domenica7
Πολύ δραστήριο μέλος
Η domenica7 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 32 ετών. Έχει γράψει 1,056 μηνύματα.
10-04-11
12:21
Δεν υπάρχει αυτοαναίρεση αλλά ακόμη κι αν υπήρχε
εσύ συμφωνείς με αυτήν (ή με ένα μέρος της),
προς τι ο ψόγος τότε?
(μ’αρέσει που σ’ αρέσει η αυτοαναίρεση
αλλά αν συμφωνείς τότε θα πρέπει να αποφασίσεις
αν είναι αναίρεση ή καθαίρεση ή ίσως μια
προαίρεση που εισήγαγε την ομορφιά στον κόσμο, καμάρι μου )
για να μπορέσεις να κρίνεις κάτι ως μάταιο
θα πρέπει να γίνεις πρώτα ο πρίγκηπας της ματαιότητας
ή να γράψεις το εγκώμιο του κενού βιβλίου?
Στο λογιστήριο της αναγνωσιμότητας πάνε μόνο οι νεκροθάφτες
με πτυχίο
(άραγε να τους θάβουν με το αγαπημένο εν ζωή βιβλίο τους?)
κι όσοι αξιώνονται από τα βιβλία ματάκι παιχνιδιάρικο
να τους υψώσει σε μέρος όπου αλλιώς δεν θα πήγαιναν.
Π.Χ. "μα καλά ρε, δεν έχεις διαβάσει αυτό? Αμόρφωτος είσαι?".
Στέκεσαι στον μετρητή του διαβασμενου κι όχι στο τι καταλαβαίνεις
και τι σόι καύσιμο σου δίνει για το έπειτα όλος αυτός ο χαμένος χρόνος....
Γιατί ακούγεται σαν ανέκδοτο ότι πρέπει να γίνω βιβλιοδίφης
πριν να πενθήσω με συναίσθημα μηδαμινότητας μπροστά σε μια βιβλιοθήκη.
Θρήνος όχι αστεία.
Θα προτιμούσα την απεριόριστη αναμονή του ονείρου ή την επινόηση μιας γλώσσας
σαν μουσκεμένο ρούχο πνιγμένου.
Για να έρθει μετά το υποβρύχιο ντομένικα με αποστολή την κατάδυση
κι αποτροπή της διάβρωσης με μορφασμούς κι όλη αυτή η ποιότητα της ευαισθησίας
να θυμίζει πάντοτε μια τρυφερή ποίηση που δε γράφτηκε ποτέ παρά
προσπάθησε να συστηματοποιήσει ιδέες αν και είχε ασταθή ιδιοσυγκρασία.
Αυτό πες πως είναι αφήγηση με το εξωτικό θέμα "εμετός σοφίας κατόπιν
δυσπεψίας βιβλίων" ή εν συντομία "ψυχρή ειρωνεία πηγαίας καύτρας".
αν το καλοεξετάσεις, επειδή γουστάρω την κουβέντα μας,
το πάθος της γραφής (γιατί μιλάμε για πάθος) όσων εκδίδουν
ή εκδίδονται (τα περι εκδιδομένης πεσούσας γυνής σχετικόν )
μοιάζει λίγο με κάποιον που ήταν ζώο κι έγινε χαρτί.
Μια συστάδα λέξεων από τη φλόγα του Μπλέϊκ,
τις ρομαντικές κ@ύλες του Νερούδα (Η2Οδα) ή τον
λαβύρινθο του δέρματός ΤΗΣ κατά Μπόρχες δεν είναι
λέξεις φαντάσματα αλλά λέξεις ερείπια.
Και δε χρειάζονται σκότωμα, οι λέξεις δεν έχουν μυρωδιά κρέατος,
αλλά είναι σκιερές σε ένα ηλιόλουστο τοπίο που τυφλώνει τα μάτια σου.
Θες να σε σκεπάζουν, εγώ προτιμώ να στεγνώσω στον ήλιο.
Δε κρατώ και πριονοκορδέλα.
Να το πάω αντίστροφα:
Μα ο συμβολισμός ΔΕΝ είναι μια εκπαίδευση του νου
μόνο για γραμματιζούμενους κι όσους έχουν διαβάσει
μια "κρίσιμη μάζα" σελίδων, ματάκιαμ΄.
