Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
08-03-13
18:15
Ἂς ἀναστήσω αὐτὸ τὸ πολὺ ἐνδιαφέρον θέμα.
Ἀγαπῶ τὴ λογοτεχνία ἂν καὶ ὁμολογῶ ὅτι ἔχω πολὺ καιρὸ νὰ διαβάσω ἕνα λογοτεχνικὸ κείμενο μόνο γιὰ τὴ χαρὰ τῆς ἀνάγνωσης γιατὶ κυρίως λόγῳ σπουδῶν τὰ διαβάζω γιὰ ἐρευνητικοὺς λόγους. Ἴσως εἶναι ἡ «κατάρα» αὐτοῦ ὁ ὁποῖος ἀσχολεῖται μὲ κάτι σὰν μελετητὴς νὰ μὴν μπορῇ τόσο εὔκολα νὰ παρασυρθῇ ἀπὸ τὰ τεχνάσματα τοῦ καλλιτέχνη ἀφοῦ αὐτὸς τὰ ἔχει ἤδη μάθει. Αὐτὸ ὅμως δὲ σημαίνει ὅτι δὲ νιώθω εὐχαρίστηση ὅταν βρίσκω σὲ ἕνα λογοτεχνικὸ κείμενο κάτι τὸ ὁποῖο θὰ μοῦ ἀγγίξῃ εὐαίσθητες χορδές.
Ἂς μπῶ ὅμως στὸ θέμα· εἶναι λοιπὸν τὰ λογοτεχνικὰ βιβλία χάσιμο χρόνου; Ἡ ἀπάντησή μου εἶναι ἐξαρτᾶται· μπορεῖ νὰ εἶναι χάσιμο χρόνου κυρίως μὲ δύο προϋποθέσεις· ὅταν διαβάζῃ κάποιος λογοτεχνικὰ βιβλία χαμηλοῦ ἐπιπέδου ἁπλῶς γιὰ νὰ περνᾷ ἡ ὥρα ἢ ὅταν ἡ ἀνάγνωση λογοτεχνικῶν βιβλίων ἀκόμα καὶ κορυφαίων συγγραφέων γίνεται παθολογικὴ ἐνασχόληση ἡ ὁποία κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ ἀπομονώνεται ἀπὸ τὸ περιβάλλον του καὶ νὰ ἀμελῇ τὶς ὑποχρεώσεις του (ἂν καὶ ὁμολογουμένως σήμερα αὐτὸ πολὺ σπανιώτερα συμβαίνει μὲ τὰ βιβλία ἀλλὰ μᾶλλον συμβαίνει μὲ τὸ διαδίκτυο) καὶ στὴ χειρότερη περίπτωση νὰ ταυτισθῇ πλήρως μὲ τοὺς χαρακτῆρες τῶν ἔργων ποὺ διαβάζει καὶ νὰ δημιουργήσῃ γύρω του ἕναν ψευτικὸ κόσμο στὸν ὁποῖον καὶ εἶναι ἐγκλωβισμένος (αὐτὸ τὸ παθαῖναν κυρίως οἱ γυναῖκες παλιότερα).
Ὅσο θυμᾶμαι τὸν ἑαυτό μου, διάβαζα γενικὰ λογοτεχνία. Τὴν περισσότερη λογοτεχνία τὴ διάβασα μέχρι τὰ 14-15 μου καὶ μετὰ γιὰ κάποιον λόγο σταμάτησε τὸ ἐνδιαφέρον μου. Πλέον μπορεῖ κατὰ καιροὺς νὰ πιάσω κάποιο μυθιστόρημα καὶ νὰ τὸ διαβάσω ἀλλὰ γενικὰ προτιμῶ πιὸ πολὺ κείμενα τὰ ὁποῖα πραγματεύονται ἕνα θέμα μὲ δοκιμιακὸ τρόπο καὶ γενικὰ κείμενα τὰ ὁποῖα ἔχουν ἀναλυτικὸ χαρακτῆρα.
