parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,959 μηνύματα.
01-08-12
20:08
Με το θέμα του θρεντ ασχολείται το τελευταίο επεισόδιο της σειράς "Έτσι βλέπω τον κόσμο" με τους Μάνο Δανέζη και Στράτο Θεοδοσίου, καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μια πολύ ωραία εκπομπή (σε συνέχεια του "Το Σύμπαν που Αγάπησα") που προβάλλεται κάθε Δευτέρα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,959 μηνύματα.
02-04-12
00:09
Έτσι απλά για να κοντράρω τον προ διετίας εαυτό μου (η έρευνα συνεχίζεται):
Ως ένας άνθρωπος που αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην πιο καθαρά εγκεφαλική επιστήμη, στη μελέτη της ύλης, μπορώ να σας πω σαν αποτέλεσμα της έρευνάς μου πάνω στα άτομα, το εξής σημαντικό:
Δεν υπάρχει ύλη αυθύπαρκτη
Όλη η ύλη δημιουργείται και υπάρχει
αποκλειστικά εξαιτίας κάποιας δύναμης
που κάνει τα ατομικά σωματίδια να δονούνται
και κρατά συνεκτικό το μικροσκοπικό ηλιακό σύστημα που
βρίσκεται μέσα στο άτομο.
Τα στοιχεία μας οδηγούν στην υπόθεση
ότι πίσω από αυτή τη δύναμη
κρύβεται μια ευφυής και ισχυρή νοημοσύνη
Η νοημοσύνη αυτή είναι το θεμέλιο όλης της ύλης.
Μαξ Πλανκ (23 Απριλίου 1858 - 4 Οκτωβρίου 1947)
(ομιλία at Florence, Italy - 1944)
As a man who has devoted his whole life to the most clear headed science, to the study of matter, I can tell you as a result of my research about atoms this much:
There is no matter as such. All matter originates and exists only by virtue of a force which brings the particle of an atom to vibration and holds this most minute solar system of the atom together. We must assume behind this force the existence of a conscious and intelligent mind. This mind is the matrix of all matter.
Max Planck (23 April 1858 - 4 October 1947)
Das Wesen der Materie [The Nature of Matter], speech at Florence, Italy (1944)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,959 μηνύματα.
31-10-10
11:29
Να προσθέσω μερικές πηγές στο θέμα που ίσως ενδιαφέρουν.
Η συζήτηση σε φιλοσοφικο-επιστημονικό επίπεδο μοιάζει με την διαρκή αντιπαλότητα μεταξύ των "δημιουργιστών" (creatonism) και οπαδών του "ευφυούς σχεδιασμού" με αυτή των βιολογιστών, με πιο πρόσφατο εισηγητή τους τον Ρίτσαρντ Ντόκινς (Richard Dawkins).
Ο Ντόκινς επιστήμονας, καθηγητής και συγγραφέας πολλών βιβλίων εκλαικευμένης επιστήμης ("Το εγωιστικό γονίδιο" - 1974, "Ο Τυφλός Ωρολογοποιός" - 1984, "Η περί θεού αυταπάτη" - 2006, κ.α) υποστηρίζει ότι σχεδόν βέβαια δεν υπάρχει ένας υπερφυσικός δημιουργός και ότι η θρησκευτική πίστη μπορεί να χαρακτηριστεί ως ψευδαίσθηση, ως μία ψευδής εμμονή και πεποίθηση (δηλαδή, άκρως αντι-επιστημονική ).
Το τελευταίο του βιβλίο "Το μεγαλύτερο θέαμα στη Γη: Η απόδειξη για την εξέλιξη» (εκδόσεις Αβγό) ξεκινάει με την απάντηση του καθηγητή Χαλντέιν σε μια ερώτηση μιας οπαδού του δημιουργισμού:
«Καθηγητά Χαλντέιν, ακόμη και αν η εξέλιξη είχε στη διάθεσή της δισεκατομμύρια χρόνια, όπως λέτε, εγώ απλούστατα δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι δυνατόν να περάσουμε από ένα κύτταρο σε ένα περίπλοκο ανθρώπινο σώμα, του οποίου τα τρισεκατομμύρια των κυττάρων είναι οργανωμένα σε οστά, μυς και νεύρα, με μια καρδιά που χτυπά ακατάπαυστα για δεκαετίες, με μίλια ολόκληρα από αιμοφόρα αγγεία και έναν εγκέφαλο ικανό να σκέπτεται, να μιλάει και να αισθάνεται».
