germ1984
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Νάσος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 266 μηνύματα.
13-06-11
10:20
Ναι, έχω κάνει γυμνισμό χωρίς να το θέλω και μάλιστα σε παραλία που δεν ήταν γυμνιστών.
Η ιστορία είναι 100% αληθινή.
Ήταν Αύγουστος και αποφάσισα να πάω για μπάνιο μόνος μου σε μια ωραία οικογενειακή ακτή που είχα εντοπίσει 1.5 km από το εξοχικό μας. Ξεκινάω λοιπόν με τις καλύτερες προυποθέσεις, ο καιρός ωραίος, ζεστός η διάθεση ανεβασμένη, όλα γενικά έδειχναν οτι θα περάσω ένα πολύ ωραίο απόγευμα. Μαζί μου είχα πάρει μια σακούλα από σούπερ μάρκετ για να βάλω το walkman, τα κλειδιά μου και ένα περιοδικό για να διαβάσω. Πετσέτα δεν είχα πάρει αφού σκέφτηκα οτι έτσι και αλλιώς θα κάνω ντούζ και μετά θα κάτσω στον ήλιο μπας και πάρω και λίγο χρώμα. Φτάνω λοιπόν, η παραλία γεμάτη, οικογένειες κυρίως, παιδάκια να παίζουν στην ακτή, μερικά ζευγάρια και αρκετός κόσμος μόνος του. Αφήνω τα πράγματά μου σε ενα παγκάκι και μπαίνω στη θάλασσα.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι είχα πάθει εκείνη τη μέρα αλλά ήθελα να "πιώ" τη θάλασσα. Αρχισα τις βουτιές, τις "ψευτοκαταδύσεις", φανταστείτε οτι η θάλασσα ήταν τόσο καθαρή και διάφανη που έβλεπες όλες τις λεπτομέρειες στον βυθό της. Η κατάσταση αυτή με ευχαριστούσε και δεν κατάλαβα για πότε πέρασε η ώρα...Δυστυχώς όμως άρχισα να κρυώνω από ενα σημείο και μετά, χώρια που ο περισσότερος κόσμος είχε βγεί έξω και είχα μείνει εγώ μαζί με μερικές γριές να κάνουμε μπάνιο. Η ώρα πρέπει να ήταν περίπου 6 το απόγευμα. Για μια στιγμή σκέφτηκα μήπως έκανα την βλακεία και έβαλα τα κλειδιά μου μέσα στην τσέπη του μαγιώ (κάνω κάτι τέτοιες αηδίες). Πάω να ψάξω τα κλειδιά αλλά τελικά δεν έβρισκα ούτε το μαγιώ. Ναι, είχα χάσει το μαγιώ μου...
Μετά το αρχικό σόκ, λέω δεν μπορεί κάπου εδώ γύρω θα είναι και άρχισα να ψάχνω. Εντωμεταξύ είχα κάνει τη βλακεία και είχα πάει αρκετά βαθιά. Πουθενά το μαγιώ...Μη σας τα πολυλογώ καθόμουν για καμμιά ώρα και σκεφτόμουν τι να κάνω, να σημειώσω ότι τα πράγματα μου τα είχα αφήσει δίπλα σε μια οικογένεια...Πέρασε από το μυαλό μου να κάτσω μέχρι το βράδυ μέσα αλλά δεν γινόταν, κρύωνα αλλά είχα κανονίσει και ραντεβού σε μια ώρα!!
Τελικά μετά απο πάρα πολύ σκέψη και αγωνία αποφάσισα την ηρωική έξοδο. Δεν κοίταξα καθόλου γύρω μου, απλά άκουσα κάποιους ηλικιωμένους να λένε "Ντροπή!" καποια παιδάκια να κλαίνε και κάποιους άλλους να φωνάζουν "Άξιος!"...Δεν πρέπει να εχω ξεφτιλιστεί περισσότερο στη ζωή μου..Πήρα τα πράγματα, έτρεξα σε κάτι θάμνους παραδίπλα και άρχισα τους πειραματισμούς...Δεν γινόταν να διανύσω 1.5 km γυμνός, παίρνω λοιπόν την σακούλα φτιάχνω δύο τρύπες και την κάνω σώβρακο. Το φόρεσα και όπου φύγει-φύγει. Κατά την διάρκεια της διαδρομής είχα χαμηλωμένο το κεφάλι, μόνο μερικά κορναρίσματα άκουσα...
