Lautreamont
Εκκολαπτόμενο μέλος
κι άλλοι από τη γελοιότητα της οργανωμένης ορθοστασίας
στο ανύπαρκτο φιλολογικό άγαλμα που καλείται λογοτεχνικό βιβλίο.
Άλλοι στήνουν βιβλιογλυπτά την ίδια ώρα που
κάποιοι άλλοι γράφουν ποιήματα με τη γομολάστιχα
που λέει κι ο Χιόνης στο "ο,τι περιγράφω με περιγράφει".
Πες το και ξεστράτισμα από τον κοινό δρόμο αλλά
δεν αναλαμβάνω συνενοχή στην ανάλαφρη ματαιότητα
του διαβάζειν για να επεκτείνω ορίζοντες ή να συνετιστώ
από το μη τεχνικό του λόγου της ίδιας μου της ζωής.
Αναποδιά?
Το είχε πει εδώ και χρόνια, ο Αργύρης Χιόνης:
Η γραφή πρέπει να΄ναι
ένα ζαχαρωμένο βότσαλο
Πάνω που θα ΄χεις γλυκαθεί
Να σπας τα δόντια σου.
Ας μου απομονώσει κάποιος ένα δόντι
σαν το σπαθί του αρθούρου πάνω σε θαλασσοπετραδάκι
κι αναλαμβάνω να του αγοράζω τα βιβλία της επιλογής του
για το υπόλοιπο της ζωής του
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Lautreamont
Εκκολαπτόμενο μέλος
Τι διαφορά έχει να κάτσω να διαβάσω ενα δικό σου μηνυμα από ενα βιβλίο;
στο τυπωμένο,
δηλ σε ένα ολόκληρο σύστημα από βαγόνια
που το πρώτο είναι η απομόνωση,
το δεύτερο η ανάγκη
το τρίτο τα βλέμματα
και το τελευταίο οι ...βρωμιάρες μύγες.
Είδες τι όμορφο μπλε έχει σημερα ο ουρανός;
όμορφο σαν το νόμο της παύσης στην ανάπτυξη του στήθους στις ώριμες
στην ηλικία, των οποίων η ροπή στην ανάπτυξη δε βρίσκεται σε σχέση
με την ποσότητα των μορίων που ο οργανισμός τους αφομοιώνει.
να υποψιαστώ ότι βλέπεις τα σύννεφα από μια τρύπα
(πιθανόν ανοιγμένη από καραμπίνα) στη μέση ενός
υψωμένου στον ουρανό βιβλίου?
Αντε γεια
γεια με λικνισμό
Δεν είμαι τοσο βιβλιόφιλη όσο με παρουσιάζεις αλλά δε πειράζει,ας μη σου χαλάσω το σχήμα λόγου....
...και αποπλανηθώ, πράγμα που θα ήταν θαυμάσιο ως ανταμοιβή
Ψ. μένει να μάθουμε αν "επικαλέσθηκε" κανείς ποτέ τις εικόνες σε αντιπαραβολή με λέξεις λέξεις
που μια γλωσσομπέρδα αρκεί να σε πάει στο "ελξεις".
Δε μου φαίνεται δυνατό να προσεγγίσουμε εκούσια αυτό που αποκαλείται "δυο απέχουσες
πραγματικότητες".
Η προσέγγιση γίνεται ή δεν γίνεται, αυτό είναι όλο, κουτσούνι.
Εγώ σου λέω "στο ρυάκι υπάρχει ένα τραγούδι που κυλά".
Εσύ ψάχνεις προμελέτη στο ρυάκι, να έχει εξώφυλλο και μυρωδιά δενδροζύμης.
Μπορούμε να θαυμάσουμε εξίσου, μια μιμόζα ή ένα ευκάλυπτο, ωστόσο.
Δε στρέφομαι σε μια τέχνη ελλειπτική για να γνωρίσω ή να καλύψω τα κενά μου.
Θα επικαλεσθώ κάποιο άλλο βίτσιο.
Το φτέρνισμα, ίσως.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Lautreamont
Εκκολαπτόμενο μέλος
κύριος
διαβάζω 3 ,τουλάχιστον, φορές την κάθε πρόταση για να καταλάβω τα 2/5 της στην καλύτερη περίπτωση...
ε οπότε στην ένατη ανάγνωση έχεις υπερκαταλάβει
σχεδόν πάντα συμφωνώ...
πρέπει να τραβάει μεγάλο ζόρι τόσο ψαγμένος και στροφαρισμένος...
