iJohnnyCash
e-steki.gr Founder
Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
08-06-11
13:15
Η ταινία είναι ένα περίεργο tribute και σύνθεση της μουσικής των Beatles και του Lenon, αφού σε παρά πολλά σημεία η μουσική-soundtrack παίζει σημαντικό ρόλο στην αντίστοιχη σκηνή. Η ιστορία αρχίζει παράλληλα στην Αγγλία και συγκεκριμένα στο Liverpool και συγκεκριμένα με την δύσκολη ζωή του Jude που εργάζεται στα ναυπηγεία της πόλης, και στην Αμερική όπου η νεαρά Lucy ζει μια άνετη, πλούσια ζωή που όμως συνταράσσεται από το θάνατο στο Βιετναμ του "φίλου" της. Ο Jude αφήνει το Liverpool και φτάνει παράνομα στην Αμερική με σκοπό να βρει τον πατέρα του που όπως έχει μάθει, δουλεύει σε ένα πανεπιστήμιο πιστεύοντας ότι θα είναι κάποιος σπουδαίος καθηγητής αλλά τελικά ανακαλύπτει ότι δεν είναι τίποτα άλλο από τεχνικός υπάλληλος στο πανεπιστήμιο και δεν έχει καμία διάθεση να τον αναγνωρίσει μιας και έχει φτιάξει άλλη οικογένεια. Σ`αυτή τη προσπάθεια ο Jude, βρίσκει έναν καλό φίλο που τον "βάζει στα πράγματα" της εποχής, τον ατίθασο και επαναστάτη Max και εντελώς τυχαία, αδερφό της Lucy. Οι δυο νεαροί γνωρίζονται και η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή χωρίς όμως να γίνεται και κλισέ.
Φτάνουμε και στη σκηνοθεσία η οποία είναι πραγματικά διπρόσωπη. Έχουμε από τη μία την έναρξη και το τέλος (δεν εννοώ μόνο τα 5 πρώτα και τελευταία λεπτά) τα οποία είναι εξαιρετικά, μας μεταφέρουν την ατμόσφαιρα της εποχής σε Αμερική και Αγγλία, οι επιλογή των τραγουδιών που διηγούνται την ιστορία είναι απόλυτα επιτυχημένη και πραγματικά εντυπωσιάζει χωρίς ίχνος ψεγαδιού, και μετά έχουμε και το "ανάμεσα". Παρουσιάζει γνωστά γεγονότα χωρίς ιδιαίτερη αληθοφάνεια, χρησιμοποιεί έντονα τα ψυχεδελικά εφέ της εποχής που κάποιους ίσως κουράζουν το μάτι, κάποιοι όμως θα τα βρουν απίθανα. Σε όλη αυτή τη διάρκεια που δεν είναι και μικρή, η ιστορία δε προχωράει σχεδόν καθόλου εκτός κάποιων μικροπροσωπικών και ερωτικών ιστοριών των δεύτερων χαρακτήρων . Οι υποκριτικές αλλά και μουσικές ερμηνείες είναι άκρως ικανοποιητικές με αυτές των Sturgess και Anderson να ξεχωρίζουν.
7/10 (Θα ήθελα κάτι περισσότερο κοινωνικό-πολιτικό ή έστω κάτι περισσότερο "Tideland")
Φτάνουμε και στη σκηνοθεσία η οποία είναι πραγματικά διπρόσωπη. Έχουμε από τη μία την έναρξη και το τέλος (δεν εννοώ μόνο τα 5 πρώτα και τελευταία λεπτά) τα οποία είναι εξαιρετικά, μας μεταφέρουν την ατμόσφαιρα της εποχής σε Αμερική και Αγγλία, οι επιλογή των τραγουδιών που διηγούνται την ιστορία είναι απόλυτα επιτυχημένη και πραγματικά εντυπωσιάζει χωρίς ίχνος ψεγαδιού, και μετά έχουμε και το "ανάμεσα". Παρουσιάζει γνωστά γεγονότα χωρίς ιδιαίτερη αληθοφάνεια, χρησιμοποιεί έντονα τα ψυχεδελικά εφέ της εποχής που κάποιους ίσως κουράζουν το μάτι, κάποιοι όμως θα τα βρουν απίθανα. Σε όλη αυτή τη διάρκεια που δεν είναι και μικρή, η ιστορία δε προχωράει σχεδόν καθόλου εκτός κάποιων μικροπροσωπικών και ερωτικών ιστοριών των δεύτερων χαρακτήρων . Οι υποκριτικές αλλά και μουσικές ερμηνείες είναι άκρως ικανοποιητικές με αυτές των Sturgess και Anderson να ξεχωρίζουν.
7/10 (Θα ήθελα κάτι περισσότερο κοινωνικό-πολιτικό ή έστω κάτι περισσότερο "Tideland")
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.