DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
15-05-10
10:55
αν ειναι ο κανονας για τις γυναικες αυτα που ακουω εδω μεσα θα παω σε αλλο πλανητη...
μην τρελαθουμε...
η εξαιρεση δεν κανει τον κανονα..εσεις ανοικεται στην ειδικη κατηγορια που ο ανδρας τεχνικος πατερας σας σας επηρεασε πολυ και μαθατε τη δουλεια...απο ανδρα ξεκινησε παλι..μου θυμίζει τις γυναικες αθλητριες πολεμικων τεχνων που οι περισσοτερες εχουν εκπαιδευτες και συζυγους συχνα ανδρες..
οποτε παντα να θυμομαστε ποιο φυλο ειναι το καλυτερο σε αυτον τον τομεα..μαστορεματα και μηχανικες δουλειες εν προκειμενω..
για να μην ξεχνιομαστε..
Αγγελούκο dear,
Αυτό αφιερωμένο εξαιρετικά !
και μην ξεχάσεις να αφήσεις κάπου το κλειδί της εξώπορτας για να σου ποτίζουμε τις γλάστρες
Όσο για τους τεχνικούς πατεράδες μας, μην ξεχνάς ότι η lugar η Isiliel σαφώς λιγότερο και η γράφουσα κάπου στη μέση, ανήκουμε σε γενιές που οι μαμάδες μας ήταν διαφορετικά μεγαλωμένες και δε μπορούσαν ως μαμάδες να μας δώσουν ερεθίσματα άλλα από τα δικά τους βιώματα.
Τώρα που μεγαλώνουν τα δικά μας παιδιά και δη κόρες όπου υπάρχουν, φυσικά και έχουν διαφορετικές προσλαμβάνουσες και εμπειρίες, οπότε, όταν οι γενιές των σημερινών 10 - 15 κάνουν δικά τους παιδιά θα έχουμε πιθανόν εντελώς νέα δεδομένα σε αυτό το θέμα...
Εγώ θα ήθελα να θέσω ένα αντίστροφο ερώτημα:
Τί έχετε μάθει εσείς τα αγόρια του στεκιού από τις μαμάδες σας?
Υ.Γ. Τα έπιπλα του ΙΚΕΑ συναρμολογούνται με άλλεν χρυσέ μου στο 90% των περιπτώσεων, όσο για τις βίδες, έχεις ακούσει γι αυτό?
το προηγούμενο μοντέλο ήταν σε ένα πρασινάκι γλύκα!
...πάω τώρα γιατί πρέπει να φτιάξω και νύχια...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
15-05-10
08:10
(αυτό μ' αρέσει, ομαδική ψυχοθεραπεία και παράθεση παιδικής ηλικίας σε διαδικτυακό κύκλο)
Ο μπαμπάς μου ήταν μηχανικός, πίστευε ότι αν ξέρεις μαθηματικά βρίσκεις τη λύση για τα πάντα.
Όταν 6-7 χρονών με κουβαλήσανε στο σπίτι μέσα στον πόνο από μια άγρια αλλά υποχρεωτική εξαγωγή δοντιού, για να με κάνει να ξεχαστώ μου έδωσε να "παίξω" με την κασετίνα του με τους διαβήτες, μια μαύρη κασετίνα με βελούδινη εσωτερική επένδυση...
Επίσης δεν άφηνε άνθρωπο να αγγίξει τη μηχανή του αυτοκινήτου, τότε τα πράγματα ήταν πιο απλά και με περισσότερη λογική στις μηχανές, έτσι κοντά του έμαθα κι εγώ, και στα 10 μου, με άφησαν στο υπόγειο του εξοχικού φίλων να λύσω μόνη μου τη μηχανή ενός αυτοκινήτου που θα πήγαινε για γενική καθαριότητα σε έμβολα, καπάκι μπλοκ, θαλάμους καύσεως και τρίψιμο βαλβίδων (τί εποχές...)
Με τα μαθηματικά τελικά δεν τα πήγα πολύ καλά, βοήθησαν σ' αυτό και οι καθηγητές που είχα στην 1η και 2α Λυκείου που κατάφεραν να μας "διώξουν" όλους από το μάθημα και τότε είχα πιο σοβαρά προβλήματα από το να ασχοληθώ με το ζήτημα...
Από τότε, φτιάχνω μπαλαντέζες αγοράζοντας τα μέρη ξεχωριστά ένα-ένα για να έχω το μήκος που μου χρειάζεται , στηρίζω τις πρίζες που δεν κατάφερε ο ηλεκτρολόγος στο σπίτι και κάποτε από την χρήση ψιλοκρεμάνε στον τοίχο, ανοίγω τους υπολογιστές στο γραφείο, έχω στο κεφάλι μου και τους οικιακούς, τρίβω τα κάγκελα στο σπίτι πριν το βάψιμο, και κάτι κομμάτια από το ΙΚΕΑ είναι κουλουράκι για τον καφέ μου.
