Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
11-01-11
00:31
Και μετά από τη σύντομη περίληψη του epote από όσα έχει ήδη πει εδώ: Είναι απάτη η ομοιοπαθητική; παρακαλώ να επιστρέψουμε στο θέμα μας που είναι: Πίστη και εναλλακτική ιατρική: έρχονται σε αντίθεση αυτά τα δύο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
10-01-11
10:12
Αν θες να πετύχεις στο διαλογισμό σταμάτα να σκέφτεσαι! Διαλογισμός είναι το τέλος της σκέψης (και η αρχή της παρατήρησης). Αν καταφέρεις να νεκρώσεις τις σκέψεις σου, βλέπεις καθαρά.
- Ο Καστανέντα το ονομάζει "σταμάτημα του εσωτερικού διαλόγου"
(Κ.Καστανέντα, "Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα", σ. 265, ISBN: 978-960-03-0201-1)
ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ: "....Σκέφτεσαι και μιλάς πάρα πολύ. Πρέπει να σταματήσεις να μιλάς στον εαυτό σου".
Κ.ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ: "...Τι εννοείς?"
Δ.Χ: "Μιλάς με τον εαυτό σου πάρα πολύ. Δεν είσαι ο μόνος που το κάνει αυτό. Όλοι μας το ίδιο κάνουμε. Συνεχίζουμε μια εσωτερική ομιλία. Σκέψου πάνω σ' αυτό. Όταν είσαι μόνος σου, τι κάνεις?"
Κ.Κ.: "Μιλώ στον εαυτό μου".
Δ.Χ.: "Και για τι πράγμα μιλάς?"
Κ.Κ.: "Δεν ξέρω. Για οτιδήποτε υποθέτω"
Δ.Χ.: "Θα σου πω εγώ για τι πράγμα μιλάμε στον εαυτό μας. Μιλάμε για τον κόσμο μας. Στην πραγματικότητα, διατηρούμε τον κόσμο μας με την εσωτερική μας ομιλία".
Κ.Κ.: " Πως το κάνουμε αυτό?"
Δ.Χ.:" Όταν σταματήσουμε να μιλάμε στον εαυτό μας, ο κόσμος είναι πάντα όπως θα έπρεπε να είναι. Εμείς τον ανανεώνουμε, εμείς του δίνουμε ζωή, εμείς τον διατηρούμε με την εσωτερική μας ομιλία. Και όχι μόνον αυτό, αλλά εκλέγουμε και τους δρόμους μας καθώς μιλάμε στον εαυτό μας. Έτσι, συνεχίζουμε να διαλέγουμε μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουμε, επειδή συνεχίζουμε να μιλάμε στον εαυτό μας μέχρι την τελευταία στιγμή".
..."Ο Πολεμιστής το γνωρίζει αυτό και προσπαθεί να σταματήσει αυτή την ομιλία. Αυτό είναι το τελευταίο σημείο που πρέπει να γνωρίζεις εαν θέλεις να ζήσεις σαν πολεμιστής."
Κ.Κ.: "...Πως μπορώ να σταματήσω να μιλώ στον εαυτό μου"?
Δ.Χ.: " ...Πρώτα πρώτα πρέπει να χρησιμοποιήσεις τ' αφτιά σου για να ξεφορτώσεις λίγο τα μάτια σου. Χρησιμοποιούμε τα μάτια μας για να κρίνουμε τον κόσμο απο τη μέρα που γεννιόμαστε. Μιλάμε στους άλλους και στον εαυτό μας κυρίως για ότι βλέπουμε. Ο πολεμιστής το ξέρει αυτό και ακούει τον κόσμο...ακούει τους ήχους του κόσμου"...
Κ.Κ.: Έβαλα στην μπάντα τις σημειώσεις μου. Ο Δον Χουάν γέλασε και είπε πως δεν εννοούσε πως θάπρεπε να πιέσω τα πράγματα, πως το ν' ακούς τους ήχους του κόσμου ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει με κανονικό ρυθμό και με μεγάλη υπομονή.
