Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Οι διάλογοι που ακολουθούν έγιναν χθες στη δίκη
για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου,
κατά τη διάρκεια σχολιασμού εγγράφων από τον Αλέξη Κούγια (συνήγορο Κορκονέα).
Ανάμεσα στα έγγραφα, τα οποία έκρινε ο κ. Κούγιας ότι έπρεπε να σχολιάσει,
είναι και η τελευταία σχολική έκθεση του 15χρονου θύματος.
Αλ. Κούγιας: «Κοιτάξτε ορθογραφία, κοιτάξτε πόσα λάθη έχει. Στερείται παντελώς λεξιλογίου».
Ζωή Κωνσταντοπούλου (συνήγορος της οικογένειας του θύματος): «Γιʼ αυτό τον σκότωσε ο πελάτης σας;».
Κούγιας: «Φανταστείτε τι θα έκανε στα 8, στα 9, στα 10, στα 11 του χρόνια, αν γράφει έτσι στα 15 του».
Κωνσταντοπούλου: «Επρεπε δηλαδή να τον γαζώσει ο Κορκονέας όταν ήταν 11 χρόνων;».
Κούγιας: «Φαίνεται πόσο απαίδευτο ήταν. Ηθελε να πάει και στη Νομική!».
Νίκος Κωνσταντόπουλος: «Ας το άφηνε να ζήσει, και ας τον άφηνε στην ίδια τάξη».
Χρειάζονται σχόλια;
Μήπως ο ΓΑΠ να τον πάρει στη θέση του Πάγκαλου;
blog.teleologikos.eu
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ε λοιπόν, χρειάζονται σχόλια, ναι ναι:
Στην επικαιρική ποίηση του Πατρίκιου:
"Δεν ξέχασα ποτέ τη σπουδαιότητα
της επικαιρικής ποίησης
ούτε της εύληπτης γραφής.
Να λοιπόν ένας στίχος
σημερινός, ευκολονόητος
και πανελλήνιος:
«Τί λέτε ρε μαλάκες!»".
Από την ποιητική συλλογή: «Αντικριστοί καθρέφτες».
Από το βιβλίο: Τίτος Πατρίκιος, «Ποιήματα, IV, 1988-2002», Κέδρος, Αθήνα 2007, σελ. 58.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Νύχτωσε νωρίς στην οικουμένη.. ψάχνω.. σε φωνάζω.. δεν μ'ακούς...
μην πυροβολείς....
μην πετάς πέτρες...
δώσε τα τριαντάφυλλα στην ώρα τους...
κι εσύ κι εσύ..
γιατί κάνουμε τις ζωές μας νοέμβριους, δεκέμβριους...
δεν μπορώ το αίμα μου να δίνω
σε μιαν άρρωστη συνέχεια πατρίδα
(γεια σου ρε Σωτηρία)
Με πόσα φωτάκια θα στολίσεις τη θλίψη σου φέτος?
Εγώ στόλισα ένα δεντράκι μινιατούρα, έτσι για την ιδέα,
να φωτίζουν οι τοίχοι να αποκοιμιέμαι..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
και με προβλημάτισε ο στίχος.
Αν το ανεχτώ αυτό,
τα παιδιά μου θα είναι τα επόμενα. (if you tolerate this, your children will be next)
Δεν χρειάζεται να έχεις υπερβολική ευφυία, για να καταλάβεις ότι δεν ακολουθείς κάθε άλογο που χλιμιντράει σε μια πορεία διαμαρτυρίας, γιατί απο πίσω μπορεί να κρύβεται αγροικία.
Και επιπλέον δεν είναι σωστό να πιάνεις τα μπλογκ και τα φόρα για να κλαφτείς για το τσαλάκωμά σου, διότι το άλογο πέρασε από πάνω σου. Διότι είναι πια αργά. Και έχεις χάσει διπλά.
Μια όταν ακολούθησες τα χλιμιντρίσματα, κι άλλη μια γιατί τώρα σε συνοδεύει η υποψία πως είσαι ασταθής και παρορμητικός, δηλαδή ανάξιος εμπιστοσύνης, σχεδόν καμένο χαρτί.
Και η απάντηση σε όλα αυτά είναι το παλιό:
Ας πρόσεχες!
(Στους κοκορευόμενους ψευτοεπαναστάτες)
Η μη ανέχεια δεν ταυτίζεται με δίψα επανάστασης και για πάση θυσία δημοσιότητα.
Οι αλλόγνωμοι δε θα πει πως είναι:
βραδυκίνητοι, προκατειλημένοι, βεβιασμένοι, κομπλεξικοί, αντεπαναστάτες, δικηγόροι καταστηματαρχών, εγωπαθείς, μικρόνοες, ανθρωπάρια της σειράς, μουντοί και νωθροί, ανίκανοι ή ανήμποροι να απειλήσουν ούτε το ατομικό ούτε το κοινωνικό καθεστώς, γαϊδούρια.
Το ψάχνουν αλλιώς...
αλλά ούτε όσοι διαδηλώνουν είναι:
ανατρεπτικοί, τροβαδούροι της ζωής, καθάρματα,
παιδιά που θα μεγαλώσουν και θα φτιάξουν χαρακτήρα όταν περπατήσουν τη ζωή
(περπατάω τη ζωή = ανοίγω μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας)
αλλά είναι αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να διεισδύουν με ευκολία στα πράγματα και συγχρόνως με την ίδια ευκολία να αποσύρονται αλώβητοι φορτωμένοι την άλλη θέα...
Στο ζύγι του ρεαλισμού και στο ζύγι του ρομαντισμού αυτοί οι δύο είναι εναλλάξ ποιητές, για μένα...
Αρχική Δημοσίευση από Μελιώ:Καλή συνέχεια στο φάγωμα μεταξύ μας όσο αυτοί θα πλουτίζουν !
Tα πρόβατα μπορεί να θεωρητικολογούν πάνω στην κόψη του μαχαιριού που θα τα σφάξει, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει το σφαγέα. Αυτός αδιαφορεί αν τον πουν εγωπαθή ή αγροίκο. Αυτός θέλει κρέας να κάψει στην ψησταριά της κονόμας, που ως γνωστόν έχει πόδια από καπνό.
Τα πρόβατα δεν θα τελειώσουν…(κι από τη μια κι από την άλλη)
Ας κρατήσουν τουλάχιστον την έσχατη αξιοπρέπεια να μην κλαίγονται…
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το θέμα του θανάτου του 16χρονου δεν είναι πολιτικό,
και μια αλληλουχία νοημάτων με σφιχτοδεμένους κρίκους ερμηνευτικούς
το καταδεικνύει:
Καπετάνιος Παπαδιαμάντης on the board:
"Η γενεαλογία της πολιτικής είναι συνεχής και γνησία κατά τους προγόνους.
Η αργία εγέννησεν την πενίαν.
Η πενία έτικε την πείναν.
Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν.
Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν.
Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν.
Η ληστεία εγέννησεν την πολιτικήν.
Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου.
Τότε και τώρα, πάντοτε η αυτή.
Τότε δια της βίας, τώρα δια του δόλου και δια της βίας.
Πάντοτε αμετάβλητοι οι σχοινοβάται ούτοι οι Αθίγγανοι, οι γελωτοποιοί ούτοι πίθηκοι (καλώ δε ούτω τους λεγομένους πολιτικούς).
Μαύροι χαλκείς κατασκευάζοντες δεσμά δια τους λαούς εν τη βαθυζόφω σκοτία του αιωνίου εργαστηρίου των".
Α. Παπαδιαμάντης
Αν θεωρείς κλέψιμο ζωής την αφαίρεση ζωής, σου υπενθυμίζω πως αν πιάσεις τον κλέφτη τα κλεψιμαίικα επιστρέφονται στον κάτοχο.
Αλλά τώρα που πιάσαμε τον "ληστοφονιά" και μπάτσο, το παιδικό φέρετρο παραμένει στο ίδιο βάθος. Η ζωή δεν επιστρέφεται στον κάτοχό της.
Ο δόλος δεν αφορά στη πολιτική (για το ζήτημα θανάτου του μικρού, όχι γενικά), Μελιώ αλλά όσους υπερασπίζονται τον Κορκονέα (πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο ?).
