Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
20-04-11
22:04
Μετά λύπης θα ήθελα να ενημερώσω τα μέλη και τους επισκέπτες του e-steki, ότι επείγουσες και πιεστικές υποχρεώσεις, οι οποίες προέκυψαν αιφνιδιαστικά στον Πέτρο Αργυρίου, μας αναγκάζουν να αναβάλουμε τη συνέντευξη για λίγο καιρό, έτσι ώστε να δοθεί στον συγγραφέα η δυνατότητα να απαντήσει χωρίς πίεση χρόνου. Στο μεταξύ, ο Πέτρος Αργυρίου θα συνεχίσει να δημοσιεύει στο e-steki. κείμενα σχετικά με το βιβλίο του, Θανάσιμες Θεραπείες, σε επιμέρους threads.
Από την πλευρά των συντελεστών του e-steki, ζητούμε συγνώμη από τους στεκίτες για την αναστάτωση και σας ευχαριστούμε όλους θερμά για το μεγάλο ενδιαφέρον και τις πολύ εύστοχες παρεμβάσεις σας...
Από την πλευρά των συντελεστών του e-steki, ζητούμε συγνώμη από τους στεκίτες για την αναστάτωση και σας ευχαριστούμε όλους θερμά για το μεγάλο ενδιαφέρον και τις πολύ εύστοχες παρεμβάσεις σας...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
11-04-11
19:39
Κατ' αρχήν θα πρέπει να πούμε ότι οι χώρες οι οποίες μαστίζονται από φτώχεια, τέτοια που τα ευρωπαϊκά κι αμερικάνικα "όρια της φτώχειας" είναι γι' αυτές επίζηλα κι αξιοθαύμαστα, δεν έγιναν έτσι από την κακή τους διαχείριση ή την έλλειψη φυσικών και ανθρώπινων πόρων. Είναι όλες "πρώην" αποικίες των μεγάλων Δυτικών δυνάμεων, οι οποίες τις εξανδραπόδισαν, τις υπερεκμεταλλεύτηκαν μέχρις εξαντλήσεως και καταστροφής, υποβάθμισαν ασύστολα το ανθρώπινο δυναμικό τους και τις καταδίκασαν με θαλασσοδάνεια σε εκλεκτούς τους λακέδες-δικτάτορες, σε αιώνια υποτέλεια. Οι χώρες αυτές βρίσκονται ακόμη υπό άτυπο καθεστώς αποικιοκρατίας.Για ποίο λόγο πρέπει μια χώρα να βασίζεται σε οργανισμούς και εκστρατείες κατά της φτώχειας; Πόσο μάλλον αν δεν είναι υπό την αιγίδα της. Τέτοιοι οργανισμοί εξορισμού δεν μπορούν να λειτουργήσουν κατά αυτόν τον τρόπο. Είμαστε σε ένα καπιταλιστικό περιβάλλον, εξορισμού κάποιος θα είναι φτωχός και κάποιος πλούσιος, σε διαφορετική περίπτωση δεν θα είχαν αξία τα χρήματα. Για εμένα θα είχε ενδιαφέρον ένα πείραμα όπου οι πολίτες μιας χώρας θα αποκτούσαν ακριβώς τον ίδιο όγκο περιουσιακών στοιχείων. Εκτός ότι θα είχε ενδιαφέρον από ποίους παράγοντες θα επηρεάζονταν η ανακατανομή των χρημάτων, είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι μακροπρόθεσμα θα οδηγούμαστε ξανά σε μια κατάσταση με σημαντικά άνιση κατανομή του πλούτου (Όλο και κάποιος έμπορος θα κατάφερνε να δημιουργήσει μια μονοπωλιακή επιχείρηση), θα ήθελα επίσης να δω πόσο υγιής θα ήταν η οικονομία πριν προβεί στην αναμενόμενη κατάσταση, πριν υπάρξουν η σημαντικά άνιση κατανομή του πλούτου.
Εάν λοιπόν είσαι λάτρης του ελεύθερου ανταγωνισμού, θα συμφωνήσω σε πρώτη φάση μαζί σου. Για να ισχύει όμως κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να είναι όλες οι χώρες ελεύθερες να εκμεταλλευτούν τον πλούτο τους προς όφελός τους και αυτοδιοικούμενες, ώστε να προγραμματίσουν το μέλλον τους, επ' ωφελεία του λαού τους κι όχι αλλότριων συμφερόντων. Το παιχνίδι λοιπόν στο οποίο αντιτιθέμεθα ιδεολογικά, δεν είναι απαραίτητα ο καπιταλισμός, αλλά σίγουρα ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ! Να ξέρουμε για ποιο πράγμα μιλάμε...
