DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
15-05-10
08:10
(αυτό μ' αρέσει, ομαδική ψυχοθεραπεία και παράθεση παιδικής ηλικίας σε διαδικτυακό κύκλο)
Ο μπαμπάς μου ήταν μηχανικός, πίστευε ότι αν ξέρεις μαθηματικά βρίσκεις τη λύση για τα πάντα.
Όταν 6-7 χρονών με κουβαλήσανε στο σπίτι μέσα στον πόνο από μια άγρια αλλά υποχρεωτική εξαγωγή δοντιού, για να με κάνει να ξεχαστώ μου έδωσε να "παίξω" με την κασετίνα του με τους διαβήτες, μια μαύρη κασετίνα με βελούδινη εσωτερική επένδυση...
Επίσης δεν άφηνε άνθρωπο να αγγίξει τη μηχανή του αυτοκινήτου, τότε τα πράγματα ήταν πιο απλά και με περισσότερη λογική στις μηχανές, έτσι κοντά του έμαθα κι εγώ, και στα 10 μου, με άφησαν στο υπόγειο του εξοχικού φίλων να λύσω μόνη μου τη μηχανή ενός αυτοκινήτου που θα πήγαινε για γενική καθαριότητα σε έμβολα, καπάκι μπλοκ, θαλάμους καύσεως και τρίψιμο βαλβίδων (τί εποχές...)
Με τα μαθηματικά τελικά δεν τα πήγα πολύ καλά, βοήθησαν σ' αυτό και οι καθηγητές που είχα στην 1η και 2α Λυκείου που κατάφεραν να μας "διώξουν" όλους από το μάθημα και τότε είχα πιο σοβαρά προβλήματα από το να ασχοληθώ με το ζήτημα...
Από τότε, φτιάχνω μπαλαντέζες αγοράζοντας τα μέρη ξεχωριστά ένα-ένα για να έχω το μήκος που μου χρειάζεται , στηρίζω τις πρίζες που δεν κατάφερε ο ηλεκτρολόγος στο σπίτι και κάποτε από την χρήση ψιλοκρεμάνε στον τοίχο, ανοίγω τους υπολογιστές στο γραφείο, έχω στο κεφάλι μου και τους οικιακούς, τρίβω τα κάγκελα στο σπίτι πριν το βάψιμο, και κάτι κομμάτια από το ΙΚΕΑ είναι κουλουράκι για τον καφέ μου.
Βέβαια, αποφεύγω μέχρις εσχάτων το ράψιμο κουμπιών, και δυσκολεύομαι να αντιμετωπίσω το μαγείρεμα ως κάτι που πρέπει να γίνεται κάθε μέρα ασχέτως αν έχω κουράγιο/όρεξη ή όχι.
Η πεθερά μου με φωνάζει "κατσαβιδάκια", μάλλον φταίει πολυεργαλείο που κουβαλάω στην τσάντα μου και το έτερον ήμισυ, μπορεί να μην "τόχει" καθώς δεν είχε ανάλογα βιώματα, δε φοβάται ωστόσο να ανακατευτεί και να προσπαθήσει.
Όσο για το θέμα της μυϊκής δύναμης, ευτυχώς σήμερα υπάρχουν τα ηλεκτρικά εργαλεία χωρίς να ξεχνάμε το υπόλοιπο σετάκι, προστατευτικά γυαλιά, γάντια, μάσκες. Αυτό το έμαθα όταν τρίβαμε τα κάγκελα της ταράτσας για να βαφτούν και περνούσαν από κάτω (περαστικοί που δεν μας ήξεραν) και ρώταγαν "πόσο πάει το μέτρο" Λες να το σκεφτούμε άραγε?
Ο μπαμπάς μου ήταν μηχανικός, πίστευε ότι αν ξέρεις μαθηματικά βρίσκεις τη λύση για τα πάντα.
Όταν 6-7 χρονών με κουβαλήσανε στο σπίτι μέσα στον πόνο από μια άγρια αλλά υποχρεωτική εξαγωγή δοντιού, για να με κάνει να ξεχαστώ μου έδωσε να "παίξω" με την κασετίνα του με τους διαβήτες, μια μαύρη κασετίνα με βελούδινη εσωτερική επένδυση...
Επίσης δεν άφηνε άνθρωπο να αγγίξει τη μηχανή του αυτοκινήτου, τότε τα πράγματα ήταν πιο απλά και με περισσότερη λογική στις μηχανές, έτσι κοντά του έμαθα κι εγώ, και στα 10 μου, με άφησαν στο υπόγειο του εξοχικού φίλων να λύσω μόνη μου τη μηχανή ενός αυτοκινήτου που θα πήγαινε για γενική καθαριότητα σε έμβολα, καπάκι μπλοκ, θαλάμους καύσεως και τρίψιμο βαλβίδων (τί εποχές...)
Με τα μαθηματικά τελικά δεν τα πήγα πολύ καλά, βοήθησαν σ' αυτό και οι καθηγητές που είχα στην 1η και 2α Λυκείου που κατάφεραν να μας "διώξουν" όλους από το μάθημα και τότε είχα πιο σοβαρά προβλήματα από το να ασχοληθώ με το ζήτημα...
