Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
16-07-09
23:20
Κι εγώ θα ήθελα (επιτέλους) να μάθω τη δική σου ηλικία Himela
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
30-04-09
21:19
Δε μπορεί ο οποιοσδήποτε να μεγαλώσει παιδιά. Κάποιοι έχουν περισσότερο ταλέντο σε αυτό από κάποιους άλλους. Όλοι μπορούν να τα σπείρουν, αλλά δε μπορούν όλοι να τα μεγαλώσουν... "σωστά" (με όση συζήτηση χωράει το "σωστά").Και πώς ορίζεις τις επαγγελματικές ικανότητες; Δεν το χωράει το μυαλό μου ότι κάποιος με επαγγελματικές ικανότητες (όπως τις ορίζω εγώ) δεν θα τις αξιοποιήσει και θα προτιμήσει να κάνει κάτι που το κάνει ο οποιοσδήποτε.
Μειώνεις έτσι την εργασία της νοικοκυράς και καταλήγεις σε έναν κοινωνικό ρατσισμό. Εγώ λέω γιατί να μην τις αναγνωριστεί εξ' ίσου ο κόπος της (ή και "του", γιατί όχι; ) και να δικαιούται σύνταξη;Για κανέναν. Θεωρώ όμως ότι αν υπήρχε σωστή παιδεία και ίση αντιμετώπιση της κοινωνίας απέναντι στα 2 φύλα, οι γυναίκες που το μόνο που θα ήθελαν από τη ζωή τους είναι να μεγαλώνουν τα παιδιά τους θα ήταν πολύ λιγότερες (και πιθανόν οι άντρες που θα ήθελαν κάτι τέτοιο πολύ περισσότεροι).
Τι είναι αυτό που μας κάνει να πιστεύουμε ότι μια καλή μητέρα και νοικοκυρά προσφέρει λιγότερα στο κοινωνικό σύνολο; Είναι η επαγγελματική καταξίωση και οι σπουδές ο μόνος τρόπος να εξελιχθείς σαν προσωπικότητα;
Κάποτε κάποιος δάσκαλος μου είπε: "Η καθαρίστρια που μας καθαρίζει την αίθουσα, κάνει εξ' ίσου σημαντική δουλειά με μένα, αφού σε ένα βρώμικο χώρο, δε θα μπορούσα να κάνω μάθημα".
Νομίζω ότι ακόμα και στη χώρα μας, οι γυναίκες πλέον έχουν αν όχι ίσες, αρκετές ευκαιρίες να μορφωθούν και να κάνουν επαγγελματική καριέρα. Ας τους αναγνωρίσουμε λοιπόν το προνόμιο της επιλογής (προνόμιο που οι άνδρες δε θα 'λεγα πως έχουν). Με το να υποβιβάζουμε όποιον ασχολείται με τα του σπιτιού, στην ουσία υπονομεύουμε από διαφορετική οδό την ισότητα.
Αχ βρε κορίτσια, στη θεωρία όλα αυτά είναι καλά και άγια. Στην πράξη όμως δεν είναι τόσο απλά. Οι γονείς μου εργάζονταν και οι δύο. Γύριζαν σπίτι αργάμισι και αν και κατά κάποιο τρόπο μοιράζονταν τις δουλειές του σπιτιού (με το δικό τους, όχι απόλυτα ισότιμο ίσως τρόπο), εμένα οι αναμνήσεις μου από την παιδική μου ηλικία είναι γεμάτες με την εικόνα της γιαγιάς μου αλλά και από τις νουθεσίες της.Η "θυσία" είναι περιττή (και μαζωχιστική) αφού κάλλιστα θα μπορούσε τον ίδιο κόπο να διαθέσει προσπαθώντας να διαμορφώσει κατάλληλα το πρόγραμμά της και να παρέχει ποιοτικό χρονο στα παιδιά.
