lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Δεν νομίζω ότι θα βρεις έστω έναν που να σου πει οτι δεν είναι το ιδανικό να μεγαλώσει ένα παιδί με δύο ευτυχισμένους ερωτευμένους αγαπημένους ισσοροπημένους γονείς που να το λατρεύουν. Όμως ήδη από την θεματοθέτρια έχει αφαιρεθεί η πιθανότητα του έρωτα. Όποτε στην ουσία αναρωτιόμαστε όλοι μαζί, κι ο καθένας απαντά με βάση την εμπειρία ζωής του μέχρι τώρα τι θα ήταν σωστό γι'αυτόν σε αυτήν την περίπτωση. Βάζουμε ο καθένας στο τραπέζι τις προτεραιότητες του και τις σκέψεις του μήπως και κάποιος άλλος δεν τις είχε σκεφτεί σαν πιθανότητες.Εγώ λέω ότι θα πρέπει να γνωρίζουν σαν ζευγάρι, ότι έχουν ευθύνες απέναντι στα παιδιά και εκεί να ρίξουν το βάρος ως γονείς. Βέβαια από την άλλη υπάρχει και η λειτουργία τους ως ζευγάρι και αυτό είναι κάτι που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή.
Και όλα αυτά τα γράφω προληπτικά και προς αποφυγή ενός οδυνηρού για τα παιδιά διαζυγίου.
Ευτυχισμένα παιδιά είναι αυτά που ζουν ανάμεσα σε ευτυχισμένους γονείς.
..........
Πείτε την γνώμη σας, για τα παιδιά, δηλαδή πώς θα θέλατε να μεγαλώσουν.
Με την μητέρα; Με τον πατέρα; Με τους δυο γονείς; Με καταπιεσμένους γονείς; Με ισορροπημένους ή ανισόρροπους γονείς;
Με υποτονικούς ή άτονους γονείς;
............
Παιδί με έναν γονιό, παιδί με δύο ομόφυλους γονείς, παιδί μπάλα στου καθενός την προοδευτική σκέψη.
Τι είναι αυτό λοιπόν που θα μας έκανε να νοιώθουμε τόσο μη ισορροπημένους, καταπιεσμένους ώστε να γίνουμε προβληματικοί γονείς. Για κάποιους ο γάμος χωρίς έρωτα, για άλλους η μη σύμπραξη με το άλλο φύλο ακόμα και χωρίς έρωτα κλπ. Η διαφορά ημών που έχουμε ήδη παιδιά κι εσύ εγγόνια, είναι να κάνουμε το δικό μας μοντέλο, που μπορεί να θεωρούμε ότι πέτυχε, παντιέρα και να αγνοήσουμε,ότι γύρω μας υπάρχουν και άλλα μοντέλα, που για άλλους ήταν πετυχημένα.
Ξαναπαντάω λοιπόν λέγοντας ότι, με τα δεδομένα μου για τον χαρακτήρα μου μέχρι τώρα και χωρίς να ξέρω τι δυνάμεις θα ανακάλυπτα μέσα μου αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, ότι εγώ δεν θα παντρευόμουνα "τον καλύτερο μου φίλο" για να κάνω παιδιά ούτε όμως και θα έκανα παιδιά μόνη μου γιατί θεωρώ ότι δεν έχω τον τσαμπουκά και την απεριόριστη αγάπη που χρειάζεται για να υποστηρίξω τα παιδιά μου χωρίς την συμπαράσταση ενός ανθρώπου που ο έρωτας μας με ξαναγεννά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Αχ! αυτές οι συνεπαγωγές του στυλ "έλεγχος νεύρων" => ευνουχισμός μου κάνουν πολύ macho. Δεν χρειάστηκε να ελέγξεις τα νεύρα σου ή να καταπιέσεις κάμποσο τις ορμές σου για τα παιδιά σου ? Ένοιωσες ευνουχισμένος? Η μόνο για την γυναίκα σου δεν χρειάζεται να ελέγξεις τίποτα?Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ο άνδρας μπορεί να δαμάσει τα νεύρα του, να καταπιέσει τις ορμές του, να φτάσει να γίνει και μισογύνης ακόμα.
