Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
28-06-13
21:34
έχω στόχο το να πεθάνω προσπαθώντας
...
oh wait
Ευτυχώς μέχρι τώρα αποδεικνύεσαι ...άστοχος...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
01-11-10
21:25
...
Για εσας ποιο είναι το νόημα της ζωής;
Το νόημα της ζωής ... όταν πεθαίνεις..
Μάλλον είναι η υστεροφημία... Μόνο αυτό μένει όταν πεθάνεις...
Συνεπώς, και προκειμένου για τη την ανθρώπινη ζωή, το νόημα της ζωής είναι η αθανασία, το να μην πεθαίνει δηλαδή ο άνθρωπος...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
02-05-10
17:01
Μου θυμισες ... μια ατέλειωτη πλήξη...
Συνυφαίνεις το νόημα της ζωής, με ...
Σημεία πίστης, σε κάτι. Μόνο εκεί μπορείς να πατήσεις. Και γύρω γύρω το χάος, ακριβώς. Το χάος της αγωνίας της επιβίωσης και της μονιμότητας του θανάτου.
Το κέρδος γενικά είναι το μέρος του αποτελέσματος που περισσεύει, αν απʼ το αποτέλεσμα επιστραφούν, όλα εκείνα που δαπανήθηκαν για την επίτευξή του. Αυτό το μαθαίνει κανείς θεωρητικά παιδίοθεν ίσως, αλλά η παιδική ηλικία ουσιαστικά τελειώνει, όταν η ανθρώπινη ύπαρξη φθάνει στη στιγμή, που της επιβάλλεται να μάθει σωστά τη διαφορά του καλού απʼ το κακό. Σωστό δε είναι το σωτήριο και σωτήριο, για τον άνθρωπο, είναι ό, τι συμβάλλει στις αδυναμίες του, για να μπορεί να συνεχίσει τη ζωή του. Κι ανοίγεται λοιπόν μπροστά σε κάθε παιδί, η αμείλικτη και αδυσώπητη εκείνη κατάσταση πραγμάτων και καταστάσεων, κατά την οποία πρέπει να αποκτήσει, αφενός, την επιδεξιότητα να μην κάνει λάθος( αλλά το σωστό) κι αφετέρου, να μαθαίνει απʼ τα λάθη του. Γιατί δυστυχώς, φθάνει κανείς στην ικανότητα διάκρισης καλού και κακού, μαθαίνοντας (συνήθως; ) πρώτα το κακό. Και περιπλέκεται η ανθρώπινη ύπαρξη, καθώς απομακρύνεται από την παιδική της κατάσταση, ανάμεσα σε εμπειρίες, βιώματα και αναγκαιότητες, που τη σκοτίζουν με κανόνες του τύπου «το καλό είναι πάντα σωστό» ή, κι αλλιώς, «το σωστό είναι πάντα καλό».Buggs : 1. Δανειο με όρους ΔΝΤ-ΕΕ
σαν ψήφο ατόμων προσκείμενων στην κυβέρνηση ή στην ολιγαρχία ή ακόμη και επιθετικό σπαμ. Δεν έχω ιδέα απο Ιντερνετικά κόλπα. Ομως μόλις προστέθηκαν δυο ψήφοι υπέρ του 1. Μήν ξεχνάμε. Ο ΝΙΚΟΛΑΣ ΓΚΕΙΤΖ μπορεί να λέει σαν ακαταμάχητος (υποτίθεται) έμπορος όπλων "οι κακοί κερδίζουν πάντα" όμως η ιστορία έχει αποδείξει ότι " οι κακοί κερδίζουν όσο οι καλοί δεν αντιδρούν".
Κανονίστε λοιπόν. Η ψήφος δεν αρκεί. Πρέπει να το διαδώσετε σε όλους φίλους και γνωστούς σας, ώστε να ψηφίσουν όλοι το συντομότερο !! Γιατί όπως φαίνεται και οι άλλοι κινούνται...
Προσωπικά, εκτός από τις σταθερές και αυτονόητες παραδοχές ότι « η ζωή είναι κάτι τις το καλό και ο θάνατος, κάτι τις το κακό», δεν μπορώ να παραδεχτώ, ότι έχω ξεμπερδέψει με το δίλημμα του παραπάνω τίτλου, όταν το συναντώ στις περιπλοκές της κοινωνικής μας καθημερινότητας. Εσείς; Αν δίνετε κάποιο νόημα στη ζωή τι νομίζετε: το καλό είναι πάντα σωστό ή το σωστό είναι πάντα καλό;
[FONT="]Τελικά, φίλε μου Μπανγκς, ώρες-ώρες θεωρώ, πως δεν είναι να μας νοιάζει πρωτίστως ποιοι κερδίζουν, αλλά ποιοι είναι οι καλοί και ποιοι, οι κακοί: εκείνοι που κερδίζουν ή εκείνοι που δεν αντιδρούν; Και, εν κατακλείδι, ποιοι νομίζουμε, ότι αντιδρούν;[/FONT]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
29-04-10
18:09
αυτό είναι το νόημα της ζωής ρε , το ότι δεν ξέρεις τι έχει παρακάτω
!!!...???
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
09-01-10
09:46
Το «νόημα της ζωής» ή ο «σκοπός της ζωής»;
-Έχει «νόημα» ή «σκοπό» η ζωή; Μάλλον πιο ορθό είναι να πούμε, «σκοπό».
