Malouta
Νεοφερμένος
Η Malouta αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 33 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 75 μηνύματα.
11-04-11
23:10
Πολύ ωραία τα είπε η συνάδελφος!
Πάντως,τελικά είναι επικίνδυνο να "παίζουμε" με τον εγκέφαλο...Είναι τρομακτικό το ότι ακόμη και ένας ειδήμων (νευροχειρουργός) μπορεί να δώσει τεχνητή ευτυχία σε κάποιον με ένα λάθος του..
Πάντως,τελικά είναι επικίνδυνο να "παίζουμε" με τον εγκέφαλο...Είναι τρομακτικό το ότι ακόμη και ένας ειδήμων (νευροχειρουργός) μπορεί να δώσει τεχνητή ευτυχία σε κάποιον με ένα λάθος του..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Malouta
Νεοφερμένος
Η Malouta αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 33 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 75 μηνύματα.
11-04-11
12:16
Ρε παιδιά εσείς δε βλέπετε ότι κάτι έκανε λάθος όμως ο γιατρός γιατί η ασθενής πλέον είναι μπερδεμένη??Δε γίνεται πχ να χτυπάει είκοσι φορές την πόρτα και να νιώθει ευτυχισμένη..Ας απαντήσει κάποιος και στον πρωτοετή να καταλάβουμε τι παίζει..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Malouta
Νεοφερμένος
Η Malouta αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 33 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 75 μηνύματα.
11-04-11
01:44
Αχ,πολύ ωραίο θέμα,μπράβο!!
Μου αρέσουν τα ηθικά διλήμματα του είδους αυτού.Διάβασα το link για τη DBS και καλώς ή κακώς,κράτησα αυτά τα σημεία που νομίζω ότι αφορούν την ασθενή μας:
DBS is also routinely used to treat chronic pain and has been used to treat various affective disorders, including major depression. While DBS has proven helpful for some patients, there is potential for serious complications and side effects.
While DBS is helpful for some patients, there is also the potential for neuropsychiatric side effects. Reports in the literature describe the possibility of apathy, hallucinations, compulsive gambling, hypersexuality, cognitive dysfunction, and depression. However, these may be temporary and related to correct placement and calibration of the stimulator and so are potentially reversible.
Μετά από αυτό,θέλω να πω ότι μου φαίνεται παράδοξο το ότι ενώ δεν υποχώρησαν τα κλινικά συμπτώματα, η ασθενής ένιωσε ευτυχισμένη.Θέλω να πω ,ότι άτομα με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή δεν μπορούν,να νιώσουν ευτυχισμένα,με όλον τον καταιγισμό σκέψεων και ιδεοληψίας που βιώνουν.Δηλαδή η πρώτη μου ένσταση είναι αυτή.Πώς γίνεται να έχω κλινικά συμπτώματα που πια δεν καταρρακώνουν την ασθενή μου? Η βίωση ευχάριστων συναισθημάτων από τις ιδεοληψίες της δεν είναι ήδη μία πρόοδος που υποδηλώνει μία έστω έμμεση θεραπεία???Αν της δίνει τη δυνατότητα να έχει πλέον φυσιολογική ζωή εγώ θα έλεγα ότι είναι.
Πέρα από αυτό όμως και αν δεχτώ ότι όντως είναι άρρωστη ,θα έπρεπε πρώτα να ελέγξω τι ακριβώς προκάλεσε την ευτυχία της.Προφανώς κάποιες αλλαγές στον εγκεφαλικό φλοιό (ΠΧ.στην αμυγδαλή??δεν ξέρω) και να καταλάβω τα πώς και τα γιατί. Έπειτα, θα έλεγα ότι η ευτυχία που αισθάνεται είναι κάτι θετικό,που ίσως θα τη βοηθήσει να ξεπεράσει τη διαταραχή της έως το βαθμό που μία μη επεμβατική μέθοδος (αναφέρομαι στη θετική στάση ζωής) το επιτρέπει.Επίσης, σίγουρα αυτό σημαίνει ότι απαλύνεται από τον πόνο και την ντροπή που αισθάνεται για την διαταραχή της.Εάν τα συμπτώματά της δεν της προκαλούν πια τύψεις,αλλά ευχαρίστηση,τότε είμαστε σε καλό δρόμο.Άλλωστε δουλειά μας είναι η ανακούφιση,σωστά??Κάπου είχα διαβάσει ότι σε κάθε μοντέλο ΙΨΔ έχουμε το μοντέλο
Άγχος --> ενέργεια (Ψυχαναγκαστική πράξη) --> Μείωση άγχους --> τύψεις...
Τώρα με την ευτυχία λογικά απουσιάζει το άγχος και οι τύψεις??Άρα τι μένει??
Ελπίζω να μη λέω κοτσάνες....