Χαλντέιν:«Μα, κυρία μου, το κάνατε μόνη σας. Και σας χρειάστηκαν μόλις εννέα μήνες»!
Πρόσφατα ξεκίνησα να διαβάζω το "Το περί θεού αυταπάτη", ίσως στην πορεία βρω κάποια αξιοσήμαντα στοιχεία να παραθέσω στην κουβέντα. Η αρχική μου διάθεση είναι κριτική και αντίθετη σε κάθε μορφή φανατικής ρητορικής. Αλλά, πρώτα διαβάζουμε και μετά κρίνουμε...
Μια ωραία συνέντευξη του Ντόκινς υπάρχει δημοσιευμένη στο Βήμα on-line: https://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=320660&dt=17/03/2010
Η συζήτηση σε φιλοσοφικο-επιστημονικό επίπεδο μοιάζει με την διαρκή αντιπαλότητα μεταξύ των "δημιουργιστών" (creatonism) και οπαδών του "ευφυούς σχεδιασμού" με αυτή των βιολογιστών, με πιο πρόσφατο εισηγητή τους τον Ρίτσαρντ Ντόκινς (Richard Dawkins).
Ο Ντόκινς επιστήμονας, καθηγητής και συγγραφέας πολλών βιβλίων εκλαικευμένης επιστήμης ("Το εγωιστικό γονίδιο" - 1974, "Ο Τυφλός Ωρολογοποιός" - 1984, "Η περί θεού αυταπάτη" - 2006, κ.α) υποστηρίζει ότι σχεδόν βέβαια δεν υπάρχει ένας υπερφυσικός δημιουργός και ότι η θρησκευτική πίστη μπορεί να χαρακτηριστεί ως ψευδαίσθηση, ως μία ψευδής εμμονή και πεποίθηση (δηλαδή, άκρως αντι-επιστημονική ).
Το τελευταίο του βιβλίο "Το μεγαλύτερο θέαμα στη Γη: Η απόδειξη για την εξέλιξη» (εκδόσεις Αβγό) ξεκινάει με την απάντηση του καθηγητή Χαλντέιν σε μια ερώτηση μιας οπαδού του δημιουργισμού:
«Καθηγητά Χαλντέιν, ακόμη και αν η εξέλιξη είχε στη διάθεσή της δισεκατομμύρια χρόνια, όπως λέτε, εγώ απλούστατα δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι δυνατόν να περάσουμε από ένα κύτταρο σε ένα περίπλοκο ανθρώπινο σώμα, του οποίου τα τρισεκατομμύρια των κυττάρων είναι οργανωμένα σε οστά, μυς και νεύρα, με μια καρδιά που χτυπά ακατάπαυστα για δεκαετίες, με μίλια ολόκληρα από αιμοφόρα αγγεία και έναν εγκέφαλο ικανό να σκέπτεται, να μιλάει και να αισθάνεται».
Χαλντέιν:«Μα, κυρία μου, το κάνατε μόνη σας. Και σας χρειάστηκαν μόλις εννέα μήνες»!
Πρόσφατα ξεκίνησα να διαβάζω το "Το περί θεού αυταπάτη", ίσως στην πορεία βρω κάποια αξιοσήμαντα στοιχεία να παραθέσω στην κουβέντα. Η αρχική μου διάθεση είναι κριτική και αντίθετη σε κάθε μορφή φανατικής ρητορικής. Αλλά, πρώτα διαβάζουμε και μετά κρίνουμε...
Μια ωραία συνέντευξη του Ντόκινς υπάρχει δημοσιευμένη στο Βήμα on-line: https://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=320660&dt=17/03/2010
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,959 μηνύματα.
17-09-10
22:41
Νέα δεδομένα προκύπτουν στο καινούργιο βιβλίο "The Grand Design" από τον Stephen Hawking. Ενώ υποστήριζε µέχρι πρόσφατα ότι η ύπαρξη του Θεού-Δηµιουργού δεν είναι ασυµβίβαστη µε τις επιστηµονικές έρευνες, τώρα κάνοντας στροφή 180 μοιρών, ισχυρίζεται ότι ο Θεός δεν δημιούργησε το σύμπαν.