θέλω μια γάτα, έχεις?
οι άνθρωποι καταλαβαίνονται μόνο από ό,τι υπερβαίνει τη 1 ψυχή.
7 ψυχές κλπ.
Από τις πολλές ροπές, κλάταρε ο στροφαλοφόρος (μπαχαχα)
όσο για το ζόρι, το έχω λυσει το πρόβλημά μου.
Εχω κάνει τα χαρτιά μου για το greek idol 4.
Θα τους τραγουδήσω το άσμα "η ακατανόμαστη σκούπα"
και θα είναι ένα τραγούδι κατα το οποίο θα κυλιέμαι
στο δάπεδο ρουφώντας τη σκόνη και παράγοντας
ακατάληπτους ήχους με ένα σεξυ μουγκρητό. (υπερπαραγωγή)
Θα γυαλίσω και στον Καπεταν-ίδη, το νιώθω
δυσκολεύεται μάλλον να βρει γκόμενα, ε;;;
δε καθησυχάζεις τόσο εύκολα το στιχοπλόκο αίσθημα του να κ@υλώνω
με σαρκασμούς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Lautreamont
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ορίζει η γλώσσα τη σκέψη ή η σκέψη τη γλώσσα; ή
Δε μπορεί να βγάζεις πρώτα γλώσσα και μετά να συλλογίζεσαι,
εκτός και την έχεις μεγάλη (όχι τη γλώσσα αλλά τη σκέψη)
γιατί μετά ο συλλογισμός σου θα είναι ανακατεμένος με σάλιο.
Αν συλλογιστείς πρώτα, μπορείς κατόπιν να κοροϊδέψεις τον εαυτό σου (έτσι )
στον καθρέφτη ότι βρυχιέσαι επαναστατικά
ενω στη πραγματικότητα όλα είναι ένα κομπόδεμα λέξεων,
ένα πουγκί αυταπάτης.
Η γλώσσα ορίζει την πέψη.
Τη σκέψη την ορίζουν τα βιβλία που διαβάζουμε.
Ράιτ, ντομ?
Πάω να χωνέψω τις περιπέτειες από συνεπή σουρρεάλ τραγούδια
όπως τα Chants de Maldoror.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Lautreamont
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η ελεύθερη ποίηση (χωρίς ομοιοκαταληξία) είναι η καλύτερη εγκεφαλική άσκηση για την καλλιέργια της αφαιρετικής σκέψης - της σκέψης που γεννά ιδέες. Αν μπορείς να διαβάζεις τους Μονολόγους του Βουτυρόπουλου αργά, φωναχτά, συγκεντρωμένα, κάθε μέρα για ένα μήνα τότε...
...ακόμα και αν δεν καταλαβαίνεις συνειδητά τίποτα απ' όσα λέει, ανεβάζεις IQ!
χεχε, κι ας μην ξεχνάμε τ΄αντίστροφο:
και τη μεγάλη αδυναμία του βιβλίου να έρχεται αδιάκοπα σε διαμάχη
με το πνεύμα των καλύτερων αναγνωστών του, εννοώ των πιο απαιτητικών.
Εκεί μάλλον η θεωρία του IQ αναλόγως συναναστροφών, χωλαίνει κάπως.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Lautreamont
Εκκολαπτόμενο μέλος
Lautreamont συμφωνώ σε πολλά ....μα και οι δυο σας αυτοαναιρείστε.
Δεν υπάρχει αυτοαναίρεση αλλά ακόμη κι αν υπήρχε
εσύ συμφωνείς με αυτήν (ή με ένα μέρος της),
προς τι ο ψόγος τότε?
(μ’αρέσει που σ’ αρέσει η αυτοαναίρεση
αλλά αν συμφωνείς τότε θα πρέπει να αποφασίσεις
αν είναι αναίρεση ή καθαίρεση ή ίσως μια
προαίρεση που εισήγαγε την ομορφιά στον κόσμο, καμάρι μου )
Σε πόσα αλήθεια ,γεμάτα νοήματα και λέξεις-σύμβολα βιβλία χαθήκατε πριν στρέψετε το βλέμμα αηδιασμένοι από τη μάταιη σοφία τους ;
για να μπορέσεις να κρίνεις κάτι ως μάταιο
θα πρέπει να γίνεις πρώτα ο πρίγκηπας της ματαιότητας
ή να γράψεις το εγκώμιο του κενού βιβλίου?
