15-12-10
14:25
Εάν το παιδί ήταν με όλους έτσι όπως είναι με τις γιαγιάδες του, θα υποπτευόμουν ότι έχει κάποιο επικοινωνιακό πρόβλημα (δεν μπορεί να εξηγήσει αυτό που θέλει και στην προσπάθεια αυτή γίνεται βίαιο), αλλά αφού λες πως η συμπεριφορά αυτή δεν είναι γενικευμένη, μάλλον έχει να κάνει με τις γιαγιάδες, παρά με το παιδί.
Στη δική μου περίπτωση τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα, αφού το παιδί μεγάλωνε μαζί με τη γιαγιά στο ίδιο σπίτι.
Συνέβαινε και σε μας ό,τι συμβαίνει και στον ανιψιό σου. Δηλαδή με μένα το παιδί είχε πολύ καλή συμπεριφορά και με τη μάνα μου ήταν άλλος άνθρωπος. Ρώτησα έναν φίλο ψυχολόγο τότε και μου είπε να μην ανησυχώ. Το παιδί μαθαίνει να συμπεριφέρεται ανάλογα με τους ανθρώπους που συναναστρέφεται, λίγο πολύ δηλαδή, κάνει ό,τι κάνουμε όλοι: φέρεται στον καθένα με τον τρόπο που το παίρνει για να περνάει το δικό του
Μεγαλώνοντας μου είπε πως το παιδί θα πάρει λίγο απ' όλα για να συνθέσει το χαρακτήρα του.
Αυτό δε μου ακούγεται καλό. Πάει να πει οτι ο χαρακτήρας του θα περιέχει πολύ εγωκεντρισμό κι εγωισμό.
Η μικρή γιαγιά είναι νεότατη, λογικά αν η ξαδέρφη σου κάνει μια συζήτηση μαζί της για τα βασικά, θα βρουν ένα κοινό τρόπο διαπαιδαγώγησης.
Δεν είμαι πολύ σίγουρη. Ξέρεις πώς έχουν τα αγόρια στα χωριά της Ελλάδας. Μη στάξει και μη βρέξει.
Αν η μεγάλη γιαγιά δεν δείξει ότι δυσανασχετεί όταν τη χτυπάει, γιατί ο μικρός να καταλάβει ότι κάνει κάτι λάθος;
Από την άλλη, πού είδε το παιδί να χτυπάνε και το κάνει κι αυτό; Τα παιδιά μιμούνται συνήθως συμπεριφορές των μεγαλύτερων. Μήπως τρώει και το ίδιο ξύλο;
Μπα όχι ρε συ, πέρα από τον πωπό του ξέρω γω δεν τον δέρνουν, και αυτό μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις. Γενικά βλέπω οτι έχει γίνει αρκετά επιθετικό. Όταν δε γίνεται το δικό του αρχίζει και χτυπιέται. Εντωμεταξύ ακόμα κι αν το μαλώσεις ο "φόβος" του κρατάει μόνο λίγα δευτερόλεπτα, μετά συνεχίζει τα δικά του. Το πρόβλημα είναι στους μεγάλους για μένα. Αν δεν καταλάβουν οτι πρέπει όλοι να κρατάνε την ίδια γραμμή διαπαιδαγώγησης, δε θα βρεθεί λύση.
Με τον πατέρα του περνάει χρόνο αλλά κι εκείνος δε θέλει να τον μαλώνει και να τον φοβερίζει. Έτσι καταλήγει να γίνεται η ξαδέλφη μου η "κακιά" για να κρατηθεί η ισορροπία, αλλά μέχρι πότε θα γίνεται κι αυτό;
Αχ αυτές οι γιαγιάδες.
Επειδή περνούσα από μωρό κάθε καλοκαίρι με τη γιαγιά και τον παππού στο χωριό, είχε μια μαγική ικανότητα να μου βάζει κιλά. Τι κι αν της έλεγε η μάνα μου να το σταματήσει, αυτή θεωρούσε ότι με το να προσφέρει φαγητό δείχνει ταυτόχρονα και την αγάπη της και συνέχιζε να μας μπουκώνει!
Ωστόσο οι δεσμοί που δημιουργούνται με τη γιαγιά και τον παππού είναι πολύ ιδιαίτεροι και δε θα πρότεινες σε καμιά μητέρα να αραιώσει τις επισκέψεις του παιδιού προς αυτούς.
Ένα 3χρονο παιδί μπορεί να αντιληφθεί, συμπεριφέρεται μιμούμενο καταστάσεις, μπορεί να καταλάβει την έννοια της τιμωρίας.
Και με την τιμωρία δεν εννοώ να το κλείσεις σε ένα δωμάτιο, ή να το αρχίσεις στις ξυλιές, αλλά άλλοι τρόποι λιγότερο επώδυνοι και πιο αποτελεσματικοί, ώστε να το κάνουν να μάθει τι είναι σωστό και τι όχι, όπως η στέρηση ενός παιχνιδιού, μέχρι να ζητήσει συγνώμη για τη συμπεριφορά του.
Η πλάκα είναι οτι ζητάει συγνώμη αλλά έχει χάσει πια την έννοιά της. Δεν καταλαβαίνει γιατί το κάνει. Καμιά φορά το βάζουν τιμωρία ή του στερούν κάτι που θέλει, αλλά δεν κρατάει για πολύ και μετά το ξεχνάει και κάνει πάλι τα ίδια.