Εκτός και δούμε μάρτυρα υπεράσπισης κανένα Προκόπη
Άμα δείς πολιτικό προϊστάμενο να μπαίνει μάρτυς, θα μπω στο θρεντ και θα γράψω με γραμματοσειρά 7 νούμερο,
ότι είμαι γκολ.
Άνετα...
Ένας κρατικός λειτουργός τζων γουέην σκοτώνει αψυχολόγητα,
άρα το θέμα είναι πολιτικό.
Θα με παίξετε κι εμένα τυφλόμυγα;
υγ. Κράτος ασυστόλων
και πεσμένων κώλων
κωλοέλληνες. (σαββόπουλος)
Ανέκαθεν τα σαββοπουλικά με στράβωναν (άγνωστο γιατί)
αλλά έχει πει και μνημειώδη στιχάκια το τυπάκι.
Η ασύστολη μαλακία κάποιου υποδεικνύει ασύστολη καταβαράθρωση του πολιτικού συστήματος επειδή ο κάποιος είναι μπάτσος, άρα τον διόρισε το κράτος άρα η μαλακία μεταβιβάζεται σαν φόρος ακινητοποιημένου θύματος από εξοστρακισμένη σφαίρα στη πολιτεία άρα η ατομική μαλακία είναι πολιτική μαλακία.
Κάντε το εξής θεωρητικό πείραμα:
Δίνετε εξετάσεις για σχολή αστυνομίας/αστυφυλάκων.
Περνάτε στα μόρια, τα μάτριξ, τα αθλητικά και τα υγειονομικά τεστ.
Βγαίνετε από τη σχολή και τοποθετείστε σε τμήμα ειδικός φρουρός.
Σκοτώνετε έναν 15χρονο επειδή σας πούλησε μαγκιά εν ώρα υπηρεσίας.
Γιατί είναι πολιτικό το θέμα;
Ρωτάω ως απολιτίκ, υπόψιν!
Καρφί δε μου καίγεται να είναι.
Δε ψηφίζω, θεωρώ πως η πολιτική βρίσκει έναν σχεδόν ταυτόσημο ορισμό στα λόγια του Βαλερύ.
Έτσι, το διανθίζω για να γνωριστούμε λιγάκι.
Από πότε η ψυχοπαθολογική συμπεριφορά (που μπορεί να είναι σε λανθάνουσα και να διαφεύγει της προσοχής μας) είναι πολιτικό ζητούμενο?
Αυτό ισχύει και για άλλα επαγγέλματα ή μόνο για μπατσαρία;
Ψάξτε αλλού το δούλεμα της πολιτικής και των πολιτικών.
Ερώτηση: ο καράφλας στο αστυνομικό τμήμα που έβαζε τους αλβανούς να αλληλομπατσίζονται, πήρε τον πούλο ή σκάλωσε το θέμα γιατί ήταν πολιτικό;
Γκέγκε?
Κάποιους τους συμφέρει να ορίζουν κάποια θέματα πολιτικά είτε για βόλεμα είτε για σούσουρο..
Ας ληφθεί υπόψιν κι αυτό αντί να δίνουμε φευγάτες εξηγήσεις...
Ορθά τραγούδησε, λοιπόν κι ο νιόνιος:
Δεν υπάρχει ελπίς
στην Ελλάδα ζεις.
Σκαλιστές σκιές
μακρυχέρηδες
με το φως σπασμένο
κρατικοποιημένο,
αχ,οι Έλληνες !
Αλλά εκεί στην ξένη
στην οθόνη σκυμμένοι
θεϊκά δεμένοι
με την οικουμένη
στους απέναντι τόπους
φωτοκολλημένοι
απ`τον εδώ ουρανό τους.
ΚΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟ, ΩΧ ΑΜΑΝ! (επειδή μας ξύπνησε, γαμώ τις γρίλιες μου!)
ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΡΟΥΛΕΜΑΝ ΞΕΛΑΣΚΑΡΙΣΕ ΚΑΙ ΤΙΘΕΤΑΙ ΘΕΜΑ ΡΕΚΤΙΦΙΕ.
Κι ενώ εδώ θα ζούμε καταρρεύσεις
ο έξω Ελληνισμός θα προχωρεί
και φως και μουσική μιας άλλης σκέψης
στη μείζονα Ελλάδα θα εκραγεί
στους Πανέλληνες
στους Πανέλληνες.
Διαφωνώ με το κωλοέλληνες.
ο κώλος μου διαμαρτύρεται εντόνως.
(ίσα κι όμοια δεν είμαστε με bad cops ή bad political administrator)
αν μου πετούσαν ένα μπουκάλι μπύρας ή ένα κουτάκι κόκα κόλας,
θα τους χάριζα τα πιο γλυκά μου χαμόγελα...
ίσως να'δινα και το περίστροφο να ρίξουν μία στον ουρανό,
αντί να τον πάω πρόωρα εκεί...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Σε ποιές κοινωνικές τάξεις αναφέρεσαι ?
Σε αυτές που τα σώματα συμφύρονταν
νωθρά επειγόμενα να παρατείνουν
αναβολές μιας λύτρωσης μοιραίας
με κάτι ανεμίσματα κουρτίνας από οργάντζα
σε χρώμα μουσταρδί που έμεινε ακρέμαστη
λόγω κακής μετρικής
η μνήμη του καπηλεύτηκε από ένα από-κομμα που έχει αρχηγό έναν Αλέξη και θα έχει αντιμέτωπο στο δικαστήριο έναν δικηγόρο ονόματι Αλέξη …
Δεσμώτη εδώ θέλω να δώσεις ρεσιτάλ περί της σημειολογίας του πράγματος !
Τρεις αλέξηδες (me included ) πολλοί πάν'.
Τρία αλεξάκια κάθονταν κι έπλεκαν κοκορέτσι.
Ζητούνται χαμένοι όρχεις.
Ο ευρών αμοιφθήσεται!
(κουίζ: για ποιον αλέξη, χτυπάει ο κώδων?)
Πάντα γινόταν αυτό . Δεν είναι πρωτάκουστο . τι να κάνουμε καλώς ή κακώς το ρετιρέ της Τέχνης έχει και το αποχετευτικό της σύστημα, λογικό είναι όπως σε κάθε Οικοδόμημα .
Μέλι το μελιώ
ακόμη και όταν καταπιάνεται με βοθροσυζήτηση.
Μην δικαιολογούμε εκείνους που κρατούν και κάποια σκήπτρα ποιότητας,
επειδή έτσι γίνεται παντού.
Θα ναι σα να λέμε ότι επειδή κάθε μέρα σκοτώνονται χ από ατυχήματα, και αύριο είναι παρασκευή,
αν σκοτωθούν χ/2 θα πρέπει να παραξενευτούμε και να επιδιώξουμε τις τράκες για να τείνουμε στο αναμενόμενο...
Χώρια που η απαίτηση ως όρος, μελάκι μου, είναι συνάρτηση του υποκειμένου από την οποία τη γυρεύεις...
Άλλη απαίτηση έχεις από τον διανοούμενο, άλλη από το σχολιαρόπαιδο που πάει σε μια πορεία με το i-pod στο αυτί και περπατάει με χάρη υπο τους ήχους άσματος της αξιότιμης lady gaga
Όταν ο συνάδελφός σου στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος σκοτώνεται από ελλιπή μέτρα προστασίας επειδή η πλοιοκτήτρια εταιρεία θέλει να μειώσει το κόστος και να αυξήσει τα έσοδα εις βάρος της ζωής σου , τότε θαρρώ δεν έχει θέση αυτό το ερώτημα . Σκέψου με ποιο έγκλημα πρέπει να καταδείξεις το έγκλημα ώστε να πάψει επιτέλους το Εγκλημα ?
Καίγοντας ένα πλοίο, ας πούμε;
Σκοτώνοντας το λογιστή
ή απεργώντας μέχρι της Αγίας Ευτέρπης;
Ντοστογιέφσκι goes cloud.
Ο Φίλιπ Ντικ θα'ταν πιο εύπεπτος, φρονώ (αναλότζικαλυ σπίκινγκ, βλέπε Θαλής Μιλήσιος)
Ψάχνουμε για εγκλήματα, για ενδεδειγμένες τιμωρίες αλλά ο ρασκόλνικωφ μη ξεχνάς κατέληξε να είναι διαμαρτυρόμενος δολοφόνος.