Ξέρω ότι το ίδιο θα συμβεί και με την κόρη μου. Άσε που όσα "στραβά" την έμαθε η γιαγιά, εγώ κάνω αγώνα να διορθώσω τα ...Σαββατοκύριακα. Ένα οκτάωρο υποτίθεται πως δούλευα, συν το πήγαιν' έλα, 10ωρο μες το νερό (που ποτέ δεν είναι τόσο).
Τα 2 πρώτα χρόνια της ζωής της, που είχα την ευχέρεια να μείνω σπίτι, τα θεωρώ ανεκτίμητα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
10-04-07
15:31
Έχω ζήσει έστω και για λίγο (2 χρόνια) αυτό που λέει η ρουμάνα και ξέρω πως είναι...Ειδικά αυτό που λέει πως δεν κάνει καλό στα παιδιά να είσαι συνεχώς μαζί τους!...
Και τώρα δουλεύω και ξέρω πως είναι να μένει το παιδί μόνο του με τη γιαγιά κι ας είναι η καλύτερη γιαγιά του κόσμου. Η ψυχούλα μου το ξέρει πόσο θα 'θελα να μένω σπίτι, ειδικά όταν σε παίρνει το παιδί τηλέφωνο και σε ρωτάει" Μανούλα πότε θα 'ρθεις" και η καρδιά σου σπάει κάθε φορά, (ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ!) και ντρέπεσαι να του πεις, "όταν γυρίσω θα κοιμάσαι, πάλι..."(ΠΑΛΙ!) αλλά δεν υπάρχει η δυνατότητα να μη δουλεύω...
Το δίκιο είναι μοιρασμένο παιδιά. Όσο κι αν πιστεύετε πως θα καραγουστάρετε να μεγαλώνετε τα παιδιά σας (λες κι εμείς δεν καραγουστάραμε...τεσπα) έρχεται ένα σημείο που απλά...δε σου φτάνει...δεν έχεις από που να γεμίσεις μπαταρίες...Το παιδί ρουφάει κι εσύ ξαφνικά μένεις κενός...
Ποτέ δε με ένοιαξε τι θα πουν οι απ'έξω (τώρα που χώρισα να δείτε τι λένε...) αλλά υπήρχαν μέρες που ασφυκτυούσα που κάτι έλειπε που ήθελα να ντυθώ/βαφτώ αλλά...ούτε κουράγιο είχα, ούτε λόγο... και δε μου έμενε λεπτό για να ασχοληθώ με κάποιο hobby... ήταν βέβαια και το παιδί πολύ μικρό τότε...
Όπως είπα είναι κάπου στη μέση το πράγμα. Τίποτα δεν είναι απόλυτο και σίγουρα δεν κρίνουμε κανέναν για τις επιλογές του!
Και τώρα δουλεύω και ξέρω πως είναι να μένει το παιδί μόνο του με τη γιαγιά κι ας είναι η καλύτερη γιαγιά του κόσμου. Η ψυχούλα μου το ξέρει πόσο θα 'θελα να μένω σπίτι, ειδικά όταν σε παίρνει το παιδί τηλέφωνο και σε ρωτάει" Μανούλα πότε θα 'ρθεις" και η καρδιά σου σπάει κάθε φορά, (ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ!) και ντρέπεσαι να του πεις, "όταν γυρίσω θα κοιμάσαι, πάλι..."(ΠΑΛΙ!) αλλά δεν υπάρχει η δυνατότητα να μη δουλεύω...
Το δίκιο είναι μοιρασμένο παιδιά. Όσο κι αν πιστεύετε πως θα καραγουστάρετε να μεγαλώνετε τα παιδιά σας (λες κι εμείς δεν καραγουστάραμε...τεσπα) έρχεται ένα σημείο που απλά...δε σου φτάνει...δεν έχεις από που να γεμίσεις μπαταρίες...Το παιδί ρουφάει κι εσύ ξαφνικά μένεις κενός...
