Πέτρος Αργυρίου
Νεοφερμένος
Ο Πέτρος Αργυρίου αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 41 μηνύματα.
10-04-11
12:19
Απάντηση στην ερώτηση του Parafernalia:
όσον αφορά την πραγματική δύναμη των ισχυρών αυτού του κόσμου, αν εξαιρέσουμε τους στρατούς τους και τα σώματα ασφαλείας τους (που και αυτά ακόμα επανδρώνονται από τους πληθυσμούς και με τη συναίνεση των πληθυσμών) η δύναμη τους είναι αυτή που τους παραχωρείται από τους ίδιους τους πληθυσμούς, οι οποίοι πεισματικά αρνούνται να αποδεχτούν την δύναμη τους και την παραχωρούν στους λίγους. Η παραγωγική, η οικονομική βάση, η επιστημονική βάση δεν προέρχεται από τις ελίτ αλλά από τους πληθυσμούς. Όσο πιο αδύναμοι και ανήμποροι θεωρούν τον εαυτό τους οι πληθυσμοί τόσο πιο ισχυροί γίνονται οι λίγοι.
Η εξουσία είναι μια θρησκευτικού τύπου σύμβαση όπου γίνεται σειρά παραχωρήσεων από τον περισσότερο αδύναμο προς τον ισχυρό με αντάλλαγμα τη συμμετοχή του σε μια τάξη πραγμάτων... Αν οι "αδύναμοι" ομαδικά αποσύρουν την πίστη τους και την υποτέλεια τους σε αυτήν την τάξη πραγμάτων αυτή η τάξη πραγμάτων παύει να ισχύει. Η εξουσία είναι λοιπόν ένα σύστημα πίστης που στηρίζεται από την παραδοχή- πίστη-σύμβααση-συναίνεση ότι οι λίγοι είναι ανυπέρβλητα δυνατοί και οι πολλοί αξιολύπητα αδύναμοι. Είναι η ιστορία του Σαμψών που πίστευε ότι η δύναμη του ήταν στα μαλλιά του. Είναι η ιστορία του νταή της τάξης που όλοι τον τρέμουν γιατί τον αντιμετωπίζουν σε μια σχέση ένας προς ένας ενώ αν η τάξη ενωνόταν για να τον αντιμετωπίσει θα τον τσουβάλιαζε στο ξύλο. Είναι μια πολύ παλιά ιστορία με νέους και εντελώς καινοφανείς πλέον όρους.
Όοσ για τη ¨'μέθοδο' μου στο να εντοπίζω τις πολιτικές τους, θα σου πω απλά ότι τα πράγματα σήμερα είναι ανοιχτότερα από ποτέ και η ροή της πληροφορίας δυναμικότερη από ποτέ. Και αρκετές φορές καταφεύγω στους δικούς τους ανθρώπους , στα δικά τους think tanks που αρκετά συχνά είναι πολύ ανοιχτά στις διατυπώσεις τους καθώς οι συμβουλές και οι αναλύσεις τους απευθύνονται στους πελάτες τους και θεωρούν εξαιρετικά απίθανο κάποιος που δεν ανήκει στον κύκλο τους να τους εντοπίσει και να ασχοληθεί μαζί τους. Μπορείς να βρεις πολύ πιο ενδιαφέροντα και αξιόπιστα πράγματα σε think tanks των ελίτ από τους αιώνια γκρινιάρηδες πολυδιασπασμένους και συχνά πρόχειρους ιδεολογικούς αντιπάλους τους. Και μπορείς να τα βρεις σχετικά εύκολα πλέον. Όχι όλα, όχι πάντα, αλλά αρκετά και αρκετά συχνά ώστε να μπορείς να διαμορφώνεις μια ικανή εικόνα....
όσον αφορά την πραγματική δύναμη των ισχυρών αυτού του κόσμου, αν εξαιρέσουμε τους στρατούς τους και τα σώματα ασφαλείας τους (που και αυτά ακόμα επανδρώνονται από τους πληθυσμούς και με τη συναίνεση των πληθυσμών) η δύναμη τους είναι αυτή που τους παραχωρείται από τους ίδιους τους πληθυσμούς, οι οποίοι πεισματικά αρνούνται να αποδεχτούν την δύναμη τους και την παραχωρούν στους λίγους. Η παραγωγική, η οικονομική βάση, η επιστημονική βάση δεν προέρχεται από τις ελίτ αλλά από τους πληθυσμούς. Όσο πιο αδύναμοι και ανήμποροι θεωρούν τον εαυτό τους οι πληθυσμοί τόσο πιο ισχυροί γίνονται οι λίγοι.
Η εξουσία είναι μια θρησκευτικού τύπου σύμβαση όπου γίνεται σειρά παραχωρήσεων από τον περισσότερο αδύναμο προς τον ισχυρό με αντάλλαγμα τη συμμετοχή του σε μια τάξη πραγμάτων... Αν οι "αδύναμοι" ομαδικά αποσύρουν την πίστη τους και την υποτέλεια τους σε αυτήν την τάξη πραγμάτων αυτή η τάξη πραγμάτων παύει να ισχύει. Η εξουσία είναι λοιπόν ένα σύστημα πίστης που στηρίζεται από την παραδοχή- πίστη-σύμβααση-συναίνεση ότι οι λίγοι είναι ανυπέρβλητα δυνατοί και οι πολλοί αξιολύπητα αδύναμοι. Είναι η ιστορία του Σαμψών που πίστευε ότι η δύναμη του ήταν στα μαλλιά του. Είναι η ιστορία του νταή της τάξης που όλοι τον τρέμουν γιατί τον αντιμετωπίζουν σε μια σχέση ένας προς ένας ενώ αν η τάξη ενωνόταν για να τον αντιμετωπίσει θα τον τσουβάλιαζε στο ξύλο. Είναι μια πολύ παλιά ιστορία με νέους και εντελώς καινοφανείς πλέον όρους.
Όοσ για τη ¨'μέθοδο' μου στο να εντοπίζω τις πολιτικές τους, θα σου πω απλά ότι τα πράγματα σήμερα είναι ανοιχτότερα από ποτέ και η ροή της πληροφορίας δυναμικότερη από ποτέ. Και αρκετές φορές καταφεύγω στους δικούς τους ανθρώπους , στα δικά τους think tanks που αρκετά συχνά είναι πολύ ανοιχτά στις διατυπώσεις τους καθώς οι συμβουλές και οι αναλύσεις τους απευθύνονται στους πελάτες τους και θεωρούν εξαιρετικά απίθανο κάποιος που δεν ανήκει στον κύκλο τους να τους εντοπίσει και να ασχοληθεί μαζί τους. Μπορείς να βρεις πολύ πιο ενδιαφέροντα και αξιόπιστα πράγματα σε think tanks των ελίτ από τους αιώνια γκρινιάρηδες πολυδιασπασμένους και συχνά πρόχειρους ιδεολογικούς αντιπάλους τους. Και μπορείς να τα βρεις σχετικά εύκολα πλέον. Όχι όλα, όχι πάντα, αλλά αρκετά και αρκετά συχνά ώστε να μπορείς να διαμορφώνεις μια ικανή εικόνα....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.