@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
08-03-09
13:44
Το πόσο "άδικη", "δίκαιη", "προσβλητική" γίνεται η σάτιρα είναι συνήθως χαρακτηρισμοί υποκειμενικοί όσων θίγονται - άλλοι στη θέση τους μπορεί και να μην θίγονταν.
Η σάτιρα κρίνεται κατά βάση απ' τους σκοπούς που υπηρετεί.
Και συμφωνώ πως ο "λαός" καλύτερα να εκτονώνεται γελώντας παρά θυμώνοντας.
Νομίζω πως η σάτιρα θα οδηγούνταν στην αυτοκαταστροφή της εάν το πικρό της βέλος χτυπούσε την καρδιά του λαού, γιατί ο λαός στηρίζει τη σάτιρα. Ακόμα κι όταν ο ίδιος μπάινει στο στόχαστρό της, δεν πέφτουν βέλη, αλλά μερικά ανώδυνα τσιμπιματάκια...έτσι για να γελάσουμε (καμιά πεθερά, τίποτες ταλαίπωροι παντρεμένοι που αλληλοκερατώνονται κλπ...κλπ..). Χώρια που ο θεατής προστατεύεται και πίσω απ' την ανωνυμία του όπως κι απ' την ευχέρεια να σκεφτεί: "εντάξει, δεν απευθύνεται σε μένα - για τους άλλους τα λέει."
Κι έτσι ο "Λάκης" γίνεται "η φωνή του λαού."
Η σάτιρα φαίνεται πως μην αντέχοντας να κατευθύνει βέλη στο λαό, αναπαράγει τις φοβίες του, τα στερεότυπά του, τις φαντασιώσεις του, τα ζωτικά του ψεύδη.
Εκεί σταματούν τα όρια της σάτιρας.
Στο σημείο που ο λαός δεν αντέχει τις "πικρές αλήθειες".
Η σάτιρα κρίνεται κατά βάση απ' τους σκοπούς που υπηρετεί.
Και συμφωνώ πως ο "λαός" καλύτερα να εκτονώνεται γελώντας παρά θυμώνοντας.
Νομίζω πως η σάτιρα θα οδηγούνταν στην αυτοκαταστροφή της εάν το πικρό της βέλος χτυπούσε την καρδιά του λαού, γιατί ο λαός στηρίζει τη σάτιρα. Ακόμα κι όταν ο ίδιος μπάινει στο στόχαστρό της, δεν πέφτουν βέλη, αλλά μερικά ανώδυνα τσιμπιματάκια...έτσι για να γελάσουμε (καμιά πεθερά, τίποτες ταλαίπωροι παντρεμένοι που αλληλοκερατώνονται κλπ...κλπ..). Χώρια που ο θεατής προστατεύεται και πίσω απ' την ανωνυμία του όπως κι απ' την ευχέρεια να σκεφτεί: "εντάξει, δεν απευθύνεται σε μένα - για τους άλλους τα λέει."
Κι έτσι ο "Λάκης" γίνεται "η φωνή του λαού."
Η σάτιρα φαίνεται πως μην αντέχοντας να κατευθύνει βέλη στο λαό, αναπαράγει τις φοβίες του, τα στερεότυπά του, τις φαντασιώσεις του, τα ζωτικά του ψεύδη.
Εκεί σταματούν τα όρια της σάτιρας.
Στο σημείο που ο λαός δεν αντέχει τις "πικρές αλήθειες".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.