28-09-09
13:39
Μα δε νομίζω να είπα οτι πρέπει να τη δώσεις σε άλλον ή να μην παλέψεις για να την κρατήσεις. Είπα για την περίπτωση που εσύ έχεις κάνει τα πάντα κι αυτή παραμένει δυστυχισμένη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
28-09-09
13:12
Σου υπενθυμίζω ότι νοιώθω ακόμα άντρας, σύντροφος και εραστής (έστω σε μια κοινωνία μοντέρνων "αμαζόνων") και όχι ο μπαμπάς της που θέλει να την δει μ'ένα καλό παιδί αποκατεστημένη.
Έστω όμως οτι η ευτυχία της είναι με το Μήτσο κι όχι με σένα. Εσύ θα την κρατάς με το ζόρι κάνοντάς την δυστυχισμένη ή θα την αφήσεις ελεύθερη να βρει την ευτυχία της;
αγαπη δεν υπαρχει την σημερον ημερα. τελεια και παυλα.
Εγώ νομίζω οτι αυτό είναι άμυνα για να μην απογοητεύεσαι. Δηλαδή ξεκινάς ήδη απογοητευμένη ώστε αν σου έρθει το κακό αποτέλεσμα να πεις "ε και τι περίμενα; αφού αγάπη δεν υπάρχει". Δεν νοείται όμως άνθρωπος που ενδόμυχα δεν αναζητά την αγάπη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
28-09-09
12:41
Αν αγαπάς την θέλεις για τον εαυτό σου
Προφανώς. Αλλά όταν η ευτυχία της είναι αλλού, αν την αγαπάς πρέπει να την αφήσεις να φύγει. Γιατί θες πάνω από όλα να τη δεις ευτυχισμένη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
28-09-09
12:07
Ναι αλλά άμα αυτό γίνεται επανηλειμένα και μόνο εγώ επιστρέφω, αυτό εννοώ, έχοντας κάνει όλα αυτά που μου ζητούνται κατά καιρούς, ενώ από την άλλη πλευρά δεν γίνεται ποτέ κίνηση καλής θέλησης, τί δείχνει αυτό ; Δεν δείχνει εγωισμό της άλλης πλευράς ; 'Οταν κάνεις εσύ χίλιες υποχωρήσεις ενώ ο άλλος την παραμικρή, αυτό μου φαίνεται έμμεσος εκβιασμός, όχι αμοιβαία ανιδιοτελής αγάπη. Κάτι σαν τις παραβιάσεις στον εναέριο ελληνικό χώρο.
Με έχεις λίγο μπερδέψει. Αυτός που αφήνει κάποιον να φύγει είναι αυτός που έχει κάνει παραχωρήσεις που δεν εκτιμήθηκαν γιατί ο άλλος βρίσκεται στον κόσμο του, γιατί δεν ξέρει τι θέλει, γιατί μια σε θέλει-μια όχι, δεν μπορεί κοινώς να αποφασίσει. Οπότε τον αφήνεις να φύγει, να δει τι θέλει, κι αν επιστρέψει πάει να πει πως δεν μπορεί μακριά σου και προτίθεται να κάνει κι αυτός κάποιες υποχωρήσεις για να λειτουργήσει η σχέση. Αν πάλι, όπως είπε η Ηρώ, γυρίσει για λάθος λόγους, αυτό θα φαανεί και θα επαναπροσδιοριστούς οι τομείς της σχέσης αργότερα.
Και σε ρωτώ: είναι καλύτερο να κρατάς κάποιον με το ζόρι κάνοντας συνεχώς εσύ υποχωρήσεις και θυσίες που δεν εκτιμώνται;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
28-09-09
10:33
Μην είσαι τόσο σίγουρη. Μπορεί να γυρνάει από ανάγκη για βόλεμα, συναισθηματικό ή άλλο και γιατί θα'πρεπε να γυρνάει πάντα αν η δική σου συμπεριφορά, κάθε φορά που εκείνος γυρνάει, τον διώχνει ξανά και ξανά ; Αν δεν γυρίσει δεν ήταν ποτέ ; Ποιός το λέει αυτό ; Μπορεί να είδε κι απόειδε ο άνθρωπος και έβαλε όρια, αξιοπρέπειας, αντοχών ή άλλα στον εαυτό του. Γιατί πρέπει ο ένας μόνο να κάνει βήματα αποκατάστασης κι ο άλλος να κάθεται με σταυρωμένα χέρια και να τον περιμένει ; Ανιδιοτελής είναι, όχι κορόιδο. Μεταξύ μας δεν έχω ακούσει πιο εγωκεντρικό γνωμικό.
Δεν κατάλαβες σε ποια περίπτωση λέγεται, γι' αυτό
Μιλάμε για μια περίπτωση που κάποιος αγαπάει, το δείχνει, το ξαναδείχνει, και δεν παίρνει αυτό που θέλει από τον άλλον, αντίθετα παίρνει αδιαφορία ή κακή συμπεριφορά. Κάποια στιγμή αποφασίζει πως πρέπει να τον αφήσει να φύγει ώστε να καταλάβει τελικά τι θέλει. Αν σε αυτό το διάστημα του λείψει και γυρίσει, πάει να πει οτι υπάρχει αγάπη. Αν όχι, απλά αυτός ο κάποιος πάλευε μια τελειωμένη ιστορία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
03-02-09
13:54
Νομίζω οτι υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη, αλλά είναι κάτι πολύ σπάνιο και δύσκολο να συμβεί. Ανιδιοτελής αγάπη για μένα είναι να σε ενδιαφέρει μόνο αν αυτός που αγαπάς είναι ευτυχισμένος, άσχετα αν δεν είναι μαζί σου. Είναι επίσης να κάνεις πέρα τον εγωισμό σου και να συγχωρείς. Πολλές φορές όμως και μια φαινομενικά ανιδιοτελής αγάπη μπορεί να περιέχει ιδιοτέλει. Ένα παράδειγμα: χωρίζω με κάποιον που αγαπώ γιατί αυτός επιλέγει να είναι με κάποια άλλη. Εγώ παρ' όλα αυτά τον νοιάζομαι κι εξακολουθώ να τον αγαπώ, χωρίς φαινομενικά να κερδίζω κάτι. Όμως τελικά κάποια κενά μου καλύπτω, μια ανασφάλεια, τη σκέψη οτι κάπου κάποιος υπάρχει που τον αγαπώ οπότε έχει νόημα η ζωή μου, και ίσως ίσως η ελπίδα οτι κάποια στιγμή θα γυρίσει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.