Σε πρόσφατη τηλεοπτική του εμφάνιση στο CNN δήλωσε: «Ο Θεός ίσως να υπάρχει, αλλά η επιστήμη μπορεί να εξηγήσει το σύμπαν χωρίς την ανάγκη ενός δημιουργού. Η αυτογενής δημιουργία είναι η αιτία που υπάρχουν το σύμπαν και η ανθρωπότητα. Η βαρύτητα και η κβαντική θεωρία δημιουργούν σύμπαντα με αυτογενή τόπο, μέσα από το τίποτα».
Και απαντώντας στο ερώτημα γιατί το νέο του βιβλίο προκαλεί τόσο μεγάλες αντιδράσεις, είπε: «Η επιστήμη απαντάει ολοένα και συχνότερα και πιο ολοκληρωμένα σε ερωτήματα που κάποτε βρίσκονταν στα χωράφια της θρησκείας. Η επιστημονική θεώρηση είναι ολοκληρωμένη. Η Θεολογία είναι άχρηστη».
Στη θεµελιώδη ερώτηση που είχε κάνει πριν από 300 χρόνια ο Λάιµπνιτς («Γιατί υπάρχει κάτι ενώ θα µπορούσε να µην υπάρχει τίποτα;»), ο Χώκινγκ απαντά: «Επειδή υπάρχουν οι νόµοι της φυσικής, και ιδιαίτερα ο νόµος της βαρύτητας».
Όμως ποιος µας λέει ότι η βαρύτητα δεν δηµιουργήθηκε µετά τη γέννηση του Σύµπαντος; Ή αλλιώς, γιατί η βαρύτητα να µην ταυτίζεται µε τον Θεό;
«Η επιστήµη δεν µπορεί να δεχθεί την εµφάνιση κάποιου πράγµατος από το µηδέν», λέει ο (µουσουλµάνος) γάλλος αστροφυσικός Μπρυνό Γκιντερντονί. «Σε αντίθεση µʼ εκείνη, που απαντά στο ερώτηµα του πώς και περιγράφει την εξέλιξη του κόσµου, η θρησκεία ενδιαφέρεται για το ερώτηµα του γιατί. Πού βρίσκεται λοιπόν το ασυµβίβαστο;» (στην επιστήμη δεν μας ενδιαφέρει το "γιατί" - Αριστοτέλης).
Πηγές: https://www.physics4u.gr/blog/?p=2522 - ΤΑ ΝΕΑ της 03.09.2010
Σε πρόσφατη τηλεοπτική του εμφάνιση στο CNN δήλωσε: «Ο Θεός ίσως να υπάρχει, αλλά η επιστήμη μπορεί να εξηγήσει το σύμπαν χωρίς την ανάγκη ενός δημιουργού. Η αυτογενής δημιουργία είναι η αιτία που υπάρχουν το σύμπαν και η ανθρωπότητα. Η βαρύτητα και η κβαντική θεωρία δημιουργούν σύμπαντα με αυτογενή τόπο, μέσα από το τίποτα».
Και απαντώντας στο ερώτημα γιατί το νέο του βιβλίο προκαλεί τόσο μεγάλες αντιδράσεις, είπε: «Η επιστήμη απαντάει ολοένα και συχνότερα και πιο ολοκληρωμένα σε ερωτήματα που κάποτε βρίσκονταν στα χωράφια της θρησκείας. Η επιστημονική θεώρηση είναι ολοκληρωμένη. Η Θεολογία είναι άχρηστη».
Στη θεµελιώδη ερώτηση που είχε κάνει πριν από 300 χρόνια ο Λάιµπνιτς («Γιατί υπάρχει κάτι ενώ θα µπορούσε να µην υπάρχει τίποτα;»), ο Χώκινγκ απαντά: «Επειδή υπάρχουν οι νόµοι της φυσικής, και ιδιαίτερα ο νόµος της βαρύτητας».