Αλλά είναι αυτό το ζητούμενο ; Ενας ευνουχισμένος άνδρας ;
Τα όρια του φυσιολογικού για σένα Μάξιμε είναι πολυ συγκεκριμένα και στενά. Και προσπαθώ να σκεφτώ κάποιον/α/ους που να μπορούν να τα φροντίζουν όλα, και καποια οικογένεια που να μην λείπει κάτι. Άραγε αρκεί αυτό για να μην υπάρχει ευτυχία?Για να αποφύγουμε την ύστατη επιλογή της μονογονικής οικογένειας, είναι απαραίτητο να έχετε δίπλα σας έναν ΑΝΔΡΑ . Ναι και με κεφαλαία γράμματα. Αυτός είναι που χρειάζεστε ως γυναίκες, αλλά και εσείς είστε αυτό που συμπληρώνει τον άνδρα και από παιδάκι τον ΑΝΔΡΩΝΕΙ.
.....
Φτάνει με τις μεγάλες θεωρίες.
Μια ευτυχισμένη οικογένεια, θέλει γονείς που φροντίζουν για ΟΛΑ.
Ευτυχισμένα παιδιά, είναι αυτά που έχουν τέτοιους γονείς.
Αν κάτι λείπει, τότε σιγά – σιγά, γίνεται φανερή η έλλειψη του.
Εγώ πάλι νομίζω ότι ο καθένας έχει προτερήματα και ελλατώματα και πολλές φορές έλλειψη γνώσης των ορίων του και με αυτά και την αγάπη του συμπορεύεται και ως μέρος του ζευγαριού και ως γονιός προσπαθώντας πάντα για το καλύτερο.
Για το κόκκινο: Αφού εμείς το κάνουμε κι αυτό (και φαντάζομαι ότι οι μανάδες φταίνε όταν το παιδί δεν είναι ΑΝΤΡΑΣ κατά τα πρότυπά σου)μπορείς να μου πεις γιατί στο καλό φαγώνεσαι για το πατρικό πρότυπο στην οικογένεια?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Αφού λοιπόν οι άντρες είναι ΠΑΝΤΑ παιδιά αν δε θέλετε δεύτερο μην κάνετε καθόλου! Και επίσης αν δε θέλετε παιδιά, μην παντρευτείτε!Πάντως θέλω να πω ότι οι σχέσεις, οι γάμοι σήμερα χτυπιούνται από χίλια μύρια κύματα.
Παλαιότερα οι γυναίκες έδειχναν μια προσμονή, μια καρτερία στηρίζοντας τον γάμο και κατ’ επέκταση τα παιδιά τους .
Οι άνδρες, είναι από την φύση τους παιδιά. Αδυνατούν να καταλάβουν τις υποχρεώσεις της μάνας. Η τεστοστερόνη όταν ξεφύγει και πιάσει κόκκινο, δεν είναι πολλές οι γυναίκες που θα τον καταλάβουν και θα δώσουν διέξοδο, δίχως απώλειες.
Θέλω να καταλήξω στο ότι στον γάμο χρειάζεται να βλέπεις από διαφορετική γωνία κάποια πράγματα. Να ισορροπείς ανάμεσα στα παιδιά και στα θέλω σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Όλα αυτά Χιμελίτα έχουν να κάνουν με δικές σου ενοχές, οπότε ναι, αν εσύ δεν τις λύσεις, μην κάνεις παιδιά χωρίς "πατέρα". Όμως δεν έχουν σχέση με το παιδί, το παιδί θεωρεί κανονικό περιβάλλον αυτό που μεγαλώνει, μονογονεϊκό ή "στανταρ" κι όταν φτάνει να αναρωτηθεί για άλλες μορφές οικογένειας δηλαδή μετά τα 2-3 χρόνια που κοινωνικοποιείται, αν έχει δεχτεί όση αγάπη έχει ανάγκη δεν θα νοιώσει "μισό" ή "λάθος" ή τυχερό θα νοιώθει απλώς κανονικό.
