία αυτή είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο γονιμοποίησης κατά το οποίο η ψυχή που θέλει να γεννήσει μουσική προετοιμάζεται, ώστε να προκαλέσει και να δεχτεί το σπέρμα που θα την γονιμοποιήσει. Ποιο είναι αυτό το σπέρμα και από πού προέρχεται; Το γεγονός ότι όλα τα έργα της μουσικής τέχνης έχουν κοινά γνωρίσματα στη βάση τους, ανεξάρτητα από τις ιδιομορφίες που υπάρχουν μεταξύ τους στις κορυφές, δείχνει ότι κάπου υπάρχει μια ενιαία δεξαμενή μουσικής απ' όπου προέρχεται το σπέρμα της μουσικής γονιμότητας.
Παραπέμπω και πάλι στην κάρτα των Εραστών και σε όσα έχω αναφέρει για τη γονιμοποίηση.
Κι εγώ αναρωτιέμαι γι' αυτό.Για τη δική μου περίπτωση νομίζω ότι δεν το επέλεξα, νιώθω ότι με επέλεξε εκείνο. Αυτός είναι και ο λόγος που βρίσκομαι μαζί σας στο πλοίο, σε τούτο το υπέροχο ταξίδι.Παράλληλα αναρωτιέμαι μήπως υπάρχουν άλλα άτομα που επιλέγονται είτε επιλέγουν τον Νόμο του Χάους.
Τέλος, θα ήθελα να δώσω μια μικρή απάντηση σε όσους μας χαρακτήρισαν ως Μαύρους Μάγους.
Αυτοί ας παραμείνουν στο στείρο ορθολογισμό τους. Ας ήμουν ο Θεοδωράκης κι ας ήμουν μάγος τελικά, έστω κι εμπριμέ που λέει και ο Λόρυ.Αλλωστε από την ανάλυση της Χρυσής Τομής και από την μελέτη της πυθαγόρειας θεωρίας των αριθμών προκύπτει η ίδια λέξη: Μαγεία! Μήπως όμως αυτή η ανεξήγητη Μαγεία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αντανάκλαση της ευρύτερης συμπαντικής Μαγείας, που με τη μορφή ενός συμπαντικού αρμονικού Νόμου -αρχέτυπου, καταγράφεται στα έργα της ανθρώπινης τέχνης;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
13-09-07
23:44
Αγαπητέ Δόκτωρα, ο Κριός είναι το ζώδιο που κυριαρχεί στην κάρτα του Αυτοκράτορα, ενώ ο Ταύρος στην κάρτα του ιεροφάντη. Μήπως εκτός των άλλων εννοούσες ότι νόμισες πως βρήκες έναν Ιεροφάντη και τελικά έπεσες πάνω σ' έναν Αυτοκράτορα; Ίσως και να έχεις δίκιο. Θα δούμε...
Your death can give you a little warning, it always comes as a chill. Death is our eternal companion, it is always to our left, at an arm's length.
Αφού κάναμε τόση πολλή και μάλλον κάπως άσκοπη φασαρία με το θέμα του Θανάτου κατά Καστανέντα, μόλις παρατήρησα κάτι: Εγώ είχα γράψει, βάζοντάς το μάλιστα μέσα σε εισαγωγικά ότι το ρητό είναι: "Να ζεις κάθε σου μέρα σκεπτόμενος ότι ο θάνατος κάθεται σαν αετός στον αριστερό σου ώμο". Συνεπώς το σύμβολο που συζητάμε τόσην ώρα δεν υπάρχει...
Δεν υπάρχει;;; Μόλις αγαπητοί μου συνταξιδιώτες γίναμε μάρτυρες της δύναμης των συμβόλων. Η Πρωθιέρειά μας μου το είπε με αυτόν τον τρόπο, εμένα μου άρεσε σε σημείο που να το γράψω χωρίς να το ψάξω και 4 από εμάς ανακαλύψαμε διάφορα ωραία νοήματα μέσα σε αυτό, ενώ ένας ακόμη έμεινε με την απορία. Μόλις φτιάξαμε έναν δικό μας συμβολισμό φίλοι μου!!!
Δικό μας;;; Μα φυσικά και όχι εντελώς...
Εμείς φτιάξαμε μια παραλλαγή. Το σύμβολο είχε τη δύναμη να μας μιλήσει ακόμη κι αν το διαβάσαμε λανθασμένα και έβαλε ο καθένας μέσα του ό,τι νόμιζε σωστό. Παρολαυτά το νόημά του έμεινε ζωντανό και μας μίλησε.
Αυτή είναι και η έμπρακτη απάντηση στο επιχείρημα του Lorien που εγώ το θεώρησα τόσο κακό, που τελικά τον προσέβαλα. Ζητώ και πάλι συγνώμη. Τα σύμβολα μας απέδειξαν όμως πως δεν πρέπει να παίζουμε μαζί τους, γιατί μπορεί κι αυτά να παίξουν μαζί μας...
Your death can give you a little warning, it always comes as a chill. Death is our eternal companion, it is always to our left, at an arm's length.
Αφού κάναμε τόση πολλή και μάλλον κάπως άσκοπη φασαρία με το θέμα του Θανάτου κατά Καστανέντα, μόλις παρατήρησα κάτι: Εγώ είχα γράψει, βάζοντάς το μάλιστα μέσα σε εισαγωγικά ότι το ρητό είναι: "Να ζεις κάθε σου μέρα σκεπτόμενος ότι ο θάνατος κάθεται σαν αετός στον αριστερό σου ώμο". Συνεπώς το σύμβολο που συζητάμε τόσην ώρα δεν υπάρχει...
Δεν υπάρχει;;; Μόλις αγαπητοί μου συνταξιδιώτες γίναμε μάρτυρες της δύναμης των συμβόλων. Η Πρωθιέρειά μας μου το είπε με αυτόν τον τρόπο, εμένα μου άρεσε σε σημείο που να το γράψω χωρίς να το ψάξω και 4 από εμάς ανακαλύψαμε διάφορα ωραία νοήματα μέσα σε αυτό, ενώ ένας ακόμη έμεινε με την απορία. Μόλις φτιάξαμε έναν δικό μας συμβολισμό φίλοι μου!!!