Στο λογιστήριο της αναγνωσιμότητας πάνε μόνο οι νεκροθάφτες
με πτυχίο
(άραγε να τους θάβουν με το αγαπημένο εν ζωή βιβλίο τους?)
κι όσοι αξιώνονται από τα βιβλία ματάκι παιχνιδιάρικο
να τους υψώσει σε μέρος όπου αλλιώς δεν θα πήγαιναν.
Π.Χ. "μα καλά ρε, δεν έχεις διαβάσει αυτό? Αμόρφωτος είσαι?".
Στέκεσαι στον μετρητή του διαβασμενου κι όχι στο τι καταλαβαίνεις
και τι σόι καύσιμο σου δίνει για το έπειτα όλος αυτός ο χαμένος χρόνος....
Γιατί ακούγεται σαν ανέκδοτο ότι πρέπει να γίνω βιβλιοδίφης
πριν να πενθήσω με συναίσθημα μηδαμινότητας μπροστά σε μια βιβλιοθήκη.
Θρήνος όχι αστεία.
Θα προτιμούσα την απεριόριστη αναμονή του ονείρου ή την επινόηση μιας γλώσσας
σαν μουσκεμένο ρούχο πνιγμένου.
Για να έρθει μετά το υποβρύχιο ντομένικα με αποστολή την κατάδυση
κι αποτροπή της διάβρωσης με μορφασμούς κι όλη αυτή η ποιότητα της ευαισθησίας
να θυμίζει πάντοτε μια τρυφερή ποίηση που δε γράφτηκε ποτέ παρά
προσπάθησε να συστηματοποιήσει ιδέες αν και είχε ασταθή ιδιοσυγκρασία.
Αυτό πες πως είναι αφήγηση με το εξωτικό θέμα "εμετός σοφίας κατόπιν
δυσπεψίας βιβλίων" ή εν συντομία "ψυχρή ειρωνεία πηγαίας καύτρας".
Μα να.. και τώρα δα οι ίδιοι τους φόβους και τα φαντάσματα που μόνοι σας δημιουργήσατε με τη νόηση με λέξεις παλεύετε να τα σκοτώσετε.
αν το καλοεξετάσεις, επειδή γουστάρω την κουβέντα μας,
το πάθος της γραφής (γιατί μιλάμε για πάθος) όσων εκδίδουν
ή εκδίδονται (τα περι εκδιδομένης πεσούσας γυνής σχετικόν )
μοιάζει λίγο με κάποιον που ήταν ζώο κι έγινε χαρτί.
Μια συστάδα λέξεων από τη φλόγα του Μπλέϊκ,
τις ρομαντικές κ@ύλες του Νερούδα (Η2Οδα) ή τον
λαβύρινθο του δέρματός ΤΗΣ κατά Μπόρχες δεν είναι
λέξεις φαντάσματα αλλά λέξεις ερείπια.
Και δε χρειάζονται σκότωμα, οι λέξεις δεν έχουν μυρωδιά κρέατος,
αλλά είναι σκιερές σε ένα ηλιόλουστο τοπίο που τυφλώνει τα μάτια σου.
Θες να σε σκεπάζουν, εγώ προτιμώ να στεγνώσω στον ήλιο.
Δε κρατώ και πριονοκορδέλα.
Αν ήσουν ένας ψαράς δίχως να ξέρει γράμματα που ποτέ δεν είχε αγγίξει βιβλίο, θα είχες φτάσει στο σημείο να συνειδητοποιήσεις τη ματαιότητα του να κάθεσαι να γεμίζεις το νου σου με πλήθος ανιαρών συμβόλων ;; Θαρρώ πως όχι.
Να το πάω αντίστροφα:
Μα ο συμβολισμός ΔΕΝ είναι μια εκπαίδευση του νου
μόνο για γραμματιζούμενους κι όσους έχουν διαβάσει
μια "κρίσιμη μάζα" σελίδων, ματάκιαμ΄.
Τολμώ δε να είπω, πως ένας ψαράς ρίχνει το δίχτυ του
με περισσότερη μαεστρία από όση απαιτείται για την αποσύνθεση της εργασίας
ενός πυκνογραμμένου ποιητού, καλή ώρα όπως του Alfred Jarry
του οποίου το δίδαγμα θα μπορούσε να συνοψιστεί στο ότι
"κάθε άνθρωπος είναι ικανός να δείξει την περιφρόνησή του
για την αγριότητα και την ηλιθιότητα του κόσμου κάνοντας την ζωή του
ένα ποίημα ασυναρτησίας καi παραλογισμού".
