DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,286 μηνύματα.
09-04-10
15:49
Εάν δεν βρεις την κατάλληλη τροχιά, η οποία αποτελεί μέτρο αρμονίας για το σύμπαν, δηλαδή κατ' ουσίαν συνάδει με το Θείο Θέλημα, τότε έρχεσαι σε σύγκρουση με άλλα αστέρια και προκαλείς καταστροφή της Αρμονίας, δηλαδή πας κόντρα στο Θείο Θέλημα. Σε τέτοιες περιπτώσεις και η δική σου καταστροφή αποτελεί νομοτέλεια.
Το Θέλημα ΔΕΝ εκπληρώνεται εάν κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια. Αυτή είναι μια φαινομενική κατάσταση, τύπου Ζεν: Εξωτερική ακινησία, ενώ βρίσκεσαι σε Υψηλή Εγρήγορση και συνεχή κίνηση. Ρίξε και πάλι μια ματιά στην κάρτα της Προσαρμογής (την εικόνα της, όχι τα όσα γράψαμε εκεί) και ίσως καταλάβεις καλύτερα τι εννοώ...
Πόσες φορές σου ήρθαν πράγματα και καθόσουν με σταυρωμένα χέρια όμως χωρίς να είσαι καν σε εσωτερική εγρήγορση; Για σκέψου το, εμένα αρκετές, μάλιστα κάποιες φορές ήμουν σε αρνητισμό και ήρθαν θετικά γεγονότα. 'Eρχεται και σε βρίσκει μόνη της η τροχιά, δεν είναι ανάγκη να κάνεις μαγεία για να εκπληρώσεις το θέλημα του Πατέρα. Πες ότι είσαι ένας μετεωρίτης. 'Εχεις την τροχιά σου. Η μαγεία σε βομβαρδίζει για να σε εκτρέψει από την τροχιά. Αυτό τουλάχιστον είναι η χριστιανική άποψη, αλλά όχι μόνο, η άποψη όλων των μυστών και Εσωτεριστών, ανατολικών και δυτικών πάσης θρησκείας, της δεξιάς Ατραπού τουλάχιστον. Το μαγικό έργο είναι ενεργητική παρέμβαση στο θείο σχέδιο. Σημαίνει ξέρω τι θέλω και θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να το υλοποιήσω ανεξάρτητα αν το εγκρίνει ο Ανώτερος Εαυτός μου, ο Πατέρας, το Σύμπαν, το Σχέδιο, όπως θες πες το και ανεξάρτητα αν οι άλλοι πιστεύουν ότι θα μου κάνει κακό. Η μαγεία λέει "Θα κάνω αυτό που θέλω ΕΓΩ". Η μαγεία δεν είναι καρτερική και στωική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Ανταρσία για το καλό ή το κακό μικρή διαφορά έχει, δεν παύει να είναι ανταρσία. Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, ένας μοναχός για παράδειγμα δεν αντιδρά ούτε υποστηρίζοντας μια επανάσταση, ένας βουδιστής πέφτει σε νιρβάνα και δεν κάνει τίποτα ούτε αυτός, τα δέχεται όλα όπως έρθουν. Αυτοί τί έχουν καταφέρει ; Κάνουν το Θέλημα ή έχουν βγάλει την ουρά τους απ'εξω κατά την δική σου άποψη ; 'Αλλων η Μεταφυσική είναι περισσότερο παρεμβατική, άλλων καθόλου. Αυτό το "Γεννηθήτω το Θέλημα του" πόσοι έχουν τα κότσια να το πουν και να το εννοούν ; Ο Θιβετανός λέει ότι είμαστε όλοι μαύροι μάγοι χωρίς να το συνειδητοποιούμε μέχρι να φτάσουμε στα επίπεδα Δασκάλου και από κει και πέρα ασκούμε λευκή μαγεία συνειδητά ή ασυνείδητα. Ο κόσμος κυβερνάται από εναντιωμένες μεταξύ τους θελήσεις και επιθυμίες. Μήπως το μόνο ουσιαστικό και διαχρονικό Θέλημα τελικά είναι η εναντίωση και ο πόλεμος ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,286 μηνύματα.