Από τότε, φτιάχνω μπαλαντέζες αγοράζοντας τα μέρη ξεχωριστά ένα-ένα για να έχω το μήκος που μου χρειάζεται , στηρίζω τις πρίζες που δεν κατάφερε ο ηλεκτρολόγος στο σπίτι και κάποτε από την χρήση ψιλοκρεμάνε στον τοίχο, ανοίγω τους υπολογιστές στο γραφείο, έχω στο κεφάλι μου και τους οικιακούς, τρίβω τα κάγκελα στο σπίτι πριν το βάψιμο, και κάτι κομμάτια από το ΙΚΕΑ είναι κουλουράκι για τον καφέ μου.
Βέβαια, αποφεύγω μέχρις εσχάτων το ράψιμο κουμπιών, και δυσκολεύομαι να αντιμετωπίσω το μαγείρεμα ως κάτι που πρέπει να γίνεται κάθε μέρα ασχέτως αν έχω κουράγιο/όρεξη ή όχι.
Η πεθερά μου με φωνάζει "κατσαβιδάκια", μάλλον φταίει πολυεργαλείο που κουβαλάω στην τσάντα μου και το έτερον ήμισυ, μπορεί να μην "τόχει" καθώς δεν είχε ανάλογα βιώματα, δε φοβάται ωστόσο να ανακατευτεί και να προσπαθήσει.
Όσο για το θέμα της μυϊκής δύναμης, ευτυχώς σήμερα υπάρχουν τα ηλεκτρικά εργαλεία χωρίς να ξεχνάμε το υπόλοιπο σετάκι, προστατευτικά γυαλιά, γάντια, μάσκες. Αυτό το έμαθα όταν τρίβαμε τα κάγκελα της ταράτσας για να βαφτούν και περνούσαν από κάτω (περαστικοί που δεν μας ήξεραν) και ρώταγαν "πόσο πάει το μέτρο" Λες να το σκεφτούμε άραγε?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
14-05-10
11:58
Δεν προσπαθώ να υποστηρίξω οτι πρέπει ντε και καλα η γυναίκα να κάνει γυναικείες δουλειες και ο άνδρας ανδρικες. Απλα θέλω να πω οτι ο άνδρας ανεξαρτήτα πως βοηθάει μέσα στο σπίτι πρέπει να σου αποπνέει εναν αέρα ότι οτιδήποτε συμβεί στην κοινη σου πορεία μ'αυτόν θα μπορέσει να ανταποκριθεί και να σταθεί δίπλα σου(βέβαια το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες).Εάν δεν εινα ικανος για τα απλά καθημερινά πράγματα και ζητάει βοήθεια ακόμα και γιαυτά, τότε πως θα σου σταθεί στις πραγματικές αναποδιές της ζωής?Εάν ζητάει βοήθεια για αυτά τα απλα καθημερινά πράγματα (μαστορικά εννοώ) τοτε ειναι σιγουρότατο ότι όταν συμβει κάτι πραγματικά σοβαρό πάλι βοήθεια θα ζητήσει.
Ο άνδρας πρέπει να αποπνέει σιγουρια και ασφάλεια.
Δεν παίζουν ρόλο ούτε τα χρηματά του ούτε η ομορφιά του.
Έστω για εμένα
Δεν αντέχω, θα το πω!
Τα μοναδικά αρσενικά που συνδυάζουν και μυϊκή δύναμη και πλούσιο συναισθηματικό κόσμο και την διαρκή σωματική και νοητική εγρήγορση και νηφαλιότητα να βρίσκονται δίπλα σου όποτε τα χρειαστείς είτε ως βλέμμα γεμάτο αγάπη είτε ως δόντια-φονιάδες είναι τα εξής:
Rottweiler, Pittbul, Doberman, Γερμανικοί Ποιμενικοί, Ελληνικοί Ποιμενικοί, Dogo Argentino, Mastino Napolitano , Malinois, κλπ μην το καταλήξω σε απογραφή μεγαλόσωμων φυλών γιατί δεν το 'χω σε τίποτα.
(αρνητικές ψήφοι ευπρόσδεκτες, αν συνοδεύονται και από επιχειρήματα, ακόμα καλύτερα)
Από εκεί και πέρα, όπως είπαν και οι προλαλήσασες, κάθε άνθρωπος έχει τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία του. Το να πιάνουν τα χέρια του δεν σημαίνει ότι θα αντέξει/μπορέσει/διατεθεί να σε στηρίξει όταν έχεις ανάγκη από συναισθηματική βοήθεια, όπως και το να έχει κάποιος πλούσιο συναισθηματικό κόσμο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα έχει πάντα τη δυνατότητα να παίζει και το Bob το μάστορα.
Το ζήτημα κατ' εμέ είναι να μπορείς να σταθείς εσύ στα πόδια σου, αυτόνομη και αυτάρκης και να βρίσκεσαι σε μια σχέση με γνώμονα τί δίνεις εσύ. Εάν και ο άλλος βρίσκεται στην ίδια σχέση με γνώμονα τί δίνει αυτός, τότε σίγουρα θα βρείτε αυτό που χρειάζεται ο ένας από τον άλλον.
Σημείωση Editor:
Το μήνυμα μεταφέρθηκε εδώ από διάσπαση του θέματος: Τι είναι αυτό που κάνει τη γυναίκα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.