parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,919 μηνύματα.
28-12-10
16:44
Έχω την εντύπωση, ότι προβοκάρεις τον Χριστιανισμό...Αλλά, ας ήμαστε κι οι δύο συγχωρεμένοι...
Ρε συ οκ... Κανεις την πλακα σου... Αλλα καποιες φορες παυει να ναι αστειο... Ειπαμε πια..
Όχι ρε είναι καμμένος! Είναι ορθόδοξος ψάλτης, έχει και δικό του blog που μιλάει για την οδική ασφάλεια και την "χριστιανική οδήγηση": https://odiki-asfaleia.blogspot.com/ Να και το twitter του για όποιον επιθυμεί να διαβάσει και να σώσει τη ψυχή του: https://twitter.com/SafeJesus
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,919 μηνύματα.
24-12-10
19:52
Συνοψίζοντας κάπως στο μυαλό μου τις ιδέες της εισηγήτριας, νομίζω ότι έγινε μία απόπειρα να αναβαθμιστεί η πνευματικότητα του χριστιανισμού σε σχέση με το κομάτι της ηθικής. Έχουμε χάσει τη "φιλοσοφική" προσέγγιση του Θεού είπε, ενώ ο Ιησούς Χριστός είναι η Αλήθεια, η Οδός και η Ζωή.
Επίσης γράφει κάπου με εντυπωσιακή διαύγεια: "Η έννοια της Αγάπης κατα τον Χριστό ήταν πολύ ανώτερη και διαφορετική απο αυτή που της δίνει σήμερα ο άνθρωπος. Άπιαστη,αν θες, όσο και το θείο."
Εν συνεχεία στην κουβέντα αναφέρθηκε η ιδέα του Μη-Μηχανιστικού Σύμπαντος, ροή πληροφορίας που συμπηκνώνεται σε ενέργεια (μάλλον ψυχική) και αποτυπώνεται στην ύλη (ως ενφύσημα) σκορπίζοντας ζωή. Πληροφορία που εκπορεύεται απ' το Εν, την Πρωταρχική Αιτία. Ένα Σύμπαν με νοημοσύνη, ένα "εργοστάσιο εξτροπίας".
Ένα ερώτημα εδώ είναι, είναι αυτό το Σύμπαν ο ίδιος ο Θεός ή το Δημιούργημά του;
Συγκράτησα αυτά τα πολύ ωραία για αρχή. Η δική μου σκέψη ξεκινάει από την ιδέα ότι η ανάπτυξη της ανθρώπινης πνευματικότητας σε οποιαδήποτε μορφή της δεν γίνεται τυχαία αλλά ακολουθεί τη συχνότητα του Χέγκελ, το Zeitgeist, τη συλλογική κοινωνική συνείδηση που εξελίσσεται στο πέρασμα των αιώνων. Θα μπορούσαμε υπερβολικά ίσως να ισχυριστούμε ότι η ταινία έχει ήδη γυριστεί. Εμείς απλά βιώνουμε το παρελθόν μας. Γι' αυτό π.χ. η σκυλίτσα Μίσσυ μπορεί και προφήτευε το μέλλον και ο Πόλ το χταπόδι τους αγώνες του Euro!
Την εποχή των πρώτων χριστιανών η πνευματικότητα στα κείμενα ήταν διάχυτη, διαποτισμένη με μία φιλοσοφική προσέγγιση του ζητήματος του Θεού. Αυτή όμως στην κυριολεξία συνθλίφτηκε με το ανελέητο κυνηγητό των αιρέσεων (Γνωστικισμός, Αρειανισμός, Νεστοριανισμός, κα.) όπου και επεβλήθηκε η "ιδεολογική καθαρότητα" του χριστιανισμού, επιλέχθηκαν τα 4 "θεόπνευστα" ευαγγέλια και υιοθετήθηκε το μοντέλου Χριστού - Σωτήρα, η ηθικοδιδασκαλία δηλαδή αντί για την Οδό προς την Αλήθεια.
Ιστορικά λοιπόν εξηγούνται όλα. Έπρεπε να περάσουν 2000 χρόνια όμως για να συνειδητοποιήσουμε το αδιέξοδο αυτής της προσέγγισης. Έπρεπε να ωριμάσει το συλλογικό ασυνείδητο στο βαθμό όπου πολλοί από μας θα στεκόμαστε κριτικά απέναντι στην ηθικοδιδασκαλία και τη σχέση της με την εξουσία. Ήρθε η ώρα για μια καινούργια "δόνηση" πνεύματος, για έναν "νεο-χριστιανισμό", μια βαθύτερη κατανόηση του νοήματος της αγάπης.
Να αναζητήσουμε τη σχέση της Αγάπης με τη Ζωή όχι μέσα από ένα συναίσθημα που συνεισφέρει στην κοινωνική ειρήνη και συνοχή αλλά ως το "εργαλείο" ανάπτυξης πνευματικότητας που θα καταστήσει κάθε εξουσία άχρηστη και θα μας εξελίξει. 8)
Φανταστείτε π.χ. να κάθεσαι μπροστά από ένα ωραίο δεντράκι, να το κοιτάς, να το μυρίζεις, να χαϊδεύεις τα φιλαράκια του, να του λες λογάκια τρυφερά και τσουυυυπ.....
