Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
04-12-08
00:57
Μπα, τι γίνεται εδώ; Σεντονοπόλεμο παίζουμε;
Ωραία, παίζω κι εγώ!!!
Μιλώντας για την ίδια την Απαγορευτική Αρχή, η οποία έχει "σχεδόν θαυματουργό" τρόπο δράσης (βλέπουμε πως ακόμη και οι καθηγητές του Yale πάσχουν από τον ίδιο εθισμό στη μαγεία), είπαμε πως πρόκειται για μία "μαθηματική συμμετρία", η οποία όμως επιβάλεται σε όλα τα κοσμικά φαινόμενα. Έχω και άλλοτε στο παρελθόν γράψει για τη συμπαντική Αρμονία, η οποία απεικονίζεται από την κάρτα της Προσαρμογής στις Ταρώ και σύμφωνα με τους αρχαίους Αιγυπτίους πρόκειται για συμπαντική δύναμη (που όμως είναι περισσότερο διάνοια παρά δύναμη) στην οποία υπόκεινται ακόμη και οι Θεοί. Από αυτά εύλογα συνάγεται το συμπέρασμα ότι οι "Μάγοι" της σύγχρονης υπερβατικής επιστήμης, καταλήγουν στα ίδια συμπεράσματα με τους αρχαίους Ερμητικούς μύστες, από τις έρευνες των οποίων εκπηγάζει η Καββάλα αλλά και η Αλχημεία.
Ένα συνηθισμένο φαινόμενο κατά την εξελικτική πορεία της επιστήμης, είναι κάθε νέα ανακάλυψη να συναντά αντιδράσεις από τη συντήρηση των "θώκων" του επιστημονικού χώρου, χαρακτηριζόμενη με όρους που κυμαίνονται από τον τσαρλατανισμό, μέχρι το μυστικισμό και τη μαγεία. Έτσι, η βαρύτητα για παράδειγμα δεν αποτέλεσε εξαίρεση στον καιρό της: Όταν ο Κέπλερ πρότεινε ότι οι παλίρροιες θα πρέπει να οφείλωνται στις δυνάμεις έλξης της Σελήνης, ο Γαλιλαίος σήκωσε τα χέρια ψηλά κι απέρριψε την ιδέα σαν μια "μυστικιστική φαντασιοπληξία", γιατί προϋπέθετε ενέργεια εξ αποστάσεως και αντέκρουε συνεπώς τους "νόμους της φύσεως". Πέρα από την ειρωνεία του πράγματος, όπου ο Γαλιλαίος, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ως αιρετικός, μάγος και τσαρλατάνος, μεταχειρίστηκε ο ίδιος παρόμοια φρασεολογία για να κατακεραυνώσει τον Κέπλερ, παρατηρούμε ότι η εξ αποστάσεως επενέργεια επάνω σ' ένα υλικό αντικείμενο, δηλαδή η ίδια η έννοια του πεδίου, ήταν κάτι το οποίο πρώτοι οι Μάγοι συνέλαβαν και εισήγαγαν και που για πολύ καιρό αποδιδόταν σε αυτούς με αποστροφή και απαξίωση, από τους "επίσημους" επιστήμονες.
Ωστόσο, αυτό δεν εμπόδισε το Νεύτωνα να διατυπώσει τη θεωρία της παγκόσμιας έλξης. Η "Hypotheses non fingo" ήταν η απάντησή του προς όσους τον προκάλεσαν δημόσια να δώσει μια εξήγηση για τις αιτίες που προκαλούν τη βαρύτητα, αντί για μαθηματικές αρχές, αιτίες όμως που ακόμη μέχρι και σήμερα ταλαιπωρούν νοητικά τους φυσικούς. Σκεφτείτε τι θα έλεγαν στον Pauli, για την Απαγορευτική του Αρχή. Η λατινική αυτή φράση, σε ελεύθερη μετάφραση, σημαίνει ότι "δεν προχωρώ σε υποθέσεις". Το απόσπασμα που περιέχει τη φράση αυτή, είναι το εξής:
I have not as yet been able to discover the reason for these properties of gravity from phenomena, and I do not feign hypotheses. For whatever is not deduced from the phenomena must be called a hypothesis; and hypotheses, whether metaphysical or physical, or based on occult qualities, or mechanical, have no place in experimental philosophy. In this philosophy particular propositions are inferred from the phenomena, and afterwards rendered general by induction. Αυτή πάντως, θεωρείται ως η θρασύτερη φράση υποκρισίας που ξεστόμισε ποτέ ένας μεγάλος επιστήμονας.