Ἀγαπῶ τὴ λογοτεχνία ἂν καὶ ὁμολογῶ ὅτι ἔχω πολὺ καιρὸ νὰ διαβάσω ἕνα λογοτεχνικὸ κείμενο μόνο γιὰ τὴ χαρὰ τῆς ἀνάγνωσης γιατὶ κυρίως λόγῳ σπουδῶν τὰ διαβάζω γιὰ ἐρευνητικοὺς λόγους. Ἴσως εἶναι ἡ «κατάρα» αὐτοῦ ὁ ὁποῖος ἀσχολεῖται μὲ κάτι σὰν μελετητὴς νὰ μὴν μπορῇ τόσο εὔκολα νὰ παρασυρθῇ ἀπὸ τὰ τεχνάσματα τοῦ καλλιτέχνη ἀφοῦ αὐτὸς τὰ ἔχει ἤδη μάθει. Αὐτὸ ὅμως δὲ σημαίνει ὅτι δὲ νιώθω εὐχαρίστηση ὅταν βρίσκω σὲ ἕνα λογοτεχνικὸ κείμενο κάτι τὸ ὁποῖο θὰ μοῦ ἀγγίξῃ εὐαίσθητες χορδές.
Ἂς μπῶ ὅμως στὸ θέμα· εἶναι λοιπὸν τὰ λογοτεχνικὰ βιβλία χάσιμο χρόνου; Ἡ ἀπάντησή μου εἶναι ἐξαρτᾶται· μπορεῖ νὰ εἶναι χάσιμο χρόνου κυρίως μὲ δύο προϋποθέσεις· ὅταν διαβάζῃ κάποιος λογοτεχνικὰ βιβλία χαμηλοῦ ἐπιπέδου ἁπλῶς γιὰ νὰ περνᾷ ἡ ὥρα ἢ ὅταν ἡ ἀνάγνωση λογοτεχνικῶν βιβλίων ἀκόμα καὶ κορυφαίων συγγραφέων γίνεται παθολογικὴ ἐνασχόληση ἡ ὁποία κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ ἀπομονώνεται ἀπὸ τὸ περιβάλλον του καὶ νὰ ἀμελῇ τὶς ὑποχρεώσεις του (ἂν καὶ ὁμολογουμένως σήμερα αὐτὸ πολὺ σπανιώτερα συμβαίνει μὲ τὰ βιβλία ἀλλὰ μᾶλλον συμβαίνει μὲ τὸ διαδίκτυο) καὶ στὴ χειρότερη περίπτωση νὰ ταυτισθῇ πλήρως μὲ τοὺς χαρακτῆρες τῶν ἔργων ποὺ διαβάζει καὶ νὰ δημιουργήσῃ γύρω του ἕναν ψευτικὸ κόσμο στὸν ὁποῖον καὶ εἶναι ἐγκλωβισμένος (αὐτὸ τὸ παθαῖναν κυρίως οἱ γυναῖκες παλιότερα).
Ὅσο θυμᾶμαι τὸν ἑαυτό μου, διάβαζα γενικὰ λογοτεχνία. Τὴν περισσότερη λογοτεχνία τὴ διάβασα μέχρι τὰ 14-15 μου καὶ μετὰ γιὰ κάποιον λόγο σταμάτησε τὸ ἐνδιαφέρον μου. Πλέον μπορεῖ κατὰ καιροὺς νὰ πιάσω κάποιο μυθιστόρημα καὶ νὰ τὸ διαβάσω ἀλλὰ γενικὰ προτιμῶ πιὸ πολὺ κείμενα τὰ ὁποῖα πραγματεύονται ἕνα θέμα μὲ δοκιμιακὸ τρόπο καὶ γενικὰ κείμενα τὰ ὁποῖα ἔχουν ἀναλυτικὸ χαρακτῆρα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.