Ακριβώς εδώ βρίσκεται η ένσταση των περισσότερων από εμάς προς την ιδεολογία που υποστηρίζεις. Ότι για να ισχύσει, πρέπει να απαλλαγεί από κάθε έννοια ανθρωπισμού και από κάθε μορφή συναισθήματος. Πες μου ρε Πάνο, αν το δούμε έτσι, για ποιο λόγο ο Χίτλερ θεωρείτο κακός; Ποια ηθική καταγγελία θα είχες να κάνεις εναντίον του, που να μην την έχεις ποδοπατήσει εσύ ο ίδιος πρωτύτερα; Εμένα προσωπικά οποιαδήποτε ιδεολογία προσπάθησε να αφαιρέσει τον ανθρωπισμό και το ανθρώπινο συναίσθημα από τη "λογική" της (όπως πχ και ο Πολ Ποτ), με ανατριχιάζει και με τρομάζειΑν αφαιρέσουμε κάθε συναισθηματικούς και ανθρωπιστικούς όρους, και εξετάσουμε το θέμα από ένα ψυχρό, κοινωνικό και επιχειρηματικό επίπεδο έχουμε απλά μια αλλαγή στην παραγωγική διαδικασία ενός αγαθού. Έχουν συμβεί ξανά ανάλογα φαινόμενα, πολλές φορές.
Εδώ δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω κατ' αρχήν μαζί σου, ωστόσο συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Εδώ μιλάμε για τον πρωτογενή και όχι τον δευτερογενή ή τριτογενή τομέα της οικονομίας, όπου αναμφίβολα ισχύουν όσα λες. Η μόνη συνθήκη ισορροπίας μεταξύ κοινωνιών και εξουσιαστών κάθε είδους, ήταν μέχρι σήμερα η αυτονομία του αγροτικού τομέα από τα εταιρικά συμφέροντα. Όταν αυτός αλώνεται από μια εταιρεία, τότε η παραγωγική βάση κάθε χώρας διασπάται και επακολούθως ο κοινωνικός της ιστός, με αποτέλεσμα να φτωχαίνουν οι αγρότες, να πληρώνουν ακριβότερα τα προϊόντα οι καταναλωτές και όλο το κέρδος να συσσωρεύεται σε έναν, πράγμα που αντιτίθεται ακόμη και στην ίδια την καπιταλιστική ιδεολογία, αφού θεωρείται ότι η "συγκεντροποίηση του κεφαλαίου" αποτελεί όριο των καπιταλιστικών συστημάτων.Καταρχάς, από τις λυχνίες στα τρανζίστορ. Μέσα σε ένα βράδυ πολλές εταιρίες βρέθηκαν στα πρόθυρα χρεοκοπίας χωρίς κανέναν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Ελάχιστες από αυτές κατάφεραν να υιοθετήσουν τα τρανζίστορς, οι περισσότερες χρεοκόπησαν. Και η ερώτηση μου είναι η εξής: Όφειλε η ανθρωπότητα να βοηθήσει αυτές τις εταιρίες για χάρη της ανεργίας; Το ίδιο είχε συμβεί και στην αγορά των ρολογιών. Όταν από τα μηχανικά ρολόγια οδηγηθήκαμε στα ηλεκτρικά (Quartz), και πάλι λίγες εταιρίες μπορούσαν να υιοθετήσουν την νέα τεχνολογία. Σε αυτή όμως την περίπτωση οι εταιρίες που δεν μπόρεσαν έπαιξαν πιο έξυπνα και τα μηχανικά ρολόγια απέκτησαν αξίες όπως νοσταλγίας, συλλεκτηκότητας κτλ με αποτέλεσμα ακόμη και σήμερα και να παράγονται μηχανικά ρολόγια και να αποτελούν αντικείμενο πόθου για πολλούς ανθρώπους.
Εάν λοιπόν το επιχείρημα των εταιρειών βιοτεχνολογίας είναι "πως το κάνουμε για το καλό των φτωχών χωρών", με βάση όσα έγραψες εσύ, αλλά κι όσα έγραψα εγώ, αποδεικνύεται αν μη τι άλλο πως πρόκειται για ένα τεράστιο ψεύδος...
Θα ήθελα να τελειώσω λέγοντας ότι για μένα το ερώτημα δεν είναι σε πρώτη φάση "Καπιταλισμός ή Μαρξισμός", αφού φοβάμαι πως αυτό έχει ήδη απαντηθεί, αλλά "Ελεχόμενος ή Ανεξέλεγκτος καπιταλισμός". Επίτρεψέ μου να σου πω ότι ο ανεξέλεγκτος καπιταλισμός έχει δοκιμαστεί κι έχει αποδειχτεί περίτρανα ως αποτυχημένος κι επιζήμιος, μέχρι εγκληματικός.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
07-04-11
18:31
Με την ευκαιρία της έκδοσης του νέου του βιβλίου "Θανάσιμες Θεραπείες", ο συγγραφέας Πέτρος Αργυρίου θα παραχωρήσει αποκλειστική συνέντευξη στο e-steki, η οποία θα δημοσιευτεί εδώ. Επειδή τα θέματα τα οποία αγγίζει με την πέννα του έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ενώ ίσως για πολλούς να είναι εντελώς πρωτοφανή, δίνουμε την ευκαιρία στα μέλη του e-steki να συμμετάσχουν ενεργά στη συνέντευξη.