Ποτέ δε με ένοιαξε τι θα πουν οι απ'έξω (τώρα που χώρισα να δείτε τι λένε...) αλλά υπήρχαν μέρες που ασφυκτυούσα που κάτι έλειπε που ήθελα να ντυθώ/βαφτώ αλλά...ούτε κουράγιο είχα, ούτε λόγο... και δε μου έμενε λεπτό για να ασχοληθώ με κάποιο hobby... ήταν βέβαια και το παιδί πολύ μικρό τότε...
Όπως είπα είναι κάπου στη μέση το πράγμα. Τίποτα δεν είναι απόλυτο και σίγουρα δεν κρίνουμε κανέναν για τις επιλογές του!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
06-04-07
23:29
Το 8ωρο 7:30-15:30 δεν είναι ρε παιδιά ή εγώ εχω πρόβλημα στο μέτρημα?
Καλά το πας το 8ωρο, μόνο που στη δική μου περίπτωση π.χ. χρειάζομαι και 2 ώρες πήγαιν'έλα δουλειά σπίτι, σπίτι δουλειά, πάμε μάνι-μάνι στις 10 ώρες...άσε που σχεδόν πάντα είμαστε τύποις υποχρεωμένοι να μένουμε αρκετές ώρες παραπάνω τη βδομάδα χωρίς φυσικά υπερωρίες...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
06-04-07
12:47
Στην Ινδία και την Κίνα, έχουν σοβαρό πρόβλημα με τον υπερπληθυσμό, και υπάρχει κρατική οδηγεία τα ζευγάρια να μη γενούν περισσότερα από ένα παιδιά, ενώ δίδονται κίνητρα αν το παιδί είναι αγόρι, πράγμα που αποτρέπει τα ζευγάρια να γενούν κορίτσια. Θεωρούν οτι με τον τρόπο αυτό θα μειώσουν λίγο τον πλυθησμό τους.
Αυτό -σύμφωνα με το ντοκυμαντέρ- ίσχυε παλαιότερα με αποτέλεσμα να φτάσουν στο σημείο να μην έχουν αρκετές γυναίκες. Αυτά έλεγε το ντοκυμαντέρ. Ειδικός δεν είμαι, θα το ψάξω online παντως και θα σας ενημερώσω για τα όσα θα βρω.
EDIT: Όποιος θέλει ας ψάξει στο google female feticide + China
υπάρχουν αρκετά άρθρα σχετικά με το θέμα αλλά δεν έχω χρόνο να επιλέξω αυτή τη στιγμή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
06-04-07
12:27
[σφήνα mode]..Ο ρόλος των δύο φύλων...
Την ημέρα της γυναίκας είδα ένα ντοκυμαντέρ στην TV που έλεγε πως σε χώρες όπως η Ινδία και η Κίνα από τότε που ανακαλύφθηκε ο υπέρηχος έπεσαν οι γεννήσεις κοριτσιών.
Μόλις τους έδωσαν τη δυνατότητα να γνωρίζουν το φύλο του παιδιού από πριν, έπεσαν απάνω τους οι πεθερές και έπειθαν τις μητέρες να ρίχνουν τα κορίτσια. Δόξα και τιμή στη γυναίκα που γεννάει στην Ινδία άντρες...
Έδειχνε και κάποιες περιοχές στην Ινδία που πλέον ζουν μονάχα άντρες και δεν ξερουν που να πάνε για να βρουν νύφες. Παρ' όλ'΄αυτά όταν τους ρώτησε ο δημοσιογράφος είπαν πως θέλουν τα παιδιά που θα κάνουν (με τις γυναίκες που δε βρίσκουν...)να είναι αγόρια!
Στην Κίνα πλέον δωροδοκούν τους γονείς με σπίτια και άλλες κοινωνικές παροχές για να μην κάνουν εκτρώσεις όταν κυοφορούν κορίτσια...
Αν σας ρωτήσω ποιοί είναι περισσότεροι στη γη, οι άντρες ή οι γυναίκες? Τι θα μου απαντούσατε? Ποιά ήταν η αντίληψη που επικρατούσε ως σήμερα?