Όχι, ίσα ίσα επειδή εγώ είμαι κότα και δεν έχω μητρικό ένστικτο ιδιαίτερα ανεπτυγμένο ήθελα καλές συνθήκες για να κάνω παιδιά, κι αυτό για μένα σημαίνει σίγουρα έρωτα ΚΑΙ αγάπη ΚΑΙ συμπαράσταση πρακτική και συναισθηματική από τον σύντροφό μου. Και δεν θέλω να ανακαλύψω πως θα τα έβγαζα πέρα μόνη μου (κότα σου λέω ).αυτή η γυναίκα είναι σοφή
(ή απλά δεν ακολουθεί κανένα άλλο ζωώδες-κοινωνικό ανθρώπινο ένστικτο παραμόνο το μητρικό)
Όμως επειδή έχω δει γύρω μου πολλούς γονείς μαζί ή μόνους που αξίζουν αυτόν τον τίτλο δεν μπορώ να θεωρώ πρώτα τα τυπικά και μετά τα ουσιαστικά προσόντα. Ουσιαστική λοιπόν είναι η απεριόριστη αγάπη. Τα τυπικά είναι όλα τα άλλα που βουλώνουν τις τρύπες που αφήνει όχι η μη-αγάπη (δεν νομίζω να υπάρχει τέτοιο πράγμα στους γονείς) αλλά η έλλειψη απεριόριστης αγάπης.
Τώρα που μεγάλωσα με τον πατέρα μου που ήταν παρών σωματικά αλλά απών ψυχολογικά με έχει επηρεάσει πάρα πολύ στη ζωή μου, στις σχέσεις με τους γύρω μου, στην προσωπικότητά μου. Πιστεύεις δε θα ήταν χειρότερο αν αυτός ο άνθρωπος δεν υπήρχε καν;
Κανένας δεν μπορεί να σου απαντήσει σε αυτό. Το ότι μπορείς να σκέφτεσαι την πιθανότητα να ζήσεις την ζωή σου με έναν άνθρωπο συναισθηματικά αδιάφορο για σένα είναι γιατί αυτή η εικόνα σου είναι οικεία?
Ένας απών ψυχολογικά πατέρας μπορεί να σε κάνει να αναζητάς πολύ διαφορετικά πράγματα ανάλογα πως το εξέλαβες: πχ έναν αδιάφορο σύντροφο που νομίζεις ότι θα τον αλλάξεις ή έναν που σου υπόσχεται παντοτινή αγάπη και επιβεβαίωση ή μια ουσιαστική σχέση που σου' λειψε απ' τον πατέρα σου ή και κανέναν γιατί "αφού κανείς δεν με στήριξε μέχρι τώρα γιατί να βάλω το μπελά στο κεφάλι μου".
Ανάλογα ψυχολογικά ορόσημα θα είχε και ένα παιδί αν δεν υπήρχε πατέρας, ίσως άλλα αλλά ανάλογα.
Όλα όσα συμβαίνουν στην ζωή μας, καλά και κακά, είναι εμπειρίες. Το πως τις διαχειριζόμαστε και, σε τρυφερές ηλικίες, το ποιος μας καθοδηγεί να τις διαχειριστούμε είναι πολύ σημαντικό.
Γι'αυτό σου προτείνω να κάνεις αυτό που μπορείς να υποστηρίξεις με την πίστη σου. Γιατί εσύ θα χρειαστεί να υποστηρίξεις στο παιδί σου ότι προκύψει και να το βοηθήσεις να το διαχειριστεί.
Οι πιο πολλοί που κάτι προτείνουν εδώ, έχουν ηθικό έρισμα γι'αυτό μην είσαι αυστηρή. Το να μην μπορείς να δεχτείς ότι το παιδί σου δεν θα είναι προϊόν αγάπης του ζευγαριού είναι γιατί δεν θα μπορείς να απαντήσεις στην ερώτηση "γιατί τον παντρεύτηκες?". Το να μην θες να ζει το παιδί σου σε περιβάλλον "μισοαγάπης" είναι γιατί φοβάσαι μην το αναπαράγει. Οι ερωτήσεις που βάζει ο καθένας μας στο στόμα αυτού του φανταστικού παιδιού έχουν να κάνουν με τους δικούς μας φόβους ότι δεν θα μπορούμε να απαντήσουμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Επίσης θέλω να μου πεις τι θα πω στο παιδί μου όταν με ρωτήσει "γιατί δεν έχω πατέρα;". Η ερώτηση απευθύνεται σε όλους όσοι με κατακρίνουν επειδή θέλω να προγραμματίσω (στα πλαίσια του εφικτού) τη ζωή του παιδιού μου και δε θέλω απλά να την αφήσω στην τύχη.