Από αυτήν τη στιγμή και για λίγες ημέρες, μπορείτε να κάνετε εσείς τις δικές σας ερωτήσεις προς τον συγγραφέα, οι σημαντικότερες εκ των οποίων θα τεθούν στον Πέτρο Αργυρίου κατά τη συνέντευξη.
Νομίζω ότι το υλικό που περιέχεται στο παραπάνω ποστ είναι επαρκές, για να σχηματίσει κάποιος μια εικόνα των περιεχομένων και του ύφους του. Για όσους ενδιαφέρονται να διαβάσουν περισσότερα, ώστε να σχηματίσουν άποψη, σας παραπέμπουμε στο blog του συγγραφέα.
Από αυτήν τη στιγμή και για λίγες ημέρες, μπορείτε να κάνετε εσείς τις δικές σας ερωτήσεις προς τον συγγραφέα, οι σημαντικότερες εκ των οποίων θα τεθούν στον Πέτρο Αργυρίου κατά τη συνέντευξη.
Νομίζω ότι το υλικό που περιέχεται στο παραπάνω ποστ είναι επαρκές, για να σχηματίσει κάποιος μια εικόνα των περιεχομένων και του ύφους του. Για όσους ενδιαφέρονται να διαβάσουν περισσότερα, ώστε να σχηματίσουν άποψη, σας παραπέμπουμε στο blog του συγγραφέα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
07-04-11
18:19
Με χαρά σας ενημερώνουμε ότι πρόσφατα κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο ETRA Publishing, μετά από τέσσερα χρόνια καθυστερήσεων και εκδοτικών περιπετειών, το νέο βιβλίο του γνωστού ερευνητή-συγγραφέα και μέλους του e-steki, Πέτρου Αργυρίου, με τίτλο
Πρόκειται για μια έρευνα που φωτίζει τις σκοτεινές πτυχές του κατεστημένου της Φαρμακοβιομηχανίας και του παγκόσμιου μονοπωλίου της συμβατικής Ιατρικής, για τις περισσότερες εκ των οποίων ο μέσος άνθρωπος δεν γνωρίζει το παραμικρό. Ένα βιβλίο που ξεπερνάει με επιτυχία τον σκόπελο της συνομωσιολογίας, της κινδυνολογίας και του φτηνού εντυπωσιασμού κι επικεντρώνεται στην ουσία των πραγμάτων, με την οξύνοια, τη διεισδυτική ματιά και την αιχμηρή γλώσσα που χαρακτηρίζουν το συγγραφέα, όπως είχαμε κι εμείς την ευκαιρία να τα γνωρίσουμε από τα κείμενά του, που έχουν δημοσιευτεί στο site μας.
Για όσους επιθυμούν να γνωρίσουν τον Πέτρο Αργυρίου δια ζώσης και ν' αποκτήσουν ένα ενυπόγραφο αντίτυπο του βιβλίου, σας ενημερώνουμε ότι το Σάββατο 9 Απριλίου και μεταξύ 12:00 και 13:00 το μεσημέρι, ο συγγραφέας θα υπογράφει το καινούριο του βιβλίο, στο τμήμα μελετών του κεντρικού Ιανού στην Αριστοτέλους, στη Θεσσαλονίκη.
Ο Howard Zinn, μια μεγάλη προσωπικότητα της εναλλακτικής ιστοριογραφίας, υποδέχτηκε θερμά το βιβλίο του Αργυρίου:
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Οι «Θανάσιμες Θεραπείες» είναι ένα από τα ελάχιστα βιβλία στα ελληνικά πράματα που επιχειρούν να διεισδύσουν πίσω από το πέπλο μυστικοπάθειας και επιστημονισμού των πολιτικών της δημόσιας υγείας και να τις αναλύσουν διεξοδικά. Με βασικές σπουδές στην Ιατρική Αθηνών, ο συγγραφέας αντλεί δεδομένα από ελάχιστα διαδεδομένες πτυχές της ειδησεογραφίας (η πλειονότητα των πλούσιων αν και συχνά δύσχρηστων παραπομπών που υποστηρίζουν το βιβλίο προέρχονται κυρίως από τους New York Times, την Washington Post, την Guardian, το BBC και το Associated Press ενώ ειδικότερες πληροφορίες προέρχονται από τα Nature, Science, New England Journal of Medicine, New Scientist και Cochrane Collaboration) και καταλήγει στο δυσάρεστο συμπέρασμα ότι οι πολιτικές δημόσιας υγείας συχνά ομοιάζουν με τις καταστροφικές πολιτικές που έχουν επιβληθεί στον κόσμο της οικονομίας.