Είναι παγκοίνως γνωστό, ότι ο Νεύτων ήταν, εκτός από θεμελιωτής της σύγχρονης φυσικής, αλχημιστής και μυστικιστής. Πρόσφατα μάλιστα πωλήθηκε η αλχημιστική του βιβλιοθήκη. Η μαγεία λοιπόν δεν αποκλείει την επιστήμη, μάλιστα οι δύο τρόποι σκέψης μπορούν να συνυπάρχουν στον ίδιο άνθρωπο. Άλλωστε ο διαχωρισμός του Μάγου από τον Επιστήμονα είναι πολύ πρόσφατος ιστορικά για να τον θεωρήσουμε ως εκ προοιμίου υποχρεωτικό. Στην αρχαιότητα ο φιλόσοφος, ο επιστήμονας και ο μύστης ήταν πλευρές της αυτής προσωπικότητας (όπως για παράδειγμα ο Πλάτωνας ή ο Πυθαγόρας).
Η σχέση όμως της φιλοσοφίας, της θρησκείας και της επιστήμης, καταδεικνύεται και από ένα ακόμη παράδειγμα: Ο M. Gell-Mann ανέπτυξε μια θεωρία σχετική με τα στοιχειώδη σωμάτια, την οποία από εκτίμηση προς το Βούδδα, αλλά και προφανώς επηρρεασμένος από τις προσωπικές του φιλοσοφικές αναζητήσεις, βάπτισε "Οκτάδιπλο και Ευγενή Δρόμο"!!!
Κάτι τέτοιο μπορεί να σοκάρει το φίλο μας το Λόρυ, ο οποίος θεωρεί ότι ο επιστήμονας έχει καλύψει όλες του τις εσωτερικές αναζητήσεις με την επιστημονική του σκέψη και πως δεν θα πρέπει καν να πιστεύει σε οποιοδήποτε τύπου θρησκευτική αποκάλυψη και διδασκαλία, αφού τα διδάγματά της δεν αποδεικνύονται πειραματικά, όμως τον Gell-Mann πιθανώς τον διευκόλυνε να προβλέψει την ύπαρξη ενός άγνωστου ακόμη τότε σωματιδίου, του ωμέγα μείον και να κερδίσει το 1969 το βραβείο Νόμπελ γι' αυτό.
Βλέπουμε λοιπόν, πως η σχέση Μαγείας, Θρησκείας (ή φιλοσοφίας) και Επιστήμης είναι στενή και άρρηκτη καθ' όλη τη διάρκεια της εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού. Ουσιαστικά αποτελούν διαφορετικές πλευρές του ίδιου πράγματος, αναπόσπαστα δεμένες η μία με την άλλη. Πολύ σωστά λοιπόν ο Pauli (με την ιδιότητά του ως Μεφιστοφελή ίσως; ) προτείνει να εγκαταλειφθεί η μέχρι τώρα μονόπλευρη θεώρηση και να αναπτυχθεί μια μονιστική κοσμοθεωρία, όπου η επιστήμη δεν θα είναι το παν, προς μεγάλη θλίψη του φίλου Λόρυ, αλλά θ' αποτελεί ένα μόνο μέρος του ευρύτερου συνόλου της ανθρώπινης νόησης.
