suspiria
Διάσημο μέλος
Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
10-06-07
23:15
Αυτά που λες τα είδε και ξέρει και τους διαλόγους …
Του βάζω μόνο παιδικά…winni, nemo, tom and jerry,pinocchio και όλα τα παιδικά που ξέρουμε ότι είναι κατάλληλα.…το spiderman ήταν η αγαπημένη ταινία του ξαδέρφου του και έτυχε να την δουν μαζί στην γιαγιά του. Και την ζήτησε να την έχει σπίτι.
Από ταινίες του πείρα μόνο Grinch, Garfield και Come Fly with Me( με τον Michael Jordan)…
Εμείς με τον αδερφό μου πάντως, που είναι επίσης 3 χρονών, βλέπουμε τον Ήρωα και είναι απο τις αγαπημένες του Ήταν τυχαίο. Τον έβλεπα εγώ ένα βράδυ και ήρθε και μου συγκολλήθηκε ο Ξενύχτης Νούμερο 2 (γιατί το Νούμερο 1 είμαι εγώ ) και απο τότε το βλέπει συνέχεια Η μητέρα είναι πολύ θυμωμένη αλλά δεν τις φταίμε εμείς που γέννησε ατίθασα παιδιά
Πάντως μπορεί ο μικρός να μην πτοείται καθόλου με τα κατάνα στον Ήρωα, πάντως συγκινείται πάρα πολύ με το θάνατο του κοριτσιού με τα σπίρτα και δεν ησυχάζει αν δεν δει την Χιονάτη να ανοίγει τα μάτια της...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
suspiria
Διάσημο μέλος
Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
09-06-07
14:24
Αυτό το παιδί είναι πολύ έξυπνο όπως και τα περισσότερα παιδιά. Ο άνθρωπος γίνεται περισσότερο ώριμος όσο περνάνε τα χρόνια, αλλά οι ερωτήσεις του όλο και πιο χαζές. Μόνο τα παιδιά κάνουν καλές ερωτήσεις. Οι μεγάλοι κάνουν ερωτήσεις περιμένοντας μια απάντηση που τους βολεύει. Τα ερωτήματα που θέτουν τα παιδιά είναι καμμιά φορά πολύ πιο ουσιαστικά από τα δικά μας.
Τα παιδιά είναι μόλις ανακαλύπτουν τον κόσμο. Ρωτάνε πράγματα, που ίσως ρωτήσαμε και εμείς κάποτε, ίσως τα ζήσαμε και δεν χρειάστηκε να τα ρωτήσουμε, πάντως αυτή τη στιγμή για εμάς είναι δεδομένα. Εμείς έχοντας ζήσει κάποια παραπάνω χρόνια, εγώ δεν έχω και τεράστια διαφορά, αλλά έχω ζήσει για παράδειγμα την απώλεια κάποιου ανθρώπου και παράλληλα, έχω ζήσει μέχρι τώρα κάποια στοιχειώδη "πράγματα" της ζωής. Οπότε είναι αυτονόητο για εμένα, και για εσένα, γιατί δεν είναι καλό το "να πας τον Θεούλη" ακόμα κι αν τον αγαπάς πολύ. Ίσως επειδή, πέρα απο κάποια πράγματα, για παράδειγμα την αγάπη της μητέρας του, την οποία δεν την έχει χάσει ποτέ, άρα δεν μπορεί να αναγνωρίσει την αξία της, δεν έχει νιώσει ακόμα κάποια δυνατή συγκίνηση, ώστε να μπορεί να καταλάβει τη διαφορά της απώλειας και της ζωής.
Πόσο χρονών είναι ο μικρός;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.