09-04-10
15:03
Η μύηση δεν είναι ζήτημα γνώμης, αλλά αποτέλεσμα αληθινής επιθυμίας για γνώση, καλή μου!
Η απελπισία και μόνον αυτή!
Για γνώση. 'Αρα πού διαφωνούμε ; Η γνώση έχει να κάνει με διαννοητική διαδικασία, είναι εωσφορική με την καλή έννοια, δεν έχει να κάνει δηλαδή με βιώματα προσωπικής "σταύρωσης" και συναισθηματισμούς. Διαφωνώ κάθετα ότι η προσέγγιση του Θεού πρέπει να γίνεται συναισθηματικά. Τότε είναι ψυχολογική απώθηση ή υπεραναπλήρωση. Καλό είναι να πλησιάζουμε διαννοητικά τέτοια πεδία πίστης, αλλιώς το συναίσθημα και η απελπισία πριν κρούσει κανείς τη θύρα όπως είπατε, μπορεί να' ναι πολύ κακός σύμβουλος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,286 μηνύματα.
09-04-10
09:45
Γλυκιά μου DR, ο προβληματισμός μπορεί να δίνει παράταση στην αναζήτηση, αλλά σε μύηση δεν καταλήγει. Και ο Ιησούς Χριστός φανερώνεται σε μυημένους και όχι σε ... δημοσιογράφους! Α, με την ευκαιρία, όταν θα μας δείξουν κάποιον τα κανάλια, να κατεβαίνει από τον ουρανό, ελπίζω πως δεν θα είσαι από εκείνους που θα πιστέψουν στη "θεϊκή καταγωγή" του!
Επιλεκτικά φανερώνεται ; Δηλαδή δεν φανερώνεται σ'εκείνους που προσεγγίζουν διαννοητικά τα πράγματα και θέλουν να κατανοήσουν την όποια Θεότητα πριν την πιστέψουν και να μην δεχθούν αμάσητη τροφή, αλλά μόνο στους συναισθηματικούς με τα προσωπικά βιώματα "σταύρωσης", στους μη μιλάς μη ρωτάς, στήσε αυτί και άκου μόνο τι θα σου πω, εφόσον πονάς κι εσύ, θα με πιστέψεις, είμαι ο Μεσσίας σου λέω. Ο G.Chaos αναρωτήθηκε επίσης αν οι υπόλοιποι Δάσκαλοι ήταν Χριστοί (χρισμένοι). Πήραν το χρίσμα από τους δικούς τους δασκάλους και οδηγούς είναι η δική μου απάντηση, οι οποίοι πολλές φορές ήταν πνευματικές οντότητες σύμφωνα με τα λεγόμενα κάποιων από αυτούς. Η Μπλαβάτσκυ που ανέφερε πχ η DR την Μυστική Δοξασία την έγραψε νομίζω υπό καταληψία ή ο Crowley έλεγε πως ήταν σε ανοιχτή γραμμή με τον Aiwass, ένα πνεύμα. Αλήθεια όμως, ο Χριστός από που πήρε το χρίσμα και σε τι διαφέρει από τους υπόλοιπους ; Στο τραγικό του τέλος;Και η Υπατία είχε μαρτυρικό θάνατο, αλλά αυτό δεν την κάνει Χριστό. Η θυσία του ; Και ο Κένεντι θυσιάστηκε, αλλά αυτό δεν τον κάνει Χριστό. Τα θαύματα ; Υπήρξαν κι άλλοι που έκαναν θαύματα, όπως ο Απολώνιος ο Τυανεύς που ανέφερε η DR, γιατί να μην γίνουν αυτοί Χριστοί ; Απλό, επειδή χρειάζοταν κάποιος από τα εδάφη του Ιουδαισμού να συνεχίσει την παράδοση και να εκπληρώσει τις προφητείες του Ιουδαισμού για το Μεσσία, κι όχι κάποιος τυχαίος. Εκεί κάπου, στα ιερά εδάφη, εμφανίστηκε ο Νέος Θεός (ή τον κατασκεύασαν, παίζεται αυτό), δεν τα βρήκε με τον Παλιό και το κοσμικό επιτελείο του, και τον σταύρωσαν. 'Επειτα τα πράγματα πήραν εύκολα τα δρόμο τους, από το αίμα του σταυρού ανδρώθηκε η Νέα Τάξη πραγμάτων στον πλανήτη, ο Χριστιανισμός δηλαδή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,286 μηνύματα.