Τρομερή ειρωνεία!! Ένας θνητός ζητά το θάνατο ενός αθανάτου!! Μετά δε απ' αυτό, δηλώνει περήφανα το θάνατο στο ληξιαρχείο. Να το πεις και στα λεξικά που μας παρέθεσες να το σβήσουν ως λήμμα ή τουλάχιστον να βάλουν μια νεκρολογία από δίπλα.
Ο τελευταίος που δοκίμασε κάτι παρόμοιο ήταν ο Νίτσε, λέγοντας ότι "Ο Θεός πέθανε", ωστόσο ο Θεός απάντησε πως πέθανε ο Νίτσε, πράγμα που μάλλον αποδεικνύεται, ενώ η παραδοχή του φιλοσόφου όχι.
Είναι δείγμα (ή δήγμα; ) έπαρσης, να τα βάζει κανείς μ' έναν κάτοικο του χώρου των ιδεών, ή μήπως δονκιχωτισμός; Η Μαγεία φίλε Λόρυ θα υπάρχει και ως λέξη και ως έννοια πολύ μετά από τη λήξη της σύντομης βόλτας μας από το μάταιο τούτο κόσμο, όπως υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια, όσο κι αν κάποιοι προσπάθησαν να τη σκοτώσουν.
Ίσως αν κράδαινες το Μαύρο Σπαθί, να μπορούσες κάτι να κάνεις, όμως το Stormbringer διαλέγει προσεκτικά τους κατόχους του...
Πώς ξέρεις τι είναι ψευτο-μυστικιστικό και τι αληθινά μυστικιστικό, αφού δεν έχεις ιδέα από μυστικισμό, όπως έχεις δηλώσει αλλά και είναι φανερό από τις απόψεις σου;
@Δεσμώτης: Μας έγραψες τόσα πολλά για τη μαγεία και τόσο ένθερμα. Αλήθεια, έχεις κάνει ή έχεις βιώσει ποτέ σου κάτι αληθινά μαγικό, ή μήπως τα πολλά λόγια είναι φτώχια; Φοβάμαι πως ο Νωέας έχει αρκετό δίκιο, δια στόματος της προγιαγιάς του (Μη δώτε τ' άγια τοις κυσίν...).
Ωραία, παίζω κι εγώ!!!
Έτσι λοιπόν, σε αντίθεση με όσα διατείνονται οι ημιμαθείς ή όσοι επιστήμονες δεν έχουν ως σκοπό τους τη γνώση αλλά την εξουσιαστική αυθεντία, η επιστήμη δεν είναι πάντα σε θέση να κατανοεί αυτά τα οποία ανακαλύπτει. Ακόμη και στο επίπεδο της κβαντικής φυσικής, οι ερευνητές συνεχίζουν να χαρακτηρίζονται ως "Μάγοι" ή "Αλχημιστές", αφού προσεγγίζουν μέσω των πειραματισμών ή των μαθηματικών τους εξισώσεων πράγματα που είναι πέρα και πάνω, όχι μόνο από την κοινή λογική των απλών και αδαών ανθρώπων, αλλά και από αυτήν την ίδια τη δική τους αντίληψη. Δεν θα είχαν ποτέ ανακαλύψει τίποτε πέραν των όσων περιορισμένων μπορούν ν' αντιληφθούν οι αισθήσεις μας και η κοινή μας λογική, αν δεν προϋπήρχε ένα υπόγειο ρεύμα που διαπερνά την ιστορία των ανακαλύψεων, η "Μαγική Σκέψη", αυτήν που ο Pauli αναφέρει ως "φιλοσοφία της επιστήμης", η οποία κατά τη γνώμη του λείπει από την σύγχρονη εποχή.Από το βιβλίο του Άρθουρ Καίσλερ "Οι ρίζες της σύμπτωσης":
Η συνδιάσκεψη της πυρηνικής φυσικής που έγινε το 1932 στην Κοπεγχάγη έκλεισε, όπως είναι το έθιμο σ' αυτές τις περιπτώσεις, με μια θεατρική παράσταση. Τα μέλη της συνδιάσκεψης ανέβασαν μια σάτιρα γεμάτη με το γνωστό πλέον κβαντικό χιούμορ που συνηθίζουν οι φυσικοί. Εκείνη ειδικά τη χρονιά έπαιξαν μια παρωδία του Φάουστ του Γκαίτε, στην οποία ο Wolfgang Pauli έπαιζε το ρόλο του Μεφιστοφελή. Μαργαρίτα του ήταν το νετρίνο, την ύπαρξη του οποίου είχε ο ίδιος προβλέψει αλλά δεν είχε ακόμη ανακαλυφθεί.
