MonaXoS
Διάσημο μέλος
Ο Δημήτρης Αγοραστός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ψυχολόγος. Έχει γράψει 2,470 μηνύματα.
27-09-06
14:26
Λες πως η αλλαγή της δομής είναι σχετικά αμελητέα... Αυτό θα μπορούσε να ισχύει για το πόσα κύτταρά σου πέθαναν από χθες μέχρι σήμερα, αλλά θα μπορούσε να ισχύει αν συγκρίνουμε την τεράστια ποσότητα ύλης που έχεις χάσει (/αλλάξει) από τότε που ήσουν 1 ημέρας με τώρα που είσαι 8000+ ημερών;
Επίσης λες πως η ύλη κάνει τον άνθρωπο και πως δύο άνθρωποι είναι ίδιοι αν έχουν το ίδιο υλικό. Αυτό δηλαδή σημαίνει πως δεν είσαι ίδιος με τον m3ntor βρέφος αφού η ύλη δεν είναι σε καμμία περίπτωση ιδια;
Επίσης λες πως η ύλη κάνει τον άνθρωπο και πως δύο άνθρωποι είναι ίδιοι αν έχουν το ίδιο υλικό. Αυτό δηλαδή σημαίνει πως δεν είσαι ίδιος με τον m3ntor βρέφος αφού η ύλη δεν είναι σε καμμία περίπτωση ιδια;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Ο Δημήτρης Αγοραστός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ψυχολόγος. Έχει γράψει 2,470 μηνύματα.
16-09-06
11:26
Δεν είναι θέμα να με καλύψεις Κ.Ε. μου... Το ζητούμενο είναι απλά να γίνει μια αναζήτηση από όλους μας.
Λοιπόν, πάνω σε αυτά που είπες... Μένω στο τελευταίο που είναι και το ζουμί:
Τι είναι πέρα από αυτές τις μικροαλλαγές; Μια ανώτερη αόριστη ύπαρξη που ταυτίζεται μαζί μας (πνεύμα ας πούμε); Και αν ναι, πως μπορούμε να το καταλάβουμε αυτό;
Προσωπικά θα έλεγα πως τείνω προς τον υλισμό, αλλά χωρίς να θεωρώ τον εαυτό μου ακόμη αποκομμένο από κάθε τι το πνευματικό πάνω στον άνθρωπο. Πιστεύω πως οι μικροαλλαγές αυτές που μας είπες πράγματι μας δίνουν νέο σώμα και νέα νοητική υπόσταση σε καθημερινό επίπεδο, αλλά αυτό που βρίσκεται πέρα από αυτό είναι η συνείδηση του εαυτού μας τόσο από εμάς, όσο και από άλλους.
Και εξηγούμαι:
Πριν αποκτήσουμε συνείδηση του εαυτού (στα 2-3 έτη νομίζω) απλά στηριζόμαστε στην πεποίθηση των άλλων ότι είμαστε εμείς πράγματι τα ίδια άτομα καθημερινά. Αυτή η ανακύκλωση της πεποίθησης γίνεται μέσω των διεργασιών του εγκεφάλου των τρίτων αυτών προσώπων.
Τη στιγμή που αποκτούμε συνείδηση, αποκτούμε και την ίδια πεποίθηση των άλλων περί συνέχειας του εαυτού μας από το παρελθόν προς το παρόν και το μέλλον.
Λοιπόν, πάνω σε αυτά που είπες... Μένω στο τελευταίο που είναι και το ζουμί:
Μπορεί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να αλλάζουμε μέρα με τη μέρα (όλα πάνω μας αλλάζουν) και αυτό μάλλον όντως μας κάνει ΑΛΛΟΥΣ ανθρώπους,... όμως... αυτό που μας ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ως ανθρώπους δεν είναι μέρος αυτών των μικροαλλαγών.
Τι είναι πέρα από αυτές τις μικροαλλαγές; Μια ανώτερη αόριστη ύπαρξη που ταυτίζεται μαζί μας (πνεύμα ας πούμε); Και αν ναι, πως μπορούμε να το καταλάβουμε αυτό;
Προσωπικά θα έλεγα πως τείνω προς τον υλισμό, αλλά χωρίς να θεωρώ τον εαυτό μου ακόμη αποκομμένο από κάθε τι το πνευματικό πάνω στον άνθρωπο. Πιστεύω πως οι μικροαλλαγές αυτές που μας είπες πράγματι μας δίνουν νέο σώμα και νέα νοητική υπόσταση σε καθημερινό επίπεδο, αλλά αυτό που βρίσκεται πέρα από αυτό είναι η συνείδηση του εαυτού μας τόσο από εμάς, όσο και από άλλους.
Και εξηγούμαι:
Πριν αποκτήσουμε συνείδηση του εαυτού (στα 2-3 έτη νομίζω) απλά στηριζόμαστε στην πεποίθηση των άλλων ότι είμαστε εμείς πράγματι τα ίδια άτομα καθημερινά. Αυτή η ανακύκλωση της πεποίθησης γίνεται μέσω των διεργασιών του εγκεφάλου των τρίτων αυτών προσώπων.