Ακριβώς όπως στο χώρο της οικονομίας οι επικυρίαρχοι χρησιμοποιούν σύνθετα και δυσνόητα οικονομικά εργαλεία και αυθαίρετα μοντέλα για να ασκήσουν πρωτοφανή έλεγχο σε αυτή και να την κατευθύνουν όπου και όπως αυτοί θέλουν, έτσι και στο χώρο της δημόσιας υγείας σύνθετα και δυσνόητα εργαλεία και αυθαίρετα μοντέλα χρησιμοποιούνται για να επιβληθούν πολιτικές με κύριο γνώμονα τα συμφέροντα πρωτίστως της οικονομικής και δευτερεύοντος και της επιστημονικής ολιγαρχίας.
Παγκόσμιοι οργανισμοί όπως ο WHO (ΠΟΥ) δείχνουν σαφή σημάδια εκφυλισμού και έχουν αρχίσει όλο και περισσότερο να μοιάζουν στις πολιτικές και τις μεθόδους τους στο IMF (ΔΝΤ) και UN (ΟΗΕ) και να λειτουργούν ως νομιμοποιημένες βιτρίνες των μεγάλων συμφερόντων, προδίδοντας οικτρά τις ιδρυτικές τους διακηρύξεις, τις αρχές και τους σκοπούς τους.
Έχοντας χάσει την πειθώ και το κύρος τους, οι οργανισμοί αυτοί καταφεύγουν στην καταστροφική μέθοδο που γνωρίσαμε πολύ καλά τις τελευταίες δεκαετίες: Στο δόγμα του Σοκ. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ακόμη και η προληπτική ιατρική έχει μετατραπεί σε μια ιατρική προληπτικών χτυπημάτων απέναντι σε απειλές που η ίδια κατασκευάζει.
Το οπισθόφυλλο:
Δείτε τα trailer του βιβλίου:
"Θανάσιμες Θεραπείες"
το δόγμα του σοκ στη δημόσια υγεία
το δόγμα του σοκ στη δημόσια υγεία
Πρόκειται για μια έρευνα που φωτίζει τις σκοτεινές πτυχές του κατεστημένου της Φαρμακοβιομηχανίας και του παγκόσμιου μονοπωλίου της συμβατικής Ιατρικής, για τις περισσότερες εκ των οποίων ο μέσος άνθρωπος δεν γνωρίζει το παραμικρό. Ένα βιβλίο που ξεπερνάει με επιτυχία τον σκόπελο της συνομωσιολογίας, της κινδυνολογίας και του φτηνού εντυπωσιασμού κι επικεντρώνεται στην ουσία των πραγμάτων, με την οξύνοια, τη διεισδυτική ματιά και την αιχμηρή γλώσσα που χαρακτηρίζουν το συγγραφέα, όπως είχαμε κι εμείς την ευκαιρία να τα γνωρίσουμε από τα κείμενά του, που έχουν δημοσιευτεί στο site μας.
Για όσους επιθυμούν να γνωρίσουν τον Πέτρο Αργυρίου δια ζώσης και ν' αποκτήσουν ένα ενυπόγραφο αντίτυπο του βιβλίου, σας ενημερώνουμε ότι το Σάββατο 9 Απριλίου και μεταξύ 12:00 και 13:00 το μεσημέρι, ο συγγραφέας θα υπογράφει το καινούριο του βιβλίο, στο τμήμα μελετών του κεντρικού Ιανού στην Αριστοτέλους, στη Θεσσαλονίκη.
Ο Howard Zinn, μια μεγάλη προσωπικότητα της εναλλακτικής ιστοριογραφίας, υποδέχτηκε θερμά το βιβλίο του Αργυρίου:
«Αγαπητέ Πέτρο
Μόλις τελείωσα το χειρόγραφό σας και οφείλω να ομολογήσω ότι είμαι πολύ εντυπωσιασμένος με την ουσία αυτών που λέτε και επίσης με τον τρόπο που γράφετε. Παρουσιάζετε μια πολύ στοχαστική και πράγματι πολύ βαθιά ανάλυση των παρουσών συνθηκών, αυτής της περιόδου της ιστορίας, της «αίρεσης των πολυεθνικών» και ειδικά των φαρμακευτικών εταιριών. Η έρευνα σας στη γρίπη των πουλερικών είναι συγκλονιστική.