Δικό μας;;; Μα φυσικά και όχι εντελώς...
Εμείς φτιάξαμε μια παραλλαγή. Το σύμβολο είχε τη δύναμη να μας μιλήσει ακόμη κι αν το διαβάσαμε λανθασμένα και έβαλε ο καθένας μέσα του ό,τι νόμιζε σωστό. Παρολαυτά το νόημά του έμεινε ζωντανό και μας μίλησε.
Αυτή είναι και η έμπρακτη απάντηση στο επιχείρημα του Lorien που εγώ το θεώρησα τόσο κακό, που τελικά τον προσέβαλα. Ζητώ και πάλι συγνώμη. Τα σύμβολα μας απέδειξαν όμως πως δεν πρέπει να παίζουμε μαζί τους, γιατί μπορεί κι αυτά να παίξουν μαζί μας...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
13-09-07
00:01
Ο προφήτης αναφέρει ότι είδε μέσα στο σύννεφο ένα άρμα που το κινούσαν 4 ζώα, ο γνωστός συμβολικός αριθμός της ολοκλήρωσης. Ο όρος Μαασε Μερκαμπά που χρησιμοποιείται σε καβαλιστικά κείμενα σημαίνει ''Έργα του 'Αρματος''. Tα στοιχεία προέρχονται πάλι από τον σκόπιμα αποσιωποιημένο πρώιμο Χριστιανισμό.
Θα μπορούσε κανείς να πει, για να επανέλθουμε στο κυρίως έργο μας ότι τα τέσσερα ζώα είναι τα Κερούμπ-Σφίγγες του Ιεροφάντη που κινούν το άρμα. Η λέξη Ιεροφάντης, σημαίνει αυτός που φανερώνει τα ιερά, άρα και η λέξη Προφήτης (όπως ο Ιεζεκιήλ) είναι συνώνυμη.
Με την ευκαιρία Δόκτωρ, θα ήθελες να μας διευκρινίσεις λίγο εκείνο που έχεις γράψει αρκετές φορές τελευταία, για τον Ταύρο και τον Κριό; Θα ήταν ενδιαφέρον, τόσο για μένα, όσο και για τους υπόλοιπους συνταξιδιώτες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
11-09-07
16:37
Κατά μια ερμηνεία ο θάνατος αναφέρεται στην απώλεια της επικοινωνίας με το θείο. Αφού πιστεύει ο Χριστιανισμός στην αθανασία της ψυχής, τότε ο σωματικός θάνατος είναι μικρό κακό πιθανώς. Δύσκολο κανείς ν' απαντήσει. Όμως ας περιοριστούμε για την ώρα στη συμβολική πλευρά του θανάτου, αυτού που βιώνουμε πολλές φορές εν ζωή, κι αργότερα ίσως να πάρουμε περισσότερα στοιχεία επ' αυτού.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
10-09-07
20:07
σε σχέση με το θάνατο θα ήθελα να πω κι εγώ κάποιες σκέψεις μου και αν είναι εντελώς άσχετες, Pls αγνοήστε με
καλώς ή κακώς οι άνθρωποι έχουμε στο μυαλό μας ότι ο θάνατος ισοδυναμεί με κάτι κακό... κι αυτό γιατί σαν εγωιστικά πλάσματα, η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου μας προκαλεί οδύνη.
σε πνευματικό επίπεδο όμως δεν είναι
όταν πεθαίνεις πας σε ανώτερο αστρικό πεδίο που μπορείς να "δεις" και να καταλάβεις περισσότερα...
επιπλέον βιώνουμε στη ζωή μας πολλούς θανάτους που "απλά" δεν είναι σωματικοί....
πεθαίνουν πυκνά συχνά κάποιες αντιλήψεις μας και γεννιούνται νέες...
Πεθαίνουν ιδέες μας, αισθήματα..... γεννιούνται νέα!
Η άποψη μου λοιπόν είναι ότι ο θάνατος λοιπόν δεν είναι κακός... είναι συνοδοιπόρος και απαραίτητος για την ίδια την ύπαρξη της ζωής.
Άρα ορθά βρίσκεται και στον αριστερό μας ώμο
Γιατι αριστερα ; (εξηγηθηκε καπου και δε το βλεπω ; ) (ΥΓ: ισως εχω χασει τη ροη της κουβεντας και λογω απουσιας αλλα και γιατι ενχω την αισθηση οτι γυρναει σα τρελη πυξιδα)
Δεν ξέρω ακριβώς, έτσι το λέει ο Καστανέντα ("Να ζεις κάθε σου μέρα σκεπτόμενος ότι ο θάνατος κάθεται σαν αετός στον αριστερό σου ώμο"). Ίσως γιατί πάνω από τον δεξί ώμο, κατά τους Τολτέκους Μάγους, βρίσκεται το λεγόμενο "σημείο συναρμογής".
ακριβώς αυτό ήθελα να γάψω τώρα (οχι με τόσο ωραία λόγια)
Και μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν θρησκείες που θεωρούν ύψιστη τιμή και δόξα τον θάνατο στη μάχη. Δεν είναι πάντα λοιπόν τόσο "αρνητική" η συμφιλίωση με τον θάνατο.
Επίσης να παραθέσω ένα από τα διδάγματα του 7ου βιβλίου του Harry Potter (): Αυτός που κυριαρχεί απέναντι στον θάνατο είναι αυτός που αποδέχεται ότι θα πεθάνει. Επίσης σας παραπέμπω στην υπογραφή μου
Αν δεν υπήρχε ο θάνατος (κυριολεκτικά και μεταφορικά) δεν θα είχε αξία η ίδια η ζωή ή οι μάχες που δίνουμε καθημερινά....
