travel_lover
Διάσημο μέλος
Η travel_lover αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,202 μηνύματα.
06-02-07
12:13
Και όμως γίνεται το μαχαίρι πάντα φυσικά αν το πάρεις απόφαση ότι θες.
Ένα πράγμα που βοηθά πολύ πάντως είναι να τα πάρεις μαζί του και να έχεις να σκεφτείς κάτι του τύπου μα τι @$@!@%@#$@. ΤΟν να έχεις να κατηγορήσεις πιστεύω βοηθάει. Το πρόβλημα (αυτό που είχα και εγώ) είναι ότι δεν είχα.
εχμ...κ για πιο πράγμα να τον κατηγορήσω
αφού ειδικά εσύ ξέρεις ότι οταν δεν βρίσκω άδικο σε κάποιον δεν μπορώ να ψευτοκατηγορήσω για εγωισμό...να τον κατηγορήσω που με πληγώνει; αφού κ γω το ίδιο θα έκανα στην θέση του
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
travel_lover
Διάσημο μέλος
Η travel_lover αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,202 μηνύματα.
05-02-07
14:39
Κοινότυπο αλλά.....πάντα στην αρχή τα πράγματα είναι χάλια αλλά αυτό που λένε για τον καιρό ισχύει...
Η αλήθεια είναι πως η Corpse Bride έχει δίκιο, όσο δύσκολο και να σου είναι πρέπει να κόψετε τις επαφές........ξέρω θα πεις πως δεν θα αντέξεις αλλά κι έτσι δεν βοηθάς τον εαυτό σου, είναι πολύ νωρίς για τηλεφωνήματα και φιλίες.Σιγουρα θα σου φανεί αστείο πως δυο άνθρωποι που πέρασαν τόσα χρόνια μαζί θα γίνουν ξαφνικά ξένοι.....όμως δεν γίνεται αλλιώς είναι πολύ νωρίς ακόμη για επικοινωνία.
Αν και στην δική σου περίπτωση.......ελπίζω να ξαναγυρίσει(κάτι που σπάνια ελπίζω όταν τελειώνει μια σχέση).
να κόψω, αλλά πως; πέρα από το ότι μου φαίνεται τραγικά κωμικό να αποξενωθώ από αυτόν τον άνθρωπο, δεν είναι δυνατόν. έχουμε ένα κοινό παρελθόν, κοινές παρέες από το σχολείο, κοινές αναμνήσεις, ταδελφια μας είναι κολλητάρια, οι γονείς μας βρίσκονται που κ που, στην ίδια θεατρική ομάδα είμαστε (σήμερα έχω πρόβα κ δεν ξέρω τι θα γίνει πως θαντέξω), κ τα σπίτι μας απέχουν μόλις ενα 10λεπτο (σχεδόν στην ίδια γειτονιά). είναι κομμάτι από την ζωή μου, κ μεγάλο μάλιστα...γι'αυτό πονάει. κ πονάει ακόμα περισσότερο επειδή πρέπει μέσα στον έρωτα κ την απογοήτευση να σταθώ τόσο δυνατή ώστε να μπορώ σε κάποια φάση να έχω κρατήσει όλα τα υπόλοιπα στοιχεία που μας δένουν κ απλά ναπωθήσω το ερωτικό...δεν ξέρω αν γίνεται, αλλά να μην έχω τον κολλήτο μου, τον αδελφό μου, τον πατέρα μου, τον συμμαθητή μου, απλά κ μόνο για να απωθήσω τον γκόμενο, μου στηχίζει...μπρος γκρεμός κ πίσω ρέμα...μόνο ν'αντέξω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
travel_lover
Διάσημο μέλος
Η travel_lover αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,202 μηνύματα.
05-02-07
11:42
κ γω χώρισα...
κ ο πόνος είναι αβάσταχτος, κ πολύ κλάμα, κ πολύ πρήξιμο σε άλλους (σε σημείο που δεν θέλω να μιλάω για να μην γίνομαι βάρος)... μετά από ένα ερωτικό βράδυ, μετά από μια ολοκληρη νύχτα αγκαλιά, το πρωί με ένα φιλί..."απλά δεν γίνεται. σε λατρεύω, αλλά πρέπει να σταθώ μόνος πια, δεν είμαι ευχαριστημένος κ δεν μου φταις σε τπτ, να σε πληγώνω, να είμαι μαζί σου κ να ψάχνομαι"...