Πρέπει να εντρυφήσεις στον Jarry ή στις μετακριτικές των Artaud και Vitrac
ή στην εκτίμηση του Jacques Vache για να συμβολίσεις τη γραφή του
με πυγολαμπίδα ματαιότητας ο,τι σκατά κι αν συμβολίζει
ή πρέπει να έχω πρώτα μια καλή ψαριά και μετά άλλες 999 ψαριές
(γεμάτη ψάρια τράτα) για να χάσω το προνόμιο της πίστης σε σύμβολα?
ΑΥΤΟ ΛΕΩ, ΟΤΙ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΕΡΙΧΑΡΑΞΗ, ΜΙΑ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ ζωης
ΑΠΟ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΣΤΗ ΝΟΗΣΗ ΜΑΣ.
Αν ήμουν ψαράς, θα είχα φτάσει στο σημείο να συνειδητοποιώ
ότι ζω για τα ψάρια μου και ζω από αυτά.
Συμβολικό είναι το ανιαρό και η πηγή εισοδήματος
είναι τόσο ανιαρή όσο και η ηθική αξία της επιχείρισης του ψαρέματος.
Και υπόψιν, τα ψάρια δεν βραχυκυκλώνουν τα μάτια,
και καμία συνειδητοποίηση δεν καταργείται,
για αυτό άλλωστε και λένε το τόσο διαδεδομένο
"φάτε μάτια ψάρια"
(εκτός και τα ψάρια είναι μπαγιάτικα οπότε
θα έπρεπε να φωνάζουν "φάτε μάπα ψάρια" )
Ας ευχόσουν να ήμουν ψαράς (η κατάληξις).
Γι'αυτό σου λέω άσε το ποτάμι να κυλίσει. Και εσύ και ο κ. Βουτυρόπουλος δε φτάσατε εκεί πετώντας.Κολυμπήσατε μες σε συμβολα και λέξεις ασχημες, όμορφες, σοφές, ανούσιες.
Έγινα το φράγμα σου? Πότε?
Μα δε βλέπεις πόσο αντέχουν τα πλαισιωμένα φράγματα
από τσουνάμι? (δες το συμβολικά )
Θέλει αυταπάρνηση να ζεις έξω από το να χουχουλιάζεις
κάτω από τα ζεστά σου κουβερτάκια, θελει περιφρόνηση κινδύνου,
άρνηση σύνθεσης, για τα οποία ελάχιστοι αποδεικνύονται ικανοί
για μεγάλο διάστημα.
Αιώνια θα φυτρώνει ο σπόρος του φόβου και της σιωπηλής εγκατάλειψης (μας )
στη θλιβερή τύχη των νουθεσιών των παλαιών πραγματευτάδων της ζωής
μέσα από σκονισμένες σελίδες είτε γιατί αυτοθεωρήθηκαν αρκετοί
για να απονείμουν βραβεία στις προθέσεις τους, είτε γιατί πίστεψαν
ότι έπιασαν τον παπά απ' τα @ρχίδια και τώρα σαν άλλος σκυταλοδρόμος
έρχεσαι εσύ και τον σέρνεις.
Κι εγώ διατυπώνω τα παράπονά μου καθόλου συμβολικά.
Δε στο παίζω οπαδός πνευματικής ισοπέδωσης, βγέστε στη φύση,
ξύστε κορμούς πεύκων, συλλέξτε ρετσίνι, πολύ ρετσίνι και κινηματογραφήστε
τις μελισσες πως φτιάχνουν μέλι στο κουκούλι.
Αλλά όλο αυτό το κουβάρι που ξετυλίγουμε (αντι της επιθυμίας
να πυρπολήσουμε τα πάντα και να αμφισβητήσουμε τα πάντα)
από το "διάβασα τις περιπέτειες της λαίδης καγκουρίνας
από το Κολωνάκι" μέχρι τα ποιήματα του κυρίου κατσαρίδου
είναι μια παρατεταμένη διανοητική παραφροσύνη που χρίζει
ιατροδικαστού αντι να στίψουμε το μυαλό μας
και στη χειρότερη...να πιούμε μυαλά με γεύση βύσσινο.
Εμείς γιατί να φάμε μασημένο φαγητό τα συμπεράσματα σας και να μη κολυμπήσουμε λιγάκι να δυναμώσουν τα πόδια μας (πριν γίνουμε αστερόσκονη :Ρ) ; : )
προσωποποίηση ενός ποταμού, γίνε.