Θύτης και θύμα αγκαζέ.
Θυματοποιείσαι το ίδιο όταν εγκληματείς κι εσύ, οι ρόλοι εναλλάσσονται - πρώτο ρολάκι από κομπάρσος,
ή μήπως με την αντεκδίκηση (κάψιμο, σπάσιμο, λεηλασία) το μόνο που μας νοιάζει είναι η προσωπική/κοινωνική λύτρωση που θα μοιάζει με μια αιώνια ματαιοπονία όσες λουί βιτόν και να ζουλάρουμε, όσα ΑΤΜ κι αν ραγίσουμε/καρβουνιάσουμε;
Ψυχο-λογισμοί θα πεις αλλά η επανάσταση θέλει και ένα πνευματικό αποκούμπι, αλλιώς ο φορέας της δε διαφέρει από τον μαστουρωμένο χούλιγκαν της θύρας "κ" όπου κ περιττός
Για τα εγκλήματα (και η εγκληματική αμέλεια μέσα) η φύση διαθέτει μια περίεργη φόρμουλα, κι επιστρέφει να κλείσει ανεξόφλητους λογαριασμούς του παρελθόντος.
Αν πεθάνει ένας εργάτης, τότε το κακό δε τελειώνει εκεί.
Το κακό έχει πλοκάμια που άλλοτε το λένε τύψεις, άλλοτε δικαιοσύνη κι άλλοτε τυψαιοσύνη και τότε ο οργανισμός σου δεν αντέχει και ξοφλάς πριν την ώρα σου...
Λύση δεν είναι πάντα να εκφράζεις θεϊκή οργή αυτοστιγμεί. Αν υποκαταστήσουμε την ετυμηγορία δια νόμου με τη λαϊκή οργή, τότε εγγίζουμε τα όρια νεκροφιλίας και ψάχνουμε εν αγνοία για νεκροθάφτες (κοράκια λαϊκιστί)...
Το κακό παραμονεύει παντού. (χοφμανικές επιρροές)
Είδες τις εικόνες με τον ζητά που του ρίξανε τη μηχανή και ενώ ήταν ξαπλωμένος στην άσφαλτο ακόμη, κάποιος του 'βγαλε το γκλομπ και τον κυνηγούσε με αυτό (αφού πρώτα τον γκλόμπιασε στα ξαπλωτά, ολίγον τι);
Αν πάνω στον τρόμο του προλάβαινε και πατούσε τη μίζα με τη δευτέρα κουμπωμένη (ψάξε να βρεις για πόσα κυβικά μηχανή μιλάμε και τι βάρος) και τον πέταγε 5 μέτρα πιο πέρα σκοτώνοντάς τον, πες μου ποιος ο αυτουργός?
Ο ζητάς? ο αναρχικός? οι πέριξ που καραδοκούσαν να τον λιντσάρουν? Ο αξιωματικός περιπόλου του συρμού που έδωσε διαταγή να περάσουν από κει ? Το περιρέον κλίμα αναβρασμού; Το γλυστερό οδόστρωμα?
Απορίες εγκληματολογικού εκφράζω, γιατί το'χω χούι από παλιές αρειοπαγίτικες παραστάσεις.
Αν κάνεις επανάσταση (κουραφεξαλικού τύπου), τουλάχιστον κάνε μερικούς υπολογισμούς και ας μην λογαριθμίζεις αδερφέ.
Αφού το έγκλημα από μόνο του δεν αποτελεί αρκετό λόγο ώστε η πολιτεία να λάβει εκείνα τα μέτρα για να σε προασπήσει ως εργαζόμενο ? ως πολίτη ? ως άνθρωπο ?
Γίναμε ανθεκτικοί στα δακρυγόνα και αρχίζουμε να ολισθαίνουμε σε φανφαρονισμούς, i only assume.
Δηλ. αν σε εκμεταλλεύονται, προτείνεις να γίνουμε James Dean με αιτία; (μια βόλτα με τη χάρλει ντέιβιτσον, να πιούμε και μια μπύρα - γιατί χρειαζόμαστε το μπουκάλι - και να πούμε στην υγειά της ΓΑΔΑ, γιατί έτσι τσακίζουμε τις μικρότητες δίχως καν ν' απλώσουμε χέρι και δεν παίζω τον ιεροκύρηκα του Βούδα. Απλώς, θέλω να κάνω το κομμάτι μου )
Έτσι φοβάμαι μπαρουτοκαπνισμένη μου αμέλεια, πως δε θα επιβληθεί προσωπική δικαιοσύνη όσο θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας.
Ο πολίτης που συντηρεί την αλληλουχία των ιδεών του με τη λογική του λαμπόγυαλου δεν μπορεί να υπάγεται στους πεφωτισμένους ή τους ιερά μαχόμενους περί δικαίου...
Μα θα πεις πως το κράτος που συντηρείται με τον διαρκή φόβο (για τα δικαιώματα, το μέλλον τις ελευθερίες κλπ.) δε μπορεί επίσης να υπάγεται στα πεφωτισμένα...
Οπότε πολεμάς το σκοτάδι με σκοτάδι, τον αντίπαλο με σβησμένο το κερί σε σκοτεινό δωμάτιο.
Η μύτη σου είναι υπέροχη όταν δεν βλέπεις πέρα από τη μύτη σου.
私は6月の雨が単に落ちることをよく知っている。(αυτό το γράφω γιατί αν η επαναστατική σου φλόγα ήταν ας πούμε ποίημα, σε συνθήκες απουσίας φωτισμού, κάτι σε κατάνα θα 'βγαινε, στανταρισμένα )
Όμως εν προκειμένω , σε ποια εγκλήματα αναφέρεσαι ?
Αρκετοί πετούσαν πέτρες, ισοπέδωναν αυτοκίνητα 2 τόνων και διέλυαν πόρτες, τζαμαρίες κλπ. (όσοι πήγατε ερμού, σταδίου και πέριξ, θα είδατε), ένα μικρό κομμάτι να φας στο κεφάλι και θα ζηλέψεις τη δόξα του μαρουλόφυλλου.
Αναρωτιέμαι, τι θα είχαν πετύχει, αν μόνο συγκέντρωναν όλη αυτή την ενέργεια σε κάτι πιο δημιουργικό αντί υπερ ανούσιων βανδαλισμών...
Όποιοι παίζουν τους χαζούς και παριστάνουν τους προοδευτικούς απ΄την ανάποδη μόνο και μόνο για να προκαλέσουν (όπως είδα στου θεοδωράκη την εκομπή) ή να θεωρηθούν ΚΑΤΙ ας πάνε σπίτι τους να σπάνε βάζα. Ας ξεκινήσουν το σπάσιμο με φθηνά κινέζικα βαζάκια και ας συνεχίσουν στους μεγάλους θυμούς με κρύσταλλα μουράνο.
Βασική τακτική να είναι: σπάζε τα δικά σου βάζα.
Κι όσοι λένε κατόπιν όλων των έκτροπων πως "εμείς είχαμε καλές προθέσεις", τότε επιβάλλεται ο έλεγχος των καλών προθέσεων κυρίως, συνεχώς και αδειαλείπτως μιας και στρώνουν το δρόμο της κολάσεως περισσότερο ακόμη κι από τις κακές προθέσεις...
Ο κρατικός λειτουργός όμως που θα κρατήσει όλα όσα προανέφερες οφείλει η πολιτεία να τον επιλέγει μετά από πολύ αυστηρούς και νόμιμους τρόπους και με πάσα βεβαιότητα πως μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντα που αναλαμβάνει , και να τον επανελεγχει σε τακτά χρονικά διαστήματα . Και για την επαγγελματική του ικανότητα και για την ψυχική του ισορροπία.
Αν ο μπάτσος ήταν άνεργος, θα ήταν πολιτικό το ζήτημα?
Αν ήταν από προγράμματα stage θα ήταν πολιτικό?
Αν ήταν υπάλληλος μίνι μάρκετ (dia, trofo κλπ.) ή μηχανόβιος που το παρέσυρε?