-Αλλά πάλι, όταν μιλάμε εδώ για «ζωή», εννοούμε γενικά τη ζωή, ως ένα χαρακτηριστικό επιφαινόμενο της φύσης ή εννοούμε τη ζωή ενός εκάστου ανθρώπου, δηλ. την «προσωπική ζωή», τον «βίο» του;
-Λία, «διαφωνείς καθέτως» με τον ΕΒ, αλλά θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ των ανθρώπων, τελικά δημιουργεί πάντα, αφενός τη μάζα εκείνων που ακολουθούν τον «πρώτο» κι αφετέρου την «κρίση μάζα» εκείνων που αναγνωρίζουν την «πρωτιά» του «νικητή». Ο ανταγωνισμός δίνει νόημα στην νίκη και στην ήττα. Όπως το θέτει ο ΕΒ, «η εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα». Αλλά είναι η ζωή, αυτή καθεαυτή, ανταγωνιστική; Κι αν ναι, τι ανταγωνίζεται; Προσωπικά αποδέχομαι, ότι στο «νόημα της ζωής», αυτής καθεαυτής, δεν νοείται ανταγωνισμός, έστω ως χαρακτηριστικό της. Ο ανταγωνισμός αφορά μάλλον τις διάφορες μορφές(φορείς) της, προκειμένου να της δώσουν κάποιο σκοπό, κάποιο «λόγο ύπαρξης». Υπʼ αυτή την έννοια εξάλλου, ακόμη κι αν ερχόταν το «τέλος του κόσμου», η ζωή θα παρέμενε «αιώνια», εφόσον δεχθούμε, ότι ο λόγος και η ύπαρξη προϋπάρχουν του κόσμου και του κάθε κόσμου(προηγούμενου ή επόμενου), εφόσον δηλαδή παραδεχτούμε, ότι «υπάρχει Θεός». Εδώ κολλάει, θαρρώ, και η ταυτολογική ρήση του Ιησού Χριστού: «Εγώ είμαι η ζωή και η αλήθεια και η οδός».
-Παρακάτω, λέγεται:
μπορούσε να αναφέρεται και στη ζωή κάθε άλλης ζωντανής μορφής ζωής, ο
«βίος» τους. Ως ένας σκοπός λοιπόν της ζωής αυτής καθεαυτής θα μπορούσε
να νοηθεί η μορφογενετική δύναμη του λόγου και της ύπαρξης, έτσι ώστε να
εικονίζεται πάντα η προϋπαρχουσα, επίσης του κάθε κόσμου, ωραιότητα του
Θεού, η «δόξα» Του, ως Δημιουργού.
-Έχει «νόημα» ή «σκοπό» η ζωή; Μάλλον πιο ορθό είναι να πούμε, «σκοπό».
-Αλλά πάλι, όταν μιλάμε εδώ για «ζωή», εννοούμε γενικά τη ζωή, ως ένα χαρακτηριστικό επιφαινόμενο της φύσης ή εννοούμε τη ζωή ενός εκάστου ανθρώπου, δηλ. την «προσωπική ζωή», τον «βίο» του;
-Λία, «διαφωνείς καθέτως» με τον ΕΒ, αλλά θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ των ανθρώπων, τελικά δημιουργεί πάντα, αφενός τη μάζα εκείνων που ακολουθούν τον «πρώτο» κι αφετέρου την «κρίση μάζα» εκείνων που αναγνωρίζουν την «πρωτιά» του «νικητή». Ο ανταγωνισμός δίνει νόημα στην νίκη και στην ήττα. Όπως το θέτει ο ΕΒ, «η εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα». Αλλά είναι η ζωή, αυτή καθεαυτή, ανταγωνιστική; Κι αν ναι, τι ανταγωνίζεται; Προσωπικά αποδέχομαι, ότι στο «νόημα της ζωής», αυτής καθεαυτής, δεν νοείται ανταγωνισμός, έστω ως χαρακτηριστικό της. Ο ανταγωνισμός αφορά μάλλον τις διάφορες μορφές(φορείς) της, προκειμένου να της δώσουν κάποιο σκοπό, κάποιο «λόγο ύπαρξης». Υπʼ αυτή την έννοια εξάλλου, ακόμη κι αν ερχόταν το «τέλος του κόσμου», η ζωή θα παρέμενε «αιώνια», εφόσον δεχθούμε, ότι ο λόγος και η ύπαρξη προϋπάρχουν του κόσμου και του κάθε κόσμου(προηγούμενου ή επόμενου), εφόσον δηλαδή παραδεχτούμε, ότι «υπάρχει Θεός». Εδώ κολλάει, θαρρώ, και η ταυτολογική ρήση του Ιησού Χριστού: «Εγώ είμαι η ζωή και η αλήθεια και η οδός».
-Παρακάτω, λέγεται:
Προφανώς εδώ νοείται η «προσωπική ζωή» του κάθε ανθρώπου, αλλά θα«Το νόημα της ζωής είναι ίσως το να ψάχνεις το νόημα της ζωής διαρκώς
Ίσως είναι η υστεροφημία
Ίσως είναι ο απόλυτος έρωτας
Ίσως είναι το να είσαι "στο συν" όταν πεθαίνεις.».
μπορούσε να αναφέρεται και στη ζωή κάθε άλλης ζωντανής μορφής ζωής, ο
«βίος» τους. Ως ένας σκοπός λοιπόν της ζωής αυτής καθεαυτής θα μπορούσε
να νοηθεί η μορφογενετική δύναμη του λόγου και της ύπαρξης, έτσι ώστε να
εικονίζεται πάντα η προϋπαρχουσα, επίσης του κάθε κόσμου, ωραιότητα του
Θεού, η «δόξα» Του, ως Δημιουργού.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.