passenger123
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Υπεύθυνος πωλήσεων. Έχει γράψει 138 μηνύματα.
20-01-11
19:58
Δεν καταλαβαινω την ερωτηση για να σας απαντησω. Το εχω χασει λιγο το θεμα. Μπορειτε να απλοποιησετε την απορια σας?
Δεν πρόκειται για κάποια απορία εδώ αγαπητή φίλη .
Αντίθετα εδώ εξετάζουμε μιά γενική διαπίστωση που ίσως ζήσαμε και εμείς κάποτε στην ζωή μας ..
Την αντίδρασή μας απέναντι στην επερχόμενη δυνατότητα απώλειας ενός πολύτιμου για εμας πράγματος στην ζωή μας , υπό το κράτος του φόβου -[ επειδή ακριβώς είναι κατι πολύτιμο για εμας ]- και την κατάληξη στην διαπραγμάτευση στο μυαλό μας πράξεων -[τα οποία χαρακτηρίζονται παραλογες συμπεριφορές ]- με μόνο άλλοθι την μή απώλεια του πολύτιμου πράγματος μας.
Είναι θεμιτό τελικά να ξεφύγουμε απο αυτή την κατάσταση και πώς θα αντιμετωπίζατε "αντικειμενικά" το όλο ζήτημα , πριν εξελιχθεί σε "παράλογη συμπεριφορά" .
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
passenger123
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Υπεύθυνος πωλήσεων. Έχει γράψει 138 μηνύματα.
04-01-11
23:41
Ειλικρινά φίλε water_lily πιστεύω πως δίνεις με την απάντηση σου μια διαφορετική και "ντόμπρα" προσέγγιση του θέματος . Αναλύεις αρκετά τον "φόβο της απώλειας " μετανομάζοντας τον σε "αποτίμηση κόστους" , το οποίο κόστος μεταφράζεται σε αποτροπή μιας παράλογης συμπεριφοράς απο μέρους μας και ρεαλιστική τοποθέτηση απέναντι στο "πρόβλημα" που μας πλησιάζει .Εκεί πιστεύω πως αρχίζει στον καθένα μας μιά εσωτερική διεργασία με ουσιαστικό "ακροατή" και αντίπαλο ή συνεργάτη τον ίδιο τον εαυτό μας .Το να χάσεις κάτι απλό και εύκολα δημιουργητέο είναι προφανές ότι δεν αποτελεί " μήλο της έριδος " το να χάσεις όμως κάτι σπουδαίο μετά από χρόνων κόπους , έ τότε είναι "βλακεία" να μην δώσεις κάποια έστω και μικρή "μάχη" .Το θέμα επικεντρώνεται πλέον το πόσο καλά τα έχεις βρεί , όπως λες και σύ , με τόν εσωτερικό σου κόσμο και κατά το πόσο έχεις σωστά , και όταν λέω σωστά εννοώ --βγάζοντας τον μανδύα του φόβου της απώλειας από το πρόβλημα σου--κοστολογήσει το τίμημα της άμεσα επόμενης ενέργειας σου γιά την λύση του προβλήματος . Το να "κωφεύσεις" ή όπως αλλιώς το εννοήσεις " να στρουθοκαμηλήσεις " απέναντι στο πρόβλημα , αφενός δεν το λύνει αφετέρου πιστεύω πως αναζοπυρώνει και μεγενθύνει τον φόβο της απώλειας .
Αναλύοντας σκέψεις όπως το να αποτελέσει ο φόβος κίνητρο γιά δημιουργία (φόβος με διαχείριση συνεχόμενου θετικού προσήμου) πιστεύω είναι πολλές φορές μή αποτελεσματικό, γιατί αρκετοί άνθρωποι διαχειρίζονται πραγματικές ευκαιρίες ( εργασίες - σχέσεις - σημαντικά πράγματα ) στην ζωή τους φοβούμενοι το "αποφασιστικό ρίσκο" της επόμενης κίνησης και παραδίδοντας τα όπλα ακόμα και στο 99% της προσπάθειάς τους (στο παρά '5) με αποτέλεσμα να βιώνουν "φαύλους κύκλους".
Αναλύοντας περαιτέρω σε ένα σημείο που θεωρώ ότι λειτουργεί θετικά και εν μέρει δημιουργικά ο φόβος της απώλειας ( αν και στηρίζεται συχνά σε κίνητρα ιδιοτέλειας ) είναι η απο κοινού αντιμετώπιση εξωτερικών προβλημάτων ,( κοινός νούς ) ,τα οποία θέτουν σε κίνδυνο όμοια συμφέροντα δύο ή περισσοτέρων ατόμων ( ενός ζευγαριού , μιάς επιχείρησης και των μελών της ή σκεφθείτε κάτι άλλο ) με αποτέλεσμα την ισχυροποίηση δεσμών που σε διαφορετικές περιπτώσεις ίσως δεν ήταν ..ότι το καλύτερο , και χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει το ότι θα παραμείνει η θετική κατάσταση μετά την αντιμετώπιση και επίλυση του κινδύνου .
Τον τίτλο του βιβλίου δεν μπορώ να τον αναφέρω , όμως το όνομα του συγγραφέα (πρόκειται ουσιαστικά γιά έργο δύο ατόμων)
πιστεύω πως μπορώ να τα γράψω : ORI BRAFMAN . ROM BRAFMAN , χωρίς σε καμιά περίπτωση να αποτελεί κάποιο είδος διαφήμισης του έργου τους .