..." Ο Πολεμιστής γνωρίζει ότι ο κόσμος θ' αλλάξει μόλις σταματήσει να μιλάει στον εαυτό του", είπε, "και πρέπει να είναι προετοιμασμένος γι' αυτό το εκπληκτικό τράνταγμα".
Κ.Κ.:"Τι θέλεις να πεις, Δον Χουάν"?
Δ.Χ.:" Ο κόσμος είναι τέτοιος κι έτσι μόνον γιατί λέμε στον εαυτό μας ότι είναι έτσι. Αν σταματήσουμε να λέμε στον εαυτό μας ότι ο κόσμος είναι έτσι κι έτσι, ο κόσμος θα σταματήσει να είναι έτσι κι έτσι. Αυτή τη στιγμή δε νομίζω πως είσαι έτοιμος γι' αυτό το τρομερό χτύπημα και κατά συνέπεια θα πρέπει ν' αρχίσεις σιγά σιγά να καταστρέφεις τον κόσμο".
Κ.Κ.: " Πραγματικά δε σε καταλαβαίνω"
Δ.Χ.: " Το πρόβλημά σου είναι ότι μπερδεύεις τον κόσμο μ' αυτό που κάνουν οι άνθρωποι. Αλλά και πάλι δεν είσαι ο μόνος που το κάνει αυτό. Το ίδιο κάνουμε όλοι μας. Τα πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι είναι οι ασπίδες τους στις δυνάμεις που μας τριγυρίζουν....
...ότι κάνουμε σαν άνθρωποι, μας δίνει άνεση και μας κάνει να νοιώθουμε ασφαλείς....
...ότι κάνουν οι άνθρωποι είναι αλήθεια πολύ σημαντικό, αλλά μόνον σαν ασπίδα.
Δεν μαθαίνουμε ποτέ ότι τα πράγματα που κάνουμε σαν άνθρωποι είναι μόνον ασπίδες και τις αφήνουμε να κυριαρχήσουν και να καταστρέψουν τις ζωές μας.
Θα μπορούσα να πω ότι για το ανθρώπινο γένος, αυτά που κάνουν οι άνθρωποι είναι σπουδαιότερα και σημαντικότερα απο τον ίδιο τον κόσμο..."
ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ: "....Σκέφτεσαι και μιλάς πάρα πολύ. Πρέπει να σταματήσεις να μιλάς στον εαυτό σου".
Κ.ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ: "...Τι εννοείς?"
Δ.Χ: "Μιλάς με τον εαυτό σου πάρα πολύ. Δεν είσαι ο μόνος που το κάνει αυτό. Όλοι μας το ίδιο κάνουμε. Συνεχίζουμε μια εσωτερική ομιλία. Σκέψου πάνω σ' αυτό. Όταν είσαι μόνος σου, τι κάνεις?"
Κ.Κ.: "Μιλώ στον εαυτό μου".
Δ.Χ.: "Και για τι πράγμα μιλάς?"
Κ.Κ.: "Δεν ξέρω. Για οτιδήποτε υποθέτω"
Δ.Χ.: "Θα σου πω εγώ για τι πράγμα μιλάμε στον εαυτό μας. Μιλάμε για τον κόσμο μας. Στην πραγματικότητα, διατηρούμε τον κόσμο μας με την εσωτερική μας ομιλία".
Κ.Κ.: " Πως το κάνουμε αυτό?"
Δ.Χ.:" Όταν σταματήσουμε να μιλάμε στον εαυτό μας, ο κόσμος είναι πάντα όπως θα έπρεπε να είναι. Εμείς τον ανανεώνουμε, εμείς του δίνουμε ζωή, εμείς τον διατηρούμε με την εσωτερική μας ομιλία. Και όχι μόνον αυτό, αλλά εκλέγουμε και τους δρόμους μας καθώς μιλάμε στον εαυτό μας. Έτσι, συνεχίζουμε να διαλέγουμε μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουμε, επειδή συνεχίζουμε να μιλάμε στον εαυτό μας μέχρι την τελευταία στιγμή".