22-03-10
22:13
Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε κι ένα άλλο, επικοινωνιακής φύσης στοιχείο: Κανείς δεν γαλουχείται ως "ένθεος", αντίθετα όλοι μαθαίνουμε από μωρά παιδιά ότι είμαστε Χριστιανοί, δηλαδή οπαδοί και πιστοί του Χριστού όπως και οι μουσουλμάνοι δεν ονομάζονται από το όνομα του Θεού τους, αλλά από αυτό του Προφήτη τους: μωαμεθανοί και με τον ίδιο τρόπο οι βουδιστές δεν ονοματίζουν το Θείον, αλλά μαθαίνουν να κατανοούν τον εαυτό τους ως οπαδούς ενός φωτισμένου ανθρώπου.
εγώ δεν γαλουχήθηκα ως χριστιανός, ούτε ως ένθεος. Ψαχνόμουν από τα 12 μου και κατέληξα ένθεος.
Το Μαγικό Έργο, στην υπέρτατη μορφή του, έγκειται στην εναρμόνιση με τον παγκόσμιο ρυθμό, δηλαδή με το Θέλημα του Θεού, όπως αναφέρει και ο Άλιστερ Κρόουλυ. Όσοι μάγοι πήγαν κόντρα με τούτο το Θέλημα, καταβροχθίστηκαν από τον Χόρονζον καταμεσής της Ερήμου...
Ποιά θεωρείς υπέρτατη μορφή του και ποιός γνωρίζει ποιό είναι το θέλημά του ; Από την άλλη το Θέλημα δεν χρειάζεται μαγεία για να εκπληρωθεί. Εκπληρώνεται έτσι κι αλλιώς ακόμα και να κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια. Ποιός ο λόγος της μαγείας ; H μαγεία χρησιμοποιείται για να πετύχει κάποιος αυτό που θέλει ο ίδιος, όχι αυτό που θέλει η Θεότητα. Είναι ανταρσία ενάντια στο θέλημα του Θεού. Είναι έργο της προσωπικότητας, όχι της θεότητας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,286 μηνύματα.
22-03-10
15:20
Προσωπικά πιστεύω στο Χριστό ως άνθρωπο και Τον θαυμάζω για αυτά που δίδαξε και για την αυτοθυσία Του. Νομίζω οτι αυτό που λες συμβαίνει γιατί ο Χριστός είναι πιο "κοντά" στους ανθρώπους έχοντας υπάρξει κι ο ίδιος άνθρωπος. Ο Θεός πάλι ίσως είναι κάτι "άπιαστο" θα έλεγα, κάτι που τρομάζει ή απωθεί. Υποσυνείδητα πιστεύουμε οτι μπορούμε να ταυτιστούμε με το Χριστό, όχι όμως με το Θεό. Επίσης φοβάμαι οτι πολλές φορές ο Θεός φαντάζει σαν αόρατος τιμωρός, ενώ ο Χριστός ως άνθρωπος πιο ελαστικός στις αμαρτίες μας. Κάπως έτσι τα βλέπω.
