Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
18-06-10
16:29
...κι άμα της πέθανε, ας πρόσεχε να τον διάλεγε πιο υγιή...
Αν η ζωή σου φέρει μια στραβή, (πράγμα που απεύχομαι!!!!!!), ετοιμάσου να δοκιμάσεις την απολυτότητά σου απ' την καλή κι απ' την ανάποδη...
Κακό στον εαυτό σου κάνεις όσο είσαι απόλυτη.Ξέρω, είμαι απόλυτη.
Αν η ζωή σου φέρει μια στραβή, (πράγμα που απεύχομαι!!!!!!), ετοιμάσου να δοκιμάσεις την απολυτότητά σου απ' την καλή κι απ' την ανάποδη...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
18-06-10
15:32
Γιατί ο εραστής δε θα είναι ούτε θα γίνει ποτέ πραγματικός πατέρας, με την έννοια οτι ούτε θα αγαπάει - νοιάζεται το παιδί όσο ένας ξένος ούτε και το παιδί θα τον αγαπάει το ίδιο και θα του συγχωρεί κάποια πράγματα εκ των πραγμάτων.
Ξέρεις πόσα πράγματα συγχωρώ στον πατέρα μου μόνο και μόνο επειδή μου γεννά αυτό το αίσθημα του "αίματος" αλλά και το πόσο ίδιοι είμαστε;
Η λέξη "εραστής" χρησιμοποιήθηκε από μένα με την προοπτική αυτός ο άνθρωπος να γίνει ή να είναι ο νέος σύντροφος ίσως και σύζυγος.
Δεν νομίζω να θέλει μια γυναίκα ή ένας άνδρας να δημιουργήσει στενές σχέσεις το παιδί του, με το όποιο fuck buddy τυχαίνει να έχει σε κάποια περίοδο της ζωής του.
Ας μιλήσουμε απλά για τον νέο άνδρα ή τη νέα γυναίκα, που μπαίνει στη ζωή κάποιου που έχει ήδη ένα παιδί από προηγούμενη σχέση, ώστε να μην κολλήσουμε στις όποιες φορτίσεις φέρει κάθε λέξη.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι βιολογικοί γονείς, αλλά μεγαλώνουν υιοθετημένα παιδιά καλύτερα κι από τους φυσικούς τους γονείς. Υπάρχουν άνθρωποι που υιοθετούν εν γνώση τους παιδιά με κινητικά ή άλλα προβλήματα, παιδιά που κάποιοι άλλοι για τον ίδιο λόγο τα παράτησαν και τα μεγαλώνουν με αμέριστη στοργή και αγάπη. Έχουμε παραδείγματα ακόμη και μέσα στο στέκι.
Θες να μου πεις ότι δεν μπορούν ποτέ να τα αγαπήσουν πραγματικά, επειδή δε είναι οι βιολογικοί τους γονείς;
Σε ποιο παραμύθι με κακές μητριές το διάβασες αυτό;
Μια φιλική σχέση άλλωστε μεταξύ παιδιού και νέου ανθρώπου συνήθως είναι αρκετή. Θες να μου πεις ότι δεν αγαπάμε αρκετά τους φίλους μας και δεν τους συγχωρούμε λάθη, επειδή δεν υπάρχουν μεταξύ μας δεσμοί αίματος; Naaaah.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
27-11-09
16:46
Αν τον τεστάρεις, τον βρεις σωστό μετά από πολλές δοκιμασίες και αρκετό χρόνο και μετά σου μεταμορφωθεί, ε τότε τι να πω,έπεσες στην περίπτωση. Δε νομίζω οτι ένας άντρας που φαίνεται οτι θα είναι σωστός πατέρας μετά από καιρό θα πάθει μετάλλαξη, είναι τρομερά σπάνια περίπτωση.
Δεν είναι αυτοκίνητο ο σύντροφος να τον πας για test drive, να ελέγξεις λάδια και υγρά φρένων...