Δε σου είπα να εισχωρήσεις με βιασύνη στο κάψιμό μου.
Κολύμπα όσο θες, απλώς μη νομίζεις ότι αξίζει να προσέξουμε
κάποιον που διάβασε πολύ και θα τον αποκαλέσουμε πολυδιαβασμένο
γιατί τότε θα προκαλέσεις μια νωχελική αδιαφορία σημειωμένη
με μπλε μολύβι από έναν άρρωστο που τόσο ευγενικά προσφέρει
το βιβλίο του για να τη σημειώσουμε.
Να μια ευγενική χρήση του βιβλίου.
Κάντο αντζέντα γιατί και τα σημειόχαρτα τελειώνουν κάποτε.
Χάρηκα που τα είπαμε, μσν δε σου δίνω αλλά ελπίζω να σου αρκεί ένα συν 1 μόνο και μόνο για το όμορφο ποιημα που μας έδωσες.
η κούρσα των αρνητικοθετικών έχει πλάκα.
Θυμίζει ότι το μόνο πηδάλιο του πνεύματος είναι
το αν αυτό που θα γράψουμε θα έχει ανταπόκριση από
τους τρίτους κι άρα το συν θα είναι κάτι σαν φωτεινό φαινόμενο,
κάποιος παραγώμενος σπινθήρας, επομένως το πλην είναι
η συσκότιση?
Να αυτοσχεδιάσω?
Σβήσε τα φώτα και ρίξου στους έρωτες με το βιβλίο.
Ίσως μπορεί έτσι να στρέψεις τη προσοχή στο αρκτικό φιλί
που δε θα το έδινες ποτέ παρά μόνο απεικονιζόμενο
με λέξεις σε κάποια παλιά ή νέα ιστορία του βιβλίου που
γράφτηκε ή θα γραφτεί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Lautreamont
Εκκολαπτόμενο μέλος
Υπάρχουν βιβλία που σου ανοίγουν πόρτες ,πόρτες στο νου σου,στη ψυχή σου και μπαίνει καθαρός αέρας.Υπάρχουν βιβλία που σε διώχνουν ,σε διώχνουν για να βγεις έξω στο δρόμο ,στη ζωή.Υπάρχουν και βιβλία που ταίζουν το τεμπέλικο μοσχαράκι μέσα σου κ μερικές φορές βουλώνουν και τα μάτια του μυαλού σου.
Διαλέγεις και παίρνεις.
Δε συνηθίζω να απαντώ σε τρολλ ποστ αλλά επειδή είναι η δευτερη φορά που το προτείνεις.
Α! και να σου θυμίσω οτι βιβλία καιγανε και καταστρέφανε οι ναζί. Έτσι, για την ιστορία.
Υ.Γ. εντωμεταξυ μ'αρεσει που έχεις όνομα ποιητή για username :Ρ...τροολ
Ναι οκ, ο θεός είναι αστροναύτης και τα βιβλία οι άπειροι ορίζοντες.
Θυμήθηκα ένα επικό ορχηστρικό κομμάτι των God Is An Astronaut ,
λέω να στο αφιερώσω:
https://www.youtube.com/watch?v=RvloMFBffn4&feature=related
Δεν έχω τίποτα με τα βιβλία πέραν ότι μου θυμίζουν το καφκικό
ένα κλουβί βγήκε προς αναζήτησιν πουλιού παρόλο ότι
θα μου πεις πως αν δεν είχε εκδοθεί ο κάφκα πώς θα το κόπιαρα.
Το θέμα μου όμως είναι σε τι σκατά με βελτιώνει, άλλο από το
για να μου πεις για να σου πω?
ποια είναι η βελτιστοποίηση της ζωής που συναρτάς με τη βελτιστοποίηση
πνεύματος?
Διαβάζοντας εγώ κάφκα κι εσύ γονατά, γίναμε καλύτεροι, βαθύτεροι, πνευματικότεροι?
Εγώ τρολ και ένας άλλος κόσμος από αυτό που' μαι (L' autre Mond ) κι εσύ
διαφημίστρια αναγνωσμάτων, της gate7.
Στα π@π@ρια του τουταγχαμών. (έκλασε πέρδικα)
Θες κι άλλα γραμμένα?
Οκ.
όταν τη νύχτα θα κουραστείς να διαβάζεις,
θα πάψεις να κοιτάς γραμμένες σελίδες και θα νιώσεις
το απαλό μαξιλάρι στα μάγουλά σου.
