rosa azul
Πολύ δραστήριο μέλος
Η rosa azul αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,945 μηνύματα.
01-02-11
22:54
Εξαιρετικη αναλυση Great Chaos....ολοκληρωμενη πληρης τοποθετηση ..αρτια δομημενη....Θα ηθελα να ακουσω,εφοσον βεβαια το επιθυμεις,ποια ειναι για σενα η καλυτερη δεκαετια ever...Αγαπητή VVV, με χαρά θυμήθηκα τα εφηβικά μου χρόνια, μέσα από το βιντεάκι που μας παρέθεσες, ποιος άλλωστε δεν θυμάται με νοσταλγία τα νιάτα του. Ο κόσμος σ' εκείνες τις ηλικίες έδειχνε λαμπερός, μόνο και μόνο επειδή δεν είχαμε ακόμη προλάβει να γευτούμε τα χάλια του, μέχρι να φτάσουμε να μη μας συγκινεί πλέον τίποτα. Θα ήθελα απλά να σημειώσω ότι τη Μάγια τη Μέλισσα και το Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Άνθρωπος τα έβλεπα κατά τα 70ζ () κι όχι στα 80ζ. Πολύ συγκινήθηκα με τη θέα του Γκάλη και του Γιαννάκη, όταν θυμήθηκα τον Αυτοκράτορα Άρη και τα βράδια της Πέμπτης που στη Θεσσαλονίκη δεν κουνιόταν φύλλο.
Σε καμμία περίπτωση όμως δεν θεωρώ ότι ήταν εκείνη η δεκαετία καλή από αισθητικής απόψεως, πόσο μάλλον η καλύτερη. Η πιο κιτς δεκαετία, φρικτή σε κακογουστιά από κάθε άποψη. Το χειρότερο για μένα ήταν πως το έβλεπα από τότε και μ' ενοχλούσε έντονα. Οι ταινίες του Στάθη Ψάλτη, ή τα Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα, Φυλακές Ανηλίκων, Θύρα 13 κλπ, μόνο ως αριστουργήματα του cult μπορούν να θεωρηθούν, εφάμιλλα του Πανίσχυρου Μεγιστάνα των Νίντζα, για να έρχεται ο Έντμουντ και να μας βάζει σαρκαστικά τον Σταμάτη Γαρδέλη να τραγουδά με ανείπωτο τσαμπουκά "Άντε σπάσε ρε μαλάκα", ή την απίστευτη σκηνή του γονυπετή πιτσιρικά να λέει ταπεινά στον αυταρχικό δεσμοφύλακα "Είσαι ο Θεός". Να μην πιάσω δε τα φρικτά χτενίσματα της εποχής, περισσότερο τα γυναικεία, που τα βλέπω σε παλιές ταινίες και απορώ πως δεν είχα πιάσει την ψιλή να τους κουρέψω όλους γουλί, γιατί θα πιαστούμε εδώ μέσα μαλί με μαλί.
Ανδρέας Μικρούτσικος και Κυκλωπάκι, Ρακιντζής να νιαουρίζει φάλτσα στα κοριτσάκια, ο bebe Lilly Κορκολύκος να γράφει τραγούδια για Κοκκινοσκουφίτσες, μας κατέκλυσε το τραλαλά, το ελληνικό τραγούδι πήρε την κάτω βόλτα ανεπιστρεπτί, αμέσως μόλις καταναλώθηκε άδοξα η "νάυλον ντέφια-ψόφια κέφια" νεκροφιλική αναβίωση των ρεμπέτικων από μουσάτους Πασοκτζήδες και μουστακαλήδες Κνίτες. Βγάζω σπυράκια όταν σκέφτομαι ότι θέλοντας και μη, αναμνήσεις πολύτιμες, όπως το πρώτο ραντεβού, το πρώτο φιλί κλπ, έχουν αναπόφευκτα μέσα στη μνήμη μου για μουσική υπόκρουση την άθλια ντίσκο της εποχής, ή "καλλιτέχνες" όπως ο Boy George.
