07-06-10
19:17
Ναι, βέβαια όπως το βλέπει και το αισθάνεται ο καθένας. Εγώ προσωπικά τον κατηγορώ με τα χίλια αλλά καταλαβαίνω ότι η καλύτερη τιμωρία είναι το μαρτύριο που περνά αυτή τη στιγμή και έτσι κάπως τον λυπάμαι. Περισσότερο όμως λυπάμαι το παιδάκι.Εγώ δεν μπορώ να τον χαρακτηρίσω.. Δεν ξέρω, νιώθω ότι δεν έχω το δικαίωμα
Μακάρι κάποιος να έλεγε κάτι, να το είχε θυμηθεί ο πατέρας και να είχε σωθεί το παιδάκι. Υποθέτω ότι στο νοσοκομείο γινόταν χαμός, με τα έκτακτα περιστατικά κλπ. Όσο για τη μητέρα φαντάζομαι ότι η σκέψη έχει περάσει από το μυαλό της παρα πολλές φορές. Ίσως απλά δεν ήθελε να ενοχλήσει τον άντρα της στη δουλειά της.Δεν ξέρω. Επί 10 ώρες αυτή δε μίλησε με τον άντρα της; Δε ρώτησε κάποιος αυτόςν τον άνθρωπο - το παιδάκι σας τι κάνει; Κάτι ρε γαμώτο;;;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
06-06-10
18:39
Ναι, προφανώς ο ίδιος είναι συντετριμμένος και τσακισμένος αλλά ντάξει μην τα παραλέμε. Δεν νομίζω πως ο καθένας μας θα μπορούσε να ξεχάσει το παιδί του στο αυτοκίνητο. Δεν μιλάμε π.χ. για τις σακούλες από το σούπερ μάρκετ που περιείχαν είδη ψυγείου και μας χάλασαν. Μιλάμε για έναν άνθρωπο και μάλιστα το ίδιο του το παιδί.Όσο για το γιατρό, δεν τον θεωρώ κακό γονιό. Είναι κάτι που θα μπορούσε να συμβεί στον οποιονδήποτε, και σίγουρα και ο ίδιος είναι devastated.
ΟΚ, προφανώς και δεν ήθελε να το σκοτώσει, αυτό έλειπε. Αλλά πέρα από το λειτούργημα κάποιου ως γιατρού υπάρχει και αυτό του γονιού. Υπάρχουν ευθύνες. Δεν λέω ότι δεν θα έπρεπε να είναι καλός γιατρός και φυσικά θα έτρεχε στο νοσοκομείο, αλλά ας πρόσεχε λιγάκι παραπάνω.
Αμφιβάλλω πάντως αν κάτι τέτοιο ξεπερνιέται ποτέ. Οι τύψεις, οι ενοχές, ο πόνος, η κατακραυγή των άλλων θα τον τσακίσουν.
Και λιγότερους τέτοιους γονιούς ελπίζω, γιατί αλλιώς χαθήκαμε.Επείγον περιστατικό ήταν, ο άνθρωπος έτρεξε να βοηθήσει. Ήταν μάλιστα τόσο committed στο λειτούργημα του που μέχρι και το παιδί του ξέχασε. Δεν ξέρω, ίσως το παρα-βλέπω ρομαντικά, αλλά μακάρι να είχαμε περισσότερους τέτοιους γιατρούς.
Σίγουρα όλα αυτά μαζί και πολλά άλλα. Είχε άραγε άλλα παιδιά; Έχετε κάποια σχετική πληροφορία; Πάντως νομίζω πως δεν μιλάμε για μια απλή ανευθυνότητα ή αφηρημάδα, είναι κάτι πολύ περισσότερο πολύ χειρότερο.Κι αυτόν πώς τον χαρακτηρίζουμε? Κακό γονιό, αφηρημένο, ανεύθυνο?
Δεν μπορώ καν να σκεφτώ πως είναι ποτέ δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο. Να ξεχάσεις το ίδιο σου το παιδί στο αυτοκίνητο και να το θυμήθεις μόνο όταν η γυναίκα σου σε πάρει τηλέφωνο; Ε, όχι δεν μπορώ να το χωνέψω...
Να σώσει ζωές, ναι, αλλά αφαίρεσε, χωρίς τη θέληση του (αλλά με την συμμετοχή και την ανευθυνότητα του) μια άλλη ζωή, ενός νέου, υγιούς παιδιού που τύχαινε να είναι και δικό του. Όλοι έχουμε κακές στιγμές, όλοι είμαστε αφηρημένοι που και που, αλλά όχι και έτσι. Έλεος πια...Και δεν είναι οποιοδήποτε επάγγελμα η ιατρική, είναι (υποτίθεται) λειτούργημα. Δεν το άφησε το παιδί στο αυτοκίνητο για να πάει σε meeting, να σώσει ζωές πήγε. Κι αυτό για μένα του δίνει αρκετά ελαφρυντικά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.