Χαιρετίζω τις παρεμβάσεις των τριών συνταξιδιωτισσών μας, υπογραμμίζοντας απλά ότι συμφωνώ μαζί τους. Θαυμάσια και η παράθεση από τον Χάρρυ Πόττερ που μας δίνει η Palladin με την υπογραφή της.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
10-09-07
15:43
Η συζήτηση είναι πολύ ενδιαφέρουσα, γι' αυτό θα ήθελα να δώσω κάποιες διευκρινίσεις. Η μάχη και ο θάνατος είναι ασφαλώς συμβολικά. Ακριβώς αυτό που ανέφερε ο Exposed ότι κάθε ήττα περιέχει κι έναν μικρό θάνατο. Όταν η μάχη δίνεται με σπαθιά, όπλα και πανοπλίες, όπως απεικονίζεται στις κάρτες μας, φυσικά το πιθανό αποτέλεσμα της μάχης είναι ο θάνατος. Βεβαίως ο τύπος της μάχης που απεικονίζεται στις κάρτες έχει γενικότερη αλληγορία. Σε μια μάχη που γίνεται μέσα στο μυαλό μας ή μέσα στην ψυχή μας, ο μόνος πιθανός θάνατος είναι αυτός των ηττημένων μας αντιλήψεων περί των πραγμάτων. Τέλος θα ήθελα να υπογραμμίσω πως σύμφωνα με τις εσωτερικές διδασκαλίες, ο θάνατος είναι συμβολικά το μέσον που σε οδηγεί στην αναγέννηση, τη φώτιση και τη θέωση. Αυτά όμως διαισθάνομαι ότι θα μας αποκαλυφθούν εκτενέστερα όταν θα ανοίξει η ομώνυμη κάρτα. Για την ώρα ας εκλάβουμε αυτή μου τη δήλωση όπως την κατάλαβε ο Exposed, δηλαδή ότι υπονοεί την πιθανή ήττα και το επακόλουθο τίμημά της, όπως απώλεια της ελευθερίας, ανάγκη αναθεώρησης απόψεων, απώλεια φίλων, εραστών κλπ. Ακριβώς αυτό είναι και το μέγιστο τίμημα της ήττας. Η απώλεια του Έρωτα. Το δίλημμα της κάρτας των Εραστών, αν δηλαδή είσαι άξιος να σταθείς μπροστά στον Έρωτα (με την ευρύτερη έννοια, όπως το αναφέρει ο Δόκτωρ), είναι αδυσώπητο.
Και για να διευκρινίσω τη φαινομενική διαφωνία μου με τον Δόκτορα στο θέμα του Έρωτα, με την ευρύτερη επαναλαμβάνω έννοια, πράγματι ούτε εγώ θεωρώ ότι ο Έρωτας είναι μια μάχη μεταξύ των συμμετεχόντων (του Αυτοκράτορα και της Αυτοκράτειρας εν προκειμένω, συμβολικά). Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι και οι δύο μαζί έχουν ν' αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις της φθοράς, της εντροπίας, της αδράνειας και του κοινωνικού κατεστημένου που θεωρεί τις συμβατικές σχέσεις και απόψεις πιο αξιόπιστες από τον Έρωτα, αφού ο τελευταίος είναι μη ελεγχόμενος από το σύστημα και συνεπώς επικίνδυνος, γι' αυτό και γενικά αποθαρρύνεται από το περιβάλλον. Ας μην ξεχνούμε άλλωστε και τη ρήση του Μαρκήσιου, ότι "οι μόνες αξιόπιστες κι ελεγχόμενες σχέσεις, είναι οι σχέσεις συναλλαγής", που μας δείχνει ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις του κοινωνικού κατεστημένου απέναντι στο πιο αναρχικό των αισθημάτων.
Κάθε φορά που ένας πρωτοπόρος φιλόσοφος, επιστήμονας ή εξερευνητής προσπαθήσει να πάει τον κόσμο ένα βήμα μπροστά, παρακινούμενος φυσικά από Έρωτα, βρίσκει μπροστά του όλο το κατεστημένο να τον λοιδορεί και να τον απειλεί, μέχρι και με την πυρά ("κι όμως κινείται"). Ο πατέρας της γενετικής Μέντελ αγνοήθηκε επιδεικτικά στην εποχή του, ενώ έγινε διάσημος αρκετές δεκαετίες μετά το θάνατό του. Ο Δαρβίνος λιθοβολήθηκε, αντίθετα οι απόψεις του Λαμάρκ, ο οποίος τις στοιχειοθέτησε χωρίς να κουνήσει καθόλου τον πισινό του από την καρέκλα του (αμφιβάλω μάλιστα αν είχε κάνει τον κόπο να βγει μια βόλτα μέχρι τον κήπο του σπιτιού του), έγιναν εύκολα αποδεκτές. Το παράδοξο είναι ότι ο Δαρβίνος είχε κάνει ένα πολύ μακρύ ταξίδι και είχε συλλέξει πολύ μεγάλο όγκο στοιχείων για να στηρίξει τη θεωρία του. Τελικά, για να μην απορριφθεί αυτή εντελώς, αναγκάσθηκε να συμπεριλάβει τη Λαμαρκιανή θεωρία μέσα στη δική του. Ο Τέσλα πέθανε στην ψάθα, όταν οι επικείμενες ανακαλύψεις του έθεσαν σε κίνδυνο τα συμφέροντα των εταιρειών ηλεκτρισμού, που μέχρι τότε χρηματοδοτούσαν την έρευνά του. Ο Μάλπιγκ, φυσιολόγος που περιέγραψε πρώτος τη δομή του νεφρού (σήμερα τα νεφρικά σωληνάρια ονομάζονται και Μαλπιγιανά), έγινε θύμα απόπειρας δολοφονίας. Ο Αϊνστάιν θεωρήθηκε ανεπίδεκτος μαθήσεως. Ο Κολόμβος, όταν ξεκίνησε το ταξίδι του, έπαιζε το κεφάλι του κορώνα γράμματα. Αν γυρνούσε πίσω χωρίς να έχει ανακαλύψει τίποτε, η βασίλισσα Ισαβέλλα της Ισπανίας θα τον κρεμούσε, που λέει ο λόγος, από το κατάρτι της καραβέλλας του. Ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο, ο Πλάτωνας εξορίστηκε, ο Διογένης πουλήθηκε δούλος.