Γι' αυτό, τι να κάνουμε κι εμείς οι ρέστοι, τζινάκι, μαύρο μπλουζάκι με στάμπα Saxon και Motorhead, αθλητικό παπούτσι, όσο πιο ουδέτερα μπορούσαμε για να γλιτώσουμε το ρεζιλίκι. Ευτυχώς για μένα, σ' ένα πράγμα μόνο τα 80ζ προηγούνται: Στο Heavy Metal. Όλοι συμφωνούν ότι εκείνη η δεκαετία ήταν η καλύτερη για τούτο το ιδίωμα, ενώ τα μεγάλα Hard Rock συγκροτήματα των 70ζ έβγαλαν τότε τα πιο αποτυχημένα κι εμπορικά τους άλμπουμ.
Δεν είμαι καθόλου περήφανος για τη δεκαετία στην οποία μεγάλωσα. Πάνω απ' όλα διακατεχόταν από έναν σιχαμένο νεοπλουτισμό, η αυγή του περίφημου Παπανδρεϊκού Νεοελληνικού ονείρου. Δεν λυπήθηκα καθόλου που τελείωσε. Ωστόσο, θλίβομαι ακόμη περισσότερο όταν σκέφτομαι ότι εκείνα που τότε κοροϊδεύαμε, η Μαντόνα, ο Μάικλ Τζάκσον, αλλά και το Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα, σήμερα θεωρούνται τόσο αξεπέραστα, που σύσσωμοι οι "δημιουργοί" της τρέχουσας δεκαετίας (όπα γερο Χάουλα αλλάξαμε δεκαετία, ή κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις; ) σπεύδουν να τα αντιγράψουν, ελλείψει νεότερων ιδεών. Όλες οι τραγουδιάρες της Ποπ που ακούει η κοράκλα μου, έχουν κάνει κι από μια διασκευή 80ζ, έτσι τιμής ένεκεν.
Είναι φορές που νιώθω σαν τον Χότζα που κατά την είσοδό του στην έρημο πέταξε τις καρπουζόφλουδες και τις κατούρησε από πάνω, στο γυρισμό όμως διψασμένος καθώς ήταν, τις έφαγε όλες και του φάνηκαν και πολύ νόστιμες...
Ακόμη χειρότερα νιώθω που ακόμη μέχρι σήμερα η καλύτερη δεκαετία ήταν εκείνη των 60ζ. Δυστυχώς το επαναστατικό πνεύμα αλλαγής και κοινωνικής καινοτομίας που έφερε, πνίγηκε μέσα στον αστισμό των 80ζ και τον νεοπουριτανισμό των 90ζ-00ζ (αλήθεια ρε παιδιά, διαφέρουν σε τίποτε μεταξύ τους αυτές οι δύο τελευταίες δεκαετίες;;), όταν πια στην εξουσία ήταν εκείνοι που εξεγείρονταν οργιαστικά, εκείνη τη μυθική δεκαετία. Ως κι ο Κλίντον παραδέχτηκε πως είχε κάνει φούντα εκείνα τα χρόνια και κανενός δεν ίδρωσε το αυτί του στην υπερσυντηρητική δήθεν Αμερική. Τούτη είναι η γενιά που κατέστρεψε τα πάντα (όχι επειδή έπινε φούντα φυσικά), ακόμη τους έχουμε πάνω απ' τα κεφάλια μας. Η δική μου γενιά δεν πήρε ποτέ τα πράγματα στα χέρια της! Ήμασταν η γενιά που κατά την περιβόητη Παναδρεϊκή ρήση, "έπρεπε να θυσιαστεί, για να προλάβουμε το βήμα της Ευρώπης", τρομάρα μας που το προλάβαμε.
I Hate 80s, god knows...Τελικά ναι, "Ο Θεός είναι οι Sex Pistols !!"...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.