ruko
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η ruko αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 320 μηνύματα.
11-02-10
02:22
Σε αυτή την περίπτωση κάνεις δεν είπε "α δεν μου χρησιμεύει πλέον η τάδε γλώσσα", όλα γίνανε λόγω συνήθειας
Ναι, υποθέτω μπορείς να το πεις κι έτσι. Αυτό φυσικά αφορά περισσότερο τους μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς, που έχουν μεγαλύτερο βαθμό αφομοίωσης με τη χώρα που τους φιλοξενεί και περισσότερες επαφές εκτός της μεταναστευτικής κοινότητας, με αποτέλεσμα να περιορίζεται ο αριθμός των ατόμων με τα οποία μπορούν να μιλήσουν τη γλώσσα τους, αλλά και οι ευκαιρίες να εξασκηθούν στη χρήση της. Η γλωσσική ευχέρεια φθίνει από γενιά σε γενιά και υπ' αυτήν την έννοια η "μητρική" γλώσσα χάνει σταδιακά τη χρησιμότητά της, αφού δεν υπάρχουν αρκετοί φυσικοί ομιλητές που την μιλάνε με επάρκεια (γιατί κανείς δεν θα καθίσει να συνεννοηθεί σε μια γλώσσα που τη μιλάει μόνο σπαστά, ακόμα και με ομοεθνείς του).
Το πόσο γρήγορα θα συμβεί αυτό (αν συμβεί) εξαρτάται από τη συνοχή και το μέγεθος της μεταναστευτικής κοινότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα ισπανοεβραϊκά που παρέμειναν σε χρήση από την Εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης για πάνω από 400 χρόνια.
Όμως, παρόλο που η γλώσσα είναι σημαντικό στοιχείο της πολιτιστικής ταυτότητας ενός λαού, δεν είναι ο αποκλειστικός φορέας της. Κι ενώ είναι συνήθως το πρώτο που χάνεται, υπάρχουν άλλα στοιχεία που "αντιστέκονται" στην αφομοίωση όπως η θρησκεία, τα έθιμα, οι τέχνες, η κουζίνα και άλλα. Κι εδώ πάλι παράδειγμα είναι οι ελληνικές κοινότητες της Αμερικής, τα μέλη των οποίων μπορεί να έχουν ελληνική ή έστω ελληνοαμερικανική ταυτότητα χωρίς να μιλούν λέξη ελληνικά. Φυσικά, ούτε αυτά τα στοιχεία θα διατηρηθούν αναλλοίωτα αιωνίως, αλλά έτσι κι αλλιώς η πολιτιστική ταυτότητα και ο πολιτισμός εν γένει είναι πράγματα ρευστά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.