Για να καταλάβω το παιδί περνά χρόνο με τις γιαγιάδες του μόνο του; Η ξαδέρφη σου ήταν μπροστά όταν χτυπούσε τη γιαγιά;
Αν ναι, τότε δεν μπορεί να περιμένει από τη γιαγιά να του φωνάξει, γιατί όπως είπα και παραπάνω οι γιαγιάδες δε θέλουν να δείχνουν αυστηρές στα εγγόνια τους, μόνο και μόνο για να μη χάσουν τη συμπάθειά τους συνεπώς και την αγάπη τους.
Αυτό που έπρεπε να κάνει ήταν να το σταματήσει, να το παραμερίσει και να τον κάνει να της εξηγήσει για ποιο λόγο το έκανε αυτό. Όταν απευθύνεσαι στο παιδί σαν να είναι ενήλικας και όχι σαν τον τρελό του χωριού που δικαιολογεί κάθε του συμπεριφορά η τρέλα του, τότε παίρνεις και ώριμες απαντήσεις.
Μετά λοιπόν από αυτό το στάδιο και αφού έχει πάρει τις ανάλογες απαντήσεις, του εξηγείς ότι αυτό που έκανε είναι ανεπίτρεπτο και κανένας δεν έχει δικαίωμα να το κάνει. Του ζητάς να πει συγνώμη στη γιαγιά και να της υποσχεθεί ότι δε θα το ξανακάνει. Αν δεν θέλει να ζητήσει συγνώμη, τότε του στερείς κάτι το οποίο αγαπά πολύ, μέχρι να της ζητήσει συγνώμη.
Θα σπάσει κάποια στιγμή.
Αν η ξαδέρφη σου δεν ήταν παρών σε όλη αυτή την κατάσταση, τότε θα πρέπει να είναι. Δεν μπορείς να περιμένεις από κανέναν να μάθει τρόπους συμπεριφοράς στο ίδιο σου το παιδί, εσύ είσαι αυτή που θα το κάνει.
Επομένως θα πρότεινα από εδώ και πέρα, να το συνοδεύει σε κάθε επίσκεψη και να παρακολουθεί τη συμπεριφορά του, ακολουθώντας τα παραπάνω όταν χρειαστεί.
Η γιαγιά έρχεται στο σπίτι και λέει στο παιδί "πάμε δίπλα που σου έχω φτιάξει [ένα φαγητό, ένα γλυκό κλπ] και το παιδί κάνει σαν τρελό να πάει, ίσως και για να ξεφύγει από τη μαμά του που είναι πιο αυστηρή. Η ξαδέλφη μου δεν μπορεί να πει "όχι μην τον πάρετε" γιατί και το παιδί θέλει και θα φανεί άσχημο. Ίσως είναι κι αυτό πρόβλημα. Η γιαγιά το παίρνει και το κρατάει με τις ώρες. Της βγάζει την ψυχή, της διαλύει το σπίτι, αλλά αυτή τα υπομένει όλα.
Αν ήμουν στη θέση της, θα δοκίμαζα να το συνετίσω μόνη μου. Κάτι σαν προσωπικό στοίχημα . Αν οι μέθοδοί μου δεν έπιαναν τότε φυσικά και θα πήγαινα σε κάποιον ειδικό.
Ο αναπτυξιολόγος έχει να κάνει με την ανάπτυξη του παιδιού σε ψυχικό επίπεδο. Δεν ξέρω ποιες διαφορές έχει με έναν παιδοψυχολόγο.
Μα πώς μπορεί να το συνετίσει τη στιγμή που το μαθαίνει κάτι κι οι υπόλοιποι του το ξεμαθαίνουν; Άντε να πείσεις τώρα τη γιαγιά 70 χρονών να αλλάξει μεθόδους διαπαιδαγώγησης....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
15-12-10
13:24
Η ξαδέλφη μου έχει ένα αγοράκι 3 χρόνων που το έχουν κακομάθει πάρα πολύ. Επειδή η γιαγιά κι η προγιαγιά του (45 και 70 ετών) μένουν στο διπλανό σπίτι, το παιδί είναι πολύ συχνά μαζί τους κι αυτό σημαίνει οτι το κακομαθαίνουν απίστευτα. Η ξαδέλφη μου προσπαθεί να το μάθει πώς να φέρεται αλλά όσα του μαθαίνει μόνη της ξεχνιούνται μόλις πάει το παιδί στις γιαγιάδες του. Μου είπε οτι έχει φτάσει στο σημείο να χτυπάει τη μεγάλη γιαγιά κι αυτή να μη λέει τίποτα. Πήγε το παιδί στον παιδίατρο κι αυτός της πρότεινε να το πάει σε αναπτυξιολόγο γιατί δεν είναι λογικό λέει να φέρεται έτσι. Το θέμα είναι οτι πρέπει όλοι οι μεγάλοι να καταλάβουν οτι κάνουν κακό στο παιδί με αυτόν τον τρόπο. Θεωρώ οτι το παιδάκι δε φταίει σε κάτι, αντιθέτως με κάποιους ανθρώπους είναι πολύ καλό και βγάζεις άκρη, συζητήσιμο, κατανοητικό. Τι γνωρίζετε για τον αναπτυξιολόγο που είπε ο γιατρός; Έχετε να προτείνετε ιδέες συμπεριφοράς προς το παιδί;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.