Ο Pauli όμως ήταν πραγματικά ένα είδος Μεφίστο μέσα στους μάγους της Κοπαγχάγης (Σημείο του Χάουλα: δεν μας κάνει βέβαια καμμία εντύπωση ότι ο συγγραφέας αναφέρεται στους φυσικούς επιστήμονες με τούτον τον όρο). Πριν από λίγα χρόνια τ' αστραφτερό του μυαλό είχε γεννήσει μια από τις έννοιες κλειδιά της μοντέρνας φυσικής, την Απαγορευτική Αρχή του Pauli, η οποία μας λέει ότι μέσα σ' ένα ουδέτερο άτομο δυο ηλεκτρόνια δεν μπορούν να έχουν το ίδιο σύνολο κβαντικών αριθμών. Η Απαγορευτική Αρχή ήταν ένα καθαρά μαθηματικό κατασκεύασμα και δεν μπορούσε να επικαλεσθεί καμμία δικαίωση από τη φυσική αιτιότητα, πέρα απ' το γεγονός ότι χωρίς αυτήν, η κβαντική θεωρία δεν θα έβγαζε κανένα νόημα. Ο καθηγητής της Φυσικής του Yale, Henry Margenau παρατήρησε ότι:
"Σ' αυτήν την Αρχή (του Pauli) οφείλονται όλες οι ρυθμιστικές πράξεις που απαντώνται στη φύση. Η Αρχή του Pauli είναι απλούστατα μια αρχή συμμετρίας, είναι τα καθαρά μαθηματικά χαρακτηριστικά των εξισώσεων που ρυθμίζουν τελικά τα φυσικά φαινόμενα. Δραστηριοποιεί, σχεδόν θαυματουργά, αυτό που ονομάζουμε δυνάμεις ανταλλαγής, τις δυνάμεις που δένουν τ' άτομα σε μόρια και τα μόρια σε κρυστάλλους. Το αδιαχώρητο της ύλης, το γεγονός δηλαδή ότι αυτή δεν μπορεί να συμπιεστεί αυθαίρετα σε μικρότερο όγκο, όπως και καθαυτή η σταθερότητά της, μπορούν ν' αποδοθούν απ' ευθείας στην Απαγορευτική Αρχή.
Αυτή η Αρχή ωστόσο, δεν έχει καμμία απολύτως δυναμική πλευρά. Δρα σαν μια δύναμη, ενώ δεν είναι δύναμη. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε γι' αυτήν σα να κάνει οτιδήποτε με μια μηχανική δράση. Όχι! Είναι ένα πάρα πολύ γενικό και πάρα πολύ άπιαστο πράγμα· μια μαθηματική συμμετρία που επιβάλλεται πάνω στις βασικές εξισώσεις της φύσης".
