20-10-10
16:06
Θα συμφωνήσω...!!!
Να υποθέσω οτι αυτό είναι το υποκοριστικό του ονόματος μου;;;
Χιχιχι Ανθουλα...
Να υποθέσω οτι αυτό είναι το υποκοριστικό του ονόματος μου;;;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
19-10-10
00:38
Έρωτας έ;;
Είναι περίεργο πράγμα. Είναι μια σκέψη που σε κρατά χαρούμενο όλη την ημέρα. Όλοι γύρω σου βαριούνται και εσύ βλέπεις καρδούλες και συννεφάκια! Είναι ένα συναίσθημα που χαρακτηρίζεται από την απόλητη έλξη για έναν άνθρωπο. Είναι αυτό που νιώθεις κάθε φορά που τον κοιτάς. Είναι το γεγονός οτι θέλεις να βλέπεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια του και τελικά τον βλέπεις μέσα στα μάτια του. Θέλεις να αναπνέεις μέσα από αυτόν και καταλαβαίνεις οτι δεν αναπνέεις χωρις αυτόν. Θέλεις αυτός ο άνθρωπος να είναι η πρώτη σου καλημέρα και η τελευταία σου καληνύχτα. Όταν είστε μαζί πιστεύεις οτι μπορείς να πετύχεις τα πάντα. Είσαι άτρωτος γιατί δεν είσαι πλέον ένα μισό, αλλά ένα ολόκληρο. Είναι αυτο που νιώθεις κάθε φορά που κοιτάζεις τον ουρανό και περιμένεις να πέσει ένα αστέρι για να σου υποσχεθεί η νύχτα οτι θα τον έχει καλά Είναι το να είσαι με έναν άνθρωπο και τον θέλεις όσο τίποτα Να τον αγαπάς. Να άφηνες τα πάντα, να έχανες τα πάντα, να έδινες τα πάντα για εκείνον. Να του δίνεις καθημερινα τα πάντα και να είσαι ευτυχισμένος με τη δική του ευτυχία που τυχαίνει να είσαι εσύ. Είναι βέβαια και λίγο εγωιστικό συναίσθημα γιατί θέλεις τον άνθρωπο που αγαπάς μόνο για σένα... Αλλά αυτό δεν αλλάζει το μεγαλείο του συναισθήματος...! Όπως λέει και ο Πλάτωνας μέσα από τα λόγια του Αριστοφάνη στο Συμπόσιο, είναι οι διχοτομημένες ψυχές που αναζητούν η μια την άλλη και όταν συναντηθούν προσπαθούν να ξαναγίνουν ένα με κάθε τρόπο.
Δεν ξερω αν αυτό που περιγράφω είναι έρωτας ή αγάπη, αλλά αυτό νιώθω, αυτό προσπαθώ να περιγράψω. Αλλά ακόμα και οι λέξεις μου φαίνονται πολύ λίγες και πολύ μικρές για να το περιγράψω αυτό το συναίσθημα..... Συγχωρέστε με αν είπα πολλά...
Ξέχασα να συμπληρώσω, οτι έρωτας=θάνατος. Δεν γίνεται να αγαπάς και να μην πονάς. Αλλά κάπου διάβασα οτι κανείς δεν μπορεί να αντέξει τη ζωή χωρις μικρές δόσεις θανάτου. Οπότε...ας είναι τέτοιος ο "θάνατος"....
Όσο για το τι μας κάνει να ερωτευόμαστε;; Το γεγονός οτι η μοναξιά είναι σαν την πείνα. Δεν αντέχεται για πολύ. Και επίσης η αναζήτηση για "το άλλο μας μισό" όπως αναφέρω και πιο πάνω Δεν μπορώ να πω αν είναι αλήθεια ή όχι, αλλά θέλω να πιστεύω οτι είναι Θέλω να πιστεύω οτι υπάρχει το άλλο μου μισό και με ψάχνει όπως το ψάχνω και εγώ!
Είναι περίεργο πράγμα. Είναι μια σκέψη που σε κρατά χαρούμενο όλη την ημέρα. Όλοι γύρω σου βαριούνται και εσύ βλέπεις καρδούλες και συννεφάκια! Είναι ένα συναίσθημα που χαρακτηρίζεται από την απόλητη έλξη για έναν άνθρωπο. Είναι αυτό που νιώθεις κάθε φορά που τον κοιτάς. Είναι το γεγονός οτι θέλεις να βλέπεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια του και τελικά τον βλέπεις μέσα στα μάτια του. Θέλεις να αναπνέεις μέσα από αυτόν και καταλαβαίνεις οτι δεν αναπνέεις χωρις αυτόν. Θέλεις αυτός ο άνθρωπος να είναι η πρώτη σου καλημέρα και η τελευταία σου καληνύχτα. Όταν είστε μαζί πιστεύεις οτι μπορείς να πετύχεις τα πάντα. Είσαι άτρωτος γιατί δεν είσαι πλέον ένα μισό, αλλά ένα ολόκληρο. Είναι αυτο που νιώθεις κάθε φορά που κοιτάζεις τον ουρανό και περιμένεις να πέσει ένα αστέρι για να σου υποσχεθεί η νύχτα οτι θα τον έχει καλά Είναι το να είσαι με έναν άνθρωπο και τον θέλεις όσο τίποτα Να τον αγαπάς. Να άφηνες τα πάντα, να έχανες τα πάντα, να έδινες τα πάντα για εκείνον. Να του δίνεις καθημερινα τα πάντα και να είσαι ευτυχισμένος με τη δική του ευτυχία που τυχαίνει να είσαι εσύ. Είναι βέβαια και λίγο εγωιστικό συναίσθημα γιατί θέλεις τον άνθρωπο που αγαπάς μόνο για σένα... Αλλά αυτό δεν αλλάζει το μεγαλείο του συναισθήματος...! Όπως λέει και ο Πλάτωνας μέσα από τα λόγια του Αριστοφάνη στο Συμπόσιο, είναι οι διχοτομημένες ψυχές που αναζητούν η μια την άλλη και όταν συναντηθούν προσπαθούν να ξαναγίνουν ένα με κάθε τρόπο.
Δεν ξερω αν αυτό που περιγράφω είναι έρωτας ή αγάπη, αλλά αυτό νιώθω, αυτό προσπαθώ να περιγράψω. Αλλά ακόμα και οι λέξεις μου φαίνονται πολύ λίγες και πολύ μικρές για να το περιγράψω αυτό το συναίσθημα..... Συγχωρέστε με αν είπα πολλά...
Ξέχασα να συμπληρώσω, οτι έρωτας=θάνατος. Δεν γίνεται να αγαπάς και να μην πονάς. Αλλά κάπου διάβασα οτι κανείς δεν μπορεί να αντέξει τη ζωή χωρις μικρές δόσεις θανάτου. Οπότε...ας είναι τέτοιος ο "θάνατος"....
Όσο για το τι μας κάνει να ερωτευόμαστε;; Το γεγονός οτι η μοναξιά είναι σαν την πείνα. Δεν αντέχεται για πολύ. Και επίσης η αναζήτηση για "το άλλο μας μισό" όπως αναφέρω και πιο πάνω Δεν μπορώ να πω αν είναι αλήθεια ή όχι, αλλά θέλω να πιστεύω οτι είναι Θέλω να πιστεύω οτι υπάρχει το άλλο μου μισό και με ψάχνει όπως το ψάχνω και εγώ!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.