Η θεωρία από την πράξη, ως συνήθως απέχει πολύ. Πριν γίνουμε γονείς έχουμε όλοι τις θεωρίες μας περί σωστής ανατροφής παιδιών και καλά κάνουμε και τις έχουμε. Από κάπου πρέπει να ξεκινήσεις.
Όταν τελικά όμως έρθουν τα παιδιά, χρειάζεται να προσαρμόσεις εκ νέου τις θεωρίες σου, αυτή τη φορά στην πράξη. Κάπου θα γίνεις πιο αυστηρός απ' όσο υπολόγιζες, κάπου θα γίνεις πιο μαλακός, κάτι θα χρειαστεί να το μάθεις εκ νέου, μαζί με το παιδί, κάτι θα παραλείψεις και θα το βρεις μπροστά σου, κτλ.
Μεγαλώνουμε (ευτυχώς) μαζί με τα παιδιά μας.
Σπάνια η πρότερη θεωρία σου, ταυτίζεται απόλυτα με την ανατροφή των παιδιών στην πράξη. Δεν είναι άλλωστε όλα τα παιδιά ίδια, άρα μία αντιμετώπιση συνήθως δε φτάνει και δημιουργείς διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης για κάθε παιδί. (Lugar, αν κάνω λάθος διόρθωσέ με). Υπάρχουν φυσικά δείγματα που πιθανότατα μπορείς να αξιολογήσεις σε κάποιον αλλά είναι μόνο ένα γενικότερο πλαίσιο που με τα χρόνια μπορεί να υποστεί χιλιάδες τροποποιήσεις και αλλοιώσεις.
Περιμένεις να τα προβλέψεις αυτά (και πολλά περισσότερα) και να τα εντοπίσεις πάνω σε έναν άνθρωπο που δεν είναι ακόμη γονέας και να έχεις και 100% επιτυχία. Μακάρι. Στο εύχομαι.
Έπειτα τι είναι αυτό που εγγυάται ότι εσύ η ίδια θα γίνεις "καλή" μητέρα;
Σε ποια ηλικία του παιδιού μπορείς τελικά να αποφανθείς αν τα κατάφερες καλά ή όχι;
(...εγώ λέω αφού το παιδί κλείσει τα σαράντα του χρόνια... )
Αυτό δεν το καταλαβαίνω καθόλου. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορεί να βρεθεί ένας γονιός να μεγαλώνει μόνος του ένα παιδί. Δεν θα πρέπει κατά τη γνώμη σου να έχει ερωτική ζωή, σε καμία περίπτωση; Υπάρχουν ανύπαντρες μητέρες, γυναίκες (και άντρες) που τους εγκατέλειψαν και υπάρχει φυσικά πάντα και ο θάνατος ... Να καταδικάσουμε το γονέα που βρέθηκε σε δύσκολη κατάσταση σε αγαμία επειδή είναι γονέας; Σου φαίνεται υγιές αυτό; Τι μηνύματα περνάει στο παιδί; Πόσο συναισθηματικά ισορροπημένος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που θέλει να έχει ερωτική ζωή, αλλά την καταπνίγει επειδή δεν πρέπει να μεγαλώσει το παιδί του με τον νέο του σύντροφο;Και τι προτείνεις δηλαδή; Να μεγαλώνει το παιδί μαζί με τον εραστή της;
Τελικά, αν μπορεί μια γυναίκα να περάσει τον μελλοντικό πατέρα των παιδιών της, από ψιλό κόσκινο, τι την εμποδίζει να κάνει το ίδιο και με τον νέο εραστή της;
(Το ίδιο ισχύει και για έναν άνδρα, μη το γράφω συνέχεια...)
Έχουμε μεγαλώσει και γαλουχηθεί με τα παραμύθια που ήθελαν πάντα τη μητριά κακιά και στριμμένη και ακατάλληλη να βρίσκεται με τα παιδιά του συντρόφου της. Ευτυχώς στη ζωή δεν είναι πάντα έτσι. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν μια χαρά να δώσουν αγάπη και σε παιδιά που δεν είναι "δικά τους".
(Δεν έχω περισσότερο χρόνο αυτή τη στιγμή, ίσως επανέλθω).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.