Αν ήταν οδηγός λιμουζίνας βουλευτή ή γιος βουλευτή ?
Το ότι είναι κρατικός λειτουργός πα να πει ψωμί για να τη πούμε στον τύρρανο της ζωής μας = ΚΡΑΤΟΣ.
Το νταηλίκι αυτό βρίσκει την έννομη έκφρασή του στην αστυνομία, πράγμα εμφανώς κατακριτέο από όλους.
Η κτηνωδία όμως, δε γνωρίζει επάγγελμα, ταγούς και εκπροσωπήσεις...
Εκεί κλωτσάω...
Στο ότι κάποιοι ξεχύνονται στους δρόμους γιατί κάποιος σάϊκο μανιακός που θα μπορούσε να είναι πυροσβέστης ή οδηγός ασθενοφόρου ή ξενοδοχουπάλληλος, τυχαίνει να είναι αστυνομικός (της κακιάς ώρας)...
Δεν είναι λόγοι υπερχείλισης ποτηριού για αέρα επανάστασης, αυτοί....
Η συντριπτική πλειοψηφία των νέων θέλουν να διαμαρτυρηθούν γιατί «πνίγονται» από την οικονομική ανέχεια που νοιώθουν στο σπίτι τους, από τη διάχυτη σαπίλα γύρω τους, από ένα κόσμο ψεύτικων αναγκών (αν και δεν είμαι σίγουρος πόσοι το καταλαβαίνουν αυτό) και από το μη-μέλλον τους.
Αυτά θέλουν να τα αλλάξουν και καλά κάνουν. Μόνο που η «αντίδραση» που βλέπουμε (αν θες και που προβάλλεται γιατί πουλάει, αλλά που είναι η άλλη; η εκτός κομματικών γραμμών βέβαια…) είναι και αποπροσανατολιστική και χωρίς νόημα και τελικά συσπειρώνει γύρω από τις υφιστάμενες συντηρητικές δομές που ευθύνονται για αυτό το χάλι.
Δες το χάλι των πανεπιστημίων για να καταλάβεις πόσο κομματικοποιημένα είναι τα λεγόμενα φρέσκα μυαλά της χώρας μας.
Οι δαπίζοντες και οι πασπίζοντες, δεν έχουν ούτε καν συνείδηση του τι είναι, απλώς προσεταιρίζονται ιδεολογικούς χώρους (μινιόν) για καμιά εκδρομούλα στην αράχωβα, ε και στο περιθώριο, πάνε και σε καμιά διαδήλωση με κομματική ταυτότητα πάντα και μόνο. (για να ανεβάζουν στα μπλογκς φωτογραφίες με ομίχλες καπνών και για το αγαθόν της εξιστόρησης μπατσονέων την ώρα του φραπέ...)
Αλλά αυτά δε τα λένε οι λαζόπουλοι (γιατί θα μείνουν άδειες οι εξέδρες της γυφτολαϊκής)
Πολιτικό θέμα είναι η υπονόμευση ειρηνικών διαδηλώσεων από όργανα της τάξης. Εκεί με κλειστά μάτια...
Εκεί το κράτος αποκτά τα μελανότερά του χρώματα..
Αλλά το γεγονός ότι κάποιος φορέας εξουσίας ξαπλώνει στο πεζοδρόμιο φορέα νεανικότητας, και φορείς σχολιασμού αναφέρουν ότι το θέμα είναι πολιτικό, άπτεται άλλων σφαιρών λογικής...
Είναι λες και σε ένα παντοπωλείο με τυριά κι αλλαντικά, ψωνίζει ένας έφηβος φέτες από ζαμπόν.
Το ζαμπόν είναι χαλασμένο (η πωλήτρια το ξέρει) κι ο πιτσιρίκος δηλητηριάζεται και την κάνει για το άσυλο του παραδείσου.
Θα πρέπει να παραιτηθεί ο υπουργός εμπορίου;
Τι σκατά πολιτικό είναι?
Μία λύση μπορώ να σκεφθώ μονάχα:
Θεοί, βάλτε κι εσείς ένα χεράκι. Πρέπει να καταργήσετε τον θάνατο τουλάχιστον για τις ηλικίες κάτω των δεκαέξι χρόνων.
Στην ποίηση της ζωής οι έννοιες χάνουν το νόημα τους και επαναπροσδιορίζονται μέσα από την εξέλιξη των γεγονότων , όμως ο ποιητής οφείλει να βλέπει πέρα πολύ πιο πέρα από αυτά …
Μην ξοδεύεις την ποιητική σου φλέβα σε λογικές υπεραναλύσεις …. Αυτό κι αν είναι μάταιο .. απόλυτα μάταιο !
Η λογική διαπερνά τη φαντασία και την ανατροφοδοτεί.
Διαφορετικά η φαντασία είναι αιχμάλωτη του αλλόκοτου.
Άστη φλέβα να ξοδεύεται.
Στο ξόδι όλα κρίνονται...
Ακόμα και η μάταιη απόπειρα να ποιήσουμε το αμεταποίητο!
Καληνύχτα Κεμάλ αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ -ερωτηματικό –
καληνύχτα μπαμπαστρούμφ
αυτο το στρουμφοχωριό δε θα ορθοποδήσει ποτέ,
αν πρώτα δε σταχτίσει..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Προσπάθησα να εξηγήσω γιατί απέτυχαν να πάρουν πολύ κόσμο μαζί τους.
Άρα, ΔΕΝ ήταν εξέγερση.
- Από πόσοι και πάνω πιάνεται για ξεσηκωμός; (σημ: εγώ δεν πήγα)
- Να δεις που μέχρι και κάποια από τις επόμενες
διαφημίσεις μπύρας θα υποδεικνύει έμμεσα
εξεγερτικού χαρακτήρος εικόνες...
Διότι πολύς κόσμος δεν ήταν, αλλά οι μολότωφ έκαναν τη νύχτα μέρα.
Α, και κάτι προς σημείωση :
Και η οργή ειναι ευαισθησία.
Αρκεί να μην έχουμε παράπλευρα θύματα..
Το θέμα βρωμάει όμως γιατί η εξέγερση δε πάσχει από συμμετοχή ούτε από έρεισμα κι ιδέα..
Πάσχει από συσπείρωση και από προπαγανδιστικές τακτικές ένθεν κι ένθεν.
Είναι απόλυτα μάταιο.
Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:Δεν ήταν μόνο η σοκαριστική πράξη του Κορκονέα, όλη η αντιπάθεια προς τους αστυνομικούς (εξαιτίας των δικών τους σφαλμάτων) και ο φόβος για το αύριο μετατράπηκε σε μίσος εκείνες τις ημέρες. Το πρώτο ήταν η αιτία για τις συγκρούσεις την πρώτη νύχτα το δεύτερο ήταν μια από τις βασικές αιτίες των διαδηλώσεων. Η δολοφονία του μαθητή ήταν αφορμή δεν ήταν αιτία...
Με μπέρδεψες.
Αρχικά λες:
η πρακτική του μπάτσου = αιτία των συγκρούσεων τη πρώτη νύχτα..
στο τέλος λες : (δολοφονία Α.Γ.) = πρακτική μπάτσου = αφορμή κι όχι αιτία...
Δηλ αυτό που τη πρώτη νύχτα ήταν αιτία μετά έγινε αφορμή?
Τι μετάλλαξη ήταν αυτή?
Ζυμώσεις που λέμε και στη χημεία. Του μυαλού.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
...και τι δεν ήταν
Ο κ. Στάθης Ν. Καλύβας είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Υale.
Επίσης δεν ήταν φαινόμενο που περίμενε τον καθηγητή από το Yale, να το εξηγήσει δια της ατόπου...
Τελικά τι έμεινε?
Αυτός απέκλεισε ακόμη και το ότι ήταν εξέγερση...
Μπας και κατεβήκανε όσοι κατεβήκανε για να αγοράσουν τσάμπα γκοφρέτες από τα παρακείμενα περίπτερα Ομονοίας;
Γιατί σε όχι λίγα περίπτερα παρατηρήθηκαν ελλείψεις σερενάτας και κουκουρούκου...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
(και τελικά επαναπαύομαι με μερικές νέες κυκλοφορίες από μπιτάτη μουσική κι έτσι εκτονώνω τις βωμολοχίες που σκαρφαλώνουν στις ρώγες των δαχτύλων μου)
μα ως εδώ...
