Resident Evil
Διακεκριμένο μέλος
Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
31-05-10
11:29
Μπορούμε να βάλουμε στόχους μακροπρόθεσμους και να καταφέρουμε να τους τηρήσουμε παρά τα εμπόδια που θα βρούμε αλλά και νʼ αντισταθούμε στις νέες επιλογές που θα ανοιχτούν μπροστά μας?
Όταν ήμουν μικρή έκανα πρωταθλητισμό. Ήμουν σίγουρη ότι όταν μεγαλώσω θα γίνω μια καταξιωμένη αθλήτρια στίβου! Και μετά από 3 χρόνια σκληρής προπόνησης και 2 άλματα της μυωπίας μου που την οδήγησαν σε δυσθεώρατα ύψη ο γιατρός με προσγείωσε απότομα. "Ξέχνα τον αθλητισμό, πόσο μάλλον τον πρωταθλητισμό"... Γκρεμισμένα όνειρα, γκρεμισμένοι στόχοι...
Όταν μεγάλωσα λίγο νόμιζα ότι αρκούσε να θέλεις και να κυνηγάς κάτι πολύ για να το πετύχεις [μάλλον ο 'αλχημιστής' θα μου την έκανε τη ζημιά και θα πίστεψα τις μπούρδες περί σύμπαντος]. Μετά μεγάλωσα και έμαθα ότι δεν έχει σημασία (μόνο) αν θέλεις πολύ να κάνεις συγκεκριμένες σπουδές σε συγκεκριμένους καθηγητές γιατί εκτός από τον "κανονικό" ανταγωνισμό έχεις να αντιμετωπίσεις και τον ανταγωνισμό του "ο μπαμπάς του/της είναι ο τάδε. Μην κοιτάς λοιπόν που δεν έχει καν τα τυπικά προσόντα, αφού ήσουν τόσο άτυχος που έπεσες πάνω του... αυτός/η θα κερδίσει".
Σε μια 'παράλληλη' πραγματικότητα έμαθα ότι άμα είσαι πολύ ερωτευμένος με κάποιον και είστε και κάποια χρόνια μαζί και έχεις δώσει και ονόματα στα ...3 παιδιά σας (τα μελλοντικά) κάποια στιγμή θα βάλεις άσπρο φόρεμα και θα είσαι σε μια τρισευτυχισμένη κατάσταση. Και μετά έμαθα ότι δεν είναι ακριβώς έτσι και ότι ο έρωτας δεν αρκεί αλλά μπορεί να είναι (Τελικά) μονόπλευρος ή μπορεί να θέλετε άλλα πράγματα από τη ζωή etc etc etc.
Έτσι, λοιπόν, κατέληξα ότι αν υπάρχει κάποιος εκεί πάνω πρέπει να έχει σκάσει στα γέλια με την πάρτη μου και αποφάσισα να σταματήσω να του προκαλώ τόσα γέλια.
Ότι είναι να'ρθει θε να ρθει αλλιώς θα προσπεράσει, που λένε.
Οκ, δεν αφήνω τα πάντα στην τύχη αλλά μετά από αρκετά χρόνια που τα πλάνα βγήκαν μόνο στο...περίπου [δεν παραπονιέμαι μια χαρά είμαι!] σταμάτησα να κάνω...πλάνα (οκ, μόνο στο...περίπου).
Και είμαι και πολύ-πολύ καλύτερα μη σας πω!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.