Όμως ποιος µας λέει ότι η βαρύτητα δεν δηµιουργήθηκε µετά τη γέννηση του Σύµπαντος; Ή αλλιώς, γιατί η βαρύτητα να µην ταυτίζεται µε τον Θεό;
«Η επιστήµη δεν µπορεί να δεχθεί την εµφάνιση κάποιου πράγµατος από το µηδέν», λέει ο (µουσουλµάνος) γάλλος αστροφυσικός Μπρυνό Γκιντερντονί. «Σε αντίθεση µʼ εκείνη, που απαντά στο ερώτηµα του πώς και περιγράφει την εξέλιξη του κόσµου, η θρησκεία ενδιαφέρεται για το ερώτηµα του γιατί. Πού βρίσκεται λοιπόν το ασυµβίβαστο;» (στην επιστήμη δεν μας ενδιαφέρει το "γιατί" - Αριστοτέλης).
Πηγές: https://www.physics4u.gr/blog/?p=2522 - ΤΑ ΝΕΑ της 03.09.2010
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,959 μηνύματα.
05-09-10
22:26
Φίλε parafernalia, ίσως να σε ενδιέφερε να διαβάσεις ένα σχετικό θέμα που έχουμε στο στέκι:
I-Ching και DNA
Σε ευχαριστώ Isiliel. Έτσι όπως το διάβασα νόμιζα στην αρχή ότι ο κώδικας I-Ching περιγράφει το DNA! Ουάου! Βέβαια διαβάζοντας την Katya Walter φαίνεται καθαρά ότι είναι μια πρόταση για ένα νεό υπολογιστικό μοντέλο. Ενδιαφέρον, θα το ψάξω από μαθηματικής σκοπιάς να δω τι παίζει. Για το θέμα μου κράτησα κυρίως αυτό:
Ο φόβος είναι, εκτός από όλα τα υπόλοιπα που γράφτηκαν και ειπώθηκαν γιʼ αυτόν, και βασικό συστατικό του ζωικού ενστίκτου. Η μνήμη του τρόμου, από παλιές (και αρχέγονες) διαψεύσεις ελπίδων. Είναι ρίγος οριζόντιο, σφάχτης των σωθικών μας. Δεσμός με νεκρούς χρόνους, που φέρνει συνήθως κρύο ιδρώτα. Αδιάλειπτη ανάμνηση μίας πανανθρώπινης αλήθειας, ότι στη μοναξιά μαραζώνει, ακόμη και η αγάπη.
Η φύση του είναι φυσικο-χημική. Ο τόπος του, στο μυαλό μας. Αλλά ταυτόχρονα είναι και μία πύλη της ανθρώπινης ύπαρξης, μπροστά στο κενό. Το κενό είναι νόημα, όπως το σημείο είναι σχήμα. Μόνον που το κενό έχει διάσταση. Το περιβάλλουν άλλα «νοήματα με περιεχόμενο», άρα έχει και όγκο.
Σύγχρονοι επιστήμονες βλέπουν το κβαντικό κενό ως μια νέα δύναμη, την αποκαλούν "νοημοσύνη" και θεωρούν ότι το μηχανιστικό μοντέλο του σύμπαντος είναι ξεπερασμένο. Το Σύμπαν έχει νοημοσύνη και σφίζει από Ζωή!
Τα δικά μου ερωτήματα....μήπως το κβαντικό κενό είναι η οργόνη του Reich; Μήπως είναι η ουσία της Ψυχής; Μήπως Ψυχή με νόημα είναι Πνεύμα; Μήπως Ψυχή με νόημα, σχήμα και όγκο - όπως λέει και Νωεύς - είναι το ατομικό πνεύμα ως ένα μόρφωμα ενέργειας που "γεμίζει" με άλλα "νοήματα με περιεχόμενο";
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,959 μηνύματα.
02-09-10
17:15
Διάβασα αρκετά απʼ τα προηγούμενα postsπροσπαθώντας να τα συσχετίσω λίγο με το δικό μου. Εμένα με ιντριγκάρει όταν η επιστήμη αποδεικνύει – ή τουλάχιστον τείνει να αποδείξει – αρχέγονες δοξασίες.