Ονομαστικά δε θα αναφερθώ γιατί σκυλοβαριέμαι να παραθέτω.
όποιος νιώσει θιγμένος, θα του κρατήσω από ένα κοκκαλάκι.
- Το παιδί δεν είχε καμιά σχέση με την κοινωνική τάξη που το υπερασπίζεται και φαίνεται έτοιμη να πεθάνει γιʼ αυτό.
- Τα κώματα και ειδικά ο Σύριζα με τη συνήθη τακτική του να απευθύνεται στα γκέτο (βλέπε κουκουλοφόροι και μαύροι) προσπαθεί να καρπωθεί το πολιτικό όφελος του ξεσηκωμού ως μπροστάρης του.
Με απλά λόγια πάει να επικαρπωθεί - ανεπιτυχώς και αισχρώς - πίσω από υποκινήσεις βίας και διαδηλωτικών πρακτικών το πρόσωπο και την υστεροφημία του.
Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος ήταν ένα παιδί που έπινε τη κόκα κόλα του. Είναι αναξιοπρεπές να κάνουν χρήση του προσώπου του και του ονόματός του για ίδι-ους πολιτικούς ή εγκληματικούς σκοπούς.
Πράγμα ακόμη χειρότερο μετά τον θάνατο του Α.Γ. είναι πως έγινε το αντικείμενο του οίκτου του κάθε καλλιτέχνη που καιροσκοπεί.
- Οι γονείς του παιδιού έκαναν έκκληση να μην γίνουν οι διαδηλώσεις ενώ αν γίνουν να έχουν τουλάχιστον ειρηνικό χαρακτήρα.
όσοι πήγαν, σεβάστηκαν τη μνήμη του νεκρού παιδιού, τη μνήμη των συστάσεων των ζωντανών γονιών του όμως; (ή μήπως ο χρυσοχοϊδης τους πήρε τηλ. και τους έκανε παπαγαλάκια του για εφησυχασμό του δημοσίου αισθήματος; )
- ένα έγκλημα δε δικαιολογεί, ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ τη διάπραξη περισσότερων εγκλημάτων επικαλώντας το, εκτός κι αν είμαστε νονοί της νύχτας ή νοσταλγοί της βεντέτας ...
- Όποιος έχει πάει έστω και μια φορά στα στέκια των αναρχικών τα οποία μονοπωλούν το ενδιαφέρον των …ρεπόρτερ (βλέπε τσιλιμπουνιδάκης/μπουμπούκος του σταρ) ξέρει πολύ καλά οτι δεν έχουν όρεξη για ξύλο, εκτός από κάτι ζά.
Πολλοί είναι καλοί γνώστες της θεωρίας του αναρχισμού, απλώς στη πράξη τα πράγματα παραλάσσουν γιατί αρκετοί ματατζήδες είναι χουλιγκάνια με κράνος κι οπλισμό. Να το πούμε κι αυτό...
εξού και το σύνθημα "δε με νοιάζει τι ψωμί δε με νοιάζει τι τυρί, αρκεί το παριζάκι μου να είναι ματατζής"
Μα απορώ κιόλας με όσους ζουν στην Ελλάδα (οδηγούν στους δρόμους της, λόγου χάρη, δε χρειάζεται να πάμε αλλού) και υποστηρίζουν ότι όλο το νταηλίκι έχει μαζευτεί στην αστυνομία.
Δεν μπορώ, βεβαίως, να στήσω το πείραμα για να πείσω:
να δώσω όπλο σε όλους τους Έλληνες οδηγούς και να περιμένω πότε κάποιος θα το χρησιμοποιήσει επειδή κάποιος άλλος του είπε "άντε ρε". (ανοίγω μια παρένθεση εδώ, για να θυμηθώ ένα από τα περσινά γεγονότα που πέρασε στα ψιλά: οδηγός έπεσε εσκεμμένα πάνω σε οδόφραγμα που είχαν στήσει νέα παιδιά, τραυματίζοντάς τα)
Είναι αυτονόητο ότι ο νταής δεν πρέπει να κρατάει όπλο. Ίσως δεν πρέπει να κρατάει και τιμόνι ή κιμωλία ή τη σφραγίδα μιας δημόσιας υπηρεσίας…
- όποιος ψάχνει να βρει ποιανού ο κατάλογος έχει περισσότερους νεκρούς (κατάλογος νεκρών νεαρών φοιτητών/μαθητών/πολιτών Vs. κατάλογος νεκρών αστυνομικών) έχω να τον ρωτήσω:
Θα ενηλικιωθούμε επιτέλους;
Μπορεί κάποιος να μας δώσει επιγραμματικά ένα σχεδιάγραμμα της βίας των τελευταίων χρόνων;
Θα ήταν πολύ διασκεδαστικοί και σοκαριστικοί οι συσχετισμοί.
- ο αναρχισμός έχει πάρα πολλά παρακλάδια. Οι μεγάλοι θεωρητικοί του συμφωνούσαν ότι η βία είναι απαράδεκτη γιατί εκφράζει αστικές ορμές.
- δε κατάλαβα γιατί να κατέβει στο δρόμο να διαδηλώσει κάποιος, επειδή ένας ψυχοπαθής σκότωσε έναν άνθρωπο; Γιατί στη βάση του αυτό είναι το θέμα.
Η συγκυρία ναʼ ναι και αστυνομικός βολεύει βέβαια… Αν ήταν ένας ψυχοπαθής εργαζόμενος σε εργοστάσιο…θα διαδήλωνε εναντίον των εργαζομένων στα εργοστάσια;
- (σε συνέχεια του προηγούμενου..) ο κόσμος δεν είναι παζάρι όπου ο κάθε πικραμένος καταθέτει εναγωνίως βγαίνοντας στους αιματοκαπνίζοντες δρόμους το όραμά του...
Η ζωή είναι πιο σύνθετη από το να ακολουθείς την επιφάνεια του γούστου που σου χαράζουν οι δημοσιογράφοι, η επικαιρότητα και η παρέα σου...
ή όπως σωστά είπε κάποιος ότι η ζωή μπορεί ακόμα να παράγει νόημα σε όσους πληρώνουν το κόστος, ένα νόημα που νέμεται την αντιδημοτικότητα του κοπαδιού... ,
που στοχάζεται ήρεμα πάνω από το πάθος της καθημερινής λάσπης, και που λείπει από τη ζωή ακόμα και αυτών που πιστεύουν οτι διαφέρουν και είναι στο απυρόβλητο...
Και κόστος δεν είναι μόνο να φας ένα καπνογόνο στη μάπα ή να σου ανοίξουν το κούτελο...
Αλλά τώρα, ποιος ασχολείται με τέτοια θεωρήματα.
Εδώ έχουμε εξέγερση.
Και μάλιστα εξέγερση στην οποία πολλοί από τους συμμετέχοντες φροντίζουν να μην παραλείπουν να γεμίζουν το CV τους από το χρήμα και την εξουσία του μπαμπά και της μαμάς. Προφανώς αν αποτύχει η εξέγερση, να βρούμε και καμία καλή δουλειά…
- Επίσης κάπου διάβασα και το σημείωσα ότι "τα νεκρά μας παιδιά θα είναι για πάντα/τα ίχνη της ασημαντότητάς μας"....λες και όσοι πρέπει να διαβάσουν κάτι τέτοιο είναι όλοι μπαμπάδες, αλλά το προσπερνώ αυτό σαν αόρατη λεπτομέρεια
Αυτοεκπληρούμενη προφητεία;
Ο (γ)καμύ () κι ο μπατεϊγ είχαν δίκιο στο ότι η τραγωδία ενώνει. Και μία ολόκληρη κοινωνία εκλιπαρεί για το τέλος της, πεινασμένη για κρίσεις, οικονομικές, πολιτικές, για πανούκλα, για τη γρίπη της χοιρινής μπριζόλας και το 2012.