Εν πάσει περιπτώσει, έστω ότι είναι τέρμα άρρωστη ακόμη, και άρα η επέμβασή μου, κλινικά άχρηστη και ανούσια.Και όμως εγώ θα συνέχιζα την εγκεφαλική διέγερση γιατί θα είχα δώσει στον ασθενή μου μία καλύτερη ποιότητα ζωής.Επιπλέον επιχείρημά μου θα ήταν η έλλειψη σοβαρού κινδύνου για την ασθενή,όπως βλέπω στις παρενέργειες,οι οποίες και προσωρινές φαίνονται να είναι και ανατρέψιμες.Με πολύ κοντινή παρακολούθηση και προσεκτική παρατήρηση θα προσπαθούσα να παρατείνω την ευτυχία της.
Με μια πρώτη ματιά νομίζω ότι έτσι θα αντιδρούσα.Προσφέρω μία ακίνδυνη ικανοποίηση στην ασθενή μου που θα τη βοηθήσει να ζήσει πιο φυσιολογικά.
Μου αρέσουν τα ηθικά διλήμματα του είδους αυτού.Διάβασα το link για τη DBS και καλώς ή κακώς,κράτησα αυτά τα σημεία που νομίζω ότι αφορούν την ασθενή μας:
DBS is also routinely used to treat chronic pain and has been used to treat various affective disorders, including major depression. While DBS has proven helpful for some patients, there is potential for serious complications and side effects.
While DBS is helpful for some patients, there is also the potential for neuropsychiatric side effects. Reports in the literature describe the possibility of apathy, hallucinations, compulsive gambling, hypersexuality, cognitive dysfunction, and depression. However, these may be temporary and related to correct placement and calibration of the stimulator and so are potentially reversible.
Μετά από αυτό,θέλω να πω ότι μου φαίνεται παράδοξο το ότι ενώ δεν υποχώρησαν τα κλινικά συμπτώματα, η ασθενής ένιωσε ευτυχισμένη.Θέλω να πω ,ότι άτομα με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή δεν μπορούν,να νιώσουν ευτυχισμένα,με όλον τον καταιγισμό σκέψεων και ιδεοληψίας που βιώνουν.Δηλαδή η πρώτη μου ένσταση είναι αυτή.Πώς γίνεται να έχω κλινικά συμπτώματα που πια δεν καταρρακώνουν την ασθενή μου? Η βίωση ευχάριστων συναισθημάτων από τις ιδεοληψίες της δεν είναι ήδη μία πρόοδος που υποδηλώνει μία έστω έμμεση θεραπεία???Αν της δίνει τη δυνατότητα να έχει πλέον φυσιολογική ζωή εγώ θα έλεγα ότι είναι.
Πέρα από αυτό όμως και αν δεχτώ ότι όντως είναι άρρωστη ,θα έπρεπε πρώτα να ελέγξω τι ακριβώς προκάλεσε την ευτυχία της.Προφανώς κάποιες αλλαγές στον εγκεφαλικό φλοιό (ΠΧ.στην αμυγδαλή??δεν ξέρω) και να καταλάβω τα πώς και τα γιατί. Έπειτα, θα έλεγα ότι η ευτυχία που αισθάνεται είναι κάτι θετικό,που ίσως θα τη βοηθήσει να ξεπεράσει τη διαταραχή της έως το βαθμό που μία μη επεμβατική μέθοδος (αναφέρομαι στη θετική στάση ζωής) το επιτρέπει.Επίσης, σίγουρα αυτό σημαίνει ότι απαλύνεται από τον πόνο και την ντροπή που αισθάνεται για την διαταραχή της.Εάν τα συμπτώματά της δεν της προκαλούν πια τύψεις,αλλά ευχαρίστηση,τότε είμαστε σε καλό δρόμο.Άλλωστε δουλειά μας είναι η ανακούφιση,σωστά??Κάπου είχα διαβάσει ότι σε κάθε μοντέλο ΙΨΔ έχουμε το μοντέλο
Άγχος --> ενέργεια (Ψυχαναγκαστική πράξη) --> Μείωση άγχους --> τύψεις...
Τώρα με την ευτυχία λογικά απουσιάζει το άγχος και οι τύψεις??Άρα τι μένει??
Ελπίζω να μη λέω κοτσάνες....
Εν πάσει περιπτώσει, έστω ότι είναι τέρμα άρρωστη ακόμη, και άρα η επέμβασή μου, κλινικά άχρηστη και ανούσια.Και όμως εγώ θα συνέχιζα την εγκεφαλική διέγερση γιατί θα είχα δώσει στον ασθενή μου μία καλύτερη ποιότητα ζωής.Επιπλέον επιχείρημά μου θα ήταν η έλλειψη σοβαρού κινδύνου για την ασθενή,όπως βλέπω στις παρενέργειες,οι οποίες και προσωρινές φαίνονται να είναι και ανατρέψιμες.Με πολύ κοντινή παρακολούθηση και προσεκτική παρατήρηση θα προσπαθούσα να παρατείνω την ευτυχία της.
Με μια πρώτη ματιά νομίζω ότι έτσι θα αντιδρούσα.Προσφέρω μία ακίνδυνη ικανοποίηση στην ασθενή μου που θα τη βοηθήσει να ζήσει πιο φυσιολογικά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.