Βέβαια, αποφεύγω μέχρις εσχάτων το ράψιμο κουμπιών, και δυσκολεύομαι να αντιμετωπίσω το μαγείρεμα ως κάτι που πρέπει να γίνεται κάθε μέρα ασχέτως αν έχω κουράγιο/όρεξη ή όχι.
Η πεθερά μου με φωνάζει "κατσαβιδάκια", μάλλον φταίει πολυεργαλείο που κουβαλάω στην τσάντα μου και το έτερον ήμισυ, μπορεί να μην "τόχει" καθώς δεν είχε ανάλογα βιώματα, δε φοβάται ωστόσο να ανακατευτεί και να προσπαθήσει.
Όσο για το θέμα της μυϊκής δύναμης, ευτυχώς σήμερα υπάρχουν τα ηλεκτρικά εργαλεία χωρίς να ξεχνάμε το υπόλοιπο σετάκι, προστατευτικά γυαλιά, γάντια, μάσκες. Αυτό το έμαθα όταν τρίβαμε τα κάγκελα της ταράτσας για να βαφτούν και περνούσαν από κάτω (περαστικοί που δεν μας ήξεραν) και ρώταγαν "πόσο πάει το μέτρο" Λες να το σκεφτούμε άραγε?
Ο μπαμπάς μου ήταν μηχανικός, πίστευε ότι αν ξέρεις μαθηματικά βρίσκεις τη λύση για τα πάντα.
Όταν 6-7 χρονών με κουβαλήσανε στο σπίτι μέσα στον πόνο από μια άγρια αλλά υποχρεωτική εξαγωγή δοντιού, για να με κάνει να ξεχαστώ μου έδωσε να "παίξω" με την κασετίνα του με τους διαβήτες, μια μαύρη κασετίνα με βελούδινη εσωτερική επένδυση...
Επίσης δεν άφηνε άνθρωπο να αγγίξει τη μηχανή του αυτοκινήτου, τότε τα πράγματα ήταν πιο απλά και με περισσότερη λογική στις μηχανές, έτσι κοντά του έμαθα κι εγώ, και στα 10 μου, με άφησαν στο υπόγειο του εξοχικού φίλων να λύσω μόνη μου τη μηχανή ενός αυτοκινήτου που θα πήγαινε για γενική καθαριότητα σε έμβολα, καπάκι μπλοκ, θαλάμους καύσεως και τρίψιμο βαλβίδων (τί εποχές...)
Με τα μαθηματικά τελικά δεν τα πήγα πολύ καλά, βοήθησαν σ' αυτό και οι καθηγητές που είχα στην 1η και 2α Λυκείου που κατάφεραν να μας "διώξουν" όλους από το μάθημα και τότε είχα πιο σοβαρά προβλήματα από το να ασχοληθώ με το ζήτημα...
Από τότε, φτιάχνω μπαλαντέζες αγοράζοντας τα μέρη ξεχωριστά ένα-ένα για να έχω το μήκος που μου χρειάζεται , στηρίζω τις πρίζες που δεν κατάφερε ο ηλεκτρολόγος στο σπίτι και κάποτε από την χρήση ψιλοκρεμάνε στον τοίχο, ανοίγω τους υπολογιστές στο γραφείο, έχω στο κεφάλι μου και τους οικιακούς, τρίβω τα κάγκελα στο σπίτι πριν το βάψιμο, και κάτι κομμάτια από το ΙΚΕΑ είναι κουλουράκι για τον καφέ μου.
Βέβαια, αποφεύγω μέχρις εσχάτων το ράψιμο κουμπιών, και δυσκολεύομαι να αντιμετωπίσω το μαγείρεμα ως κάτι που πρέπει να γίνεται κάθε μέρα ασχέτως αν έχω κουράγιο/όρεξη ή όχι.
Η πεθερά μου με φωνάζει "κατσαβιδάκια", μάλλον φταίει πολυεργαλείο που κουβαλάω στην τσάντα μου και το έτερον ήμισυ, μπορεί να μην "τόχει" καθώς δεν είχε ανάλογα βιώματα, δε φοβάται ωστόσο να ανακατευτεί και να προσπαθήσει.
Όσο για το θέμα της μυϊκής δύναμης, ευτυχώς σήμερα υπάρχουν τα ηλεκτρικά εργαλεία χωρίς να ξεχνάμε το υπόλοιπο σετάκι, προστατευτικά γυαλιά, γάντια, μάσκες. Αυτό το έμαθα όταν τρίβαμε τα κάγκελα της ταράτσας για να βαφτούν και περνούσαν από κάτω (περαστικοί που δεν μας ήξεραν) και ρώταγαν "πόσο πάει το μέτρο" Λες να το σκεφτούμε άραγε?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.