Isiliel
Επιφανές μέλος
Ναι σωστά. Την είχα ξεχάσει αυτήν, μάλλον επειδή δεν με ενδιαφέρει.¨Μανιάτικο¨ σε αυτόχειρες καταρχήν το κρατάει η σεβαστή Εκκλησία...
Ωστόσο αναρωτιέμαι: Ποιος χρειάζεται περισσότερο τη συμβολή της από τον "παραστρατημένο"; Δεν είναι ολίγον ανακόλουθη με τις διδαχές της όταν αρνείται τους αυτόχειρες; (Δεν ρωτάω εσένα προσωπικά, το θέτω στη συζήτηση).
Αν δεν κάνω λάθος ένα από τα 5 στάδια του πένθους είναι ο θυμός ακόμη και για θανάτους που δεν οφείλονται σε αυτοκτονία.Tεχνικα δεν μπορει, αλλα ο θυμος ειναι παρα πολυ συνηθισμενος στους επιζησαντες μιας αυτοκτονιας. Η αυτοκτονια περιεχει τεραστια στοιχεια αποριψης, σκεψου το εξις απλο, αν η μαμα σου αυτοκτονουσε τωρα τι θα σκεφτοσουν?
Μεταξυ αλλων το οτι εσυ δεν εισουν αρκετη πηγη χαρας για αυτη, ενδεχομενος να ησουν και πηγη δυστυχιας, δεν σε ηθελε? Δεν σε αγαπουσε? Πως μπορεσε να σε αφησει μονη σου. Κτλ κτλ
Παρ' όλα αυτά, το τελευταίο στάδιο είναι η αποδοχή. Πώς αλλιώς, όταν ο αυτόχειρας είναι πρόσωπο δικό σου, αγαπητό;
Πριν λίγο καιρό διάβασα μια είδηση για μια κοπέλα που πήδησε στο κενό μπροστά στα έκπληκτα μάτια της μητέρας της η οποία προσπάθησε να τη σταματήσει χωρίς επιτυχία. Δεν μπορώ να φανταστώ πως σήμερα η μάνα της δεν την θυμάται με αγάπη, παρόλο που δεν θα πρέπει να υπάρχει χειρότερη εμπειρία από το να βλέπεις το παιδί σου να πεθαίνει μπροστά στα μάτια σου και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα.
Έπειτα κάποιος που πεθαίνει από ναρκωτικά ή από το κάπνισμα για παράδειγμα, αυτοκτονεί λιγότερο από τον αυτόχειρα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Εδώ και αρκετές σελίδες την έχω αυτήν την απορία... πώς ακριβώς θα μπορούσε κάποιος να στήσει στον τοίχο, να ζητήσει τα ρέστα, να κακιώσει, να να να...κάποιον που ήδη έφυγε; Πάει αυτός, πάπαλα.Αλλά δεν θα δαιμονοποιήσω, ούτε θα στήσω στον τοίχο τους ανθρώπους που το έπραξαν...
Ξέρετε κανέναν που να έχει κρατήσει μανιάτικο σε αυτόχειρα; Δεν ξέρω ρε παιδιά, πολύ περίεργο μου ακούγεται.
Ε καλά τώρα άμα μπούμε σε αυτή τη λογική, χιλιάδες πράγματα θα μπορούσε να πει ένας αυτόχειρας. Κανείς μας δεν μπορεί με ασφάλεια να προβλέψει τι θα ήταν αυτό.Ίσως όμως αν είχαν αυτή την δυνατότητα να έλεγαν ¨ζήτησα εγώ να μου δωθεί η ...¨μοναδική¨ ευκαιρία¨;; ¨ζήτησα εγώ να μου δωθεί το ¨δώρο¨;;; και αφού μου δόθηκε έπρεπε υποχρεωτικά να μου αρέσει και να το εκτιμήσω;;;¨
Μπορεί να έλεγε: "Γιατί με αφήσατε να το κάνω;", "Τελικά μετάνιωσα", "Φροντίστε σας παρακαλώ τη μάνα μου (ή όποιο άλλο αγαπητό του πρόσωπο)", "Ελπίζω τώρα να μετάνοιωσε η Μαρία", "Πολύ ζέστη εδώ στην κόλαση", "Μήπως ξέρει κανείς ποια εταιρία κινητής τηλεφωνίας έχει καλύτερο σήμα στον Παράδεισο", κτλ.
Δεν ξέρω τι συζητάμε εδώ.
Το δικαίωμα στην αυτοκτονία; Μα ποιος μπορεί να στο στερήσει αν το αποφασίσεις;
Με το δικαίωμα στη ζωή είναι το πρόβλημα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Αν εννοείς τη δική μου δημοσίευση, δεν είπα ούτε εννόησα κάτι τέτοιο.Καλησπέρα. Εχει κάπου παραπάνω γραφτεί πως η αυτοκτονία είναι δικαιολογημένη και όχι κατακριτέα, μόνο σε κάποιες περιπτώσεις ευθανασίας.