O Pauli συμμεριζόταν την πίστη του Jung ότι στη φύση λειτουργούν μη αιτιοκρατικοί παράγοντες. Ακόμη και η Απαγορευτική Αρχή "δρα σαν δύναμη, ενώ δεν είναι δύναμη". Δεν αποκλείεται να είχε μια πολύ πιο βαθειά αντίληψη των ορίων της επιστήμης από τους συναδέλφους του μάγους (Σ.τ. Χάουλα: πάλι τα ίδια ε; ). Πενήντα χρονών έγραψε μια οξυδερκέστατη μελέτη με θέμα την ανάδυση της επιστήμης από το μυστικισμό, όπως την παρουσίαζαν οι ιδέες του Johannes Kepler, που ήταν ταυτόχρονα μυστικιστής και ιδρυτής της σημερινής αστρονομίας. Το δοκίμιο έχει τον τίτλο "Η Επίδραση των Αρχετύπων Ιδεών πάνω στις Επιστημονικές Θεωρείες του Kepler". Προς το τέλος της μελέτης του λέει: "Σήμερα έχουμε τις φυσικές επιστήμες, δεν έχουμε όμως πια μια φιλοσοφία της επιστήμης. Από την ανακάλυψη του στοιχειώδεους quantum, η φυσική αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την περήφανη αξίωσή της να καταλαβαίνει το σύμπαν. Δεν αποκλείεται όμως αυτή η ατυχία να περικλείει το σπόρο για πλατύτερες εξελίξεις, που θα διορθώσουν τους προηγούμενους μονόπλευρους προσανατολισμούς και θα κινηθούν προς μια μονιστική κοσμοθεωρία στην οποία η επιστήμη δεν θ' αντιπροσωπεύει παρά ένα μονάχα μέρος του συνόλου.
Μιλώντας για την ίδια την Απαγορευτική Αρχή, η οποία έχει "σχεδόν θαυματουργό" τρόπο δράσης (βλέπουμε πως ακόμη και οι καθηγητές του Yale πάσχουν από τον ίδιο εθισμό στη μαγεία), είπαμε πως πρόκειται για μία "μαθηματική συμμετρία", η οποία όμως επιβάλεται σε όλα τα κοσμικά φαινόμενα. Έχω και άλλοτε στο παρελθόν γράψει για τη συμπαντική Αρμονία, η οποία απεικονίζεται από την κάρτα της Προσαρμογής στις Ταρώ και σύμφωνα με τους αρχαίους Αιγυπτίους πρόκειται για συμπαντική δύναμη (που όμως είναι περισσότερο διάνοια παρά δύναμη) στην οποία υπόκεινται ακόμη και οι Θεοί. Από αυτά εύλογα συνάγεται το συμπέρασμα ότι οι "Μάγοι" της σύγχρονης υπερβατικής επιστήμης, καταλήγουν στα ίδια συμπεράσματα με τους αρχαίους Ερμητικούς μύστες, από τις έρευνες των οποίων εκπηγάζει η Καββάλα αλλά και η Αλχημεία.
Ένα συνηθισμένο φαινόμενο κατά την εξελικτική πορεία της επιστήμης, είναι κάθε νέα ανακάλυψη να συναντά αντιδράσεις από τη συντήρηση των "θώκων" του επιστημονικού χώρου, χαρακτηριζόμενη με όρους που κυμαίνονται από τον τσαρλατανισμό, μέχρι το μυστικισμό και τη μαγεία. Έτσι, η βαρύτητα για παράδειγμα δεν αποτέλεσε εξαίρεση στον καιρό της: Όταν ο Κέπλερ πρότεινε ότι οι παλίρροιες θα πρέπει να οφείλωνται στις δυνάμεις έλξης της Σελήνης, ο Γαλιλαίος σήκωσε τα χέρια ψηλά κι απέρριψε την ιδέα σαν μια "μυστικιστική φαντασιοπληξία", γιατί προϋπέθετε ενέργεια εξ αποστάσεως και αντέκρουε συνεπώς τους "νόμους της φύσεως". Πέρα από την ειρωνεία του πράγματος, όπου ο Γαλιλαίος, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ως αιρετικός, μάγος και τσαρλατάνος, μεταχειρίστηκε ο ίδιος παρόμοια φρασεολογία για να κατακεραυνώσει τον Κέπλερ, παρατηρούμε ότι η εξ αποστάσεως επενέργεια επάνω σ' ένα υλικό αντικείμενο, δηλαδή η ίδια η έννοια του πεδίου, ήταν κάτι το οποίο πρώτοι οι Μάγοι συνέλαβαν και εισήγαγαν και που για πολύ καιρό αποδιδόταν σε αυτούς με αποστροφή και απαξίωση, από τους "επίσημους" επιστήμονες.