....να του ρουφάς όλη του την ενέργεια σαν το αγαπισιάρικο βαμπίρ!
Τι εξουσία θα είχε μετά πάνω σου ο κάθε πλανητάρχης; Στην αρχή κάπως σαν...."τα του καίσαρα στον καίσαρα και τα του Θεού στο Θεό" και μετά τα @@, πάμε γι' άλλα!
Επίσης γράφει κάπου με εντυπωσιακή διαύγεια: "Η έννοια της Αγάπης κατα τον Χριστό ήταν πολύ ανώτερη και διαφορετική απο αυτή που της δίνει σήμερα ο άνθρωπος. Άπιαστη,αν θες, όσο και το θείο."
Εν συνεχεία στην κουβέντα αναφέρθηκε η ιδέα του Μη-Μηχανιστικού Σύμπαντος, ροή πληροφορίας που συμπηκνώνεται σε ενέργεια (μάλλον ψυχική) και αποτυπώνεται στην ύλη (ως ενφύσημα) σκορπίζοντας ζωή. Πληροφορία που εκπορεύεται απ' το Εν, την Πρωταρχική Αιτία. Ένα Σύμπαν με νοημοσύνη, ένα "εργοστάσιο εξτροπίας".
Ένα ερώτημα εδώ είναι, είναι αυτό το Σύμπαν ο ίδιος ο Θεός ή το Δημιούργημά του;
Συγκράτησα αυτά τα πολύ ωραία για αρχή. Η δική μου σκέψη ξεκινάει από την ιδέα ότι η ανάπτυξη της ανθρώπινης πνευματικότητας σε οποιαδήποτε μορφή της δεν γίνεται τυχαία αλλά ακολουθεί τη συχνότητα του Χέγκελ, το Zeitgeist, τη συλλογική κοινωνική συνείδηση που εξελίσσεται στο πέρασμα των αιώνων. Θα μπορούσαμε υπερβολικά ίσως να ισχυριστούμε ότι η ταινία έχει ήδη γυριστεί. Εμείς απλά βιώνουμε το παρελθόν μας. Γι' αυτό π.χ. η σκυλίτσα Μίσσυ μπορεί και προφήτευε το μέλλον και ο Πόλ το χταπόδι τους αγώνες του Euro!
Την εποχή των πρώτων χριστιανών η πνευματικότητα στα κείμενα ήταν διάχυτη, διαποτισμένη με μία φιλοσοφική προσέγγιση του ζητήματος του Θεού. Αυτή όμως στην κυριολεξία συνθλίφτηκε με το ανελέητο κυνηγητό των αιρέσεων (Γνωστικισμός, Αρειανισμός, Νεστοριανισμός, κα.) όπου και επεβλήθηκε η "ιδεολογική καθαρότητα" του χριστιανισμού, επιλέχθηκαν τα 4 "θεόπνευστα" ευαγγέλια και υιοθετήθηκε το μοντέλου Χριστού - Σωτήρα, η ηθικοδιδασκαλία δηλαδή αντί για την Οδό προς την Αλήθεια.
Ιστορικά λοιπόν εξηγούνται όλα. Έπρεπε να περάσουν 2000 χρόνια όμως για να συνειδητοποιήσουμε το αδιέξοδο αυτής της προσέγγισης. Έπρεπε να ωριμάσει το συλλογικό ασυνείδητο στο βαθμό όπου πολλοί από μας θα στεκόμαστε κριτικά απέναντι στην ηθικοδιδασκαλία και τη σχέση της με την εξουσία. Ήρθε η ώρα για μια καινούργια "δόνηση" πνεύματος, για έναν "νεο-χριστιανισμό", μια βαθύτερη κατανόηση του νοήματος της αγάπης.
Να αναζητήσουμε τη σχέση της Αγάπης με τη Ζωή όχι μέσα από ένα συναίσθημα που συνεισφέρει στην κοινωνική ειρήνη και συνοχή αλλά ως το "εργαλείο" ανάπτυξης πνευματικότητας που θα καταστήσει κάθε εξουσία άχρηστη και θα μας εξελίξει. 8)
Φανταστείτε π.χ. να κάθεσαι μπροστά από ένα ωραίο δεντράκι, να το κοιτάς, να το μυρίζεις, να χαϊδεύεις τα φιλαράκια του, να του λες λογάκια τρυφερά και τσουυυυπ.....
....να του ρουφάς όλη του την ενέργεια σαν το αγαπισιάρικο βαμπίρ!
Τι εξουσία θα είχε μετά πάνω σου ο κάθε πλανητάρχης; Στην αρχή κάπως σαν...."τα του καίσαρα στον καίσαρα και τα του Θεού στο Θεό" και μετά τα @@, πάμε γι' άλλα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.