Για την ευθανασία υπάρχει ειδικό θέμα, που μπορείς να βρεις εδώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Για κάθε άνθρωπο το πρόβλημά του είναι δικαίως το μεγαλύτερο στον κόσμο.Μηπως παιρνουμε και εμεις,καπως ελαφρα καποια θεματα που σε μερικους συνανθρωπους μας,φαινονται βουνο?
Έχεις δει πως κλαίει ένα μικρό παιδί επειδή έσπασε κάποιο παιχνίδι του; Για εκείνο, αυτό το τόσο μηδαμινό για εμάς πρόβλημα, είναι το μεγαλύτερο στην σύντομη ζωούλα του.
Όμως το θέμα μας εδώ είναι άλλο: Υπάρχει πρόβλημα που να δικαιολογεί την αυτοκτονία;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Ούτε δάφνες διεκδικούμε ούτε άλλα ανύπαρκτα τρόπαια. Συζήτηση κάνουμε και βασικό συστατικό της είναι ο διάλογος και η ανταλλαγή απόψεων.
Δεν νομίζω να βάλαμε κανέναν με το ζόρι ν' απαντήσει σε οποιοδήποτε θέμα, εξάλλου το κουμπάκι της υποβολής βρίσκεται στον δικό σου υπολογιστή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Αν έρθει κάποιος και μας εξιστορήσει τα προβλήματά του και μας δηλώσει την απόφασή του ν' αυτοκτονήσει, θα του πούμε "Καταλαβαίνω και σέβομαι την απόφασή σου, να βάλω το σαπούνι, θα βάλεις το σκοινί;"
(Εξαιρώ τις περιπτώσεις ευθανασίας για ευνόητους λόγους που ανήκουν σε κάποιο άλλο θέμα).
Σεβαστή, μπορεί να είναι μόνο κατόπιν εορτής, όταν ο αυτόχειρας θα κοιτάζει τα ραδίκια ανάποδα. Ο νεκρός δεδικαίωται, δεν χωρά αμφιβολία περί αυτού και να 'μαστε καλά να τον θυμόμαστε και να τον μακαρίζουμε!
Σάμπως μπορούμε να τον πιάσουμε και να του ζητήσουμε τα ρέστα; Πριν το μοιραίο όμως -και αυτό συζητάμε μάλλον εδώ- πώς ακριβώς δικαιολογείται ή γίνεται σεβαστή μια τέτοια απόφαση εμπράκτως; Αδυνατώ να κατανοήσω. Άσε που αν δεν κάνω λάθος είναι ποινικά κολάσιμη πράξη το να αφήσεις κάποιον να πεθάνει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Ένας θείος της μητέρας μου, όταν απέκτησε ακράτεια, έδεσε ένα σχοινί και κρεμάστηκε στην αυλή του σπιτιού της αδερφής του, δίπλα στο δικό μας. Φώναξαν τον πατέρα μου να τον κατεβάσει.Εμένα πάλι μου κάνει "δεν θα σας αφήσω να με κοιτάζετατ σαν ξεφτιλισμένο... αποχωρώ , και μου φαίνεται σαν ανικανότητα για ταπείνωση.
Στο σημείωμα που άφησε έλεγε πως δεν θέλει να γίνει βάρος στη γυναίκα του και την αδερφή του.
Μεγάλος ο πόνος όμως, η τελευταία ανάμνηση που έχεις από το αγαπημένο σου πρόσωπο, να είναι αυτή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Πόσο άτοπο μπορεί να είναι κάτι τέτοιο, αφού αν κάποιος είναι υπέρ της αυτοκτονίας, μάλλον δεν πρέπει να βρίσκεται ανάμεσά μας για να μας το ομολογήσει.Θες να πεις πως ακόμη κι αν κάποιος είναι υπέρ θα πει ότι είναι κατά;
Θες να είσαι ο πρώτος που θα το ισχυριστεί, ...με επιχειρήματα;Αρχική Δημοσίευση από JosefK:νομίζω ότι είναι προφανές : το να πεις ότι είσαι υπέρ της αυτοκτονίας ανθρώπων που είναι δυστυχισμένοι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Αν εννοείς ότι θα σκεφτούμε διαφορετικά για τον αποθανόντα αν πέθανε από ατύχημα, ή από αυτοκτονία, προσωπικά για μένα δεν θα είχε απολύτως καμία διαφορά. Θα λυπόμουν τους οικείους του που τον στερήθηκαν πρόωρα.