Τολμώ δε να είπω, πως ένας ψαράς ρίχνει το δίχτυ του
με περισσότερη μαεστρία από όση απαιτείται για την αποσύνθεση της εργασίας
ενός πυκνογραμμένου ποιητού, καλή ώρα όπως του Alfred Jarry
του οποίου το δίδαγμα θα μπορούσε να συνοψιστεί στο ότι
"κάθε άνθρωπος είναι ικανός να δείξει την περιφρόνησή του
για την αγριότητα και την ηλιθιότητα του κόσμου κάνοντας την ζωή του
ένα ποίημα ασυναρτησίας καi παραλογισμού".
Πρέπει να εντρυφήσεις στον Jarry ή στις μετακριτικές των Artaud και Vitrac
ή στην εκτίμηση του Jacques Vache για να συμβολίσεις τη γραφή του
με πυγολαμπίδα ματαιότητας ο,τι σκατά κι αν συμβολίζει
ή πρέπει να έχω πρώτα μια καλή ψαριά και μετά άλλες 999 ψαριές
(γεμάτη ψάρια τράτα) για να χάσω το προνόμιο της πίστης σε σύμβολα?
ΑΥΤΟ ΛΕΩ, ΟΤΙ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΕΡΙΧΑΡΑΞΗ, ΜΙΑ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ ζωης
ΑΠΟ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΣΤΗ ΝΟΗΣΗ ΜΑΣ.
Αν ήμουν ψαράς, θα είχα φτάσει στο σημείο να συνειδητοποιώ
ότι ζω για τα ψάρια μου και ζω από αυτά.
Συμβολικό είναι το ανιαρό και η πηγή εισοδήματος
είναι τόσο ανιαρή όσο και η ηθική αξία της επιχείρισης του ψαρέματος.
Και υπόψιν, τα ψάρια δεν βραχυκυκλώνουν τα μάτια,
και καμία συνειδητοποίηση δεν καταργείται,
για αυτό άλλωστε και λένε το τόσο διαδεδομένο
"φάτε μάτια ψάρια"
(εκτός και τα ψάρια είναι μπαγιάτικα οπότε
θα έπρεπε να φωνάζουν "φάτε μάπα ψάρια" )
Ας ευχόσουν να ήμουν ψαράς (η κατάληξις).
Έγινα το φράγμα σου? Πότε?
Μα δε βλέπεις πόσο αντέχουν τα πλαισιωμένα φράγματα
από τσουνάμι? (δες το συμβολικά )
Θέλει αυταπάρνηση να ζεις έξω από το να χουχουλιάζεις
κάτω από τα ζεστά σου κουβερτάκια, θελει περιφρόνηση κινδύνου,
άρνηση σύνθεσης, για τα οποία ελάχιστοι αποδεικνύονται ικανοί
για μεγάλο διάστημα.
Αιώνια θα φυτρώνει ο σπόρος του φόβου και της σιωπηλής εγκατάλειψης (μας )
στη θλιβερή τύχη των νουθεσιών των παλαιών πραγματευτάδων της ζωής
μέσα από σκονισμένες σελίδες είτε γιατί αυτοθεωρήθηκαν αρκετοί
για να απονείμουν βραβεία στις προθέσεις τους, είτε γιατί πίστεψαν
ότι έπιασαν τον παπά απ' τα @ρχίδια και τώρα σαν άλλος σκυταλοδρόμος
έρχεσαι εσύ και τον σέρνεις.
Κι εγώ διατυπώνω τα παράπονά μου καθόλου συμβολικά.
Δε στο παίζω οπαδός πνευματικής ισοπέδωσης, βγέστε στη φύση,
ξύστε κορμούς πεύκων, συλλέξτε ρετσίνι, πολύ ρετσίνι και κινηματογραφήστε
τις μελισσες πως φτιάχνουν μέλι στο κουκούλι.
Αλλά όλο αυτό το κουβάρι που ξετυλίγουμε (αντι της επιθυμίας
να πυρπολήσουμε τα πάντα και να αμφισβητήσουμε τα πάντα)
από το "διάβασα τις περιπέτειες της λαίδης καγκουρίνας
από το Κολωνάκι" μέχρι τα ποιήματα του κυρίου κατσαρίδου
είναι μια παρατεταμένη διανοητική παραφροσύνη που χρίζει
ιατροδικαστού αντι να στίψουμε το μυαλό μας
και στη χειρότερη...να πιούμε μυαλά με γεύση βύσσινο.
προσωποποίηση ενός ποταμού, γίνε.