- αν ο μπάτσος ισχυριστεί ψυχική ασθένεια και ήμουν ο δικαστής, θα την έκανα δεκτή και θα τον εξανάγκαζα να καταπίνει ένα μπουκαλάκι του ισχυρότερου ψυχοφαρμάκου για 16 χρόνια, όσα τα χρόνια του πιτσιρικά.
Καληνύχτα εξάρχεια.
(Ημί-ανάπαυση)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Διάβασα όλο το ποστ σου ... δεν έχω να πω κάτι για την άποψη σου, δική σου είναι καλά κάνεις.... θα σταθώ στο πιο πάνω περιστατικό που αναφέρεις .... χωρίς διάθεση να σε θίξω, θα ήθελα να σου κάνω μια σύσταση, όταν λέμε κάτι να ξέρουμε ότι είναι σωστό .... τα σενάρια που έχει κάνει ο καθένας για κάτι που έγινε, δεν έχει δικαίωμα να τα παρουσιάζει σαν πραγματικότητα ... καμία σχέση αυτό που λες, ήταν εντελώς τυχαίο περιστατικό... άσχετο τελείως με πολιτική.
Δεν έχω να πω κάτι άλλο.
@Ciby,
δεν θίγομαι στην ανταλλαγή απόψεων. Θα θιγόμουν στην καταπίεση των ανέκφραστων που κοχλάζουν.
Βέβαια, το να μου κάνεις συστάσεις είναι σαν να με εγκαλείς στη τάξη και μια διαφωνία δεν αποτιμάται με συστάσεις ούτε και καθορίζεται.
Ένιωσα για λίγο τη ζέστη της κουκούλας που μου φόρεσες αλλά το ξεπέρασα.
Αν θεωρείς πως ο 15χρονος βιλαρίμπας και ο 16χρονος βιλαμπάχος, του γένους βιγιαλόμπος, σκότωσαν τον γιο του Γιαννίτση που πήγε για new years day στο μέχικο για 8 ψωροδολάρια, επίτρεψέ μου να αμφιβάλλω.
Μην μου επικαλεστείς τις Μεξικανικές αρχές και τα μυριάδες site αλλά και άρθρα των εφημερίδων για εξάρθρωση της σπείρας (κλπ) γιατί τα γνωρίζω.
Μα όπως εσύ σεναριολογείς λέγοντας πως ήταν ένα εντελώς τυχαίο γεγονός έτσι κι εγώ αναφέρω πως δεν το κρίνω ως τυχαίο γεγονός και επίσης δεν δρέπω ελπίδες ν'αρχίσω τη λιακοπούλεια συνωμοτική (μεξικανική) διάλεκτο.
Κάνε μια σύνδεση της τότε βοής της πολιτικής του υφυπουργούλη Γιαννίτση με τον αναβρασμό της κοινωνίας και κατόπιν πίστεψε στην τυχαιότητα. Δικαίωμα σου είναι να τζογάρεις με τα γεγονότα που δεν είναι κανείς εις θέσιν (ούτε ακόμη και οι νεκροί) να τα διαχειριστεί με πάσα βεβαιότητα. Αυτό να λέγεται.
..άσε να τζογάρουν, όμως κι οι υπόλοιποι.
Το 13 κόκκινο μπορεί να "έκατσε" μέχρι τώρα τις περισσότερες φορές, αλλά στο τέλος της βραδιάς το 10 μαύρο μπορεί να αδειάσει το τραπέζι...
Κράτα πισινές γιατί η πολιτική είναι μια ψευδεπίγραφη τέχνη που ασκείται στα σκοτεινά. Εκεί που το φως δεν ανάβει όχι γιατί δεν έχει λάμπες αλλά γιατί δεν υπάρχουν ούτε καν διακόπτες...
Η ζωή είναι ένα ναρκοπέδιο που η πολιτική (πολλές φορές) παίζει πάνω της κουτσό.
Αν τα έλεγα όλα αυτά μπροστά σου σίγουρα θα έσκυβες το κεφάλι και θα μου κλωτσούσες κανένα πόδι κάτω από το τραπέζι να σταματήσω;
Κλώτσα ρε. Συστάσεις μη μου κάνεις. Γεμίζω μπιμπίκια.
Και μην ξεχνιόμαστε…
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Αισθάνομαι ότι σε λένε Σπυρι-δούλα () - ζντουμποϊνγκ
Αλλά κι αν δε σε λένε, είναι μια ευχή που πάντα πιάνει τόπο.
αντιγράφω από τον “ένοχο”:
“Οι νύχτες των μεγάλων αποφάσεων
έρχονται από μέρες των μικρών αναβολών”
Αν οι αναβολές είναι σοβαρές μπορεί και να μυρίσει θάνατος...
Υ.Γ.: Ό,τι πεις θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Πρίν λίγες μέρες είδα κι έναν χρήστη ναρκωτικών που με χαιρέτισε στα Εξάρχεια και δεν τον γνώρισα… τόσο αφομοιωμένος ήταν…
Σήμερα με εκπλήσσει η έκπληξη των άλλων όταν συνειδητοποιούν ότι οι αστυνομικοί είναι η άρχουσα σημερινή τάξη.
Πριν μια βδομάδα είδα πως είμαι γέρος (ή λαπάς) γιατί με άφησαν να περάσω στη Σόλωνος και όταν έφευγα ξεβράκωναν κάτι δεκατεσάρια παιδιά που πήγαιναν ζευγαράκι…
Σκέφτηκα πως ήταν θέμα χρόνου ο νεκρός έκανα και τον προφήτη στο περιβάλλον μου μια βδομάδα πριν.
Και τι έγινε;
Ο κόσμος άλλαξε, η συνενοχή στέλνει δεκατετράχρονα πάνω σε “εξοστρακισμένες” σφαίρες…
Κι αφού ο Αλαβάνος δεν αρχίζει από την Αυγή, εγώ είπα να αρχίσω από το σπίτι μου. Δεν με γοητεύουν οι συναισθηματικές εξάρσεις, απλώς αναφέρω και αυτήν την πλευρά (με την εκδοχή των φίλων του Αλέξανδρου). Μέσα στην παρα-αναφορά της περιρέουσας βλακείας των ημερών που όλα (σχεδόν) λέγονται κι α-Κούγιο-νται αυτό μοιάζει με ένα μανιφέστο σαν τα τριαντάφυλλα που μοίραζαν κάποιοι μαθητές στους αμήχανους αστακούς των ΑΤ και που πολύ μου άρεσε.
Εγώ αν ήμουν αστυνόμος, θα ΄δινα ένα φιλάκι στο κορίτσι.
Έχουμε πόλεμο,( στις λεωφόρους σε σκοτώνουν και δεν σταματάνε, στις καλές συνοικίες δέρνουν για να σου πάρουν ένα κινητό… έχει διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός που λέμε..)
Και ο πόλεμος θέλει εγρήγορση και προετοιμασία κι όχι ευχολόγια και συναισθηματικές εξάρσεις με μνήμη χρυσόψαρου.
Τα χειρότερα ακολουθούν. Γι αυτό να κρατήσουμε καλύτερα την όρεξή μας.
Θα έχουμε πολλές ευκαιρίες και λίαν συντόμως για να οργιστούμε.
Υπάρχει και το παράδειγμα εκείνου του υπουργού του Σημίτη που η πολιτική του του έστειλε πακέτο το γιο δολοφονημένο από το Μεξικό. Τον είδατε να βάλει μυαλό;
Περιμένετε. Οι Ρώσοι μαφιόζοι δεν ήρθαν ακόμη να πάρουν τις δουλειές από τους παραδοσιακούς.
Στον Σαιν Λιούις προχτές κάποιοι βίασαν μια κοπέλα. Πήγαν οι γονείς στην αστυνομία. Τίποτα.
Απευθύνθηκαν στην τοπική μαφία και τους κρέμασε μακελεμένους στην εθνική οδό…
Τέτοιο είναι το μέλλον που ήρθε. (Δεν έρχονται μόνο τα λιβάϊς απ'έξω, δυστυχώς. )
Έχουμε συνηθίσει πολλά. Το μόνο που μένει είναι να σκοτώνουν έναν νεαρό κάθε βδομάδα για να το συνηθίσουμε κι αυτό.
