rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
19-04-10
22:01
Και θελει πολυ δουλεια αυτο..
Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία, την ανιδιοτέλεια. Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται και να λυπάσαι με αυτόν που πονά. Αυτός που αγαπά ανέχεται τον άλλο με τις ατέλειές του χωρίς να τον περιφρονεί, χωρίς καν να τον κάνει να νιώθει άσχημα για αυτό που είναι. Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος, χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή. Και αυτό, διότι η πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, την εκτίμηση προς την προσωπικότητά του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
19-04-10
21:52
Αναλογως πως οριζεις την αγαπη. Υπαρχουν παιδια που δεν μεγαλωνουν ποτε κατω απ'την πιεση της αγαπης.Άρα αγάπη και τίποτα άλλο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
19-04-10
21:30
Ενας πολυ γνωστος Ελληνας ψυχιατρος ελεγε σε μια εκπομπη της τηλεορασης οτι για να μην γινουν τα παιδια κακομαθημενα γκρινιαζοντας για το παραμικρο μεγαλωνοντας και εχοντας πολλες αδικαιολογητες απαιτησεις πρεπει να τους δινεται οτι χρειαζονται και με το παραπανω απ'τους γονεις και κυριως απ'τη μανα οταν το παιδι βρισκεται στην βρεφικη του ηλικια. Δηλαδη ακριβως το αντιθετο απ'αυτο που νομιζουμε οτι τα κακομαθαινει. Αυτο ισχυει κυριως για το παιδι οταν ειναι βρεφος αλλα και οταν μεγαλωνει ισχυουν τα ιδια πραγματα πανω κατω. Στα παιδια πρεπει να δινουμε πολλα και να ικανοποιουμε και την πιο μικρη αναγκη που εχουν οι ψυχουλες τους αν θελουμε να τα δουμε μια μερα να ολοκληρωνονται σαν ατομα και ως προσωπικοτητες ξεχωριστες(και που λογικα θα διαφερουν απο μας, με διαφορετικους στοχους και πιστευω-αν μπορουμε να το αντεξουμε κατι τετοιο). Το παιδι δεν θελει πιεση και αποριψη για να μη γινει κακομαθημενο. Χρειαζεται κανονες, για να εισχωρησει στο DNA του για τα καλα οτι οι ανθρωποι γυρω του δεν υπαρχουν μονο για τις αναγκες και τις επιθυμιες του αλλα εχουν κι αυτοι τις δικες τους διαφορετικες αναγκες κυνηγωντας τα δικα τους "θελω".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.