Τη στιγμή που αποκτούμε συνείδηση, αποκτούμε και την ίδια πεποίθηση των άλλων περί συνέχειας του εαυτού μας από το παρελθόν προς το παρόν και το μέλλον.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Ο Δημήτρης Αγοραστός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ψυχολόγος. Έχει γράψει 2,470 μηνύματα.
15-09-06
20:39
Παιδιά... ίσως δεν έθεσα αρκετά καλά το ερώτημα... Δεν αναφέρομαι στην αλλαγή στην σκέψη και στην συμπεριφορά όταν λέω "αλλος άνθρωπος", αλλά αν πραγματικα είμαστε άλλος άνθρωπος κάθε μέρα που περνάει.
Δηλαδή ψάχνουμε να δούμε γιατί η Κ.Ε. (και σχεδόν όλοι μας) έχουμε αυτή την αντίληψη:
"Το ότι αλλάζει μέρα με τη μέρα κάποιος, τον κάνει αυτόματα κάποια στιγμή και άλλο άνθρωπο?
Εγώ πιστεύω όχι"
Δηλαδή ψάχνουμε να δούμε γιατί η Κ.Ε. (και σχεδόν όλοι μας) έχουμε αυτή την αντίληψη:
"Το ότι αλλάζει μέρα με τη μέρα κάποιος, τον κάνει αυτόματα κάποια στιγμή και άλλο άνθρωπο?
Εγώ πιστεύω όχι"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Ο Δημήτρης Αγοραστός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ψυχολόγος. Έχει γράψει 2,470 μηνύματα.
15-09-06
19:15
Τι είναι όμως αυτό που μας κάνει να νομίζουμε οτι είμαστε οι ίδιοι σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας; Γιατί ας πούμε εσένα και χθες και πριν από 1 χρόνο σε λεγανε κατερίνα και σήμερα σε λένε κατερίνα εφόσον είσαι άλλο ον (σωματικά και ψυχικά);
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Ο Δημήτρης Αγοραστός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ψυχολόγος. Έχει γράψει 2,470 μηνύματα.
15-09-06
19:00
Σήμερα σε ένα μάθημα φιλοσοφίας μας τέθηκε ένα ερώτημα που μου άρεσε πολύ...
Το σώμα μας αλλάζει (τα κύτταρρα πεθαίνουν και άλλα παίρνουν τη θέση τους) από τη γέννησή μας μέχρι τα βαθιά γεράματα. Καμία μέρα δεν είμαστε ακριβώς οι ίδιοι σωματικά με την προηγούμενη μέρα.
Επίσης νοητικά αλλάζουμε. Όταν είμαστε βρέφη δεν έχουμε την ίδια νοητική υπόσταση σε σχέση με το σήμερα ή με οποιαδήποτε άλλη μέρα της ζωής μας. Σκεφτείτε οτι στην αρχή δεν μπορούμε καν να σκεφτόμαστε λογικά ή δεν έχουμε αναπτύξει αυτό που λέμε προσωπικότητα. Αλλάζει η συμπεριφορά μας, οι σκέψεις μας, οι απόψεις μας, μακροχρόνια μπορεί να υπάρξουν αλλαγές και στην προσωπικότητά μας...
"Δεδομένων" αυτών των δύο, πιστεύετε οτι είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι από την αρχή ως το τέλος της ζωής μας ή είμαστε κάτι σαν ένα ποτάμι που πάντα ρέει και αλλάζει και άρα ο MonaXoS του σήμερα δεν είναι το ίδιο άτομο με τον MonaXo του χθες;
Το σώμα μας αλλάζει (τα κύτταρρα πεθαίνουν και άλλα παίρνουν τη θέση τους) από τη γέννησή μας μέχρι τα βαθιά γεράματα. Καμία μέρα δεν είμαστε ακριβώς οι ίδιοι σωματικά με την προηγούμενη μέρα.
Επίσης νοητικά αλλάζουμε. Όταν είμαστε βρέφη δεν έχουμε την ίδια νοητική υπόσταση σε σχέση με το σήμερα ή με οποιαδήποτε άλλη μέρα της ζωής μας. Σκεφτείτε οτι στην αρχή δεν μπορούμε καν να σκεφτόμαστε λογικά ή δεν έχουμε αναπτύξει αυτό που λέμε προσωπικότητα. Αλλάζει η συμπεριφορά μας, οι σκέψεις μας, οι απόψεις μας, μακροχρόνια μπορεί να υπάρξουν αλλαγές και στην προσωπικότητά μας...
"Δεδομένων" αυτών των δύο, πιστεύετε οτι είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι από την αρχή ως το τέλος της ζωής μας ή είμαστε κάτι σαν ένα ποτάμι που πάντα ρέει και αλλάζει και άρα ο MonaXoS του σήμερα δεν είναι το ίδιο άτομο με τον MonaXo του χθες;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.