Καθίστε και μετρήστε. Όλες οι αποφάσεις μας δείχνουν ότι θα ζήσουμε διακόσια χρόνια και τα παιδιά μας (στα 30 τους άλλοι ταϊζουν μωρά) μας είναι περιττά. Ας πάνε αλλού.
Καλές οι επιστολές του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά θα προτιμήσω να τις στείλει σε κανέναν άλλον αφελή που πιστεύει ό,τι του ξεφουρνίζουν οι δημοσιογράφοι και όχι τα μάτια του.
Ηρωϊσμός είναι να γλιτώσει το παιδί, γιατί άμα γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα…κι αυτό δεν είναι μια συναισθηματική έξαρση.
Οπότε είμαι ηθικός αυτουργός όταν σκοτώνεται ένα παιδί. Δεν θέλω να αθωωθώ με συναισθηματικές εξάρσεις.
Θέλω να θυμάμαι και να πάρω αποφάσεις.
Όχι τι θα ψηφίσω. Αλλά με ποιούς άλλους μαζί θα προφυλαχθώ… και πως θα βάλω άλλες λογικές στην κοινωνία στην πορεία βλέπουμε…
Τα υπάρχοντα “μαγαζιά” δεν με εκπροσωπούν.
Κάποτε θα γράψω και το ποίημα της ενοχής μου.
(...)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ. Δεν είμαστε τρομοκράτες, «κουκουλοφόροι, «γνωστοί - άγνωστοι».
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί - άγνωστοι …
Κάνουμε όνειρα μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Εχουμε ορμή μη σκοτώνετε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη «βιτρίνα», παχύνατε, καραφλιάσατε, ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε.
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.
ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι, έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δεν φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε, δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ - ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Πού είναι οι γονείς; Πού είναι οι καλλιτέχνες; Γιατί δεν βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;\
ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Υ.Γ. Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα, ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μας
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
το φίλο μας προδώσαμε μια δύσκολη στιγμή
Ήταν η ώρα τέσσερις κι οι τέσσερις χαθήκανε
τα λόγια ξεχαστήκανε κι ακόμα να φανεί
Κυλάει το δαχτυλίδι σου μέσα από το μαντήλι σου
μα το ‘δαν κάποιοι φίλοι σου κι είπαν πως θα βρεθεί
Στείλε μου μιαν εξήγηση να φύγει η παρεξήγηση
γιατί η καρδιά μου λύγισε κοντεύει να χαθεί
Στίχοι-Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις.
“Παρεξήγηση” ήταν ο φόνος λέει ο ΦΟΝΙΑΣ. Απλά παρεξήγηση και εξήγηση ΔΕΝ έδωσε, πόσο μάλλον συγνώμη.
Αλλά δεν φταίει αυτός, φταίει ο δικηγόρος υπεράσπισής του. Που λογικά θα τον έβαλε να πει οτι ο Αλέξης, ήταν προβληματικό παιδί επειδή είχε αλλάξει σχολείο.
Και η πουτάν@ η τύχη τον έβαλε να του λερώνει το όνομα ως συνονόματός του.
Αι στο διάολο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Αυτές οι μέρες και οι νύχτες ανήκουν στον Αλέξη!
Υπερρεαλιστική Ομάδα Αθήνας, Δεκέμβριος 2008
surrealismgr@gmail.com
Βέβαια δεν μας είπαν για ποιόν Αλέξη...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
το φάντασμα της ελευθερίας
έρχεται πάντα με το μαχαίρι στα δόντια
Το αποκορύφωμα της κοινωνικής καταπίεσης είναι να σε πυροβολούν στο ψαχνό.
Όλες οι βγαλμένες από το οδόστρωμα πέτρες που έπεσαν στις ασπίδες των μπάτσων ή στις
προθήκες των ναών του εμπορεύματος, όλα τα φλεγόμενα μπουκάλια που χάραξαν μια τροχιά στον
νυχτερινό ουρανό, όλα τα οδοφράγματα που στήθηκαν στους δρόμους της πόλης, χωρίζοντας τις
δικές μας περιοχές από τις δικές τους, όλοι οι κάδοι των καταναλωτικών σκουπιδιών που, χάρη στη
φωτιά της εξέγερσης, από Μηδέν έγιναν Κάτι, όλες οι γροθιές που υψώθηκαν κάτω απʼ το φεγγάρι,
είναι τα όπλα που δίνουν σάρκα, αλλά και πραγματική δύναμη, όχι μόνο στην αντίσταση, αλλά και
στην ελευθερία. Και είναι ακριβώς η αίσθηση της ελευθερίας που εκείνες τις στιγμές αποτελεί τελικά
το μόνο στο οποίο αξίζει να στοιχηματίσουμε: η αίσθηση των λησμονημένων παιδικών πρωινών
όπου όλα μπορούν να συμβούν γιατί είμαστε εμείς, ως δημιουργικά ανθρώπινα όντα, που έχουμε
ξυπνήσει, όχι οι κατοπινές αποδοτικές ανθρωπομηχανές του υπηκόου, του εκπαιδευόμενου, του
αλλοτριωμένου εργάτη, του ιδιοκτήτη, του οικογενειάρχη. Η αίσθηση ότι αντιμετωπίζεις τους
εχθρούς της ελευθερίας – ότι πια δεν τους φοβάσαι.
Έχουν επομένως σοβαρούς λόγους να ανησυχούν όσοι θέλουν να συνεχίσουν να κάνουν τη
δουλειά τους, σαν μην τρέχει τίποτα, σαν να μην έτρεξε τίποτα ποτέ. Το φάντασμα της ελευθερίας
πάντα έρχεται με το μαχαίρι στα δόντια, με τη βίαιη διάθεση να σπάσει τις αλυσίδες, όλες τις
αλυσίδες, που μετατρέπουν τη ζωή σε μιαν άθλια επαναληπτικότητα, χρήσιμη για την αναπαραγωγή
των κυρίαρχων κοινωνικών σχέσεων. Από το Σάββατο της 6ης Δεκέμβρη, όμως, οι πόλεις αυτής της
χώρας δεν λειτουργούν κανονικά: δεν έχει shopping therapy, ανοιχτούς δρόμους για να πάμε στη
δουλειά μας, ειδήσεις για τις επόμενες πρωτοβουλίες ανάκαμψης της κυβέρνησης, ανέμελο zapping
στις lifestyle εκπομπές, βραδινές τσάρκες με το αμάξι γύρω από το Σύνταγμα, κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.
Αυτές οι μέρες και οι νύχτες δεν ανήκουν στους εμπόρους, στους τηλεσχολιαστές, στους υπουργούς
και στους μπάτσους. Αυτές οι μέρες και οι νύχτες ανήκουν στον Αλέξη!
Ως σουρρεαλιστές βρεθήκαμε απʼ την αρχή στο δρόμο, μαζί με χιλιάδες άλλους εξεγερμένους
και αλληλέγγυους ανθρώπους, γιατί ο σουρρεαλισμός u947 γεννήθηκε με την ανάσα του δρόμου, και
δεν σκοπεύει ποτέ να την εγκαταλείψει. Μετά τη μαζική αντίσταση στους κρατικούς δολοφόνους η
ανάσα του δρόμου έχει γίνει ακόμα πιο ζεστή, ακόμα πιο φιλόξενη, ακόμα πιο δημιουργική. Δεν
μας αναλογεί η αρμοδιότητα να προτείνουμε μια γραμμή στο κίνημα. Αναλαμβάνουμε, ωστόσο,
την ευθύνη του κοινού αγώνα, γιατί είναι αγώνας για την ελευθερία. Χωρίς να είμαστε υποχρεωμένοι
να συμφωνούμε με όλες τις πτυχές ενός τέτοιου μαζικού φαινομένου, χωρίς να είμαστε θιασώτες του
τυφλού μίσους και της βίας για τη βία, δεχόμαστε ότι το φαινόμενο αυτό δικαίως υπάρχει.
Να μην αφήσουμε αυτήν την φλεγόμενη πνοή της ποίησης απλά να εκτονωθεί
ή να σβήσει.
Να την μετατρέψουμε σε μια συγκεκριμένη ουτοπία: για την αλλαγή του κόσμου και την
αλλαγή της ζωής!
