rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
09-03-10
14:55
Οπως ειπα και στην αρχη του θεματος..Rascal πως συμπέρανες ότι όλα αυτά που μας περιέγραψες οφείλονται στο οτι είναι Χριστιανοί; Και τι έγινε που είναι εκκλησιαζόμενη οικογένεια; Πραγματικά δεν έχει καμία σχέση με την συμπεριφορά αυτή των γονιών...
Aλλα επειδη ακριβως εχει στηθει μια φυλακη στο ονομα της ασφαλειας και της αλληλοφροντιδας..Ολα καλοπροαιρετα απ'τη μερια μου μεχρι στιγμης και καμια παρεξηγηση!... Ολα αυτα δεν με νοιαζουν και δεν κατηγορω κανεναν...
Αυτο ειναι το βασικο νοημα του θεματος. Καταπιεση μεσα απ'τη φροντιδα μια οικογενειας με αδιακλονητο αλλοθι τον "Χριστο"!!! Γιατι εαν γεννησεις το Θεο μεσα στη ψυχη του παιδιου σου μετα μπορεις να παιξεις μεγαλη μπαλα και πολυ ευκολα. Ισως με ενδιαφερουν ολες οι καταπιεσεις που γινονται στο ονομα της αγαπης(η αγαπη τυπου -εγω αυτα στα λεω ή στα κανω γιατι σ'αγαπαω!!!) και με αρκετους εδω μεσα δεν εχω προβλημα μ'αυτο που πιστευουν. Αυτο που συζηταμε εδω ειναι η πιεση μεσα απ'την αγαπη που στην συγκεκριμενη περιπτωση εχει ενα απιστευτα τρομερο και τρομαχτικο αλλοθι που λεγεται Θεος, σεβασμος, αγαπη κτλ...Και ολα αυτα μεσα απ'το πρισμα της φροντιδας και της αγαπης μιας χριστιανικης οικογενειας.
Απ'τη στιγμη που πιστευεις σε κατι απολυτο να εισαι παντα προετοιμασμενη για προσβολες, βλασθημιες κτλ. Γιατι αυτο που καταλαβαινω εγω απο γυρω μου ειναι οτι δεν υπαρχει τιποτα απολυτο εδω που ζουμε. Αρα το να εξοργιζεσαι και να απαιτεις απ'τους αλλους να μην προσβαλουν το "απολυτο" στο οποιο πιστευεις μου φαινεται ανοησια και παραλογισμος!!δεχομαι το να μην πιστευει καποιος ανθρωπος, ωστοσο δε δεχομαι απο κανεναν να προσβαλλει τη θρησκεια μου και τα πιστευω μου.
Ειναι σαν να διαφημιζεις προϊον μαρκετινγκ!!Δεν γνωρίζω τη συγκεκριμένη οικογένεια κι έτσι δεν μπορώ να μιλήσω γι'αυτήν, αλλά μπορώ να σου μιλήσω γενικότερα για τις οικογένειες που εγώ έχω γνωρίσει και που ουδεμία σχέση έχουν με αυτό που περιγράφεις! Αυτό λοιπόν που έχω δει είνα να βγαίνουν από τέτοιες οικογένειες καταπληκτικά παιδιά, ώριμα και σοβαρά αλλά και με δικές τους πρωτοβουλίες, ανεξαρτησία και αυτοπεποίθηση! Παιδιά που όχι απλά δεν είναι κλεισμένα στο σπίτι, αλλά επιλέγουν τη ζωή τους όπως αρμόζει στην ιδιοσυγκρασία τους και σαφώς και έχουν τις δυνατότητες και τις ικανότητες να μείνουν ή να σπουδάσουν μόνοι τους όχι μόνο σε άλλη ελληνική πόλη αλλά ακόμα και σε ξένη χώρα!
Φιλικά
Βαλε λιγο συναισθημα στον λογο σου!
Φιλικα παντα.. (μα πααανταα)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
07-03-10
20:05
Σημερα ειχα μια περιεργη εμπειρια.
Στη πολη που σπουδαζω υπαρχει μια οικογενεια η οποια ειναι γνωστοι γνωστων και προθυμοποιθηκαν να με γνωρισουν μετα απο καποια τηλεφωνα με γονεις και μεσαζωντες ωστε να γνωρισω αυτους αλλα και το γιο τους που σπουδαζει στην Καλων τεχνων οπως και γω και να αρχισουμε να κανουμε παρεα κιολας(). Μετα απο καποια τηλεφωνα που ειχα με τον πατερα της οικογενειας με καλεσε σημερα για φαγητο σπιτι τους και αν ηθελα να εκκλησιαστω πιο πριν μαζι τους στον Αγιο Αυγουστινο!! Ολα καλοπροαιρετα απ'τη μερια μου μεχρι στιγμης και καμια παρεξηγηση! Πηγα λοιπον στο σπιτι τους. Γνωρισα και τον Μιχαλη τον γιο τους. Αρχικα εδινε την εντυπωση ενος ησυχου παιδιου. Ο πατερας μιλουσε συνεχεια και ασταματητα. Η μανα μαγειρευε στη κουζινα. Μου φανηκε η πιο λογικη εκει μεσα. O πατερας μιλουσε συνεχεια και οτι αφορουσε γενικως και θεματα του γιου του παρεμβεναι κι αυτος λες και ηταν απο κοινου θεματα και οτι αφορουσε τον Μ διναν απαντησεις μαζι. Αυτο δεν ηταν τοσο αφυσικο φαινοταν στην αρχη γιατι τα περισσοτερα πραγματα τα ειχαν ζησει απο κοινου απο 'τι φανηκε στις μετεπειτα συζητησεις. Ο πατερας του ακολουθουσε τον Μ στη σχολη του παρα πολλες φορες. Απ'τις εισητηριες εξετασεις μεχρι για πιο απλα πραγματα. Φαινοταν σαν να μη τον αφηνε να κινηθει απο μονο του και τα περισσοτερα πραγματα γινοταν απο κοινου. Οι γονεις επισης δουλευοντας στο δημοσιο καταφεραν να παρουν μεταθεση στη πολη που ειναι η σχολη και τωρα ζουν και να ειναι μαζι συνεχεια με τον γιοκα τους. Ολα αυτα κατω απ'το πρισμα μια Χριστιανικης παραδοσιακης οικογενειας αρκετα κλειστη. Ολα αυτα δεν με νοιαζουν και δεν κατηγορω κανεναν. Το θεμα ειναι οτι πηγα για καφε μετα με τον Μ και ειδα ενα παιδι σχεδον στα ορια του "καθυστερημενου". Καμια ουσιαστικη επαφη με το ειναι του. Ενα καλο, ευγενικο παιδι ολιγομιλητο και απιστευτα "αφελες". Ενας δημιουργημενα "καθυστερημενος" με ανυπαρκτο προσωπικο στιγμα. Και ολα αυτα μεσα απ'το πρισμα της φροντιδας και της αγαπης μιας χριστιανικης οικογενειας.
