kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
31-10-06
21:08
Εδώ καταλαβαίνω ότι πονάς αυτή την εποχή για το τέλος μιας όμορφης κατάστασης... και εγώ το ίδιο και σε νιώθω. Η προσπάθειά μου είναι να ακινητοποιήσω τον χρόνο, μια ανόητη παιδική αφέλεια... μέσα στην "υποκειμενική" μου αντίληψη όμως, προσπαθώ να τον κάνω να περνά ομοιόμορφα και άρα αργά ή καθόλου, όταν αισθάνομαι καλά με αυτό που κάνω.
Την στιγμή της δυσφορίας με το νυν μου, ο χρόνος αρχίζει να κυλά πάλι γρήγορα και φέρει αλλαγές που φαινομενικά αποφασίζω εγώ με την καλύτερή μου κρίση. Ίσως η σταθερότητα του συναισθήματος είναι επίσης μια ένδειξη της ροής του χρόνου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
31-10-06
20:30
Αλλά οι 'ατέλειωτες' στιγμές είναι ανύπαρκτες χωρίς "έναρξη", "διάρκεια", "διακοπή", τα χαρακτηριστικά του χρόνου, ο τρόπος που γίνεται αντιληπτός.
Σαφώς.Αλλά μιλάω για ένα ιδεατό σύστημα "μέτρησης"(όχι τόσο μέτρησης όσο αντίληψης) που θα μου επέτρεπε σε κάποιες στιγμές να ορίσω μονο έναρξη χωρίς το αναπόφευκτο τέλος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.