Σας ευχαριστώ που μου επιτρέψατε να το διαβάσω. Χωρίς καμία αμφιβολία θαυμάζω το ζωηρό και καθηλωτικό τρόπο γραφής σας.»
Howard Zinn, 21 Ιουνίου 2009
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Οι «Θανάσιμες Θεραπείες» είναι ένα από τα ελάχιστα βιβλία στα ελληνικά πράματα που επιχειρούν να διεισδύσουν πίσω από το πέπλο μυστικοπάθειας και επιστημονισμού των πολιτικών της δημόσιας υγείας και να τις αναλύσουν διεξοδικά. Με βασικές σπουδές στην Ιατρική Αθηνών, ο συγγραφέας αντλεί δεδομένα από ελάχιστα διαδεδομένες πτυχές της ειδησεογραφίας (η πλειονότητα των πλούσιων αν και συχνά δύσχρηστων παραπομπών που υποστηρίζουν το βιβλίο προέρχονται κυρίως από τους New York Times, την Washington Post, την Guardian, το BBC και το Associated Press ενώ ειδικότερες πληροφορίες προέρχονται από τα Nature, Science, New England Journal of Medicine, New Scientist και Cochrane Collaboration) και καταλήγει στο δυσάρεστο συμπέρασμα ότι οι πολιτικές δημόσιας υγείας συχνά ομοιάζουν με τις καταστροφικές πολιτικές που έχουν επιβληθεί στον κόσμο της οικονομίας.
Ακριβώς όπως στο χώρο της οικονομίας οι επικυρίαρχοι χρησιμοποιούν σύνθετα και δυσνόητα οικονομικά εργαλεία και αυθαίρετα μοντέλα για να ασκήσουν πρωτοφανή έλεγχο σε αυτή και να την κατευθύνουν όπου και όπως αυτοί θέλουν, έτσι και στο χώρο της δημόσιας υγείας σύνθετα και δυσνόητα εργαλεία και αυθαίρετα μοντέλα χρησιμοποιούνται για να επιβληθούν πολιτικές με κύριο γνώμονα τα συμφέροντα πρωτίστως της οικονομικής και δευτερεύοντος και της επιστημονικής ολιγαρχίας.
Παγκόσμιοι οργανισμοί όπως ο WHO (ΠΟΥ) δείχνουν σαφή σημάδια εκφυλισμού και έχουν αρχίσει όλο και περισσότερο να μοιάζουν στις πολιτικές και τις μεθόδους τους στο IMF (ΔΝΤ) και UN (ΟΗΕ) και να λειτουργούν ως νομιμοποιημένες βιτρίνες των μεγάλων συμφερόντων, προδίδοντας οικτρά τις ιδρυτικές τους διακηρύξεις, τις αρχές και τους σκοπούς τους.
Έχοντας χάσει την πειθώ και το κύρος τους, οι οργανισμοί αυτοί καταφεύγουν στην καταστροφική μέθοδο που γνωρίσαμε πολύ καλά τις τελευταίες δεκαετίες: Στο δόγμα του Σοκ. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ακόμη και η προληπτική ιατρική έχει μετατραπεί σε μια ιατρική προληπτικών χτυπημάτων απέναντι σε απειλές που η ίδια κατασκευάζει.
Με την απομάκρυνση από τις ουμανιστικές ιδέες και την επιβολή επιβιωτικών και ατομοκεντρικών μοντέλων, η ιατρική, ως σχέση μεταξύ ανθρώπων αλλά και ως σχέση ισχύος (μην ξεχνάμε ότι σε αυτή τη σχέση το ένα μέλος είναι ο α-σθενής) θα εκφυλιζόταν και αυτή, παράγοντας πολύ πικρούς καρπούς.
Από το μικροσκόπιο της ανάλυσης του βιβλίου δε διαφεύγει η σκοτεινή ιστορία των ιατρικών πειραματισμών πάνω σε ανύποπτα ανθρώπινα πλάσματα, κάποιες φορές και σε ολόκληρους πληθυσμούς, πρακτική που έχει στιγματίσει τον πολιτισμό στον οποίο ανήκουμε και έχει προκαλέσει ανείπωτο πόνο και θάνατο σε εκατομμύρια συνανθρώπων μας.
Δε διαφεύγει ούτε η επιχείρηση μεταλλαγμένα που με τις πλάτες των κυβερνήσεων κυρίως των ΗΠΑ επιχειρεί να παύσει την παραδοσιακή γεωργία και να θέσει την γεωργία υπό τον απόλυτο έλεγχο ολιγοπωλίων.