Κατόπιν εορτής, τι άλλο να μας πειράξει;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Στην περίπτωση του ατυχήματος, δεν είναι κάτι ηθελημένο, όπως είναι στην αυτοκτονία.
Καλά κατάλαβες πάντως, πως αυτό που μας ενοχλεί δεν είναι ο θάνατος, αλλά η αναζήτηση του θανάτου από ανθρώπους που δεν έχει έρθει η ώρα τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Χαίρομαι πάντως που δεν βιάστηκα όταν βρέθηκα στην κατάσταση που περιγράφεις, γι' αυτό σήμερα μπορώ να δηλώνω χαρούμενη με αυτά που έχω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
(Αρκεί να θυμάται βέβαια, πως η ευτυχία δεν είναι μια συνεχής και αέναη κατάσταση για κανέναν, παρά μικρές καθημερινές στιγμές).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Είναι απλό καλή μου Θοδώρα: Η αυτοκτονία είναι κάτι μη αναστρέψιμο ενώ οι συνθήκες της ζωής, η καθημερινότητα, αυτά που μας τυραννούν κι αυτά που μας ευχαριστούν, αλλάζουν συνεχώς και διαδέχονται το ένα, το άλλο.Γιατί είστε όλοι κατά της αυτοκτονίας;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Εύη-Ζωή και μόνο που το μοιράστηκες μαζί μας, σημαίνει για μένα πως κάπου μέσα σου υπάρχει μια σπίθα για ζωή.To μονο που μου μένει πλέον είναι να αυτοκτονήσω....Ετσι κ αλλιώς νεκρή είμαι.....
Κανέναν δεν αφήνει ασυγκίνητο μια τέτοια δήλωση, ειδικά από ένα τόσο νέο κορίτσι με ένα τόσο ελπιδοφόρο και όμορφο όνομα!
Γιατί νιώθεις έτσι Εύη-Ζωή; Θα ήθελες να το μοιραστείς μαζί μας;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Άκουγα μια μέρα δύο νέα κορίτσια στο τρένο να συζητούν μεταξύ τους λέγοντας:
"Άστα έχω πάθει μια κατάθλιψη άλλο πράμα."
Πρέπει κάποτε να διαχωρίσουμε στο κεφάλι μας και στην καθημερινότητά μας, τη θλίψη απ' την κατάθλιψη.
Να προτείνω όμως να χρησιμοποιήσουμε το σχετικό θέμα για περαιτέρω συζήτηση περί κατάθλιψης;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Ο συμβολισμός της ζωής σαν μια ρόδα που γυρίζει, είναι κοινός σε διάφορες φιλοσοφίες. Δεν είναι τυχαίο που υπάρχει και στις Ταρώ, στον Τροχό της Τύχης και η "συμβουλή" που μας δίνει η κάρτα είναι να μην αφεθούμε να γίνουμε έρμαια αυτού του στροβιλισμού, αλλά να εστιάσουμε στο κέντρο του Τροχού που "μένει ακίνητος", ...δεν έχει πάτο και κορφή. Εκεί, στο κέντρο βρίσκεται συμβολικά η ελπίδα. Ναι, όλα είναι μέσα στο μυαλό μας και πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν είμαστε οι σκέψεις μας. Γι' αυτό και μπορούμε να αλλάζουμε τις σκέψεις μας ώστε να ζούμε με ισορροπία.Η ζωή είναι μια ρόδα και γυρίζει, πότε θα είσαι στην κορυφή, πότε στη μέση και θα προσπαθείς να φτάσεις την κορυφή, πότε στη μέση και θα κατρακυλάς προς τον πάτο. Η ιδέα είναι πως δεν θα υπήρχε ευτυχία αν δεν υπήρχε δυστυχία, επιτυχία χωρίς αποτυχία, ικανοποίηση χωρίς απογοήτευση. Γι' αυτό το λόγο όλα πρέπει να τα περιμένεις από τη ζωή. Και να μη σταματήσεις να ελπίζεις.
Ο καταθλιπτικός άνθρωπος όμως δε μπορεί να το εφαρμόσει αυτό και εκεί βρίσκεται μάλλον το πρόβλημα.
Έχω όμως την εντύπωση πως δε χρειάζεται να είναι κανείς καταθλιπτικός για να οδηγηθεί στην αυτοκτονία. Ίσα-ίσα, μια απότομη αλλαγή της μοίρας, μια ξαφνική αποτυχία, μπορεί πιο εύκολα να οπλίσει το χέρι του αυτόχειρα, ευκολότερα από μια χρόνια κατάσταση όπως είναι η κατάθλιψη.