Εγώ πιστεύω ότι ο Χριστός είναι απλά ένα παγκόσμιο ιστορικό "παράδειγμα", ίσως και αρχέτυπο, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να αντικατασταθεί από οτιδήποτε, όπως αντικατέστησε αυτά που υπήρχαν πριν από αυτόν. Από αυτή την άποψη θεωρώ τον εαυτό μου θειστή ή ένθεο, αλλά όχι χριστιανό. Πιστεύω στο Θεό ως Ανώτερη Δύναμη που δημιούργησε το Σύμπαν, μόνο και μόνο γιατί είναι παράλογη κάθε άλλη σκέψη, αλλά για τον Χριστό δεν έχω καμμία βεβαιότητα, ούτε έχω καταλήξει, γεγονός που θα με έκανε με μεγάλη ευκολία να αντικαταστήσω ακόμα και στην ταυτότητά μου αυτό το "χριστιανός". Αυτά τα λέω για να δείξω ότι κάποιος που θέλει να είναι χριστιανός, θα πρέπει να πιστεύει στην θεανθρώπινη υπόσταση του Χριστού, όχι απλά και μόνο στην ιστορικότητά του ή στην καλοσύνη του ή σε οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα ως Δάσκαλος, μύστης κλπ.
Ακριβώς. Γιατί οι μοναχοί προσπαθούν την καθ' εικόνα και ομοίωση (διορθώστε με αν κάνω λάθος). Οι απλοί άνθρωποι αντίθετα απλά προσπαθούν να είναι σωστοί, ή τέλος πάντων όσο πιο σωστοί γίνονται.
Οι μοναχοί προσπαθούν να υπερβούν την ανθρώπινη φύση. Ενώ οι κοσμικοί χριστιανοί δέχονται παθητικά την ατέλειά και υπομένουν τα δεσμά. Αναρωτιέμαι πόσα κοινά τελικά έχει ένας μάγος με έναν μοναχό, και οι δυο είναι επαναστάτες κατά κάποιο τρόπο, ο πρώτος επιλέγει την μαγική δράση κόντρα στο Θέλημά του Πατέρα, ο δεύτερος την φυγή και την απομόνωση, επίσης κόντρα στο Θέλημά του Πατέρα. Κανείς από τους δυο δεν κάθεται να υπομένει την φυλακή που ζούμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,286 μηνύματα.
22-03-10
15:08
O μοναχισμός είναι περισσότερο πατριαρχικός - θεοκεντρικός, ενώ η πιο κοσμική χριστιανοσύνη περισσότερο χριστοκεντρική. Φουντ φορ θόουτς ....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,286 μηνύματα.
22-03-10
10:25
Στην προσπάθειά μου τελευταία να αναγάγω τα ζητήματα πίστης σε καθαρά ψυχαναλυτικό και ψυχολογικό επίπεδο, παρατηρώ ένα πολύ συχνό φαινόμενο που χρίζει ψυχολογικής διερεύνησης μάλλον. 'Ανθρωποι που δηλώνουν άθεοι, όταν τους ρωτάς ποιά είναι η άποψή τους για τον Χριστό, είτε αρνούνται να πάρουν θέση, είτε λένε "πιστεύω ότι απλά ήταν ένας δάσκαλος", είτε "απλά ήταν ένας επαναστάτης". Κάποιοι μάλιστα λένε "πιστεύω στο Χριστό", "δεν πιστεύω όμως στο Θεό". Γενικότερα όμως γνωρίζω ελάχιστους που στρέφονται εναντίον του προσώπου του Χριστού. Πολύ λίγες φορές ακούμε για κάποιον άνθρωπο ότι είναι αντίχριστος, αλλά άπειρες ακούμε ότι είναι άθεος. Πιστεύετε ότι η ιστορικότητα του προσώπου του (έστω κι αμφιλεγόμενη) ήταν αυτή που συγκρατούσε πάντα την δημιουργία ενός παγκόσμιου αντιχριστιανικού κινήματος ;
