Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
14-04-10
14:32
Λούζεται η αγάπη μου
Ποίηση: F.G. Lorka
Απόδοση στα Ελληνικά: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Ερμηνεία: Μανώλης Μητσιάς
...Τρέξε, πέτα χελιδόνι
φέρ' της Βενετιάς βελόνι
να κεντήσει στο μαντήλι
τη χαρά της να μου στείλει...
Σ.σ.: Το τραγούδι το αφιερώνω στην Isiliel καθώς αν δεν κάνω λάθος αυτή ήταν που έγραφε στα παρακούσματα ότι μικρή νόμιζε ότι ο Γουαδαλκιβίρ ήταν διάσημη μπανιέρα της εποχής
Ποίηση: F.G. Lorka
Απόδοση στα Ελληνικά: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Ερμηνεία: Μανώλης Μητσιάς
...Τρέξε, πέτα χελιδόνι
φέρ' της Βενετιάς βελόνι
να κεντήσει στο μαντήλι
τη χαρά της να μου στείλει...
Σ.σ.: Το τραγούδι το αφιερώνω στην Isiliel καθώς αν δεν κάνω λάθος αυτή ήταν που έγραφε στα παρακούσματα ότι μικρή νόμιζε ότι ο Γουαδαλκιβίρ ήταν διάσημη μπανιέρα της εποχής
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
08-12-09
15:26
Λιανοτράγουδα
(Παραδοσιακά δίστιχα σε μουσική Μ. Χατζηδάκι με το Δημήτρη Ψαριανό και τη Φλέρυ Νταντωνάκη)
Απ όλα τ άστρα τ ουρανού ένα είναι που σου μοιάζει
ένα που βγαίνει το πουρνό όταν γλυκοχαράζει.
Κυπαρισσάκι μου ψηλό, ποια βρύση σε ποτίζει,
που στέκεις πάντα δροσερό, κι ανθείς και λουλουδίζεις.
Να χα το σύννεφ άλογο και τ άστρι χαλινάρι
το φεγγαράκι της αυγής να ρχόμουν κάθε βράδυ.
Αν μ αγαπάς κι είν όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.
Της θάλασσας τα κύματα τρέχω και δεν τρομάζω
κι όταν σε συλλογίζομαι, τρέμω κι αναστενάζω.
Τι να σου πω; Τι να μου πεις; Εσύ καλά γνωρίζεις
και την ψυχή και την καρδιά εσύ μου την ορίζεις.
Να χα το σύννεφ άλογο και τ άστρι χαλινάρι
το φεγγαράκι της αυγής να ρχόμουν κάθε βράδυ.
Αν μ αγαπάς κι είν όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.
Εγώ είμ εκείνο το πουλί που στη φωτιά σιμώνω,
καίγομαι, στάχτη γίνουμαι και πάλι ξανανιώνω.
Σαν είν η αγάπη μπιστική, παλιώνει, μηδέ λιώνει
ανθεί και δένει στην καρδιά και ξανακαινουργώνει.
Χωρίς αέρα το πουλί, χωρίς νερό το ψάρι
χωρίς αγάπη δε βαστούν κόρη και παλικάρι.
Αν μ αγαπάς κι είν όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.
(Ο Μεγάλος Ερωτικός - 1972)
Σημ.: Σε αυτά τα παραδοσιακά δίστιχα ανήκουν και οι περίφημοι στίχοι που μας συγκινούσανε όσο ήμαστε μικροί και θα μας συγκινούν μέχρι να πεθάνουμε:
Εβγάτε αγόρια στο χορό, κοράσια στα τραγούδια
Πέστε και τραγουδήσετε πώς πιάνεται η αγάπη
-Από τα μάτια πιάνεται, στα χείλια κατεβαίνει
Κι από τα χείλια στην καρδιά ριζώνει και δε βγαίνει
Η αγάπη θέλει φρόνηση, θέλει ταπεινοσύνη
Θέλει λαγού περπατησιά, αϊτού γληγοροσύνη
Εδώ υπάρχουν και τα υπόλοιπα
Αμφιβάλλω αν υπάρχει πιο ωραίος τρόπος να μιλήσει κανείς για τον έρωτα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.