Όταν ήμουν μικρός, στα 17, είχα μια συζήτηση μια μέρα με τον Φυσικό στο φροντιστήριο. Αυτός έλεγε: «ο κόσμος δεν δημιουργήθηκε σε 7 μέρες, χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να φτάσουμε ως εδώ». Εγώ, χωρίς να ξέρω ιδιαίτερα πολλά έκανα την μια σκέψη με συναίσθημα τόσο έντονο που τη θυμάμαι ακόμα: «….μα ο χρόνος στην φάση της δημιουργίας δεν υπήρχε και μετά που έγινε το μπαμ, θα ήταν ʽσυμπυκνωμένοςʼ και θα διαστέλλονταν κι αυτός κινούμενος μαζί με το σύμπαν. Γιατί να μην υποθέσουμε ότι εκατομμύρια «δικά» μας σημερινά χρόνια αντιστοιχούν σε μόλις 7 μέρες πρωτο-δημιουργημένου χρόνου;». Αυτή ήταν για μένα η πρώτη απόπειρα προσέγγισης επιστήμης – θρησκείας. Φυσικά απόδειξη δεν υπάρχει (γιατί π.χ. 7 και όχι 9), ούτε η «επιστημονικοποίηση» της θρησκείας ή η «θρησκειοποίηση» της επιστήμης έχει αξία. Απλά, αυτό που εμένα ωθεί σε τέτοιες σκέψεις είναι ότι θέλω να βλέπω την Ιστορία ως εξέλιξη του ανθρώπου μέσα από τα συναισθήματά του. Σκύβω ταπεινά μπροστά στις «δοξασίες», δεν χλευάζω με την «επιστημονική» διαλεκτική μου, δεν θεωρώ ότι οι Ινδιάνοι που θεοποιούσαν κεραυνούς είναι χαζοί κι εγώ είμαι ο έξυπνος.
Εμείς αντιλαμβανόμαστε το «φαινόμενο» σύμπαν. Χρησιμοποιούμε τη νόηση για να υπερβούμε το «τύφλωμα» των αισθήσεών μας. Για το δυτικό κόσμο, η λογική – ανώτερη βαθμίδα διαλεκτικής – είναι αρκετή να δώσει απαντήσεις. Το γεγονός λοιπόν ότι υποατομικά σωματίδια φαίνονται να «γεννιούνται» απʼ το μηδέν, μας οδηγεί στη σκέψη ότι το Κενό δεν είναι τόσο κενό. Έρχεται λοιπόν η σύγχρονη επιστήμη να δικαιώσει εν μέρει την «πίστη» στο Ανατολίτικο Κενό. Η πιο σύγχρονη αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν υπήρχε το Τίποτα, άρα, πάντα υπήρχε Κάτι, άρα ή δεν υπάρχει Αρχή ή, όπως αναφέρθηκε, «η Αρχή του Κόσμου δεν συμπίπτει με την Αρχή του Σύμπαντος». Αυτή την αλήθεια όμως, κάτι «αγράμματοι» τύποι από την Ανατολή την είχαν προ καιρού συλλάβει, όχι με τη λογική, αλλά με μια άλλη βαθμίδα διαλεκτικής. Την Ενόραση.
Όταν λέμε «πίστη στο Θεό» σε ποιο Θεό; Το χριστιανικό Θεό, τον Γιεχωβά, τον μουσουλμανικό, είναι ανάγκη να περιορίσουμε την εμφατική έννοια του Θεού σε κάτι ανθρώπινο και δογματικό; Γιατί ως Θεό να μην είναι εκλαμβάνουμε το ίδιο το Σύμπαν; Αλλά και η «πίστη» που συζητήθηκε εκτενώς σε προηγούμενα post, είναι έννοια πολύ παρεξηγημένη. Η πίστη δεν είναι θρησκεία, είναι απλά το ʽκλικʼ, αυτό που σε κάνει να διαισθάνεσαι χωρίς να μπορείς να αποδείξεις λογικά. Δεν είναι πανάκεια, δεν είναι αντικειμενική, αλλά είναι υπό προϋποθέσεις ʽεργαλείοʼ που σε οδηγεί στο μονοπάτι της ενόρασης.