Όχι δεν είναι άρες μάρες κουταμάρες είναι αληθινά πράγματα από μια ειλικρινή γυναίκα που το πιστεύει. Αν εσύ δεν το πιστεύεις, δεν μπορείς να το υποστηρίξεις, γιατί δεν θα είσαι ειλικρινής.Άρες μάρες κουταμάρες (σόρρυ που το λέω) και υπεκφυγές.
Απλές ερωτήσεις: Πού είναι ο πατέρας μου μαμά; Γιατί εγώ δεν έχω πατέρα; Δε με ήθελε ο πατέρας μου; Είμαι μπάσταρδο; Αυτές είναι οι ερωτήσεις που καλείσαι να απαντήσεις.
Εγώ ας πούμε που δεν είμαι της απεριόριστης αποδοχής και αγάπης όταν δεν είμαι καλά δεν θα έκανα παιδί μόνη μου. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο δεν θα έκανα και παιδί με κάποιον που δεν αγαπούσα, γιατί δεν θα ήμουν καλυμένη και θα γινόμουν γκρινιάρα. Όμως ο καθένας με τα ελαττωματα και τα προτερήματα του αποφασίζει ποιές θα είναι οι πράξεις που μπορεί να κάνει κιμπάρικα και ποιές όχι και αναλόγως πράττει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Ενώ ένα παιδί που του έχεις στερήσει με το έτσι θέλω έστω κι έναν προβληματικό πατέρα, μια παρουσία έστω, είναι καλύτερο;
Δεν έχεις όμως ιδέα πως θα ήταν αν μεγάλωνες χωρίς τον πατέρα σου. Αναγάγεις την περίπτωση σου στο λιγότερο κακό γιατί με κάποιο τρόπο το διαχειρίστηκες, όμως και το άλλο με κάποιο τρόπο θα το διαχειριζόσουνα και μπορεί να ήσουνα καλύτερη ή χειρότερη ή απλώς άλλη. Δεν μπορείς να προδικάσεις και αυτό ακριβώς είναι η Ζωή.Το πόσο ήρεμο κι ευτυχισμένο θα είναι με έναν γονιό (και τον άλλον να του το έχω στερήσει εγώ εν γνώσει μου) δεν το γνωρίζω και τρέφω αμφιβολίες. Πάντως από ιστορίες που έχω ακούσει, όσο κι αν κάποιοι είχαν κάποιο γονιό προβληματικό, ποτέ δε θα προτιμούσαν να μην υπάρχει καθόλου αυτός ο γονιός. Εγώ προσωπικά έχω περάσει άσχημα με τον πατέρα μου πολύ, πολύ όμως, αλλά τώρα πια στα 30 μου δεν μπορώ να πω "ας μην υπήρχε καθόλου" παρ' όλο που μικρή το έλεγα αυτό. Είναι ένας άνθρωπος (καλός ή κακός) που σε νοιάζεται, που είναι εκεί για σένα, που ξέρεις οτι είσαι το παν γι' αυτόν, είναι το αίμα σου, και το αίμα νερό δε γίνεται...
Μιλαμε υποθετικα....κατι που δεν μου αρεσει ιδιαιτερα....Θεωρω πως ναι...Θα ειναι πιο ισοροπημενο γιατι θα ζει σε ενα ευτυχισμενο περιβαλλον και οχι σε ενα νοσηρο περιβαλλον ,οπου θα κυριαρχουν οι καβγαδες και οι εντασεις μεταξυ των γονεων....Βαδιζοντας στον 21ο αι. σιγα σιγα το κοινωνικο προτυπο '' 2 γονεις'' δειλα δειλα αλλωστε αρχιζει και αλλοιωνεται....
