04-10-10
15:46
Δύσκολη ερώτηση!
Δεν είναι εύκολο να κρύψεις την αλήθεια. Δεν ξέρω όμως κατά πόσο πρέπει να ξέρει το μέγεθος της κατάστασης.
Σε άλλους παίζει ρόλο, σε άλλους όχι.
Και επειδή πολλές φορές διαψεύδονται (ευτυχώς) οι "προσδοκίες" των γιατρών σχετικά με το χρόνο που απομένει και επειδή η ψυχολογία είναι το Α και το Ω σε κάποιες ασθένειες, όπως π.χ. ο καρκίνος και επειδή τελικά ο "ξεγραμμένος" ασθενής τη γλιτώνει, καλό είναι να κάνουν λίγη κράτη.
Ας εξηγούν ότι πρόκειται για δύσκολη κατάσταση, ότι δεν μπορούν να εγγυηθούν για καλή εξέλιξη, ότι δεν ξέρω γω τι ... αλλά μην στερούν την ελπίδα, διότι ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται.
Κατανοώ τη δύσκολη θέση στην οποία μπορεί να βρεθεί ένας γιατρός, όταν ο ασθενής δεν πάει καλά και ζητήσει από το γιατρό ευθύνες, είτε ο ίδιος, είτε οι συγγενείς, ότι δεν τους είπε πως είναι χωρίς ελπίδα.
Είναι όμως πολύ σκληρό ν' ακούς για δικό σου άνθρωπο- και ειδικά νέο- ή για τον εαυτό σου, ότι δεν υπάρχει ελπίδα.
Το τι ρόλο θα παίξει στην εξέλιξη της ασθένειας, έχει να κάνει με τόν χαρακτήρα του ασθενούς.
Ξέρω περιπτώσεις που ο γιατρός τους είπε πως έχουν λίγους μήνες ζωή, το πάλεψαν σαν λιοντάρια, δεν χαρίστηκαν στην αρρώστια και τελικά όχι μόνο έγιναν καλά, αλλά έχουν περάσει και αρκετά χρόνια (πάντα καλά να είναι οι άνθρωποι).
Δεν είναι εύκολο να κρύψεις την αλήθεια. Δεν ξέρω όμως κατά πόσο πρέπει να ξέρει το μέγεθος της κατάστασης.
Σε άλλους παίζει ρόλο, σε άλλους όχι.
Και επειδή πολλές φορές διαψεύδονται (ευτυχώς) οι "προσδοκίες" των γιατρών σχετικά με το χρόνο που απομένει και επειδή η ψυχολογία είναι το Α και το Ω σε κάποιες ασθένειες, όπως π.χ. ο καρκίνος και επειδή τελικά ο "ξεγραμμένος" ασθενής τη γλιτώνει, καλό είναι να κάνουν λίγη κράτη.
Ας εξηγούν ότι πρόκειται για δύσκολη κατάσταση, ότι δεν μπορούν να εγγυηθούν για καλή εξέλιξη, ότι δεν ξέρω γω τι ... αλλά μην στερούν την ελπίδα, διότι ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται.
Κατανοώ τη δύσκολη θέση στην οποία μπορεί να βρεθεί ένας γιατρός, όταν ο ασθενής δεν πάει καλά και ζητήσει από το γιατρό ευθύνες, είτε ο ίδιος, είτε οι συγγενείς, ότι δεν τους είπε πως είναι χωρίς ελπίδα.
Είναι όμως πολύ σκληρό ν' ακούς για δικό σου άνθρωπο- και ειδικά νέο- ή για τον εαυτό σου, ότι δεν υπάρχει ελπίδα.
Το τι ρόλο θα παίξει στην εξέλιξη της ασθένειας, έχει να κάνει με τόν χαρακτήρα του ασθενούς.
Ξέρω περιπτώσεις που ο γιατρός τους είπε πως έχουν λίγους μήνες ζωή, το πάλεψαν σαν λιοντάρια, δεν χαρίστηκαν στην αρρώστια και τελικά όχι μόνο έγιναν καλά, αλλά έχουν περάσει και αρκετά χρόνια (πάντα καλά να είναι οι άνθρωποι).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.