Ακόμη και ένας απλός καθημερινός άνθρωπος, όπως είμαστε εμείς, σε περίπτωση που κάνει τις επιλογές του στη ζωή με κριτήρια συμβατικά και τεχνικοοικονομικά, θεωρείται σωστός κι έξυπνος. Αντίθετα, αν ως βασικό κριτήριο βάλει τον Έρωτα, για παράδειγμα αν εννοεί να κάνει μια δουλειά που την αγαπάει, αν έχει καλλιτεχνικές ή άλλες ανησυχίες και θέλει να τις ακολουθήσει ή αν επιμένει να είναι με μια γυναίκα με την οποία είναι τρελά ερωτευμένος, αντί μιας άλλης "πιο συμφέρουσας", θεωρείται ανώριμος, αιθεροβάμων, τρελός κλπ.
Πολύ σωστή κι αυτή η επισήμανση. Ας μην ξεχνούμε ότι το δρόμο τον ανοίγει ο Τρελός, ως πρώτη κάρτα και πάλι ο Τρελός τον κλείνει, αφού μπορεί να τοποθετηθεί και ως τελευταία κάρτα. Αυτό έχει πολλές και βαθιές μυητικές προεκτάσεις, που πιστεύω ότι θα φανερωθούν στην πορεία. Όσο για την ανάπαυση, ίσως να εμφανίζεται σε κάποιες από τις επόμενες κάρτες, όπως εικάζω ότι ίσως είναι η κάρτα του Ερημίτη, δηλαδή η μεθεπόμενη.
Και για να διευκρινίσω τη φαινομενική διαφωνία μου με τον Δόκτορα στο θέμα του Έρωτα, με την ευρύτερη επαναλαμβάνω έννοια, πράγματι ούτε εγώ θεωρώ ότι ο Έρωτας είναι μια μάχη μεταξύ των συμμετεχόντων (του Αυτοκράτορα και της Αυτοκράτειρας εν προκειμένω, συμβολικά). Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι και οι δύο μαζί έχουν ν' αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις της φθοράς, της εντροπίας, της αδράνειας και του κοινωνικού κατεστημένου που θεωρεί τις συμβατικές σχέσεις και απόψεις πιο αξιόπιστες από τον Έρωτα, αφού ο τελευταίος είναι μη ελεγχόμενος από το σύστημα και συνεπώς επικίνδυνος, γι' αυτό και γενικά αποθαρρύνεται από το περιβάλλον. Ας μην ξεχνούμε άλλωστε και τη ρήση του Μαρκήσιου, ότι "οι μόνες αξιόπιστες κι ελεγχόμενες σχέσεις, είναι οι σχέσεις συναλλαγής", που μας δείχνει ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις του κοινωνικού κατεστημένου απέναντι στο πιο αναρχικό των αισθημάτων.
Κάθε φορά που ένας πρωτοπόρος φιλόσοφος, επιστήμονας ή εξερευνητής προσπαθήσει να πάει τον κόσμο ένα βήμα μπροστά, παρακινούμενος φυσικά από Έρωτα, βρίσκει μπροστά του όλο το κατεστημένο να τον λοιδορεί και να τον απειλεί, μέχρι και με την πυρά ("κι όμως κινείται"). Ο πατέρας της γενετικής Μέντελ αγνοήθηκε επιδεικτικά στην εποχή του, ενώ έγινε διάσημος αρκετές δεκαετίες μετά το θάνατό του. Ο Δαρβίνος λιθοβολήθηκε, αντίθετα οι απόψεις του Λαμάρκ, ο οποίος τις στοιχειοθέτησε χωρίς να κουνήσει καθόλου τον πισινό του από την καρέκλα του (αμφιβάλω μάλιστα αν είχε κάνει τον κόπο να βγει μια βόλτα μέχρι τον κήπο του σπιτιού του), έγιναν εύκολα αποδεκτές. Το παράδοξο είναι ότι ο Δαρβίνος είχε κάνει ένα πολύ μακρύ ταξίδι και είχε συλλέξει πολύ μεγάλο όγκο στοιχείων για να στηρίξει τη θεωρία του. Τελικά, για να μην απορριφθεί αυτή εντελώς, αναγκάσθηκε να συμπεριλάβει τη Λαμαρκιανή θεωρία μέσα στη δική του. Ο Τέσλα πέθανε στην ψάθα, όταν οι επικείμενες ανακαλύψεις του έθεσαν σε κίνδυνο τα συμφέροντα των εταιρειών ηλεκτρισμού, που μέχρι τότε χρηματοδοτούσαν την έρευνά του. Ο Μάλπιγκ, φυσιολόγος που περιέγραψε πρώτος τη δομή του νεφρού (σήμερα τα νεφρικά σωληνάρια ονομάζονται και Μαλπιγιανά), έγινε θύμα απόπειρας δολοφονίας. Ο Αϊνστάιν θεωρήθηκε ανεπίδεκτος μαθήσεως. Ο Κολόμβος, όταν ξεκίνησε το ταξίδι του, έπαιζε το κεφάλι του κορώνα γράμματα. Αν γυρνούσε πίσω χωρίς να έχει ανακαλύψει τίποτε, η βασίλισσα Ισαβέλλα της Ισπανίας θα τον κρεμούσε, που λέει ο λόγος, από το κατάρτι της καραβέλλας του. Ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο, ο Πλάτωνας εξορίστηκε, ο Διογένης πουλήθηκε δούλος.