Συνεχίζω να περιμένω και άλλες απαντήσεις στην διαχείριση καταστάσεων οι οποίες μας ωθούν σε μή λογικές αποφάσεις όταν εμπνέονται και τροφοδοτούνται απο "τον φόβο της απώλειας" των "κεκτημένων μας ".
Αναλύοντας σκέψεις όπως το να αποτελέσει ο φόβος κίνητρο γιά δημιουργία (φόβος με διαχείριση συνεχόμενου θετικού προσήμου) πιστεύω είναι πολλές φορές μή αποτελεσματικό, γιατί αρκετοί άνθρωποι διαχειρίζονται πραγματικές ευκαιρίες ( εργασίες - σχέσεις - σημαντικά πράγματα ) στην ζωή τους φοβούμενοι το "αποφασιστικό ρίσκο" της επόμενης κίνησης και παραδίδοντας τα όπλα ακόμα και στο 99% της προσπάθειάς τους (στο παρά '5) με αποτέλεσμα να βιώνουν "φαύλους κύκλους".
Αναλύοντας περαιτέρω σε ένα σημείο που θεωρώ ότι λειτουργεί θετικά και εν μέρει δημιουργικά ο φόβος της απώλειας ( αν και στηρίζεται συχνά σε κίνητρα ιδιοτέλειας ) είναι η απο κοινού αντιμετώπιση εξωτερικών προβλημάτων ,( κοινός νούς ) ,τα οποία θέτουν σε κίνδυνο όμοια συμφέροντα δύο ή περισσοτέρων ατόμων ( ενός ζευγαριού , μιάς επιχείρησης και των μελών της ή σκεφθείτε κάτι άλλο ) με αποτέλεσμα την ισχυροποίηση δεσμών που σε διαφορετικές περιπτώσεις ίσως δεν ήταν ..ότι το καλύτερο , και χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει το ότι θα παραμείνει η θετική κατάσταση μετά την αντιμετώπιση και επίλυση του κινδύνου .
Τον τίτλο του βιβλίου δεν μπορώ να τον αναφέρω , όμως το όνομα του συγγραφέα (πρόκειται ουσιαστικά γιά έργο δύο ατόμων)
πιστεύω πως μπορώ να τα γράψω : ORI BRAFMAN . ROM BRAFMAN , χωρίς σε καμιά περίπτωση να αποτελεί κάποιο είδος διαφήμισης του έργου τους .
Συνεχίζω να περιμένω και άλλες απαντήσεις στην διαχείριση καταστάσεων οι οποίες μας ωθούν σε μή λογικές αποφάσεις όταν εμπνέονται και τροφοδοτούνται απο "τον φόβο της απώλειας" των "κεκτημένων μας ".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
passenger123
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Υπεύθυνος πωλήσεων. Έχει γράψει 138 μηνύματα.
04-01-11
16:58
Κατ' αρχάς lady31ath θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την απάντηση σου που δείχνει ένα άτομο που πραγματικά δεν θα λυγίσει εύκολα και θα βρεί τον δρόμο του μετά απο μιά ενδεχόμενη .. κακιά ώρα , όπως την χαρακτηρίζουν πολλοί .Βέβαια είσαι λίγο εκτός θέματος γιατί στην απάντηση σου οι υποθέσεις τις οποίες κάνεις ( χάσιμο εργασίας - σχέσης - σημαντικού γενικά ) έχουν ήδη συντελεσθεί και εσύ περνάς πλέον στην αντιμετώπιση της μετά-συμβάντος κατάστασης . Εγώ με το σκεπτικό που θέτω για συζήτηση επικεντρώνω το όλο θέμα στο στάδιο της πρό-συμβάντος κατάστασης και της λεπτής διαχείρισης από μέρους μας της επικείμενης καταστροφής υπό το πρίσμα της απώλειας κεκτημένων ( θετικά ) καταστάσεων στην ζωή μας . Δέν διαφωνώ μαζύ σου ότι μιά καταστροφή μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα μιάς καλύτερης κατάστασης αλλά πιστεύω πάντα στην αποφυγή απώλειας των θετικά κεκτημένων , όσο βέβαια αυτό περνάει απο το χέρι μας .
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
passenger123
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Υπεύθυνος πωλήσεων. Έχει γράψει 138 μηνύματα.
03-01-11
11:10
Aφορμή για το παρόν θέμα για συζήτηση αφορά η πρόσφατη ανάγνωση ενός βιβλίου το οποίο για ευνόητους λόγους δεν αναφέρω τον τίτλο .Εκείνο που θα ήθελα να σχολιάσουμε είναι περισσότερες εξηγήσεις του φαινομένου , που ίσως έχετε αντιμετωπίσει, της μή ορθής ανάλυσης καταστάσεων - πορισμάτων εκ μέρους ενός ατόμου σε ανακύπτοντα προβλημάτα όταν αυτά συνοδεύονται από τον φόβο της απώλειας εκ μέρους του υφισταμένων θετικά καταστάσεων στην ζωή του με αποτέλεσμα την εκτέλεση απο μέρους του λύσεων ενάντια στην λογική και τις επικρατέστερες αποφάσεις με εξέλιξη την ουσιαστική ζημία . Τελικά ο φόβος της απώλειας , ( εργασίας , σχέσης , ότι θεωρεί ο καθένας μας σημαντικό ) ,παρεμβαίνει στην ζωή μας με αρνητικό πρόσημο ; και άν ναί πως θα μπορούσαμε να την διαχειριστούμε με κάποιο άλλο τρόπο έτσι ώστε να καταλήξουμε σε θετικά αποτελέσματα .
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.