..."Ο Πολεμιστής το γνωρίζει αυτό και προσπαθεί να σταματήσει αυτή την ομιλία. Αυτό είναι το τελευταίο σημείο που πρέπει να γνωρίζεις εαν θέλεις να ζήσεις σαν πολεμιστής."
Κ.Κ.: "...Πως μπορώ να σταματήσω να μιλώ στον εαυτό μου"?
Δ.Χ.: " ...Πρώτα πρώτα πρέπει να χρησιμοποιήσεις τ' αφτιά σου για να ξεφορτώσεις λίγο τα μάτια σου. Χρησιμοποιούμε τα μάτια μας για να κρίνουμε τον κόσμο απο τη μέρα που γεννιόμαστε. Μιλάμε στους άλλους και στον εαυτό μας κυρίως για ότι βλέπουμε. Ο πολεμιστής το ξέρει αυτό και ακούει τον κόσμο...ακούει τους ήχους του κόσμου"...
Κ.Κ.: Έβαλα στην μπάντα τις σημειώσεις μου. Ο Δον Χουάν γέλασε και είπε πως δεν εννοούσε πως θάπρεπε να πιέσω τα πράγματα, πως το ν' ακούς τους ήχους του κόσμου ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει με κανονικό ρυθμό και με μεγάλη υπομονή.
..." Ο Πολεμιστής γνωρίζει ότι ο κόσμος θ' αλλάξει μόλις σταματήσει να μιλάει στον εαυτό του", είπε, "και πρέπει να είναι προετοιμασμένος γι' αυτό το εκπληκτικό τράνταγμα".
Κ.Κ.:"Τι θέλεις να πεις, Δον Χουάν"?
Δ.Χ.:" Ο κόσμος είναι τέτοιος κι έτσι μόνον γιατί λέμε στον εαυτό μας ότι είναι έτσι. Αν σταματήσουμε να λέμε στον εαυτό μας ότι ο κόσμος είναι έτσι κι έτσι, ο κόσμος θα σταματήσει να είναι έτσι κι έτσι. Αυτή τη στιγμή δε νομίζω πως είσαι έτοιμος γι' αυτό το τρομερό χτύπημα και κατά συνέπεια θα πρέπει ν' αρχίσεις σιγά σιγά να καταστρέφεις τον κόσμο".
Κ.Κ.: " Πραγματικά δε σε καταλαβαίνω"
Δ.Χ.: " Το πρόβλημά σου είναι ότι μπερδεύεις τον κόσμο μ' αυτό που κάνουν οι άνθρωποι. Αλλά και πάλι δεν είσαι ο μόνος που το κάνει αυτό. Το ίδιο κάνουμε όλοι μας. Τα πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι είναι οι ασπίδες τους στις δυνάμεις που μας τριγυρίζουν....
...ότι κάνουμε σαν άνθρωποι, μας δίνει άνεση και μας κάνει να νοιώθουμε ασφαλείς....
...ότι κάνουν οι άνθρωποι είναι αλήθεια πολύ σημαντικό, αλλά μόνον σαν ασπίδα.
Δεν μαθαίνουμε ποτέ ότι τα πράγματα που κάνουμε σαν άνθρωποι είναι μόνον ασπίδες και τις αφήνουμε να κυριαρχήσουν και να καταστρέψουν τις ζωές μας.
Θα μπορούσα να πω ότι για το ανθρώπινο γένος, αυτά που κάνουν οι άνθρωποι είναι σπουδαιότερα και σημαντικότερα απο τον ίδιο τον κόσμο..."