Ακόμη και ένας απλός καθημερινός άνθρωπος, όπως είμαστε εμείς, σε περίπτωση που κάνει τις επιλογές του στη ζωή με κριτήρια συμβατικά και τεχνικοοικονομικά, θεωρείται σωστός κι έξυπνος. Αντίθετα, αν ως βασικό κριτήριο βάλει τον Έρωτα, για παράδειγμα αν εννοεί να κάνει μια δουλειά που την αγαπάει, αν έχει καλλιτεχνικές ή άλλες ανησυχίες και θέλει να τις ακολουθήσει ή αν επιμένει να είναι με μια γυναίκα με την οποία είναι τρελά ερωτευμένος, αντί μιας άλλης "πιο συμφέρουσας", θεωρείται ανώριμος, αιθεροβάμων, τρελός κλπ.
Αν πιστεύουμε σε κάθε μάχη υπάρχει είτε η νίκη και η δόξα είτε ο θάνατος τότε θα παλεύουν μόνο οι "τρελοί". Ακόμη και αν εμείς θεωρηθούμε "τρελοί" για πόσο ακόμη θα έχουμε το "χάρισμα" αυτό; Κάποια στιγμή θα θελήσουμε μια ξεκούραση.
Πολύ σωστή κι αυτή η επισήμανση. Ας μην ξεχνούμε ότι το δρόμο τον ανοίγει ο Τρελός, ως πρώτη κάρτα και πάλι ο Τρελός τον κλείνει, αφού μπορεί να τοποθετηθεί και ως τελευταία κάρτα. Αυτό έχει πολλές και βαθιές μυητικές προεκτάσεις, που πιστεύω ότι θα φανερωθούν στην πορεία. Όσο για την ανάπαυση, ίσως να εμφανίζεται σε κάποιες από τις επόμενες κάρτες, όπως εικάζω ότι ίσως είναι η κάρτα του Ερημίτη, δηλαδή η μεθεπόμενη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
07-09-07
21:16
Δεν υπάρχει πραγματικός Έρωτας χωρίς μάχη. Όλοι όσοι έχουν ποτέ ερωτευτεί γνωρίζουν ότι αυτή η νοητική και ψυχική κατάσταση ξεσηκώνει τεράστιες αντιδράσεις. Όλοι επίσης γνωρίζουν ότι το να σταθείς μπροστά στον Έρωτα και το να φανείς αντάξιός του είναι ο πιο επίφοβος και δύσκολος αγώνας που μπορεί κάποιος να δώσει. Οι Εραστές δεν μπορούν να κάνουν πλέον πίσω. Έχουν ενωθεί αμετάκλητα και τη μάχη θα τη δώσουνε μαζί. Σε αυτήν την κάρτα θα ήθελα απλά να επισημάνω τις λεπτομέρειες, οι οποίες φανερώνονται μπροστά μου, όσο περισσότερο την κοιτάω...
Αυτό το έχουμε παρατηρήσει όλοι οι συμμετέχοντες σ' αυτό το ταξίδι, ιδιαίτερα εμείς που γράφουμε περισσότερο, σε σημείο που με έχει οδηγήσει να προειδοποιήσω τους συνταξιδιώτες αλλά και τους επισκέπτες ότι κάτι τέτοιο μπορεί να είναι επικίνδυνο. Φαίνεται πως οι ζωές κάποιων από εμάς είναι πια αμετάκλητα δεμένες στο κατάρτι αυτού του πλοίου...
Κι εδώ βλέπουμε του λόγου το αληθές. Ο σιωπηλός έως σήμερα συνταξιδιώτης αποφάσισε να κάνει μια παρατήρηση, με κάθε σεμνότητα κι επιφύλαξη, μόλις κάτι του ήρθε στο μυαλό να γράψει. Δεν μπορείς να φανταστείς αγαπητέ Exposed πόσο κοντά στην αλήθεια είσαι. Στην κάρτα αυτή υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες, ίσως και όλες οι κάρτες
Και ξεκινάμε: Ο ιππότης με την πανοπλία θυμίζει τον αξιωματικό στο σκάκι. Θα σας θυμίσω ότι το εν λόγω πιόνι είναι γνωστό ως «ο τρελός». Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο συνταξιδιώτης Νωεύς βρίσκει εδώ την ευκαιρία να μας υπενθυμίσει την κάρτα του Τρελού. Ο αξιωματικός ή ιππότης ή τρελός ή επίσκοπος είναι το πιο σκοτεινό υπονοούμενο του Κρόουλυ μέχρι στιγμής και θα επανέλθω σʼ αυτό.
Θα παραθέσω εδώ ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Οχτώ» που είναι και ο αριθμός της επόμενης κάρτας και που περιγράφει το αντίστοιχο της παντοδύναμης αρκάνας στο σκάκι:
«Ο Τρελός στο Ταρώ ή ο Γελωτοποιός στην τράπουλα συσχετίζεται παραδοσιακά με το Θάνατο (αυτό ίσως να χρειαστεί να το υπενθυμίσουμε όταν φτάσουμε στη σχετική κάρτα. Για την ώρα υπενθυμίζω ότι σε κάθε μάχη ο θάνατος κάθεται στον αριστερό σου ώμο, όπως μας έλεγε και ο Καστανέντα). Αλλά είναι επίσης σύμβολο αναγέννησης, καθώς και της αθωότητας που είχε η ανθρωπότητα πριν από την Πτώση (ακριβώς επειδή ο Τρελός είναι αθώος σαν παιδί κι έχει έτσι τη δυνατότητα να γίνει ό,τι θελήσει, γιʼ αυτό και ο Γελωτοποιός στην τράπουλα μπορεί να πάρει τη θέση οποιασδήποτε άλλης κάρτας). Προσωπικά μʼ αρέσει να τον σκέφτομαι σαν ιππότη του Αγίου Δισκοπότηρου (το οποίο κυριαρχεί στο κέντρο της κάρτας, μην ξεχνούμε ότι μια εναλλακτική ονομασία της κάρτας είναι ακριβώς «Το Άγιο Δισκοπότηρο»), που πρέπει να είναι αφελής και απλοϊκός για να τον ευνοήσει τόσο η τύχη (βλέπε Πάρσιφαλ). Θυμήσου ότι αποστολή του είναι να σώσει τον κόσμο». Για την τελευταία δήλωση έχω να παρατηρήσω το εξής: Οι Εραστές που αποφάσισαν να ενωθούν στην προηγούμενη κάρτα, εάν καταφέρουν να κρατήσουν τον Έρωτα ζωντανό, θα σώσουν και τον κόσμο. Η μάχη που υπονοείται εδώ είναι η μάχη του για πάντα…
Για την Αυτοκράτειρα και τον Αυτοκράτορα:
Ο Ιεροφάντης υπάρχει μέσα στην κάρτα με πολλούς τρόπους. Κατʼ αρχήν μέσω των Κερούμπ. Αν θυμόμαστε καλά, στην κάρτα του Ιεροφάντη τα Κερούμπ εμφανίζονται ως μάσκες γύρω από τον Ιεροφάντη, κατά τη δική μου άποψη αυτό σημαίνει πως οι ποιότητες και τα στοιχεία που συμβολίζουν, βρίσκονται ανεκδήλωτα μέσα στη σκέψη του. Ο Ιεροφάντης τέλεσε τον αλχησμιστικό γάμο στην προηγούμενη κάρτα. Τώρα τα Κερούμπ έχουν πάρει «σάρκα και οστά» και στέκουν μπροστά στο άρμα, όχι μόνο για να το σέρνουν, αλλά και ως προστάτες του, όπως υποδηλώνει το γεγονός ότι τα δύο εξ αυτών κοιτούν προς τ' αριστερά και προς τα δεξιά. Όμως…
Πράγματι, μια από τις αρνητικές ερμηνείες της κάρτας κατά τη χαρτομαντεία είναι ακριβώς η επιτυχία του σκοπού με πλάγια ή άνομα μέσα.