Ένα γεφύρωμα επιστήμης και πίστης σε κάτι θεϊκό δεν πρέπει να είναι «αυτοσκοπός». Θα ήταν ωραίο, θα μας άρεσε, δεν σημαίνει όμως ότι είναι η απόλυτη αλήθεια. Ίσως να είναι μια δόνηση παραπάνω, μια μικρή εξέλιξη στον δρόμο για την αλήθεια. Ίσως ο υπέρτατος, ανώτερος, ακίνητος κόσμος των Ιδεών του Πλάτωνα να προϋπήρχε του παντός. Ίσως το σύμπαν να ξεκίνησε από την πρώτη «δόνηση της ιδέας», την πρώτη κίνηση, την πρώτη χορδούλα που ξέφυγε και έκανε το μπαμ.
Νομίζω ότι πιο «επιστημονικός» Θεός είναι ίσως ο «ατελής» Θεός του Στάνισλαβ Λεμ (Σολάρις). Ένας Θεός που εξελίσσεται κι αυτός μαζί μας. Ένας Θεός-Σύμπαν, που παράγει νεωτερικότητα και «μορφώνει» ενέργειες . Ένας Θεός – Δευτερογενής (Χαλδαϊκά λόγια), το αιτιατό του Πυρός, ένας Θεός που δημιουργεί και αποκτάει νόημα από αυτό. Ένας Θεός που βρίσκεται μέσα μας όπως βρίσκεται και παντού ως Ένωση όλης της Ενέργειας του Σύμπαντος. Ένας Θεός ως Παγκόσμια Ψυχή που σκέφτεται και δονείται. Ο Πυθαγόριος Συμπαντικός Νους, ο Υπέρτατος Νους που είναι διάχυτος στα πάντα και χάρη στη συμπαντική του ομοιογένεια μπορεί να επικοινωνείται από ένα αντικείμενο προς ένα άλλο και δημιουργεί τα πάντα απλώς και μόνο με τη δύναμη της θέλησης του ανθρώπου. Ένας Θεός που μπορεί να αυξάνει την πολυπλοκότητα των δονήσεών του μέσα από τις ανθρώπινες προσδοκίες.
Όταν ήμουν μικρός, στα 17, είχα μια συζήτηση μια μέρα με τον Φυσικό στο φροντιστήριο. Αυτός έλεγε: «ο κόσμος δεν δημιουργήθηκε σε 7 μέρες, χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να φτάσουμε ως εδώ». Εγώ, χωρίς να ξέρω ιδιαίτερα πολλά έκανα την μια σκέψη με συναίσθημα τόσο έντονο που τη θυμάμαι ακόμα: «….μα ο χρόνος στην φάση της δημιουργίας δεν υπήρχε και μετά που έγινε το μπαμ, θα ήταν ʽσυμπυκνωμένοςʼ και θα διαστέλλονταν κι αυτός κινούμενος μαζί με το σύμπαν. Γιατί να μην υποθέσουμε ότι εκατομμύρια «δικά» μας σημερινά χρόνια αντιστοιχούν σε μόλις 7 μέρες πρωτο-δημιουργημένου χρόνου;». Αυτή ήταν για μένα η πρώτη απόπειρα προσέγγισης επιστήμης – θρησκείας. Φυσικά απόδειξη δεν υπάρχει (γιατί π.χ. 7 και όχι 9), ούτε η «επιστημονικοποίηση» της θρησκείας ή η «θρησκειοποίηση» της επιστήμης έχει αξία. Απλά, αυτό που εμένα ωθεί σε τέτοιες σκέψεις είναι ότι θέλω να βλέπω την Ιστορία ως εξέλιξη του ανθρώπου μέσα από τα συναισθήματά του. Σκύβω ταπεινά μπροστά στις «δοξασίες», δεν χλευάζω με την «επιστημονική» διαλεκτική μου, δεν θεωρώ ότι οι Ινδιάνοι που θεοποιούσαν κεραυνούς είναι χαζοί κι εγώ είμαι ο έξυπνος.
