Lautreamont
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Lautreamont αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 241 μηνύματα.
31-03-11
13:22
Λυπαμαι που θα το πω ...αλλα πρεπει να ''τρωτε'' μεγαλη πικρα αγαπητε Lautreamont...ή οπως αλλιως σας λενε...προφανως δεν εχετε περασει ακομη το inferno των παθων σας και ουτε θα το περασετε ποτε... ο λοιπος κοσμος τι πταιει να υφισταται τις ειρωνειες σας....Οσο για το ''κουλα μου μου εσυ'',προσωπικως δεν εχω ακουσει αυτη την ''πετυχημενη'' προσφωνηση ποτέ....,μηπως ετσι εχετε ακουσει να προσφωνουν θηλυκα μελη της οικογενειας σας ;
πίκρα?
(υπάρχει κι η bitter παυλίδης κι ο ζύθος που μεριμνούν
να καταλαγιάζουν τη θέλησή μας να προσδίδουμε περισσότερη
πικρότητα από όση αντιστοιχεί στην λέξη πίκρα, μακια )
inferno de la passion?
αυτός ο συσχετισμός των παλαιών παθών γερμανών με την μεταφυσική ειρωνεία,
μου φέρνει στο νου έναν άλλο συσχετισμό, της σούζυ Q με την Q telecom.
Αν πάλι η αξιοπρέπεια της ειρωνείας μου εξαρτάται από το πυριφλεγές των οργασμών
και αν λιώνουν οι σκελετοί των bed from iron τότε θέτω από τούδε τις βάσεις
για να παίξω τον παπά (εδώ ειρωνεία εκεί ειρωνεία) με τίμημα μια χούφτα χυσίματα.
οπτιμιστικό και σχετικό με το θέμα μας, γιατί αν η ειρωνεία είναι στοιχείο κυριών
τότε η δεσποσύνη είναι στοιχείο καταγωγής που συγχωνεύεται με λογική σκέψη
και άλογη θέληση, και πόσο αυτά ζωογονούν τον κόσμο σας... αχ.
Το κολαστήριο των παθών είναι να προσπαθείς να αντικρούσεις μια συγκεκριμένη ψυχολογία
μπερξονικής συστασιολογίας και να περνιέσαι η ίδια για ΜΠΕΡΞΟΝ.
Κολαστήριο των παθών (χωρίς ειρωνείες, μη τα μπερδεύουμε) είναι μια αφορμή σύρραξης
του διαβόλου με μια μοναχή για τη τιμή της δεύτερης την ώρα ακριβώς που
στάζει ανάμεσα στα πόδια της με μια ροή ιστορική.
(διαβολάκο τι μου κάνετε, αχ αχχχ με τη φωνή της Ματσούκα )
Κολαστήριο των παθών είναι εσύ να πλένεις πιάτα με σκοτσμπράϊτ κι ο Δάντης
να φυλλομετρά την αυτοβιογραφία του σταματώντας στη σελίδα 18 περι αλληγορικής
ερμηνείας του όρου "διασάλευση του εγώ υπο τις μπουρμπουλήθρες ζεστού σπα".
Κολαστήριο των παθών είναι να το παίζεις detective του μέλλοντος μου(φτου φτου),
οne crazy tuesday night, ότι δε πρόκειται να ζήσω νοερά, να λύσω πανιά να δύσω ηλιόλουστα,
παίζοντας με τη σεξουαλικότητά σου σε αναζήτηση λύτρωσης με μουσική disco inferno,
αντι να κάνεις ολική επαναφορά διαγράφοντας ενα απαλό περίγραμμα γύρω από τις
αχνές σου ρυτίδες και να αναρωτηθείς π ο υ β ρ ί σ κ ε τ α ι η κ ό λ α σ η α ν ό χ ι
σ τ η ν α π ό χ ρ ω σ η τ ο υ χ ι ο ύ μ ο ρ π ο υ έ χ ω χ ά σ ε ι ?
Και με τα χρώματα που σου έχουν απομείνει ζωγραφίζεις ένα παράδεισο
που μοιάζει με βατραχολίμνη που θυμίζει ψυχή τραυματισμένη από την ασχήμια.
(ίσως κάποιος πρίγκηψ που φορούσε πράντα και περίμενε να φιληθεί,
παρόλη τη διαβολοβατραχομορφή του).
Ρε συ ρόζα αζούλ ποιος χέστηκε για τα ινφέρνοζ και τα πάθη
όταν όλα αυτά τα λογοπαίγνια δεν είναι ουτε καν η ζωη σου
αλλά η υποτιθέμενη ζωή μιας παρανοϊκής γραφής που προικίζει
την πραγματικότητα με παραπάνω μπιχλιμπίδια?
Αν ο λοιπός κόσμος είναι τόσο ευερέθιστος, ας εκμεταλλευτεί την ειρωνεία
για μια ένταξη στο "μελέτες εν όψει του καλύτερου"...
Έχουμε απεριόριστη αναμονή και όνειρα.
Και να μη ξεχάσω (πως άλλωστε θα μπορούσα? ), το δόγμα του έρωτα
του Germain Nouveau (Doctrine de l'Amour) ή στις Valentines ()
δεν επιτρέπει σε εκτιμήσεις που δεν προκαλούν ούτε καν εντύπωση
που θα ισοδυναμούσε σε μισό ανοιγκλείσιμο του ενός μόνο βλεφάρου
όπως Δεσποινίς Ή κυρία, να καρδιοχτυπήσεις λίγο πιο έντονα..
...δηλ είναι ένα ερώτημα που δεν αυξάνει τη ροή αίματος στη καρδιά μου,
καρδιά μου και MON AMOUR.
Τι κάθομαι και αφηγούμαι τώρα....
...δουλειά δεν είχε ο διάλος κι απαριθμούσε ινφέρνοζ.
Πέος πάντων, η μόνη δίκαιη μομφή ως προς μια ορισμένη σκοτεινάδα σας,
που πηγάζει ενμέρει από την ευρύτητα του πλάνου π ο λ ύ τ ι μ ο ι λ ί θ ο ι
εξαιτίας της οποίας δεν μπορούν να ειδωθούν τα διαμάντια με μια ματιά
που να εστιάζουν στον όρο "πεφωτισμένος άνθραξ" θα ήταν:
Λευκόχρυσος ftw
Μόνο που το caps lock πατήθηκε...Μάλλον έχεις χάσει επεισόδια κ. Δεσμώτη.
είμαι μαγεμένος από τα πειράγματα της ρόζαζούλενας και αφοσιώνομαι στη
γλαφυρότητα που με περιγράφει αλλά ποτέ όσο θα ήθελα.
Φακ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.