Περαιτέρω:
"Είμαι ερωτευμένη με το ενδεχόμενο των θαυμάτων. Για μένα, το πιό ασφαλές μέρος είναι η άκρη του κλαδιού." Οι υποσυνείδητες μυήσεις συνεχίζονται...
Αλλά θα δείτε ότι δεν είναι έτσι και πίσω από αυτά που συνέβησαν τελευταία κρύβονται ''μυητικές πράξεις'' που λαμβάνουν χώρα ασυνείδητα.
Αυτό το έχουμε παρατηρήσει όλοι οι συμμετέχοντες σ' αυτό το ταξίδι, ιδιαίτερα εμείς που γράφουμε περισσότερο, σε σημείο που με έχει οδηγήσει να προειδοποιήσω τους συνταξιδιώτες αλλά και τους επισκέπτες ότι κάτι τέτοιο μπορεί να είναι επικίνδυνο. Φαίνεται πως οι ζωές κάποιων από εμάς είναι πια αμετάκλητα δεμένες στο κατάρτι αυτού του πλοίου...
Ερώτηση από άσχετο, εύχομαι να είναι ευπρόσδεκτη.
Μήπως επειδή η κάρτα δεν θέλει να δείξει κάποιο χαρακτηριστικό χαρακτήρα (π.χ. μάγου) αλλά π.χ. να θέλει να δείξει κάποιο χαρακτηριστικό που μπορεί να ανήκει ταυτόχρονα σε πολλούς; Εμένα πάντως μου φαίνεται λογικό να πήρε το όνομα αυτό.
Κι εδώ βλέπουμε του λόγου το αληθές. Ο σιωπηλός έως σήμερα συνταξιδιώτης αποφάσισε να κάνει μια παρατήρηση, με κάθε σεμνότητα κι επιφύλαξη, μόλις κάτι του ήρθε στο μυαλό να γράψει. Δεν μπορείς να φανταστείς αγαπητέ Exposed πόσο κοντά στην αλήθεια είσαι. Στην κάρτα αυτή υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες, ίσως και όλες οι κάρτες
Και ξεκινάμε: Ο ιππότης με την πανοπλία θυμίζει τον αξιωματικό στο σκάκι. Θα σας θυμίσω ότι το εν λόγω πιόνι είναι γνωστό ως «ο τρελός». Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο συνταξιδιώτης Νωεύς βρίσκει εδώ την ευκαιρία να μας υπενθυμίσει την κάρτα του Τρελού. Ο αξιωματικός ή ιππότης ή τρελός ή επίσκοπος είναι το πιο σκοτεινό υπονοούμενο του Κρόουλυ μέχρι στιγμής και θα επανέλθω σʼ αυτό.
Ο Τρελός αγωνιεί; Αν ναι, τότε απλά, "ήταν αθώος". Αν όχι, τότε έπαψε να 'ναι τρελός. Ίσως όμως μέχρι την "22"(κάρτα) ξαναβρεί, ή την αθωότητά του ή την τρέλα του.
Θα παραθέσω εδώ ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Οχτώ» που είναι και ο αριθμός της επόμενης κάρτας και που περιγράφει το αντίστοιχο της παντοδύναμης αρκάνας στο σκάκι:
«Ο Τρελός στο Ταρώ ή ο Γελωτοποιός στην τράπουλα συσχετίζεται παραδοσιακά με το Θάνατο (αυτό ίσως να χρειαστεί να το υπενθυμίσουμε όταν φτάσουμε στη σχετική κάρτα. Για την ώρα υπενθυμίζω ότι σε κάθε μάχη ο θάνατος κάθεται στον αριστερό σου ώμο, όπως μας έλεγε και ο Καστανέντα). Αλλά είναι επίσης σύμβολο αναγέννησης, καθώς και της αθωότητας που είχε η ανθρωπότητα πριν από την Πτώση (ακριβώς επειδή ο Τρελός είναι αθώος σαν παιδί κι έχει έτσι τη δυνατότητα να γίνει ό,τι θελήσει, γιʼ αυτό και ο Γελωτοποιός στην τράπουλα μπορεί να πάρει τη θέση οποιασδήποτε άλλης κάρτας). Προσωπικά μʼ αρέσει να τον σκέφτομαι σαν ιππότη του Αγίου Δισκοπότηρου (το οποίο κυριαρχεί στο κέντρο της κάρτας, μην ξεχνούμε ότι μια εναλλακτική ονομασία της κάρτας είναι ακριβώς «Το Άγιο Δισκοπότηρο»), που πρέπει να είναι αφελής και απλοϊκός για να τον ευνοήσει τόσο η τύχη (βλέπε Πάρσιφαλ). Θυμήσου ότι αποστολή του είναι να σώσει τον κόσμο». Για την τελευταία δήλωση έχω να παρατηρήσω το εξής: Οι Εραστές που αποφάσισαν να ενωθούν στην προηγούμενη κάρτα, εάν καταφέρουν να κρατήσουν τον Έρωτα ζωντανό, θα σώσουν και τον κόσμο. Η μάχη που υπονοείται εδώ είναι η μάχη του για πάντα…
Εδώ βλέπουμε το Μάγο, δεν έχω να κάνω άλλες επισημάσεις.Είναι αυτός που μεταστοιχειώνει τις αντιθέσεις.