Έχεις κάποιες έρευνες γι' αυτό που λες; Γιατί είναι πολύ σοβαρό για να το λες έτσι δημόσια χωρίς επιστημονικά στοιχεία να το συνοδεύουν.
Α ευχαριστώ πολύ! Αυτό σου λέω! Οτι εφόσον υπάρχουν πράγματα ήδη απρόβλεπτα, γιατί να προσθέτεις σε αυτά κι άλλα που θα μπορούσες να είχες προβλέψει;;;;
Το να συγκρίνουμε την καλύτερη περίπτωση μονογονεικής οικογένειας με την χειρότερη της "στάνταρ" οικογένειας δεν είναι δίκαιο. Και σίγουρα δεν έχω να παραθέσω καμμιά μελέτη. Όμως από αυτά που βλέπω γύρω μου, και δεν είναι λίγα μια και εκ των πραγμάτων, με 3 παιδιά, γνωρίζω πολλές οικογένειες είναι ότι α) δεν μπορείς να προβλέψεις τίποτα για κανένα γάμο και β) όταν στην μονογονεϊκή οικογένεια ο γονέας (άντρας ή γυναίκα - βλέπεις Χαούλη με έχεις εκπαιδεύσει) μεγαλώνει σωστά τα παιδιά του στην ηλικία που φαίνεται τι έκανε (δηλ. μετά την εφηβεία) όλα είναι καλά.
Όλα αυτά Χιμελίτα έχουν να κάνουν με δικές σου ενοχές, οπότε ναι, αν εσύ δεν τις λύσεις, μην κάνεις παιδιά χωρίς "πατέρα". Όμως δεν έχουν σχέση με το παιδί, το παιδί θεωρεί κανονικό περιβάλλον αυτό που μεγαλώνει, μονογονεϊκό ή "στανταρ" κι όταν φτάνει να αναρωτηθεί για άλλες μορφές οικογένειας δηλαδή μετά τα 2-3 χρόνια που κοινωνικοποιείται, αν έχει δεχτεί όση αγάπη έχει ανάγκη δεν θα νοιώσει "μισό" ή "λάθος" ή τυχερό θα νοιώθει απλώς κανονικό.Το πόσο ήρεμο κι ευτυχισμένο θα είναι με έναν γονιό (και τον άλλον να του το έχω στερήσει εγώ εν γνώσει μου) δεν το γνωρίζω και τρέφω αμφιβολίες. Πάντως από ιστορίες που έχω ακούσει, όσο κι αν κάποιοι είχαν κάποιο γονιό προβληματικό, ποτέ δε θα προτιμούσαν να μην υπάρχει καθόλου αυτός ο γονιός. Εγώ προσωπικά έχω περάσει άσχημα με τον πατέρα μου πολύ, πολύ όμως, αλλά τώρα πια στα 30 μου δεν μπορώ να πω "ας μην υπήρχε καθόλου" παρ' όλο που μικρή το έλεγα αυτό. Είναι ένας άνθρωπος (καλός ή κακός) που σε νοιάζεται, που είναι εκεί για σένα, που ξέρεις οτι είσαι το παν γι' αυτόν, είναι το αίμα σου, και το αίμα νερό δε γίνεται...
......
Μισό λεπτό, τι σημαίνει "από ανάγκη"; Υπάρχουν ανάγκες και ανάγκες, άλλες ευτελείς και ασήμαντες κι άλλες ανάγκες ζωής. Για μένα το να κάνω κάποτε παιδί και να το μεγαλώσω όσο μπορώ πιο σωστά είναι ο πρωταρχικός (αν όχι ο μοναδικός) σκοπός της ζωής μου.
......
Όχι γιατί προσπάθησα να του δώσω αυτό που δικαιούται - δύο γονείς - αλλά η μοίρα, ο Θεός, η ζωή (όπως θες πες το) τα έφερε αλλιώς. Δεν μπορούσα να το προβλέψω, αλλά είναι άλλο να μου έρθει απρόβλεπτα κάτι που το είχα αφήσει στην τύχη του κι άλλο να μου έρθει απρόβλεπτα κάτι που είχα προγραμματίσει να πάει κάπως καλά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
και σε τελικη μετα τα 45 η συντροφικοτητα, το νοιαξιμο, το ξερω οτι εχω εναν ανθρωπο να με παει στο γιατρο αν χρειαστω κατι και δε θα γερασω μονος σα το σκυλι, νομιζω ολα αυτα ειναι πολυ σημαντικα.
