15-01-07
13:47
Epote…δεν ξέρεις τι χάνεις…
Εγω μεγάλωσα έτσι. Κάθε σαββατοκύριακο ήμασταν έξω στο δάσος, περπατούσαμε πολλά χιλιόμετρα….απλά απολαμβάναμε τη φύση. Ξέρεις πόσο ποιο ήρεμος είσαι όταν έχεις τέτοιο τρόπος ζωης?
ναι ξερω, ετσι μεγαλωσα ετσι ηταν οι γονεις μου (παιδια των λουλουδιων) και πολλοι (οι περισοτεροι φιλοι μου) ετσι ειναι, βουνα, δαση, μονοπατια, φωτογραφιες κτλ κτλ.
Και το ποσο ηρεμη ειναι η ζωη σου οταν εχεις τετοιο lifestyle ειναι: καθολου.
συγνωμη, αλλα το να καθαριζω σκ@τ@ ελαφιων απο τα παπουτσια μου, να βγαζω αραχνες και λοιπα εντομα απο το σβερκο μου, να γεμιζω λασπες, να ιδρωνω και να ξε-ιδρωνω αναλογα με το που φυσαει ο αερας, να φοβαμαι μην χαθω, να προσεχω μην πεσω απο το γκρεμο, να προσεχω μην μεσει ο γκρεμος επανω μου (ω ναι), να ανυσηχω τι θα γινει αν πεσει το σκοταδι και GOD FORBID μην πονεσεις καπου, πεινασεις λιγο η σε πιασει κανα κατουρημα.
Εχεις περασει ποτε παγετο με 60 μοιρες κλιση, με 300μ γκρεμο απο κατω, χωρις σκοινια, χωρις ειδικα παπουτσια σκαβοντας πιασηματα με τα χερια σου? I have, and it aint prety, actually it SUCKS ASS (στη στιγα ολα αυτα).
αλλα το αλλο το καλυτερο, εκεινο που πραγματικα με εφερε κοντα στη φυση ηταν ο ταυγετος. 4 ωρες περπατημα σε δαση και βουνα και ανηφορα για να φτασουμε να κοιμηθουμε σε μια κορφη 100m^2 με αλλους 2000 ανθρωπους που ειχαν την ιδια ιδεα. Διπλα σε γκρεμο. Με κρυο. Και αλλους να κατουρανε (κυριολεκτικα) πανω απο τα κεφαλια μας.
nope nope nope, not for me, η φυση ειναι καλη να τη βλεπω σε ελεγχομενες πολιτισμενες συνθηκες.
απο την αλλη δεν ειμαι ουτε του "καφε". Η ιδια η φραση "παμε για καφε" μου σπαει τα νευρα, προτιμω να εχω καποιο στοχο στις εξοδους μου, ταινια, κανα μπιλιαρδο, κανα επιτραπεζιο, οτιδηποτε.
Αλλα παλι εγω βαριεμαι ευκολα και γρηγορα οποτε το "εξω για καφε" δεν μου κανει κλικ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.