Το σοκ στην παγκόσμια οικονομία λέγεται κρίση. Στη δημόσια υγεία λέγεται πανδημία. Στη γεωργία λέγεται σιτιστικό πρόβλημα. Και παρότι η ισχύ αυτών των σοκ οφείλεται στο ότι αυτά αναφέρονται σε πραγματικούς πιθανούς κινδύνους, στην παρούσα φάση οι κίνδυνοι αυτοί υπακούουν στους κανόνες εικονικών πραγματικοτήτων που επιδιώκουν να επιβάλλουν ολιγαρχικές πολιτικές ερεθίζοντας μαζικώς τα αντανακλαστικά του φόβου και την επακόλουθη παράλυση της λογικής.
Σε ένα ρευστό και αβέβαιο πλέον σύμπαν, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός διατηρεί τα ινία μοναχά στη δημόσια υγεία μέσω της οποίας αναντίρρητα επιβάλλει τις πολιτικές του σε όλη την υφήλιο.
Ο Αργυρίου, σε αυτήν του την ενδελεχή του σπουδή, εκθέτει τις πολιτικές του ιατρικού ιμπεριαλισμού και βρίσκει σε κάθε περίπτωση την αχίλλειο πτέρνα του. Για αυτό το λόγο, οι «Θανάσιμες Θεραπείες» παρά τις όποιες αδυναμίες τους ανάμεσα στις οποίες είναι μάλλον και ο υπερβάλλοντας ζήλος, είναι μια καλή στιγμή της αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας και της κριτικής σκέψης.
Ακόμη και αυτοί που θα διαφωνήσουν με τα συμπεράσματα του Αργυρίου για τον εκφυλισμό, την ποδηγέτηση και την σκόπιμη παραποίηση των δεδομένων της ιατρικής επιστήμης, θα βρουν δύσκολο το να αμφισβητήσουν τον όγκο των δεδομένων που παρατίθενται σε σχέση με αυτά.
Όπως δηλώνει και ο ίδιος ο συγγραφέας : «Η επιστήμη δεν είναι βιομηχανικό προϊόν. Αν και σχετίζεται με τη βιομηχανία, δεν μπορεί να θεωρείται ως τέτοιο. Η επιστήμη δεν είναι οικονομικό προϊόν. Αν και σχετίζεται με την οικονομία, δεν μπορεί να θεωρείται ως τέτοιο. Η επιστήμη έχει τους αυτοπροσδιορισμούς της και αυτοί πάντα αλλάζουν, δεδομένου ότι η επιστήμη είναι μια σχέση με το επιστητό και με αυτό που μπορεί να καταστεί επιστητό. Μια πολύ αυστηρή αλλά εντούτοις πολύ ανοιχτή σχέση με το όλο και το μερικό. Όταν ένα μοντέλο παράγει επιστήμη και επιστήμονες ωσάν να ήταν βιομηχανικά προϊόντα, η ανοιχτή αυτή σχέση διαταράσσεται και οι επιπτώσεις αυτής της διατάραξης είναι και πλατιές και βαθιές. Είναι αφελής αυτούς που θεωρεί ότι σε ένα ανθρωποσύμπαν που ορίζεται από προκάτ μοντέλα και κυβερνιέται από την οικονομοκρατία η επιστήμη θα παραμένει σε πείσμα των καιρών αλώβητη και ανεξάρτητη. Αυτή η αντίληψη πραγμάτων είναι εξόχως αντιεπιστημονική καθώς έρχεται σε σύγκρουση με τα δεδομένα που έχουμε.»
Οι «Θανάσιμες Θεραπείες» δεν είναι ένα μόνο ένα βιβλίο που έλειπε από την ελληνική βιβλιοπαραγωγή. Είναι παράλληλα και μια μικρή εκστρατεία για την επανάκτηση του αυτονόητου και μια έκκληση για καθαρότερη και ανεξάρτητη επιστήμη.
Από το μικροσκόπιο της ανάλυσης του βιβλίου δε διαφεύγει η σκοτεινή ιστορία των ιατρικών πειραματισμών πάνω σε ανύποπτα ανθρώπινα πλάσματα, κάποιες φορές και σε ολόκληρους πληθυσμούς, πρακτική που έχει στιγματίσει τον πολιτισμό στον οποίο ανήκουμε και έχει προκαλέσει ανείπωτο πόνο και θάνατο σε εκατομμύρια συνανθρώπων μας.
Δε διαφεύγει ούτε η επιχείρηση μεταλλαγμένα που με τις πλάτες των κυβερνήσεων κυρίως των ΗΠΑ επιχειρεί να παύσει την παραδοσιακή γεωργία και να θέσει την γεωργία υπό τον απόλυτο έλεγχο ολιγοπωλίων.
