DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
12-06-11
14:11
Λυκοφιλία μεταξύ άντρα και γυναίκας ναι μπορεί να υπάρξει, ουσιαστική όμως φιλία πιστεύω πώς όχι, εκτός και αν ο άντρας έχει μεγάλη δόση οιστρογόνων. Μόνο τότε.
Αυτό γιατί άντρας και γυναίκα γενικά σκέφτονται διαφορετικά.
'Η η γυναίκα τεστοστερόνη. Πρέπει τελικά να κάνουμε αυτόν τον ορμονολογικό έλεγχο που πάντα αναβάλλουμε.
'Ομως τις περισσότερες φορές ενώ οι σχέσεις αυτές είναι γεμάτες οιστρογόνα, πολύ γρήγορα κυριαρχεί η τεστοστερόνη η φιλία γαμιέται.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
19-03-10
00:01
αλλα οχι καποιον που κλαιει υπερβολικα και χρησιμοποιει το κλαμα σαν γυναικα..
ειναι τη φυση του ανδρικου μυαλου η δυσκολη εξωτερικευση των συναισθηματων ,οπως ειναι το αντιθετο στις γυναικες..και αυτο υπαρχει και χωρις τις κοινωνικες επιρροες κλπ...
Γιατί οι ηλικωμένοι και τα παιδιά κλαίνε ευκολότερα ανεξαρτήτως φύλου όμως ; Είναι κάτι που πάντα με προβλημάτιζε και από βιολογική αλλά και από μεταφυσική άποψη...ασχέτως αυτού πιστεύω ότι κάτι που δεν ελέγχεται όπως είναι το κλάμα, δεν μπορεί να συμβαίνει ποτέ για να χρησιμοποιήσεις κάποιον.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
18-03-10
21:16
Μου κάνει εντύπωση να το ακούω αυτό από σένα που ξέρω ποιο είναι το ιδανικό σου για μία σχέση. Αυτό που ήθελα να σε ρωτήσω είναι, εφόσον ήσασταν τόσο καλά μαζί σε όλους τους τομείς, γιατί "φοβηθήκατε" τόσο πολύ τον όρο ερωτική σχέση; Για να μη χαλάσει η φιλία όπως με την προηγούμενη κοπέλα; Θα μπορούσε όμως αυτή η φιλία - σχέση να καταλήξει στο απόλυτο που ξέρω οτι ψάχνεις.
Ζεις αρκετά πράγματα, όχι μόνο το ιδανικό σου. Δεν θα κατέληγε σε ερωτική με την έννοια που το εννοείς, γιατί εκείνη δεν ήθελε τον βαθύ εαυτό μου, αλλά μόνο την παιχνιδιάρικη πλευρά μου, το πνεύμα μου και την φιλία μου. 'Εχω κι εγώ μια πολύ παιχνιδιάρικη πλευρά παράλληλα με το απόλυτο που λες. Τα παιχνίδια όμως κάποτε τελειώνουν, ενώ οι πραγματικές φιλίες ποτέ. Παίξαμε και τελειώσε αυτό ήταν, και η φιλία συνεχίστηκε. Και όσο προχωρούσε η φιλία μας μέσα στα χρόνια, παρακολουθούσε αξιοπρεπώς όλες τις ιστορίες μου.
Αυτό μπορεί να είναι παγίδα. Σε αυτές τις καταστάσεις που υπάρχει το ξεκαθάρισμα οτι δεν έχουμε σχέση, φίλοι είμαστε που μας βγήκε το ερωτικό, ας μην το πάρουμε σοβαρά κι ας μην πληγωθούμε, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος ο ένας να αρχίσει να το βλέπει αλλιώς κι αναγκαστικά να υποκρίνεται πως ισχύει ακόμα η συμφωνία. Δε λέω για τη δική σου περίπτωση αλλά γενικά μπορεί να συμβεί. Κι ειδικά με μια γυναίκα που το μυαλό της μπορεί να πάρει περίεργες στροφές και, όσο και να μην πολυγουστάρει κάποιον, μπορεί ξαφνικά να νιώσει συναισθήματα που κανένα ξεκαθάρισμα δεν μπορεί να τα αποτρέψει
Δεν θυμάμαι ποτέ να πείραξε κανέναν από τους δυο μας η στιγμή που σταμάτησε το παιχνίδι. Εμένα ίσως λίγο με πείραξε, αλλά και πάλι ανεπαίσθητα επειδή δεν εξαρτώμαι από το παιχνίδι αλλά από πιο βαθειά πράγματα που μου δίνει αυτό το απόλυτο. Επειδή δεν μου τα είχε δώσει ποτέ, δεν μου έλειψαν και συνεχίσαμε την φιλία που ήταν εξίσου ιερή με το όποιο απόλυτο. Δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει, υπάρχει μόνο καθαρή ανιδιοτελής αγάπη πια. Μου φαίνεται πολλές φορές ότι είναι η μόνη γυναίκα που θα ήθελα δίπλα μου στον παράδεισο (αν πάω εκεί...λέμε τώρα). Δεν κινδυνεύουμε να τον μετατρέψουμε σε κόλαση.
Μήπως γιατί οι άντρες εξαιτίας του πώς έχουν μεγαλώσει θεωρούν οτι δεν είναι "πρέπον" για έναν άντρα να έχει συναισθήματα και να τα εκφράζει, ή οτι πρέπει μόνος του να λύνει τα προβλήματά του; Ενώ σε μια γυναίκα είναι πιο εύκολο κι "ανώδυνο" να ανοίξεις την καρδιά σου - οι γυναίκες λατρεύουν τους ευάλωτους και ρομαντικούς άντρες.
Για φίλους ναι, τους λατρεύουν. Ρομαντικός δεν είμαι, το 'χω γράψει κι αλλού. 'Ημουν κάποτε. Δεν ξέρω από που έχει βγει αυτή η εικόνα του ρομαντικού, ούτε εκείνη ήταν ρομαντική, κι ούτε πιστεύει στον παράδεισο. Απλά εγώ θα την καλέσω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.