Δε σου είπα να εισχωρήσεις με βιασύνη στο κάψιμό μου.
Κολύμπα όσο θες, απλώς μη νομίζεις ότι αξίζει να προσέξουμε
κάποιον που διάβασε πολύ και θα τον αποκαλέσουμε πολυδιαβασμένο
γιατί τότε θα προκαλέσεις μια νωχελική αδιαφορία σημειωμένη
με μπλε μολύβι από έναν άρρωστο που τόσο ευγενικά προσφέρει
το βιβλίο του για να τη σημειώσουμε.
Να μια ευγενική χρήση του βιβλίου.
Κάντο αντζέντα γιατί και τα σημειόχαρτα τελειώνουν κάποτε.
η κούρσα των αρνητικοθετικών έχει πλάκα.
Θυμίζει ότι το μόνο πηδάλιο του πνεύματος είναι
το αν αυτό που θα γράψουμε θα έχει ανταπόκριση από
τους τρίτους κι άρα το συν θα είναι κάτι σαν φωτεινό φαινόμενο,
κάποιος παραγώμενος σπινθήρας, επομένως το πλην είναι
η συσκότιση?
Να αυτοσχεδιάσω?
Σβήσε τα φώτα και ρίξου στους έρωτες με το βιβλίο.
Ίσως μπορεί έτσι να στρέψεις τη προσοχή στο αρκτικό φιλί
που δε θα το έδινες ποτέ παρά μόνο απεικονιζόμενο
με λέξεις σε κάποια παλιά ή νέα ιστορία του βιβλίου που
γράφτηκε ή θα γραφτεί.
θα μπορούσα αλήθεια να κάτσω να σου απαντήσω με ενα σωρό παραθέσεις κτλ αλλά δε βρίσκω το νόημα .Ετσι κι αλλιώς πολεμάς την υποκρισία με υποκρισία.
Τι διαφορά έχει να κάτσω να διαβάσω ενα δικό σου μηνυμα από ενα βιβλίο;
Εχουμε μπερδευτεί στα σχοινιά που μόνοι μας πλέξαμε και παραληρούμε λες και θα πιασουμε το Θεο από τον πόδα, που λες και εσύ ,αν λύσουμε του νου τους κόμπους.
Είδες τι όμορφο μπλε έχει σημερα ο ουρανός;
Αντε γεια
Υ.Γ.Δεν είμαι τοσο βιβλιόφιλη όσο με παρουσιάζεις αλλά δε πειράζει,ας μη σου χαλάσω το σχήμα λόγου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
domenica7
Πολύ δραστήριο μέλος
Η domenica7 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 32 ετών. Έχει γράψει 1,056 μηνύματα.
09-04-11
16:01
Lautreamont συμφωνώ σε πολλά από αυτά που εγραψες εσύ κι ο κ. Βουτυρόπουλος στο πανέμορφο ποίημα του.
Μα και οι δυο σας αυτοαναιρείστε. : )
Σε πόσα αλήθεια ,γεμάτα νοήματα και λέξεις-σύμβολα βιβλία χαθήκατε πριν στρέψετε το βλέμμα αηδιασμένοι από τη μάταιη σοφία τους ;
Μα να.. και τώρα δα οι ίδιοι τους φόβους και τα φαντάσματα που μόνοι σας δημιουργήσατε με τη νόηση με λέξεις παλεύετε να τα σκοτώσετε.
Αν ήσουν ένας ψαράς δίχως να ξέρει γράμματα που ποτέ δεν είχε αγγίξει βιβλίο, θα είχες φτάσει στο σημείο να συνειδητοποιήσεις τη ματαιότητα του να κάθεσαι να γεμίζεις το νου σου με πλήθος ανιαρών συμβόλων ;; Θαρρώ πως όχι.
Γι'αυτό σου λέω άσε το ποτάμι να κυλίσει. Και εσύ και ο κ. Βουτυρόπουλος δε φτάσατε εκεί πετώντας.Κολυμπήσατε μες σε συμβολα και λέξεις ασχημες, όμορφες, σοφές, ανούσιες.
Εμείς γιατί να φάμε μασημένο φαγητό τα συμπεράσματα σας και να μη κολυμπήσουμε λιγάκι να δυναμώσουν τα πόδια μας (πριν γίνουμε αστερόσκονη :Ρ) ; : )
Χάρηκα που τα είπαμε, μσν δε σου δίνω αλλά ελπίζω να σου αρκεί ένα συν 1 μόνο και μόνο για το όμορφο ποιημα που μας έδωσες.