Ελπίζω να μην είσαι πάνω από 25 έτσι; Γιατί μόλις ένοιωσα 80 με το ποστ σου.
Όχι γλυκιά μου δεν είμαστε ακόμα με το ένα πόδι στον τάφο, και ο άνθρωπος δίπλα μας δεν παίζει ακόμα τον ρόλο της "βακτηρίας" (μαγκούρα για όποιον δεν ξέρει)... όπως με φώναζε η γιαγιά μου στα 80 της. (Μην ξεχνάς άλλωστε ότι με το νέο ασφαλιστικό πρέπει να είμαστε ενεργητικοί μέχρι τα 65 τουλάχιστόν ).
Και η αγάπη και το πάθος και η αταξία και η ζουζουνιά δεν σταματάνε στα 45.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Κι εγώ!...OK μη γελάσετε, αλλά όταν ήμουν μικρότερη, επειδή ήθελα πάρα πολύ να μεγαλώσω ένα παιδί, σκεφτόμουν ότι αν η ζωή δεν τα έφερνε βολικά, θα πήγαινα να γίνω μητέρα σε κάποιο χωριό SOS.
(Έχω την εντύπωση πάντως ότι δεν σε παίρνουν εάν δεν έχεις δική σου οικογένεια...)
Πιστεψε με οι γονεις μου παντρευτηκαν λιγο πολυ απο συμβιβασμο και ειναι παρα πολυ ασχημο για ενα παιδακι οταν ρωταει "Πως παντρευτηκατε?" να παιρνει την απαντηση "Ε ειχαν περασει τα χρονια...Εγω ημουν 36,η μαμα σου 31.....Επρεπε να κανουμε οικογενεια!"
Εκει που περιμενεις να ακουσεις ποσο τρελλα ερωτευμενοι ητανε,να σου πουνε ρομαντικες ιστοριες απο τη γνωριμια τους να ακους αυτο το πραγμα! Οχι εγω ποτε δεν θα το εκανα!Εκτος γαμου καλυτερα!Ειναι κοροιδια!
Πολλοί από μας κι ας είχαν γονείς που παντρευτήκανε από έρωτα... έτσι μαθαίνουμε όλοι... από τα δικά μας λάθη.Aυτο θα το μαθω αν φθασω κι εγω 30 και δεν εχω παντρευτει και καινω το..ιδιο λαθος απλα και μονο για να κανω οικογενεια!Απο τωρα δεν μπορω να ξερω,αν και εχω κατσει σε σχεση χωρις να ειμαι ευτυχισμενη
Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσες να παντρευτείς από τρελλό έρωτα και να χωρίσεις και το παιδί σου από αντίδραση να παντρευτεί από προξενιό. Το θέμα σε όλες αυτές τις ιστορίες είναι να σπάσεις τον κανόνα δράση/ αντίδραση που οδηγούν την ζωή σου και να προσπαθήσεις να την οδηγήσεις εσύ. Κι αυτό αφορά κάθε μέρα της ζωής μας, δεν τελειώνει ποτέ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Οι σωστοί όμως γονείς περνάνε και την εικόνα του έρωτα και της αγάπης στο ζευγάρι... δεν θα'ναι τα στάνταρ του παιδιού σου για ζευγάρωμα χαμηλότερα, όσο χαμηλότερα βάλεις εσύ τα δικά σου?Προσωπικά βάζω το να είναι κάποιος σωστός πατέρας πιο πάνω από το καλός σύζυγος. Αν λοιπόν μέχρι τη Χ ηλικία δε βρω κάποιον που θα έχει και τα δύο, θα "θυσιάσω" το δεύτερο αν έχει το πρώτο.
Υποθετικά μιλωντας πάντα και κρίνοντας από την τώρα σκέψη μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.