parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,901 μηνύματα.
30-01-11
14:14
...ο ευφραντικός χορός μας Διόνυσε παλιέ θεέ χαμένε, στυσίβρητε, πασίχαρε, λύσιε, άγριε πατέρα γελοιοποίησε κι άλλο τον Υιό σου!
Θυμήθηκα κάτι που είχα διαβάσει κάπου για το Νίτσε, το γράφω αυτούσιο αλλά δεν σας λέω που το βρήκα. Ψάξτε μόνοι σας!
"Ο Νίτσε ένιωθε ιδιαίτερη έλξη προς τον διονυσιασμό, την κατάσταση που "διαλύεται" το υποκείμενο, την κατάσταση οργασμού και οργιασμού όπου κάποιος χάνει την προσωπική του ταυτότητα και αυτοσυναίσθηση και όταν "επιστρέφει" στην ψύχραιμη κατάστασή του αντιμετωπίζει αυτόν τον διονυσιασμό με μια αίσθηση λήθης-αμνησίας, αλλά και ανεξήγητης γοητείας. Θεωρούσε, λοιπόν, τον διονυσιασμό ως τη θεμελιώδη κατάφαση στη ζωή έναντι του απολλώνιου στοιχείου που συμβολίζει τον πολιτισμό, την ορθολογική σκέψη. Με αυτόν τον τρόπο ο Νίτσε υποστήριξε ότι για το είδος γνώσης που λαμβάνουμε παίζει ρόλο η διάθεσή μας και μάλιστα θέτει ως θεμελιώδης διάθεση τον διονυσιασμό, την κατάσταση όπου γινόμαστε "ιερά ζώα" αντλώντας από την "ιερότητα" της ζωής που είναι και η πηγή των αξιών, το κέντρο από όπου ξεκινάει κάθε αξιολόγηση της ζωής."
Βέβαια οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν καταφέρει να παντρέψουν τον Διόνυσο με τον Απόλλωνα:
"Στα μαντεία των Δελφών ο Διόνυσος συναντά τον Απόλλωνα , δίνουν τα χέρια και ενώνονται. Στο σημείο αυτό οι πιστοί περιπλέκουν τη λατρεία τους με την μετάλλαξη που προέρχεται από την ένωση των δυο αδελφών. Στον ομφαλό της περιοχής οι δυο θεοί συμφιλιώνονται .Ο μύστης Ορφέας δίνει το παρόν και συντονίζει τις ενέργειες. Ιερείς , πολεμιστές, φρουροί από τη Θράκη κάνουν κατάβαση και συμμετέχουν. Ορίζονται ως φύλακες της διδασκαλίας και ορκίζονται πως δεν θα προδώσουν ποτέ τα ιδανικά τους."
(αρχαιοελληνική διονυσιακή τελετή)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.