Εμείς αντιλαμβανόμαστε το «φαινόμενο» σύμπαν. Χρησιμοποιούμε τη νόηση για να υπερβούμε το «τύφλωμα» των αισθήσεών μας. Για το δυτικό κόσμο, η λογική – ανώτερη βαθμίδα διαλεκτικής – είναι αρκετή να δώσει απαντήσεις. Το γεγονός λοιπόν ότι υποατομικά σωματίδια φαίνονται να «γεννιούνται» απʼ το μηδέν, μας οδηγεί στη σκέψη ότι το Κενό δεν είναι τόσο κενό. Έρχεται λοιπόν η σύγχρονη επιστήμη να δικαιώσει εν μέρει την «πίστη» στο Ανατολίτικο Κενό. Η πιο σύγχρονη αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν υπήρχε το Τίποτα, άρα, πάντα υπήρχε Κάτι, άρα ή δεν υπάρχει Αρχή ή, όπως αναφέρθηκε, «η Αρχή του Κόσμου δεν συμπίπτει με την Αρχή του Σύμπαντος». Αυτή την αλήθεια όμως, κάτι «αγράμματοι» τύποι από την Ανατολή την είχαν προ καιρού συλλάβει, όχι με τη λογική, αλλά με μια άλλη βαθμίδα διαλεκτικής. Την Ενόραση.
Όταν λέμε «πίστη στο Θεό» σε ποιο Θεό; Το χριστιανικό Θεό, τον Γιεχωβά, τον μουσουλμανικό, είναι ανάγκη να περιορίσουμε την εμφατική έννοια του Θεού σε κάτι ανθρώπινο και δογματικό; Γιατί ως Θεό να μην είναι εκλαμβάνουμε το ίδιο το Σύμπαν; Αλλά και η «πίστη» που συζητήθηκε εκτενώς σε προηγούμενα post, είναι έννοια πολύ παρεξηγημένη. Η πίστη δεν είναι θρησκεία, είναι απλά το ʽκλικʼ, αυτό που σε κάνει να διαισθάνεσαι χωρίς να μπορείς να αποδείξεις λογικά. Δεν είναι πανάκεια, δεν είναι αντικειμενική, αλλά είναι υπό προϋποθέσεις ʽεργαλείοʼ που σε οδηγεί στο μονοπάτι της ενόρασης.
Ένα γεφύρωμα επιστήμης και πίστης σε κάτι θεϊκό δεν πρέπει να είναι «αυτοσκοπός». Θα ήταν ωραίο, θα μας άρεσε, δεν σημαίνει όμως ότι είναι η απόλυτη αλήθεια. Ίσως να είναι μια δόνηση παραπάνω, μια μικρή εξέλιξη στον δρόμο για την αλήθεια. Ίσως ο υπέρτατος, ανώτερος, ακίνητος κόσμος των Ιδεών του Πλάτωνα να προϋπήρχε του παντός. Ίσως το σύμπαν να ξεκίνησε από την πρώτη «δόνηση της ιδέας», την πρώτη κίνηση, την πρώτη χορδούλα που ξέφυγε και έκανε το μπαμ.
Νομίζω ότι πιο «επιστημονικός» Θεός είναι ίσως ο «ατελής» Θεός του Στάνισλαβ Λεμ (Σολάρις). Ένας Θεός που εξελίσσεται κι αυτός μαζί μας. Ένας Θεός-Σύμπαν, που παράγει νεωτερικότητα και «μορφώνει» ενέργειες . Ένας Θεός – Δευτερογενής (Χαλδαϊκά λόγια), το αιτιατό του Πυρός, ένας Θεός που δημιουργεί και αποκτάει νόημα από αυτό. Ένας Θεός που βρίσκεται μέσα μας όπως βρίσκεται και παντού ως Ένωση όλης της Ενέργειας του Σύμπαντος. Ένας Θεός ως Παγκόσμια Ψυχή που σκέφτεται και δονείται. Ο Πυθαγόριος Συμπαντικός Νους, ο Υπέρτατος Νους που είναι διάχυτος στα πάντα και χάρη στη συμπαντική του ομοιογένεια μπορεί να επικοινωνείται από ένα αντικείμενο προς ένα άλλο και δημιουργεί τα πάντα απλώς και μόνο με τη δύναμη της θέλησης του ανθρώπου. Ένας Θεός που μπορεί να αυξάνει την πολυπλοκότητα των δονήσεών του μέσα από τις ανθρώπινες προσδοκίες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.