Μα και οι δυο σας αυτοαναιρείστε. : )
Σε πόσα αλήθεια ,γεμάτα νοήματα και λέξεις-σύμβολα βιβλία χαθήκατε πριν στρέψετε το βλέμμα αηδιασμένοι από τη μάταιη σοφία τους ;
Μα να.. και τώρα δα οι ίδιοι τους φόβους και τα φαντάσματα που μόνοι σας δημιουργήσατε με τη νόηση με λέξεις παλεύετε να τα σκοτώσετε.
Αν ήσουν ένας ψαράς δίχως να ξέρει γράμματα που ποτέ δεν είχε αγγίξει βιβλίο, θα είχες φτάσει στο σημείο να συνειδητοποιήσεις τη ματαιότητα του να κάθεσαι να γεμίζεις το νου σου με πλήθος ανιαρών συμβόλων ;; Θαρρώ πως όχι.
Γι'αυτό σου λέω άσε το ποτάμι να κυλίσει. Και εσύ και ο κ. Βουτυρόπουλος δε φτάσατε εκεί πετώντας.Κολυμπήσατε μες σε συμβολα και λέξεις ασχημες, όμορφες, σοφές, ανούσιες.
Εμείς γιατί να φάμε μασημένο φαγητό τα συμπεράσματα σας και να μη κολυμπήσουμε λιγάκι να δυναμώσουν τα πόδια μας (πριν γίνουμε αστερόσκονη :Ρ) ; : )
Χάρηκα που τα είπαμε, μσν δε σου δίνω αλλά ελπίζω να σου αρκεί ένα συν 1 μόνο και μόνο για το όμορφο ποιημα που μας έδωσες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
domenica7
Πολύ δραστήριο μέλος
Η domenica7 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 32 ετών. Έχει γράψει 1,056 μηνύματα.
07-04-11
16:28
εμ, λοιπόν να προτείνωωωωωωωωω
να μιμηθούμε το πιτσιρίκι,
να σκίζουμε τις σελίδες μία μία
από όλα τα βιβλία.
Μπας και ξαναβρούμε της ζωής μας τα χαμόγελα.
Δεν είναι το χρατς που το κάνει να γελά.
Είναι ότι το γραψίδι πιάνει χώρο,
τόσο χώρο όσο ακριβώς εκτοπίζεται το "δε ζω για να διαβάζω/ομαι".
Εδώ το συμβολικό βίνδεο:
]
Φίλε ξεκίνα από το να σπάσεις την οθόνη του pc σου, την τηλεόραση σου, το κινητό σου, το αφεντικό σου, τον όποιο δέσμιο σου....
και μετά έρχομαι να σκίσουμε μαζί όλα τα βιβλία που νομίζεις οτι σε κρατανε μακριά από το δρόμο, την αληθινή ζωή και τη κοινωνική δράση( εγώ γελάω κ πιο ωραία από το πιτσιρίκι ).
Τι θέλω να πω; Δε σου φταίει ούτε η τηλεοραση ,ούτε το pc ,ούτε το βιβλίο αν εσένα σ'αρέσει να εφησυχάζεσαι πίσω από την όμορφη οθόνη/σελίδα της/του.Αν αρκείσαι μόνο στις ιδέες και στα λόγια, στο φανταστικό κόσμο που σου προσφέρουν τα βιβλία είναι θέμα δικής σου ΕΠΙΛΟΓΗΣ .
Υπάρχουν βιβλία που σου ανοίγουν πόρτες ,πόρτες στο νου σου,στη ψυχή σου και μπαίνει καθαρός αέρας.Υπάρχουν βιβλία που σε διώχνουν ,σε διώχνουν για να βγεις έξω στο δρόμο ,στη ζωή.Υπάρχουν και βιβλία που ταίζουν το τεμπέλικο μοσχαράκι μέσα σου κ μερικές φορές βουλώνουν και τα μάτια του μυαλού σου.
Διαλέγεις και παίρνεις.
Δε συνηθίζω να απαντώ σε τρολλ ποστ αλλά επειδή είναι η δευτερη φορά που το προτείνεις.
Α! και να σου θυμίσω οτι βιβλία καιγανε και καταστρέφανε οι ναζί. Έτσι, για την ιστορία.
Υ.Γ. εντωμεταξυ μ'αρεσει που έχεις όνομα ποιητή για username :Ρ...τροολ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.