Ίσως τότε να ονειρευτείς ότι η σπουδαιότητα
του να χαρίζεις στις γραμμένες σελίδες κύρος
σε κάνει έμπορο (των ιδιωτικών σου) σύννεφων...
Οι ήρωες των ποιημάτων και των διηγημάτων,
είναι άλλοι από τους ήρωες της ζωής
(εκτός και πρόκειται για αυτοβιογραφήματα)
γιατί ο λόγος ηρωοποιεί το ήδη ηρωικό.
Είναι μια κοινοποίηση ηρωισμού, μονάχα.
ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕ ΤΟ ΓΡΑΠΤΟ
(εκτος και δώσουμε τα ευσημα στους εκτυπωτες και τα μελανια
που επιτελουν το θεαρεστο εργο της ορατης γραφης)
ΠΑΡΑ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ.
Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ, Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ, Η ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΗ ΜΑΕΣΤΡΙΑ
ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΕΙ ΤΟΝ ΗΡΩΙΣΜΟ. ΔΕ ΤΟΝ (ΥΠΟ)ΚΑΘΙΣΤΑ.
και τι πιο ηρωικό από το να γ@μιέσαι ένα βραδάκι με ανοιχτά παράθυρα
από το να περιγράφεις τι είναι έρωτας και ποια στάση σε κ@υλώνει.
Πολύ του πάει των 19 σου να νουθετούν τι εστί μπουκ, στο 33.
Με λυπάσαι, έτσι σταυρωμένο, κι είπες να μου διακηρύξεις
την αξία των βιβλίων λίγο πριν το λαμαχ σαβαχθανι μου?
Κανένα βιβλίο δεν ανοίγει καμία πόρτα
γιατί όσο το διαβάζεις, το μυρίζεις το ξεφυλλίζεις
οι πόρτες είναι εφταμανταλωμένες,
το μυαλό σου κυριαρχεί των ποδιών σου,
ακόμα και της ανάσας σου,
δεν υπάρχει χώρος για δράση πέρα από το χώρο που δημιουργείται
για λεξοεικονογραφήματα μακράς επίδρασης
κι αν ακόμη το βιβλίο ήταν ο τζενερέϊτορ ή ο επιταχυντής
μεταγενέστερης δραστηριοποίησης,
τότε χρειάστηκες κάποιον άλλο να σου ανοίξει τα μάτια.
Αυτό να σε προβληματίζει.
Το γεγονός ότι πείστηκες να δράσεις διαβάζοντας μια ιστορία,
ένα παραμύθι, είναι απόδειξη ότι βρισκόσουν μέσα στη φορμόλη
κι αντι να ενσαρκώνεις ιδέες βιβλίων, άλλαξε το βλέμμα σου
που κοιτάζει τα πράγματα από έναν απέραντο χρόνο όσο έχεις την τύχη
να σε γνωρίζεις ζωντανή.
Οι συγγενείς των βιβλίων λέγονται κούτσουρα.
υγ. πες μου τι όνομα θες να βάλω?
να βάλω "βιβλιοφάγος" να 'ρθεις σε οργασμό?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Lautreamont
Εκκολαπτόμενο μέλος
προτείνετε
εμ, λοιπόν να προτείνωωωωωωωωω
να μιμηθούμε το πιτσιρίκι,
να σκίζουμε τις σελίδες μία μία
από όλα τα βιβλία.
Μπας και ξαναβρούμε της ζωής μας τα χαμόγελα.
Δεν είναι το χρατς που το κάνει να γελά.
Είναι ότι το γραψίδι πιάνει χώρο,
τόσο χώρο όσο ακριβώς εκτοπίζεται το "δε ζω για να διαβάζω/ομαι".
Εδώ το συμβολικό βίνδεο:
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Lautreamont
Εκκολαπτόμενο μέλος
προτείνετε ένα βιβλίο
Έφθασε η στιγμή να αρνηθούμε να "φάμε" όλα αυτά τα βιβλία,
τα εξόχως ανιαρά που σε καθιστούν ανιαρό και που συνιστούν
να κάθεσαι σπίτι χωρίς να ακούς την πείνα σου.
Μα, τέλος πάντων, κοίταξε τον δρόμο ρε φουκαρά, είναι αρκετά
περίεργος, αρκετά διφορούμενος, αρκετά φυλαγμένος κι ωστόσο
θα γίνει δικός σου, είναι υπέροχος!
Οπότε έχω να προτείνω το βιβλίο:
"σταμάτα να διαβάζεις, φόρα ένα φτερό και κάνε τον ινδιάνο καλύτερα".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.