Ωστόσο, αυτό δεν εμπόδισε το Νεύτωνα να διατυπώσει τη θεωρία της παγκόσμιας έλξης. Η "Hypotheses non fingo" ήταν η απάντησή του προς όσους τον προκάλεσαν δημόσια να δώσει μια εξήγηση για τις αιτίες που προκαλούν τη βαρύτητα, αντί για μαθηματικές αρχές, αιτίες όμως που ακόμη μέχρι και σήμερα ταλαιπωρούν νοητικά τους φυσικούς. Σκεφτείτε τι θα έλεγαν στον Pauli, για την Απαγορευτική του Αρχή. Η λατινική αυτή φράση, σε ελεύθερη μετάφραση, σημαίνει ότι "δεν προχωρώ σε υποθέσεις". Το απόσπασμα που περιέχει τη φράση αυτή, είναι το εξής:
I have not as yet been able to discover the reason for these properties of gravity from phenomena, and I do not feign hypotheses. For whatever is not deduced from the phenomena must be called a hypothesis; and hypotheses, whether metaphysical or physical, or based on occult qualities, or mechanical, have no place in experimental philosophy. In this philosophy particular propositions are inferred from the phenomena, and afterwards rendered general by induction. Αυτή πάντως, θεωρείται ως η θρασύτερη φράση υποκρισίας που ξεστόμισε ποτέ ένας μεγάλος επιστήμονας.
Είναι παγκοίνως γνωστό, ότι ο Νεύτων ήταν, εκτός από θεμελιωτής της σύγχρονης φυσικής, αλχημιστής και μυστικιστής. Πρόσφατα μάλιστα πωλήθηκε η αλχημιστική του βιβλιοθήκη. Η μαγεία λοιπόν δεν αποκλείει την επιστήμη, μάλιστα οι δύο τρόποι σκέψης μπορούν να συνυπάρχουν στον ίδιο άνθρωπο. Άλλωστε ο διαχωρισμός του Μάγου από τον Επιστήμονα είναι πολύ πρόσφατος ιστορικά για να τον θεωρήσουμε ως εκ προοιμίου υποχρεωτικό. Στην αρχαιότητα ο φιλόσοφος, ο επιστήμονας και ο μύστης ήταν πλευρές της αυτής προσωπικότητας (όπως για παράδειγμα ο Πλάτωνας ή ο Πυθαγόρας).
Η σχέση όμως της φιλοσοφίας, της θρησκείας και της επιστήμης, καταδεικνύεται και από ένα ακόμη παράδειγμα: Ο M. Gell-Mann ανέπτυξε μια θεωρία σχετική με τα στοιχειώδη σωμάτια, την οποία από εκτίμηση προς το Βούδδα, αλλά και προφανώς επηρρεασμένος από τις προσωπικές του φιλοσοφικές αναζητήσεις, βάπτισε "Οκτάδιπλο και Ευγενή Δρόμο"!!!
Κάτι τέτοιο μπορεί να σοκάρει το φίλο μας το Λόρυ, ο οποίος θεωρεί ότι ο επιστήμονας έχει καλύψει όλες του τις εσωτερικές αναζητήσεις με την επιστημονική του σκέψη και πως δεν θα πρέπει καν να πιστεύει σε οποιοδήποτε τύπου θρησκευτική αποκάλυψη και διδασκαλία, αφού τα διδάγματά της δεν αποδεικνύονται πειραματικά, όμως τον Gell-Mann πιθανώς τον διευκόλυνε να προβλέψει την ύπαρξη ενός άγνωστου ακόμη τότε σωματιδίου, του ωμέγα μείον και να κερδίσει το 1969 το βραβείο Νόμπελ γι' αυτό.
