Myrtle
Διάσημο μέλος
Η Myrtle αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 36 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,779 μηνύματα.
06-06-10
20:53
Λεει πολλά, πως δε λέει; Το παιδάκι πέθανε "απο φυσικά αίτια" ! Επειδή ήταν αδύναμο. Αν ήταν πίο γερή κατασκευή θα άντεχε
Δεν ήταν καθόλου υγιές το παιδάκι, είχε πρόβλημα με την καρδιά του, και δεν αφαίρεσε την ζωή του παιδιού του(έλεος), απλά ήταν ατύχημα στην ουσία.. Μπορεί ένα άλλο παιδί στην θέση του να άντεχε. Δεν λέω ότι ήταν σωστό να το αφήσει εκεί μέσα(λάθος ήταν, και μεγάλο μάλιστα), αλλά στην προκειμένη αυτό το λάθος ήταν καταστροφικό..
Ουάου. Δεν είμαι γονιός, αλλά μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολη δουλειά είναι.. Και ποιος ξέρει τι κόπους είχε κάνει ο άνθρωπος για να αναθρέψει το παιδί του. Δεν μπορούμε να τον χαρακτηρίζουμε κακό γονιό μόνο και μόνο γι'αυτό.. Και φυσικά είναι απίστευτο, χάλια, και όλα τα σχετικά, αλλά το ξαναλέω, μπορεί ένα οποιοδήποτε άλλο παιδί τώρα να ζούσε, και απλά να λέγαμε τον πατέρα αφηρημένο. Κάποια πράγματα, είναι να γίνουν και γίνονται, αυτό πιστεύω..
Συγνώμη, αυτό το ότι αν το παιδάκι είχε πιο γερή κράση ή δεν είχε πρόβλημα με την καρδιά του θα άντεχε, το θεωρείτε πραγματικά επιχείρημα; Μου φαίνεται αστείο!
Επίσης, αν ο μπαμπάς δεν ήταν τόσο ανεύθυνος δεν θα ξέχναγε το παιδάκι μέσα τόσες ώρες και θα κατάφερνε να σώσει ακόμα κι αυτό το παιδάκι που είχε πρόβλημα στην καρδιά του! Τι είναι τα παιδιά να τα υποβάλλουμε σε crash test;
Iliaki το ίδιο ανεύθυνο και κακό γονιό θα τον θεωρούσαμε ακόμα κι αν το παιδάκι ζούσε! Το θέμα δεν είναι το αποτέλεσμα, αλλά το γεγονός!
Ώρες είναι τώρα να κατηγορήσουμε το παιδάκι που δεν ήταν τόσο ανθεκτικό ώστε να αντέχει σε δύσκολες συνθήκες... πφφφφ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Myrtle
Διάσημο μέλος
Η Myrtle αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 36 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,779 μηνύματα.
02-06-10
23:45
Καλός γιατρός; Ελαφρυντικά; Αν είναι δυνατόν!
Σε ένα τέτοιο περιστατικό η θέση του ανθρώπου αυτού και το πόσο καλός γιατρός είναι, είναι το τελευταίο που σκεφτομαι και μου είναι παγερώς αδιάφορη... Αντίθετα, σκέφτομαι τη θέση του μικρού παιδιού που ήταν καμμιά 10ριά ώρες εγκλωβισμένο και ολομόναχο και πως αισθανόταν. Ακόμα κι αν το παιδάκι δεν πέθαινε, πως θα μπορούσε να το συνεφέρει μετά από κάτι τέτοιο; Ή μήπως τότε θα ήταν όλα μια χαρά κι ο πατέρας θα μπορούσε να κοιμάται ήσυχος!
Το ζήτημα είναι ότι δεν ήταν μόνο ένα το λάθος του αλλά πολλά! Τι να πρωτοπεί κανείς; Το ότι θεώρησε ασφαλές και λογικό να κλειδώσει το παιδί μέσα στο αυτοκίνητο μες στη ζέστη; Το ότι τόσες ώρες δεν το έφερε καν στο μυαλό του ώστε να θυμηθεί ότι έχει ένα παιδί και να αναρωτηθεί που να βρίσκεται και το κατάλαβε μόνο με το τηλέφωνο της μαμάς; Το ότι ακόμα και όταν του το θύμισαν δεν έτρεξε ο ίδιος την ίδια στιγμή παρατώντας ο,τιδήποτε κι αν έκανε για να δει πως είναι το παιδί, παρά μόνο έστειλε έναν αναισθησιολόγο και μια νοσοκόμα λες και είχε ξεχάσει τα αλαρμ αναμμένα;
Όπως και να χει ένα παιδί είναι ευθύνη και ένας γονιός πρέπει να συνειδητοποιήσει πως από τη στιγμή που κάνει ένα παιδί και όσο αυτό δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί πρέπει να το θεωρεί ως προέκταση του εαυτού του! Τα παιδιά δεν είναι κούκλες και πρέπει κάποια στιγμή αυτό να γίνει σαφές...
Σε ένα τέτοιο περιστατικό η θέση του ανθρώπου αυτού και το πόσο καλός γιατρός είναι, είναι το τελευταίο που σκεφτομαι και μου είναι παγερώς αδιάφορη... Αντίθετα, σκέφτομαι τη θέση του μικρού παιδιού που ήταν καμμιά 10ριά ώρες εγκλωβισμένο και ολομόναχο και πως αισθανόταν. Ακόμα κι αν το παιδάκι δεν πέθαινε, πως θα μπορούσε να το συνεφέρει μετά από κάτι τέτοιο; Ή μήπως τότε θα ήταν όλα μια χαρά κι ο πατέρας θα μπορούσε να κοιμάται ήσυχος!
Το ζήτημα είναι ότι δεν ήταν μόνο ένα το λάθος του αλλά πολλά! Τι να πρωτοπεί κανείς; Το ότι θεώρησε ασφαλές και λογικό να κλειδώσει το παιδί μέσα στο αυτοκίνητο μες στη ζέστη; Το ότι τόσες ώρες δεν το έφερε καν στο μυαλό του ώστε να θυμηθεί ότι έχει ένα παιδί και να αναρωτηθεί που να βρίσκεται και το κατάλαβε μόνο με το τηλέφωνο της μαμάς; Το ότι ακόμα και όταν του το θύμισαν δεν έτρεξε ο ίδιος την ίδια στιγμή παρατώντας ο,τιδήποτε κι αν έκανε για να δει πως είναι το παιδί, παρά μόνο έστειλε έναν αναισθησιολόγο και μια νοσοκόμα λες και είχε ξεχάσει τα αλαρμ αναμμένα;
Όπως και να χει ένα παιδί είναι ευθύνη και ένας γονιός πρέπει να συνειδητοποιήσει πως από τη στιγμή που κάνει ένα παιδί και όσο αυτό δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί πρέπει να το θεωρεί ως προέκταση του εαυτού του! Τα παιδιά δεν είναι κούκλες και πρέπει κάποια στιγμή αυτό να γίνει σαφές...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.