Το σοκ στην παγκόσμια οικονομία λέγεται κρίση. Στη δημόσια υγεία λέγεται πανδημία. Στη γεωργία λέγεται σιτιστικό πρόβλημα. Και παρότι η ισχύ αυτών των σοκ οφείλεται στο ότι αυτά αναφέρονται σε πραγματικούς πιθανούς κινδύνους, στην παρούσα φάση οι κίνδυνοι αυτοί υπακούουν στους κανόνες εικονικών πραγματικοτήτων που επιδιώκουν να επιβάλλουν ολιγαρχικές πολιτικές ερεθίζοντας μαζικώς τα αντανακλαστικά του φόβου και την επακόλουθη παράλυση της λογικής.
Σε ένα ρευστό και αβέβαιο πλέον σύμπαν, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός διατηρεί τα ινία μοναχά στη δημόσια υγεία μέσω της οποίας αναντίρρητα επιβάλλει τις πολιτικές του σε όλη την υφήλιο.
Ο Αργυρίου, σε αυτήν του την ενδελεχή του σπουδή, εκθέτει τις πολιτικές του ιατρικού ιμπεριαλισμού και βρίσκει σε κάθε περίπτωση την αχίλλειο πτέρνα του. Για αυτό το λόγο, οι «Θανάσιμες Θεραπείες» παρά τις όποιες αδυναμίες τους ανάμεσα στις οποίες είναι μάλλον και ο υπερβάλλοντας ζήλος, είναι μια καλή στιγμή της αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας και της κριτικής σκέψης.
Ακόμη και αυτοί που θα διαφωνήσουν με τα συμπεράσματα του Αργυρίου για τον εκφυλισμό, την ποδηγέτηση και την σκόπιμη παραποίηση των δεδομένων της ιατρικής επιστήμης, θα βρουν δύσκολο το να αμφισβητήσουν τον όγκο των δεδομένων που παρατίθενται σε σχέση με αυτά.
Όπως δηλώνει και ο ίδιος ο συγγραφέας : «Η επιστήμη δεν είναι βιομηχανικό προϊόν. Αν και σχετίζεται με τη βιομηχανία, δεν μπορεί να θεωρείται ως τέτοιο. Η επιστήμη δεν είναι οικονομικό προϊόν. Αν και σχετίζεται με την οικονομία, δεν μπορεί να θεωρείται ως τέτοιο. Η επιστήμη έχει τους αυτοπροσδιορισμούς της και αυτοί πάντα αλλάζουν, δεδομένου ότι η επιστήμη είναι μια σχέση με το επιστητό και με αυτό που μπορεί να καταστεί επιστητό. Μια πολύ αυστηρή αλλά εντούτοις πολύ ανοιχτή σχέση με το όλο και το μερικό. Όταν ένα μοντέλο παράγει επιστήμη και επιστήμονες ωσάν να ήταν βιομηχανικά προϊόντα, η ανοιχτή αυτή σχέση διαταράσσεται και οι επιπτώσεις αυτής της διατάραξης είναι και πλατιές και βαθιές. Είναι αφελής αυτούς που θεωρεί ότι σε ένα ανθρωποσύμπαν που ορίζεται από προκάτ μοντέλα και κυβερνιέται από την οικονομοκρατία η επιστήμη θα παραμένει σε πείσμα των καιρών αλώβητη και ανεξάρτητη. Αυτή η αντίληψη πραγμάτων είναι εξόχως αντιεπιστημονική καθώς έρχεται σε σύγκρουση με τα δεδομένα που έχουμε.»
Οι «Θανάσιμες Θεραπείες» δεν είναι ένα μόνο ένα βιβλίο που έλειπε από την ελληνική βιβλιοπαραγωγή. Είναι παράλληλα και μια μικρή εκστρατεία για την επανάκτηση του αυτονόητου και μια έκκληση για καθαρότερη και ανεξάρτητη επιστήμη.