Στο ευρύτερο οικογενειακό μου περιβάλλον, έχουμε μια περίπτωση αυτοκτονίας ηλικιωμένου ατόμου που στο σημείωμα που άφησε, έγραψε ότι δε θέλει να επιβαρύνει την αγαπημένη του γυναίκα με τη φροντίδα του, αφού δε μπορούσε πια να φροντίζει μόνος του τον εαυτό του.
Δεν ήταν καταθλιπτικός και δεν είχε δείξει σημάδια κατάθλιψης μέχρι τη στιγμή που έβαλε τέλος στη ζωή του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Φίλη Isiliel ευχαριστώ για το καλωσόρισμα
Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι είμαι κατά της αυτοκτονίας.
'Οσο για τα όνειρα.
Μέχρι πόσα όνειρα μπορεί κάποιος να αντεξει να βλέπει να γίνονται σκόνη;
Όταν ξέρεις τον εχθρό σου μπορείς να βρείς τρόπο να τον αντιμετωπίσεις.
Όταν όμως έχει την ικανότητα να χρησιμοποιήσει ακόμα και συγγενείς και φίλους εναντίων σου,όταν μπορεί να σε αποκλείσει με διάφορους τρόπους απ΄την αγορά ερασίας, όταν έχει στρεβλώσει την εικόνα σου τόσο που να σε αποφεύγουν όλοι εκτός απο πρώην τρόφιμους φυλακών το έχεις χάσει το παιχνίδι.
Η αυτοκτονία δεν είναι ούτε εκδίκηση ούτε εγωιστική πράξη είναι το αποτέλεσμα σιωπηλής συναίνεσης κάποιων ανθρώπων στην εξόντωση.
Εμένα αυτό που περιγράφεις μου ακούγεται περισσότερο σαν δολοφονία. Το να εκβιάζεις κάποιον με κάποιο τρόπο, δεν είμαι ειδική στα νομικά, λογικά όμως αποτελεί αξιόποινη πράξη.
Σε κάθε περίπτωση, αυτός που βιώνει κάτι τέτοιο πρέπει να ζητήσει βοήθεια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Όπως ανέφερες κι εσύ, ΜόνοΣ, καθένας έχει τα όριά του κι αυτά είναι διαφορετικά για κάθε άτομο. Το να πιστέψει κάποιος ότι βιώνει την απόγνωση κατ' αποκλειστικότητα (και άρα μόνο αυτός έχει φτάσει στα όριά του και άρα κανείς δεν τον καταλαβαίνει) είναι δείγμα εγωισμού ή έστω εγωκεντρισμού...
Τα προβλήματα των ανθρώπων μοιάζουν πολύ μεταξύ τους! Αν κάνεις μια βόλτα στο φόρουμ, θα δεις πολλά προσωπικά προβλήματα να μοιράζονται και πολλούς να συμμερίζονται τη Χ ή την Ψ κατάσταση, γιατί...την έχουν ζήσει!!
Από την προσωπική μου εμπειρία, η ίδια η εξομολόγηση του προβλήματος, είναι λυτρωτική για όποιον βρει το θάρρος να την κάνει. Λες και μόλις ακούσεις τον εαυτό σου να βάζει σε λέξεις αυτό που σε προβληματίζει, το έχεις αποδυναμώσει... Πόσο μάλλον όταν αυτή σου η εξομολόγηση βρίσκει ανταπόκριση σε αυτιά και καρδιές που έχουν κι εκείνες πονέσει.
Αυτό φαντάζομαι, θα έκανε τον καθένα να αισθανθεί λιγότερο μόνος...
Όσο για την "εκτέλεση της απόφασης που κάποιοι άλλοι παίρνουν για μας", προσωπικά δε θα επέτρεπα σε κανέναν να μου επιβάλει κάτι, ειδικά μη αναστρέψιμο, αν πρώτα δεν πολεμούσα με όση δύναμη μπορούσα να συγκεντρώσω μέσα μου!
Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δηλώσουμε υπεύθυνοι για τις αποφάσεις μας! Να αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας και των πραξεών μας!
Γιατί βέβαια όποιος σκεφτεί "θα αυτοκτονήσω και θα δείτε εσείς" το μόνο που καταφέρνει είναι να χάσει τη ζωή του. Υπάρχουν καλύτεροι μέθοδοι εκδίκησης, που τουλάχιστον είσαι παρόν να δεις τα αποτελεσματά τους! Καλύτερη εκδίκηση ας πούμε είναι η ...επιτυχία!
Έχω βρεθεί σε απόγνωση...και ξέρεις τι με έσωσε; Τα όνειρά μου!
Τα όνειρά μας δε μπορεί κανείς να μας τα πάρει. Αρκεί να μη πάψουμε να πιστεύουμε στην ικανότητά μας να ονειρευόμαστε...
Και πάλι καλωσόρισες!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.