Ψάξτε το ... [σφήνα mode off]
Είχα σκοπό να γράψω άλλα πράγματα, αλλά...τεσπα.
Είχα την τύχη να είμαι με το παιδί μου τα 2 πρώτα χρόνια της ζωής του και βλέπω στην πράξη πόσο καλό του έκανε η παρουσία μου! Τα βιβλία ψυχολογίας αναφέρουν πως ο χαρακτήρας του ανθρώπου καθορίζεται τα πρώτα χρόνια της ζωής του και δεν είναι τυχαίο που για πολλά ψυχοσωματικά προβλήματα οι ψυχίατροι/ψυχολόγοι ανατρέχουν στα παιδικά χρόνια για να μας δώσουν λύσεις. (Monaxe help!!!)
Παρ' όλ' αυτά, συμφωνώ κατά 95% με όσα λέει η Ρουμάνα. Έξω απ' το χορό παιδιά πολλά τραγούδια λέμε αλλά κλείσε μια εργαζόμενη/χειραφετημένη/μορφωμένη/ανήσυχη γυναίκα, μέσα στο σπίτι να μεγαλώνει τα παιδιά της, ως οφείλει, και ελάτε μετά να μου πείτε.
(περισσότερα αργότερα, got to go)
Την ημέρα της γυναίκας είδα ένα ντοκυμαντέρ στην TV που έλεγε πως σε χώρες όπως η Ινδία και η Κίνα από τότε που ανακαλύφθηκε ο υπέρηχος έπεσαν οι γεννήσεις κοριτσιών.
Μόλις τους έδωσαν τη δυνατότητα να γνωρίζουν το φύλο του παιδιού από πριν, έπεσαν απάνω τους οι πεθερές και έπειθαν τις μητέρες να ρίχνουν τα κορίτσια. Δόξα και τιμή στη γυναίκα που γεννάει στην Ινδία άντρες...
Έδειχνε και κάποιες περιοχές στην Ινδία που πλέον ζουν μονάχα άντρες και δεν ξερουν που να πάνε για να βρουν νύφες. Παρ' όλ'΄αυτά όταν τους ρώτησε ο δημοσιογράφος είπαν πως θέλουν τα παιδιά που θα κάνουν (με τις γυναίκες που δε βρίσκουν...)να είναι αγόρια!
Στην Κίνα πλέον δωροδοκούν τους γονείς με σπίτια και άλλες κοινωνικές παροχές για να μην κάνουν εκτρώσεις όταν κυοφορούν κορίτσια...
Αν σας ρωτήσω ποιοί είναι περισσότεροι στη γη, οι άντρες ή οι γυναίκες? Τι θα μου απαντούσατε? Ποιά ήταν η αντίληψη που επικρατούσε ως σήμερα?
Ψάξτε το ... [σφήνα mode off]
Είχα σκοπό να γράψω άλλα πράγματα, αλλά...τεσπα.
Είχα την τύχη να είμαι με το παιδί μου τα 2 πρώτα χρόνια της ζωής του και βλέπω στην πράξη πόσο καλό του έκανε η παρουσία μου! Τα βιβλία ψυχολογίας αναφέρουν πως ο χαρακτήρας του ανθρώπου καθορίζεται τα πρώτα χρόνια της ζωής του και δεν είναι τυχαίο που για πολλά ψυχοσωματικά προβλήματα οι ψυχίατροι/ψυχολόγοι ανατρέχουν στα παιδικά χρόνια για να μας δώσουν λύσεις. (Monaxe help!!!)
Παρ' όλ' αυτά, συμφωνώ κατά 95% με όσα λέει η Ρουμάνα. Έξω απ' το χορό παιδιά πολλά τραγούδια λέμε αλλά κλείσε μια εργαζόμενη/χειραφετημένη/μορφωμένη/ανήσυχη γυναίκα, μέσα στο σπίτι να μεγαλώνει τα παιδιά της, ως οφείλει, και ελάτε μετά να μου πείτε.
(περισσότερα αργότερα, got to go)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.