Πως σας φαινονται εσας οι οικογενειες που ειναι φοβισμενες και κλειστες κατω απ'το πρισμα της αλληλοβοηθειας και της προσφορας μεταξυ των μελων που που επιτασει η Χριστιανικη Εκκλησια πανω στην οποια εχουν βαλει τις βασεις απ'τις ζωες τους; Αραγε κανει καλο στα παιδια τοση φροντιδα και προσοχη απ'τους γονεις τους ή απο πισω κρυβονται μεγαλες ανασφαλειες απ'τους ιδιους;
Προσωπικα αυτο που πιστευω ειναι:
Στη πολη που σπουδαζω υπαρχει μια οικογενεια η οποια ειναι γνωστοι γνωστων και προθυμοποιθηκαν να με γνωρισουν μετα απο καποια τηλεφωνα με γονεις και μεσαζωντες ωστε να γνωρισω αυτους αλλα και το γιο τους που σπουδαζει στην Καλων τεχνων οπως και γω και να αρχισουμε να κανουμε παρεα κιολας(). Μετα απο καποια τηλεφωνα που ειχα με τον πατερα της οικογενειας με καλεσε σημερα για φαγητο σπιτι τους και αν ηθελα να εκκλησιαστω πιο πριν μαζι τους στον Αγιο Αυγουστινο!! Ολα καλοπροαιρετα απ'τη μερια μου μεχρι στιγμης και καμια παρεξηγηση! Πηγα λοιπον στο σπιτι τους. Γνωρισα και τον Μιχαλη τον γιο τους. Αρχικα εδινε την εντυπωση ενος ησυχου παιδιου. Ο πατερας μιλουσε συνεχεια και ασταματητα. Η μανα μαγειρευε στη κουζινα. Μου φανηκε η πιο λογικη εκει μεσα. O πατερας μιλουσε συνεχεια και οτι αφορουσε γενικως και θεματα του γιου του παρεμβεναι κι αυτος λες και ηταν απο κοινου θεματα και οτι αφορουσε τον Μ διναν απαντησεις μαζι. Αυτο δεν ηταν τοσο αφυσικο φαινοταν στην αρχη γιατι τα περισσοτερα πραγματα τα ειχαν ζησει απο κοινου απο 'τι φανηκε στις μετεπειτα συζητησεις. Ο πατερας του ακολουθουσε τον Μ στη σχολη του παρα πολλες φορες. Απ'τις εισητηριες εξετασεις μεχρι για πιο απλα πραγματα. Φαινοταν σαν να μη τον αφηνε να κινηθει απο μονο του και τα περισσοτερα πραγματα γινοταν απο κοινου. Οι γονεις επισης δουλευοντας στο δημοσιο καταφεραν να παρουν μεταθεση στη πολη που ειναι η σχολη και τωρα ζουν και να ειναι μαζι συνεχεια με τον γιοκα τους. Ολα αυτα κατω απ'το πρισμα μια Χριστιανικης παραδοσιακης οικογενειας αρκετα κλειστη. Ολα αυτα δεν με νοιαζουν και δεν κατηγορω κανεναν. Το θεμα ειναι οτι πηγα για καφε μετα με τον Μ και ειδα ενα παιδι σχεδον στα ορια του "καθυστερημενου". Καμια ουσιαστικη επαφη με το ειναι του. Ενα καλο, ευγενικο παιδι ολιγομιλητο και απιστευτα "αφελες". Ενας δημιουργημενα "καθυστερημενος" με ανυπαρκτο προσωπικο στιγμα. Και ολα αυτα μεσα απ'το πρισμα της φροντιδας και της αγαπης μιας χριστιανικης οικογενειας.
Πως σας φαινονται εσας οι οικογενειες που ειναι φοβισμενες και κλειστες κατω απ'το πρισμα της αλληλοβοηθειας και της προσφορας μεταξυ των μελων που που επιτασει η Χριστιανικη Εκκλησια πανω στην οποια εχουν βαλει τις βασεις απ'τις ζωες τους; Αραγε κανει καλο στα παιδια τοση φροντιδα και προσοχη απ'τους γονεις τους ή απο πισω κρυβονται μεγαλες ανασφαλειες απ'τους ιδιους;
Προσωπικα αυτο που πιστευω ειναι:
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.