- Ο Άλιστερ Κρόουλι το παρομοίασε με το κενό ανάμεσα σε δύο σκέψεις.
- Κάποιοι (Βουδιστές κ.α.), το επιτυγχάνουν με τα μάντραμ. ("Μαντρώνουν" τις σκέψεις τους όπως έλεγε χαρακτηριστικά ένας φίλος )
- Οι Χριστιανοί επιτυγχάνουν το ίδιο με το κομποσκοίνι και οι μοναχοί σε ασκητικά κελιά, με ασκήσεις σιωπής.
- Η Σιωπή, είναι η τέταρτη δύναμη της Σφίγγας, μετά τη Γνώση, τη Θέληση και την Τόλμη.
- Στην αρχαία Ελλάδα οι πρόγονοί μας δίδασκαν τη Σιγή ως ύψιστη αρετή. [Ο Ιπποκράτης έλεγε «Σιγήν ου μόνον άδιψον, αλλά και άλυπον και ανώδυνον» (Η σιγή όχι μόνο δεν προκαλεί την επιθυμία, αλλά επίσης δεν φέρνει στεναχώριες, πίκρες και πόνους). ][1] [2]
Για να συνδέσω το ποστ μου, με τα ερωτήματα της θεματοθέτριας, είναι απορίας άξιο που οι άνθρωποι έχουμε την τάση να εστιάζουμε πρώτα στις διαφορές και έπειτα (ενδεχομένως και ποτέ) στις ομοιότητες. Οι διάφορες θρησκείες, φιλοσοφίες και εσωτερικές διδασκαλίες, μπορεί να έχουν χιλιάδες διαφορές, έχουν όμως και πολλές ομοιότητες και εκεί για μένα είναι το ζητούμενο. Η Κάρεν Άρμστρονγκ έχει μιλήσει γι' αυτό στο TED.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
09-01-11
19:41
Σημείωση editor:
Μάλλον θα πρέπει σε αυτό το σημείο να υπενθυμίσουμε στους αξιότιμους συνομιλητές, πως το θέμα δεν αναφέρεται γενικώς στις εναλλακτικές θεραπείες, για τις οποίες έχουμε ειδικό θέμα, αλλά στη σχέση των εναλλακτικών θεραπειών με την πίστη και τη θρησκεία.
Μάλλον θα πρέπει σε αυτό το σημείο να υπενθυμίσουμε στους αξιότιμους συνομιλητές, πως το θέμα δεν αναφέρεται γενικώς στις εναλλακτικές θεραπείες, για τις οποίες έχουμε ειδικό θέμα, αλλά στη σχέση των εναλλακτικών θεραπειών με την πίστη και τη θρησκεία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
09-01-11
14:13
Αλλά στο τέλος θα καταλήξεις νομίζω στην ανώτερη όλων - κατά τη γνώμη μου - βαθμίδα διαλογισμού του Jiddu Krishnamurti:
"Ο άνθρωπος, για να αποφύγει τις συγκρούσεις του, έχει εφεύρει πολλές μορφές του διαλογισμού. Αυτά βασίστηκαν στην επιθυμία, θέληση και την ώθηση για την επίτευξη, και συνεπάγονται σύγκρουση και μια προσπάθεια για να φτάσουν. Αυτή η συνειδητή, εσκεμμένη προσπάθεια είναι πάντα εντός των ορίων ενός συσκευασμένων νου, και σε αυτό δεν υπάρχει ελευθερία. Όλες οι προσπάθειες να διαλογίζεται είναι η άρνηση του διαλογισμού. Διαλογισμός είναι το τέλος της σκέψης. Μόνο τότε ότι υπάρχει μια διαφορετική διάσταση η οποία είναι πέρα από το χρόνο."
Βγάζεις φίλε μου νόημα από το απόσπασμα που μας παρέθεσες; Αν μπορείς βρες το πρωτότυπο κείμενο, ή τουλάχιστον μια καλύτερη μετάφραση...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.