Δε μοιάζει να είναι ούτε απόλυτα θηλυκός ούτε απόλυτα αρσενικός.
Φυσικά κυβερνήτης της κάρτας είναι το ζώδιο του Καρκίνου και η πύρινη όψη του νερού.
Με αυτές τις δύο δηλώσεις θυμόμαστε την Μεγάλη Ιέρεια. Για να μην μακρηγορήσω θα παραθέσω ένα απόσπασμα από το ποστ της Isiliel στην σχετική κάρτα:Σε άλλες εικόνες ο άνθρωπος αυτός απεικονίζεται να έχει μισοφέγγαρα στους ώμους.
Το στοιχείο του νερού κυριαρχεί στην Μεγάλη Ιέρεια.
Ο πλανητικός της συμβολισμός είναι η Σελήνη, σύμβολο γονιμότητας και θηλυκότητας σε πολλούς λαούς.
Για την Αυτοκράτειρα και τον Αυτοκράτορα:
Η Αυτοκράτειρα και ο Αυτοκράτορας ήταν οι Εραστές της προηγούμενης κάρτας, συνεπώς αυτή τη στιγμή συμμετέχουν αφανώς αφού βρίσκονται κλεισμένοι μέσα στην πανοπλία ως ένας πολεμιστής."Τα δύσκολα και λεπτά ηθικά προβλήματα δεν γεννιούνται μόνο από την εμφάνιση της σκιάς. 'Ενα άλλο εσωτερικό πρόσωπο μπορεί συχνά να εμφανιστεί. Αν ο ονειρευτής είναι άντρας, θα ανακαλύψει μια γυναικεία προσωποποίηση στο ασυνείδητό του. Κι αν είναι γυναίκα, μια προσωποποίηση αρσενική.
Σε αυτή τη στάση ο Αρματηλάτης μπορεί να κυριαρχεί στα τέσσερα Κέρουμπ/Χερουβείμ που σέρνουν το Άρμα και συμβολίζουν τα Ζώδια του Ταύρου, του Λέοντα, του Σκορπιού και του Υδροχόου, καθώς και τα τέσσερα στοιχεία: Νερό, Αέρας, Γη, Φωτιά. Αν μια από τις σφίγγες ξεστρατίσει, όλο το οικοδόμημα θα καταρρεύσει.
Ο Ιεροφάντης υπάρχει μέσα στην κάρτα με πολλούς τρόπους. Κατʼ αρχήν μέσω των Κερούμπ. Αν θυμόμαστε καλά, στην κάρτα του Ιεροφάντη τα Κερούμπ εμφανίζονται ως μάσκες γύρω από τον Ιεροφάντη, κατά τη δική μου άποψη αυτό σημαίνει πως οι ποιότητες και τα στοιχεία που συμβολίζουν, βρίσκονται ανεκδήλωτα μέσα στη σκέψη του. Ο Ιεροφάντης τέλεσε τον αλχησμιστικό γάμο στην προηγούμενη κάρτα. Τώρα τα Κερούμπ έχουν πάρει «σάρκα και οστά» και στέκουν μπροστά στο άρμα, όχι μόνο για να το σέρνουν, αλλά και ως προστάτες του, όπως υποδηλώνει το γεγονός ότι τα δύο εξ αυτών κοιτούν προς τ' αριστερά και προς τα δεξιά. Όμως…
Στην κάρτα αυτή συνεχίζει και αμφισβητείται ο Ιεροφάντης.
Ο καρκίνος που στέκεται πάνω από το κεφάλι του αξιωματικού μοιάζει σα να του προσδίδει κέρατα. Επίσης ο καρκίνος περπατάει πλαγίως, όπως και το αντίστοιχο κομμάτι στο σκάκι. Αυτό είναι και το στοιχείο που συνδέει τη φιγούρα της κάρτας με το κομμάτι του σκακιού. Ιεράρχες με κέρατα που καταχρώνται το αξίωμά τους από απληστία…«Οι Αξιωματικοί (Επίσκοποι) είναι ιεράρχες που φέρουν κέρατα… Κινούνται και αιχμαλωτίζουν κομμάτια πλαγίως επειδή σχεδόν όλοι οι επίσκοποι καταχρώνται το αξίωμά τους από απληστία». (Πάπας Ιννοκέντιος Γʼ)
Σημείωση: Τόσο στʼ Αγγλικά (Bishop) όσο και στα Γαλλικά (Aufin), το συγκεκριμένο κομμάτι του σκακιού ονομάζεται επίσκοπος.
Πράγματι, μια από τις αρνητικές ερμηνείες της κάρτας κατά τη χαρτομαντεία είναι ακριβώς η επιτυχία του σκοπού με πλάγια ή άνομα μέσα.
Στην αγκαλιά του κρατάει το Άγιο Δισκοπότηρο ενώ παράλληλα λόγω της σχεδίασης της κάρτας, μοιάζει να βρίσκεται και μέσα σ' αυτό.