κ τώρα; τώρα δεν με πληγώνει; τώρα δεν με σκοτώνει η απουσία του; πως θαντέξω να τον σκέφτομαι κ σε κάποια φάση να είναι με άλλη; πως θαντεξω να τον βλέπω με τους κοινούς μας φίλους στις κοινές μας δραστηριότητες κ να τον αντιμετωπίζω φιλικά; πως;
πονάει όσο τπτ αλλο, κ ας λένε όλοι όσοι μας γνωρίζουν ότι θα ξαναγυρίσει. δεν μπορώ να το πάρω έτσι, δεν μπορώ να περιμένω, παρ'όλο που ούτε να συνεχίσω μπορώ...
κ με παίρνει τηλεφωνο να δει αν είμαι καλά (τρόπος του λέγειν) κ προσπαθεί να μην χαθεί για να μην νιώθω την απουσία του, κ κλαίει μαζί μου κάθε φορά που με πιάνει τρέλα, αλλά φεύγει, κ γω τον αφήνω, για την δικιά του ευτυχία, με μόνη ελπίδα ότι θα ξαναγυρίσει (κ ας μην το πιστεύω)...
κ ο πόνος είναι αβάσταχτος, κ πολύ κλάμα, κ πολύ πρήξιμο σε άλλους (σε σημείο που δεν θέλω να μιλάω για να μην γίνομαι βάρος)... μετά από ένα ερωτικό βράδυ, μετά από μια ολοκληρη νύχτα αγκαλιά, το πρωί με ένα φιλί..."απλά δεν γίνεται. σε λατρεύω, αλλά πρέπει να σταθώ μόνος πια, δεν είμαι ευχαριστημένος κ δεν μου φταις σε τπτ, να σε πληγώνω, να είμαι μαζί σου κ να ψάχνομαι"...
κ τώρα; τώρα δεν με πληγώνει; τώρα δεν με σκοτώνει η απουσία του; πως θαντέξω να τον σκέφτομαι κ σε κάποια φάση να είναι με άλλη; πως θαντεξω να τον βλέπω με τους κοινούς μας φίλους στις κοινές μας δραστηριότητες κ να τον αντιμετωπίζω φιλικά; πως;
πονάει όσο τπτ αλλο, κ ας λένε όλοι όσοι μας γνωρίζουν ότι θα ξαναγυρίσει. δεν μπορώ να το πάρω έτσι, δεν μπορώ να περιμένω, παρ'όλο που ούτε να συνεχίσω μπορώ...
κ με παίρνει τηλεφωνο να δει αν είμαι καλά (τρόπος του λέγειν) κ προσπαθεί να μην χαθεί για να μην νιώθω την απουσία του, κ κλαίει μαζί μου κάθε φορά που με πιάνει τρέλα, αλλά φεύγει, κ γω τον αφήνω, για την δικιά του ευτυχία, με μόνη ελπίδα ότι θα ξαναγυρίσει (κ ας μην το πιστεύω)...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
travel_lover
Διάσημο μέλος
Η travel_lover αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,202 μηνύματα.
31-01-07
16:29
Εξαρτάται απο τον άνθρωπο και απο τη σχέση. Εγώ ειμαι προσφατοχωρισμένη. Για να πώ την αλήθεια δεν περίμενα οτι θα αντιδρούσα τόσο ψύχραιμα. Βέβαια σε αυτό βοήθησαν πάρα πολύ οι φίλες - φίλοι που ήταν και ειναι δίπλα μου (με την ευκαιρια αυτή ας τους πω ενα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩ).
Το θέμα ειναι οτι αμα βλέπουμε οτι η σχέση μας δεν πάει καλά, να μαζευουμε όλο το θάρρος / δύναμη και φευγουμε απο κει.Ίσως να μας πονάει αλλά πιστεψτε με ειναι καλυτερα...
αν έχεις άτομα να σε στηρίξουν...φίλους, αν όχι, βρασε ρύζι!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.