kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
26-01-07
13:31
Όπως έγραψα κι αλλού εμένα μου άρεσε περισσότερο απο όλα αυτό των "Μπόνι και Κλάιντ".
Δυο ασυμβίβαστοι άνθρωποι συναντιούνται (τυχαία και μοιραία), η Μπόνι τον ακολουθεί τυφλά χωρίς ουσιαστικά να τον ξέρει μόνο και μόνο για να ξεφύγει απο την προκαθορισμένη πορεία της επαρχιακής της ζωής.Κι οι δύο θέλουν να ζήσουν ανεπηρέαστοι απο τις κοινωνικές συμβάσεις, χωρίς όρια,μέτρο και λογική.Τρελοί,επαναστάτες ή κοινοί εγκληματίες δεν ξέρω τελικά τι ήταν, ο τρόπος όμως που έζησαν και πέθαναν μαζί εμένα με συγκλόνησε.
edit: Κατερινάκι, Σμιθ τον λέγανεΚι ήταν όντως ωραίο το γεγονός πως μια γυναίκα που χρόνια απέφευγε τον έρωτα και την δέσμευση και διάλεξε ακριβώς αυτόν που νόμιζε πως δεν θα της τα εμπνεε αυτά, να συνηδειτοποιεί πως δεν είναι τόσο δύσκολο να περπατήσεις με τον άλλο χεράκι χεράκι(την θυμάσαι την σκηνή νομίζω).Άσε που το ξυρισμένο κεφάλι του πήγαινε και πολύ.
Δυο ασυμβίβαστοι άνθρωποι συναντιούνται (τυχαία και μοιραία), η Μπόνι τον ακολουθεί τυφλά χωρίς ουσιαστικά να τον ξέρει μόνο και μόνο για να ξεφύγει απο την προκαθορισμένη πορεία της επαρχιακής της ζωής.Κι οι δύο θέλουν να ζήσουν ανεπηρέαστοι απο τις κοινωνικές συμβάσεις, χωρίς όρια,μέτρο και λογική.Τρελοί,επαναστάτες ή κοινοί εγκληματίες δεν ξέρω τελικά τι ήταν, ο τρόπος όμως που έζησαν και πέθαναν μαζί εμένα με συγκλόνησε.
edit: Κατερινάκι, Σμιθ τον λέγανεΚι ήταν όντως ωραίο το γεγονός πως μια γυναίκα που χρόνια απέφευγε τον έρωτα και την δέσμευση και διάλεξε ακριβώς αυτόν που νόμιζε πως δεν θα της τα εμπνεε αυτά, να συνηδειτοποιεί πως δεν είναι τόσο δύσκολο να περπατήσεις με τον άλλο χεράκι χεράκι(την θυμάσαι την σκηνή νομίζω).Άσε που το ξυρισμένο κεφάλι του πήγαινε και πολύ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.