Το οπισθόφυλλο:
Γνωρίζατε ότι to Φθινόπωρο του 2008 ο UNAIDS κήρυξε την ετεροφυλοφιλική επιδημία του AIDS λήξασα;
Γνωρίζατε ότι το καλοκαίρι του 2010 ο WHO αθόρυβα «έληξε» τη γρίπη των χοίρων;
Ότι οι παγκόσμιοι οργανισμοί σταμάτησαν αδικαιολόγητα να καταγράφουν την «πανδημία» της γρίπης των χοίρων ακριβώς στο αποκορύφωμά της;
Ότι δύο ειδικοί στους βιολογικούς εξοπλισμούς, οι David Kelly και Brush Ivins βρέθηκαν νεκροί, το 2004 και 2008 αντίστοιχα, μετά την «αυτοκτονία» τους;
Ότι η θεραπεία του SARS στην Κίνα είχε συγκρίσιμο αριθμό θυμάτων με αυτών του θυμάτων του SARS;
Ότι ανταποκριτής μας στην Ουάσινγκτον φοβόταν για τη ζωή του όταν άρχισε να ασχολείται με τις πολιτικές του AIDS;
Ότι η αντιμετώπιση του Ιού του Δυτικού Νείλου στις ΗΠΑ έφερε στις αρχές του αιώνα μια τεράστια οικολογική καταστροφή;
Ότι οι φαρμακοβιομηχανίες και οι πολιτικοί λακέδες τους ανακηρύξαν τον 21ο αιώνα ως την «Αναγέννηση» των εμβολίων;
Ότι οι ΗΠΑ έχουν κηρύξει οικονομικό πόλεμο στην ΕΕ για να περάσουν τα μεταλλαγμένα και ότι αμερικάνος πρεσβευτής λειτουργούσε σαν πλασιέ της Monsanto;
Ότι ήταν η φαρμακοβιομηχανία και όχι μια επιδημία που μόλυνε δεκάδες χιλιάδες αιμορροφυλικών με «HIV»;
Ότι σε όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα ερευνητές με την κάλυψη κυβερνήσεων πειραματίζονταν πάνω σε ανθρώπινα πειραματόζωα, κυρίως σε ανυπεράσπιστες ομάδες πληθυσμού όπως παιδιά, ασθενείς φυλακισμένους και μειονότητες;
Πολλά βιβλία έχουν γραφτεί για τους θριάμβους της ιατρικής. Οι «θανάσιμες θεραπείες» είναι ένα από τα ελάχιστα στην Ελλάδα βιβλία που καταγράφει την τρομακτική, άλλη πλευρά του νομίσματος της δημόσιας υγείας, τις καταστροφές που οι πολιτικές της έχουν επιφέρει σε αυτή και τα μεγάλα σκάνδαλά και φιάσκα της.
Βαδίζοντας στον 210 αιώνα βλέπουμε όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μας να υφαρπάζεται, πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα να χάνονται στο βωμό της κερδοσκοπίας.
Η δημόσια υγεία είναι ένα ακόμη κεκτημένο υπό εξαφάνιση.
Γνωρίζατε ότι το καλοκαίρι του 2010 ο WHO αθόρυβα «έληξε» τη γρίπη των χοίρων;
Ότι οι παγκόσμιοι οργανισμοί σταμάτησαν αδικαιολόγητα να καταγράφουν την «πανδημία» της γρίπης των χοίρων ακριβώς στο αποκορύφωμά της;
Ότι δύο ειδικοί στους βιολογικούς εξοπλισμούς, οι David Kelly και Brush Ivins βρέθηκαν νεκροί, το 2004 και 2008 αντίστοιχα, μετά την «αυτοκτονία» τους;
Ότι η θεραπεία του SARS στην Κίνα είχε συγκρίσιμο αριθμό θυμάτων με αυτών του θυμάτων του SARS;
Ότι ανταποκριτής μας στην Ουάσινγκτον φοβόταν για τη ζωή του όταν άρχισε να ασχολείται με τις πολιτικές του AIDS;
Ότι η αντιμετώπιση του Ιού του Δυτικού Νείλου στις ΗΠΑ έφερε στις αρχές του αιώνα μια τεράστια οικολογική καταστροφή;
Ότι οι φαρμακοβιομηχανίες και οι πολιτικοί λακέδες τους ανακηρύξαν τον 21ο αιώνα ως την «Αναγέννηση» των εμβολίων;
Ότι οι ΗΠΑ έχουν κηρύξει οικονομικό πόλεμο στην ΕΕ για να περάσουν τα μεταλλαγμένα και ότι αμερικάνος πρεσβευτής λειτουργούσε σαν πλασιέ της Monsanto;
Ότι ήταν η φαρμακοβιομηχανία και όχι μια επιδημία που μόλυνε δεκάδες χιλιάδες αιμορροφυλικών με «HIV»;
Ότι σε όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα ερευνητές με την κάλυψη κυβερνήσεων πειραματίζονταν πάνω σε ανθρώπινα πειραματόζωα, κυρίως σε ανυπεράσπιστες ομάδες πληθυσμού όπως παιδιά, ασθενείς φυλακισμένους και μειονότητες;
Πολλά βιβλία έχουν γραφτεί για τους θριάμβους της ιατρικής. Οι «θανάσιμες θεραπείες» είναι ένα από τα ελάχιστα στην Ελλάδα βιβλία που καταγράφει την τρομακτική, άλλη πλευρά του νομίσματος της δημόσιας υγείας, τις καταστροφές που οι πολιτικές της έχουν επιφέρει σε αυτή και τα μεγάλα σκάνδαλά και φιάσκα της.
Βαδίζοντας στον 210 αιώνα βλέπουμε όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μας να υφαρπάζεται, πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα να χάνονται στο βωμό της κερδοσκοπίας.
Η δημόσια υγεία είναι ένα ακόμη κεκτημένο υπό εξαφάνιση.
Δείτε τα trailer του βιβλίου:
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.