Καμιά ειρήνη με τους μπάτσους και τʼ αφεντικά τους!
Όλοι στους δρόμους!
Όσοι δεν μπορούν να συναισθανθούν την οργή ας το βουλώσουν!
Υπερρεαλιστική Ομάδα Αθήνας, Δεκέμβριος 2008
surrealismgr@gmail.com
Όνειρο
Έρωτας
Επανάσταση
Γνώση
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Άλλοι άνθρωποι.
Αν το ύψος των περιστάσεων είναι οι όψιμες αναρτήσεις στα μπλογκάκια ενός θυμού με ημερομηνία λήξεως, επίτρεψέ μου να σου πω ότι δεν απέχει και πολύ από το μηδενικό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
....πχ ο καθενας μας δεν θα προκαλουσε τον αστυνομικο, ουτε θα του πετουσε πραγματα
Είναι στ' αλήθεια άστοχη και άκαιρη η ειρωνεία σου-εχθρός σου δε θα έπρεπε να είναι εκείνος που στιγματίζει το δολοφόνο κι όσους ανέχονται και συμβιβάζονται μ' ενα μηχανισμό παραγωγής δολοφόνων, μα ο ίδιος αυτός ο μηχανισμός.
Το θλιβερο είναι η πιθανότητα, ολα αυτά που παρακολουθούμε, να είναι απλά αποτέλεσμα της γενικότερης κατάστασης των Εξαρχείων όπου, νομος και παρανομία έχουν απο κοινού μετατρέψει μια περιοχή σε άντρο ναρκωτικών ναρκωμανών αναρχικών και τρομοκρατών, όπου ολοι ξέρουν τί κάνουν οι άλλοι και τίποτα απο ολο αυτό το στάτους δεν αλλάζει χρόοοοονια τώρα. Γιατί; Γιατί κανείς απο τις δυο πλευρές δεν το αλλάζει. Και γιατί αυτό; Ποιός ξέρει; Το νόημα όμως είναι ότι λίγο που έμπλεξαν αυτοί τα μπούτια τους, καίγονταν και τρομοκρατουνταο για δυο νύχτες οι μισές πόλεις της Ελλάδας.
Σιχαίνομαι όλη αυτή την εμετίλα που συμβαίνει από χθες στην Αθήνα (κι όχι μόνο).
Θεωρώ τον μπάτσο-δολοφόνο δειλό και ανεύθυνο και εγκληματία. Αλλά και τα κουμάσια των Εξαρχείων όχι λιγότερο δειλούς και ανεύθυνους, όχι εγκληματίες βεβαίως.
Ούτε αναρχικοί υπάρχουν στα Εξάρχεια μα ούτε και μπάτσοι. Πρόκειται για έξαλλη διαμάχη ανοησίας, δίχως ιδεολογική τοποθέτηση, δίχως λαϊκό έρισμα, δίχως ηθική και από τις δύο πλευρές που θεωρώ πως στην πραγματικότητα είναι μία.
Σαν όλα τα “υπόλοιπα” πράγματα τριγύρω μας.
Ο φέρων την υπογραφή έχει υπογράψει τον απανταχού θρήνο και έχει δεσμευτεί με τον θάνατο. Μην πλημμυρίζετε το κάθε steki με την αφέλεια ενός φευγαλέου συναισθήματος. Σκεφτείτε ποιοι ήσασταν χθες και ποιοι θα είστε αύριο το πρωί…..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Μόνο εγώ νομίζω δηλαδή πως αν υπάρχει μια πιθανότητα να αλλάξει κάτι θα είναι αν εκδηλωθεί η συσσωρευμένη δυσαρέσκεια που υπάρχει; Και τελικά τι κράτος είμαστε; Ένα κράτος που σκοτώνει εν ψυχρώ ένα δεκαπεντάχρονο (που κι εν ψυχρώ να μην ήταν δεν θα άλλαζαν πολλά) και μετά λέμε κι ευχαριστώ και δεν αντιδρά κανείς;
Eίναι, νομίζω, περίεργο, ο κόσμος να θυμάται σήμερα τις ευθύνες του, όταν ζούμε-και είναι πασίγνωστο-σε έναν κόσμο, στον οποίο ένας άνθρωπος πεθαίνει από πείνα ανά κάποια δευτερόλεπτα.
Δεδομένου, βέβαια, ότι αύριο όλα θα έχουν ξεχαστεί, δεν είναι καθόλου περίεργο.
Πήξαμε στον όψιμο θυμό.
Aν ανήκεις στους πρώιμα εξοργισθέντες, πάω πάσο.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Στα e-σαλόνια μας, φουντώνει και ο διάλογος για τη σημασία που μπορούν να έχουν οι ίδιες οι λέξεις μας έξω από τη φωτιά.
Άλλοι πάντοτε είναι μέσα, άλλοι από έξω χειροκροτούνε.
Κι ο λογικός μοιράζεται στα δύο.
Δεν θα είμαι ο πρώτος λοιπόν - ούτε δα κι ο τελευταίος που μέσα μου δεν θα μπορεί να σωπάσει η απορία αν σε τέτοιες στυγερές στιγμές μπορούν (ή πρέπει) να γίνονται οι σκηνές βίας και ταφής λυρισμός και ωραία λόγια, αν αυτός είναι ο ρόλος ή η αποστολή τους, να ιστορήσουν την εποχή ή αν πρέπει να μπούνε στη φωτιά να την αγγίξουν αντί να παραξενεύονται μαζί της...
Το αιώνιο ψευτο-πρόβλημα (?) για το αν το θέμα είναι στο ποια θα είναι η ΜΟΡΦΗ με την οποία θα εξωτερικευθεί το αίσθημα του αποτροπιασμού....
ή
ο ΑΠΟΤΡΟΠΙΑΣΜΟΣ δεν κουβεντιάζεται, δεν γίνεται παραμύθια και ωραία λόγια...
Στην προκειμένη περίπτωση θέλω να συμφωνήσω με το ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ του Γ. Ρίτσου που φώτισε την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στα στιχάκια που...
..."σαν αργυρές κλωστές δεμένες στα καμπανάκια των άστρων καθυστερούν σε μια γωνιά του ρεμβασμού" περιμένοντας πότε ξανά θα μπορούν ανενόχλητα να "πνιγούν στο χρυσό πηγάδι της σελήνης..."
...και στα ΠΟΙΗΜΑΤΑ που είναι στρατιώτες στη βάρδια τους, κι οι Ποιητές υπεύθυνοι αρχηγοί μπροστά στις δημοκρατικές στρατιές των στίχων...
Αλλά δυστυχώς, στην εποχή μας, πού και πώς να βρεθούν Ποιήματα και Ποιητές, που...
"να καλπάζουν μες στο χρόνο, ποιήματα καβαλάρηδες σαν το κόκκινο ιππικό...ποιήματα έτοιμοι στρατιώτες που θα πουν παρών στο πρώτο κάλεσμα...σαν αητοί ψηλά στ' απόκρημνα ιδανικά"....
Λοιπόν;
"Τούτη η εποχή
δεν είναι εποχή για ποίηση και άλλα παρόμοια;"
Γιατί, όπως το είπε ο Εγγονόπουλος
"σαν πάει κάτι να γραφεί
είναι ωσαν να γράφονταν
από την άλλη μεριά
αγελτηρίων θανάτου;"
Ή
"Μα ποιος με πόνο θα μιλήσει για όλα αυτά;"
"Φίλοι
Που φεύγουν
Που χάνονται μια μέρα
Φωνές
Τη νύχτα
Μακρινές φωνές
Μάνας τρελής στους έρημους δρόμους
Κλάμα παιδιού χωρίς απάντηση
Ερείπια
Σαν τρυπημένες σάπιες σημαίες
Εφιάλτες
Στα σιδερένια κρεβάτια
Όταν το φως λιγοστεύει
Τα ξημερώματα..."
Δεν είναι σαν να το έγραψε τώρα;
Δεν είναι κι αυτό μια απάντηση για τη σημασία που έχει να κρίνουμε από τα κρεβατοκάρεκλα;
Όλοι -ως κι εγώ- αποκτήσαμε δικαίωμα να κάνουμε την αρλούμπα μας σημαία. Λίγη φειδώ μωρέ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.