Βλέπουμε λοιπόν, πως η σχέση Μαγείας, Θρησκείας (ή φιλοσοφίας) και Επιστήμης είναι στενή και άρρηκτη καθ' όλη τη διάρκεια της εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού. Ουσιαστικά αποτελούν διαφορετικές πλευρές του ίδιου πράγματος, αναπόσπαστα δεμένες η μία με την άλλη. Πολύ σωστά λοιπόν ο Pauli (με την ιδιότητά του ως Μεφιστοφελή ίσως; ) προτείνει να εγκαταλειφθεί η μέχρι τώρα μονόπλευρη θεώρηση και να αναπτυχθεί μια μονιστική κοσμοθεωρία, όπου η επιστήμη δεν θα είναι το παν, προς μεγάλη θλίψη του φίλου Λόρυ, αλλά θ' αποτελεί ένα μόνο μέρος του ευρύτερου συνόλου της ανθρώπινης νόησης.
Αρχική Δημοσίευση από Lorien:Αφηστε τη λεξη να πεθανει εν ειρηνη...ας χρησημοποιηθει μονο στις τεχνες για εμφαση...
Αρνητικά προσκειμενος ειμαι στην μυστηριολαγνεια και στην εμμονη να χρησημοποιουμε λεξεις που εχουν πεθανει, για να περιγραψουμε απλά ενα νεο ενδιαφερον κομματι της φυσης. Πραγματικα, δεν υπαρχει λογος να τα λεμε ολα τοσο μαγικα και μυστηριωδη.
Τρομερή ειρωνεία!! Ένας θνητός ζητά το θάνατο ενός αθανάτου!! Μετά δε απ' αυτό, δηλώνει περήφανα το θάνατο στο ληξιαρχείο. Να το πεις και στα λεξικά που μας παρέθεσες να το σβήσουν ως λήμμα ή τουλάχιστον να βάλουν μια νεκρολογία από δίπλα.
Ο τελευταίος που δοκίμασε κάτι παρόμοιο ήταν ο Νίτσε, λέγοντας ότι "Ο Θεός πέθανε", ωστόσο ο Θεός απάντησε πως πέθανε ο Νίτσε, πράγμα που μάλλον αποδεικνύεται, ενώ η παραδοχή του φιλοσόφου όχι.
Είναι δείγμα (ή δήγμα; ) έπαρσης, να τα βάζει κανείς μ' έναν κάτοικο του χώρου των ιδεών, ή μήπως δονκιχωτισμός; Η Μαγεία φίλε Λόρυ θα υπάρχει και ως λέξη και ως έννοια πολύ μετά από τη λήξη της σύντομης βόλτας μας από το μάταιο τούτο κόσμο, όπως υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια, όσο κι αν κάποιοι προσπάθησαν να τη σκοτώσουν.
Ίσως αν κράδαινες το Μαύρο Σπαθί, να μπορούσες κάτι να κάνεις, όμως το Stormbringer διαλέγει προσεκτικά τους κατόχους του...
Αρχική Δημοσίευση από Lorien:Το ερωτημα ειναι, γιατι ΕΣΥ δε το λες λαμπα....αφου με οσο και ψευτομυστυκιστικο ορο που εντυπωσιαζει το πεις,...παλι μια λαμπα περιγραφεις....
Πώς ξέρεις τι είναι ψευτο-μυστικιστικό και τι αληθινά μυστικιστικό, αφού δεν έχεις ιδέα από μυστικισμό, όπως έχεις δηλώσει αλλά και είναι φανερό από τις απόψεις σου;
@Δεσμώτης: Μας έγραψες τόσα πολλά για τη μαγεία και τόσο ένθερμα. Αλήθεια, έχεις κάνει ή έχεις βιώσει ποτέ σου κάτι αληθινά μαγικό, ή μήπως τα πολλά λόγια είναι φτώχια; Φοβάμαι πως ο Νωέας έχει αρκετό δίκιο, δια στόματος της προγιαγιάς του (Μη δώτε τ' άγια τοις κυσίν...).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.