'Εχω την εντύπωση ότι οι λόγοι είναι καθαρά ψυχολογικοί, δηλαδή οι άθεοι, οι ρασιοναλιστές επιστήμονες αλλά και οι Φιλόσοφοι, είναι επιφυλακτικοί απέναντι στο πρόσωπο του Χριστού μόνο και μόνο από φόβο. Ακόμα κι αυτοί δηλαδή κρατάνε ανοιχτό ένα παράθυρο στην άκρη του μυαλού τους ότι ο Χριστός μπορεί να υπήρξε, κρατάνε τις επιφυλάξεις τους για την ιερότητά του και ίσως το μόνο πράγμα που τους συγκρατεί να γίνουν ασεβείς είναι ένας ενδόμυχος φόβος ότι θα κινδυνεύσουν από την όποια ασέβεια απέναντι στο πρόσωπό του. Θεωρώ τους ανθρώπους που μου λένε ότι πιστεύουν στον Χριστό ως πρόσωπο αλλά όχι στον Θεό, πολύ πιο φοβικούς και συμφεροντολόγους και από τους φανατισμένους Χριστιανούς. Ποιός ο λόγος αυτής της τόσο διαδεδομένης και επιλεκτικής πίστης στον Υιό και όχι στον Πατέρα αν όχι καθαρά ψυχολογικός ; Θέλω να μεταφέρω ακόμα κάτι σχετικό με το θέμα που μου έχει πει κάποιος άνθρωπος που είχε επισκεφθεί ένα μοναστήρι και είχε αρκετές γνωριμίες με μοναχούς. Μου είχε πει ότι αυτή η επιλεκτικότητα "Υιός ή Πατέρας" ισχύει από την ανάποδη όμως, για τους μοναχούς. Μου είπε για τους περισσότερους μοναχούς ισχύει το αντίθετο φαινόμενο από αυτό που ισχύει για τους άθεους. Δηλαδή ότι οι μοναχοί κάνουν ελάχιστες αναφορές στο πρόσωπο του Υιού συγκριτικά με τις αναφορές στον Πατέρα.
'Εχω την εντύπωση ότι οι λόγοι είναι καθαρά ψυχολογικοί, δηλαδή οι άθεοι, οι ρασιοναλιστές επιστήμονες αλλά και οι Φιλόσοφοι, είναι επιφυλακτικοί απέναντι στο πρόσωπο του Χριστού μόνο και μόνο από φόβο. Ακόμα κι αυτοί δηλαδή κρατάνε ανοιχτό ένα παράθυρο στην άκρη του μυαλού τους ότι ο Χριστός μπορεί να υπήρξε, κρατάνε τις επιφυλάξεις τους για την ιερότητά του και ίσως το μόνο πράγμα που τους συγκρατεί να γίνουν ασεβείς είναι ένας ενδόμυχος φόβος ότι θα κινδυνεύσουν από την όποια ασέβεια απέναντι στο πρόσωπό του. Θεωρώ τους ανθρώπους που μου λένε ότι πιστεύουν στον Χριστό ως πρόσωπο αλλά όχι στον Θεό, πολύ πιο φοβικούς και συμφεροντολόγους και από τους φανατισμένους Χριστιανούς. Ποιός ο λόγος αυτής της τόσο διαδεδομένης και επιλεκτικής πίστης στον Υιό και όχι στον Πατέρα αν όχι καθαρά ψυχολογικός ; Θέλω να μεταφέρω ακόμα κάτι σχετικό με το θέμα που μου έχει πει κάποιος άνθρωπος που είχε επισκεφθεί ένα μοναστήρι και είχε αρκετές γνωριμίες με μοναχούς. Μου είχε πει ότι αυτή η επιλεκτικότητα "Υιός ή Πατέρας" ισχύει από την ανάποδη όμως, για τους μοναχούς. Μου είπε για τους περισσότερους μοναχούς ισχύει το αντίθετο φαινόμενο από αυτό που ισχύει για τους άθεους. Δηλαδή ότι οι μοναχοί κάνουν ελάχιστες αναφορές στο πρόσωπο του Υιού συγκριτικά με τις αναφορές στον Πατέρα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.