Δεν θέλω να το ξαναζήσω...
Η ιστορία είναι 100% αληθινή.
Ήταν Αύγουστος και αποφάσισα να πάω για μπάνιο μόνος μου σε μια ωραία οικογενειακή ακτή που είχα εντοπίσει 1.5 km από το εξοχικό μας. Ξεκινάω λοιπόν με τις καλύτερες προυποθέσεις, ο καιρός ωραίος, ζεστός η διάθεση ανεβασμένη, όλα γενικά έδειχναν οτι θα περάσω ένα πολύ ωραίο απόγευμα. Μαζί μου είχα πάρει μια σακούλα από σούπερ μάρκετ για να βάλω το walkman, τα κλειδιά μου και ένα περιοδικό για να διαβάσω. Πετσέτα δεν είχα πάρει αφού σκέφτηκα οτι έτσι και αλλιώς θα κάνω ντούζ και μετά θα κάτσω στον ήλιο μπας και πάρω και λίγο χρώμα. Φτάνω λοιπόν, η παραλία γεμάτη, οικογένειες κυρίως, παιδάκια να παίζουν στην ακτή, μερικά ζευγάρια και αρκετός κόσμος μόνος του. Αφήνω τα πράγματά μου σε ενα παγκάκι και μπαίνω στη θάλασσα.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι είχα πάθει εκείνη τη μέρα αλλά ήθελα να "πιώ" τη θάλασσα. Αρχισα τις βουτιές, τις "ψευτοκαταδύσεις", φανταστείτε οτι η θάλασσα ήταν τόσο καθαρή και διάφανη που έβλεπες όλες τις λεπτομέρειες στον βυθό της. Η κατάσταση αυτή με ευχαριστούσε και δεν κατάλαβα για πότε πέρασε η ώρα...Δυστυχώς όμως άρχισα να κρυώνω από ενα σημείο και μετά, χώρια που ο περισσότερος κόσμος είχε βγεί έξω και είχα μείνει εγώ μαζί με μερικές γριές να κάνουμε μπάνιο. Η ώρα πρέπει να ήταν περίπου 6 το απόγευμα. Για μια στιγμή σκέφτηκα μήπως έκανα την βλακεία και έβαλα τα κλειδιά μου μέσα στην τσέπη του μαγιώ (κάνω κάτι τέτοιες αηδίες). Πάω να ψάξω τα κλειδιά αλλά τελικά δεν έβρισκα ούτε το μαγιώ. Ναι, είχα χάσει το μαγιώ μου...
Μετά το αρχικό σόκ, λέω δεν μπορεί κάπου εδώ γύρω θα είναι και άρχισα να ψάχνω. Εντωμεταξύ είχα κάνει τη βλακεία και είχα πάει αρκετά βαθιά. Πουθενά το μαγιώ...Μη σας τα πολυλογώ καθόμουν για καμμιά ώρα και σκεφτόμουν τι να κάνω, να σημειώσω ότι τα πράγματα μου τα είχα αφήσει δίπλα σε μια οικογένεια...Πέρασε από το μυαλό μου να κάτσω μέχρι το βράδυ μέσα αλλά δεν γινόταν, κρύωνα αλλά είχα κανονίσει και ραντεβού σε μια ώρα!!
Τελικά μετά απο πάρα πολύ σκέψη και αγωνία αποφάσισα την ηρωική έξοδο. Δεν κοίταξα καθόλου γύρω μου, απλά άκουσα κάποιους ηλικιωμένους να λένε "Ντροπή!" καποια παιδάκια να κλαίνε και κάποιους άλλους να φωνάζουν "Άξιος!"...Δεν πρέπει να εχω ξεφτιλιστεί περισσότερο στη ζωή μου..Πήρα τα πράγματα, έτρεξα σε κάτι θάμνους παραδίπλα και άρχισα τους πειραματισμούς...Δεν γινόταν να διανύσω 1.5 km γυμνός, παίρνω λοιπόν την σακούλα φτιάχνω δύο τρύπες και την κάνω σώβρακο. Το φόρεσα και όπου φύγει-φύγει. Κατά την διάρκεια της διαδρομής είχα χαμηλωμένο το κεφάλι, μόνο μερικά κορναρίσματα άκουσα...
Δεν θέλω να το ξαναζήσω...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.