Η κάρτα των Εραστών βρίσκεται πανταχού παρούσα στην κάρτα του Άρματος, μιας και ουσιαστικά η δεύτερη αποτελεί αναπόφευκτη συνέχεια της πρώτης. Ο κύριος συμβολισμός που μας υποδεικνύει κάτι τέτοιο, είναι το ίδιο το δισκοπότηρο. Θα παρατηρήσω μάλιστα ότι το ερυθρό χρώμα στο κέντρο του δισκοπότηρου συμβολίζει το αίμα, με την έννοια της κληρονομικότητας (Holy Graal = Ιερό Αίμα). Οι Εραστές εδώ λοιπόν καλούνται να προστατεύσουν αυτό που γονιμοποιήθηκε τη στιγμή του Αλχημιστικού τους γάμου.Ο βασιλιάς κρατά το δόρυ (φαλλικό σύμβολο), ενώ η βασίλισσα το κύπελλο ή δισκοπότηρο (σύμβολο μήτρας, πρβλ τη θεώρηση περί του Ιερού Δισκοπότηρου που εμφανίζεται στον υπόπτου κατά τʼ άλλα προελεύσεως «Κώδικα Ντα Βίντσι»). Ο βασιλιάς εγχέει το χυμό του στο κύπελλο της βασίλισσας, προκειμένου να εκκινήσει τη διαδικασία της γονιμοποίησης, με όλες της τις πιθανές προεκτάσεις, διαδικασία που οδηγεί στη δημιουργία του Ορφικού Αυγού.
Περαιτέρω:
Το δίλημμα της προηγούμενης κάρτας είναι εκ πρώτης όψεως αυτό που θέτει ο Ιεροφάντης: «Δέχεστε την ένωση ή όχι;» Σε δεύτερο όμως και βαθύτερο επίπεδο, το δίλημμα το θέτει η αψίδα των σπαθιών που, όπως έγραψα και τότε επικρέμαται ως Δαμόκλειος Σπάθη θέτοντας το τρομερό ερώτημα: «Είστε άξιοι για τον Έρωτα ή όχι;». Εάν στη μάχη αποδειχθεί ότι οι Εραστές δεν ήταν άξιοι, η αψίδα των σπαθιών θα πέσει στο κεφάλι τους.Είναι στην ουσία της η απόφαση που πρέπει να πάρει κανείς στο δίλημμα της προηγούμενης κάρτας.
Φυσικά, αφού σʼ αυτήν τη μάχη παίζει το κεφάλι του κορώνα γράμματα.Ο Αρματηλάτης φαίνεται να είναι «δεμένος» με το Άρμα στην περιοχή του λαιμού του.
Μέσα σʼ αυτήν την κάρτα υπονοείται το άφατο όνομα του Θεού, το οποίο για λόγους που δεν επιτρέπεται νʼ αποκαλύψω είναι πάντα τετραγράμματο, όπως τέσσερις είναι και οι βάσεις του DNA, το οποίο συμβολίζεται μέσω των πλεγμένων φιδιών στο ορφικό αυγό. Το όνομα του Θεού που υπονοείται εδώ είναι ΕΡΩΣ. Το άγιο αίμα που εμφανίζεται μέσα στο δισκοπότηρο, μας δίνει και ένα άλλο τετραγράμματο: ΙΧΩΡ.Οι τέσσερις ορθοστάτες συμβολίζουν τους τέσσερις ορθοστάτες του Σύμπαντος.
Θα υπενθυμίσω απλά αυτά που έγραψα στα προηγούμενα για τη στάση του Κόναν του Βάρβαρου απέναντι στη ζωή. Πολύ σωστά επισημάνθηκε ότι ο Ρ. Χάουαρντ έβαλε τις δικές του φιλοσοφικές θέσεις στο στόμα ενός βαρβάρου που ειδάλλως θα ήξερε να λέει μόνο «Ουγκ». Οι φιλοσοφικές θέσεις όμως αυτές δεν είναι καθόλου αμελητέες.Δεν είναι κληρονομικός άρχοντας ούτε αρχιερέας. Δεν έχει άλλα δικαιώματα εκτός από αυτά που πρόκειται μόνος του να αποκτήσει.
Εδώ έχω να παρατηρήσω ότι, ενώ όσα βρίσκονται εσωτερικά των τεσσάρων ορθοστατών είναι απόλυτα συμμετρικά, αυτά που βρίσκονται εκτός αυτών, των τροχών του άρματος συμπεριλαμβανομένων, δεν είναι. Πράγματι, οι τροχοί φαίνονται να στρέφουν το άρμα προς τ' αριστερά (δεξιά όπως κοιτούμε εμείς). Αυτό σημαίνει ότι ήδη το άρμα κινείται προς την επόμενη κάρτα, τη Δικαιοσύνη ή Προσαρμογή…Οι άλικες ρόδες είναι χαρακτηριστικό της αυθεντικής και αρχέγονης ενέργειας.
Θα ήθελα τέλος να επισημάνω την αναλογία που έχει το όνειρο του Δόκτορα με αυτό που αναφέρει στην υπογραφή της μια άλλη συνταξιδιώτισσα η Πύλη:'Ημουν πάνω σε ένα θεόρατο δέντρο, το γιγάντιο δέντρο ήταν δίπλα στη θάλασσα. 'Ηταν μαζί μου ο σκύλος μου, παίζαμε, γέλαγα, ένοιωθα σαν μικρό παιδί από χαρά. Κάποια στιγμή σκαρφάλωσα στο θεόρατο δέντρο. Ανέβηκα πολύ ψηλά. Κάθησα σ''ενα κλαδί και άρχισα να αναπηδάω κοροιδεύοντας τον σκύλο που γαύβγιζε από χαμηλά. 'Ηθελα να παίξουμε σαν παιδιά. Κάποια στιγμή το κλαδί έσπασε και πέφτω από το δέντρο
"Είμαι ερωτευμένη με το ενδεχόμενο των θαυμάτων. Για μένα, το πιό ασφαλές μέρος είναι η άκρη του κλαδιού." Οι υποσυνείδητες μυήσεις συνεχίζονται...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.