DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
05-02-12
20:19
Και δεν είναι μόνο η θέρμανση όπως είπες πολύ εύστοχα ...
Όσοι έχουν το εβδομαδιαίο καθήκον των αγορών του σπιτιού θα έχουν συναντήσει παλιότερα το φαινόμενο της έλλειψης εμπιστοσύνης στα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας κυρίως τα τρόφιμα, μια στάση που μεταστράφηκε γι άλλους σταδιακά και γι άλλους απότομα όταν ανακάλυψαν ότι ήταν τα μόνα που μπορούσαν να αγοράσουν όταν η διαφορά των τιμών με τα επώνυμα προϊόντα φτάνει σε υψηλά ποσοστά.
Σήμερα ολοένα και περισσότεροι καταναλωτές που σε άλλες εποχές απέρριπταν τα προϊόντα αυτά ως άγνωστα και κατώτερης ποιότητας στρέφονται σε αυτά καθώς τα επώνυμα προϊόντα εξακολουθούν να είναι παράλογα ακριβά συγκριτικά με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες παρά τις όποιες πιθανές αιτίες.
Αυτό που πραγματικά με προβληματίζει είναι ότι η επιλογή προϊόντος βάσει της τιμής του γίνεται μάλλον λόγω των οικονομικών δυσκολιών και όχι στα πλαίσια μιας καταναλωτικής συμπεριφοράς που τιμωρεί το ακριβό προϊόν και επιβραβεύει το προσιτό. Έχουμε άραγε τα περιθώρια έστω και τώρα για ένα οργανωμένο καταναλωτικό κίνημα?
Όσοι έχουν το εβδομαδιαίο καθήκον των αγορών του σπιτιού θα έχουν συναντήσει παλιότερα το φαινόμενο της έλλειψης εμπιστοσύνης στα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας κυρίως τα τρόφιμα, μια στάση που μεταστράφηκε γι άλλους σταδιακά και γι άλλους απότομα όταν ανακάλυψαν ότι ήταν τα μόνα που μπορούσαν να αγοράσουν όταν η διαφορά των τιμών με τα επώνυμα προϊόντα φτάνει σε υψηλά ποσοστά.
Σήμερα ολοένα και περισσότεροι καταναλωτές που σε άλλες εποχές απέρριπταν τα προϊόντα αυτά ως άγνωστα και κατώτερης ποιότητας στρέφονται σε αυτά καθώς τα επώνυμα προϊόντα εξακολουθούν να είναι παράλογα ακριβά συγκριτικά με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες παρά τις όποιες πιθανές αιτίες.
Αυτό που πραγματικά με προβληματίζει είναι ότι η επιλογή προϊόντος βάσει της τιμής του γίνεται μάλλον λόγω των οικονομικών δυσκολιών και όχι στα πλαίσια μιας καταναλωτικής συμπεριφοράς που τιμωρεί το ακριβό προϊόν και επιβραβεύει το προσιτό. Έχουμε άραγε τα περιθώρια έστω και τώρα για ένα οργανωμένο καταναλωτικό κίνημα?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
26-01-12
15:46
πηγήΕίκοσι τόνους λαχανικά έφεραν οι αγρότες παραγωγοί της Θήβας και τα μοιράζουν δωρεάν σε περαστικούς από νωρίς το πρωί. Οι ουρές είναι εντυπωσιακές και ο κόσμος που έχει συγκεντρωθεί πάρα πολύς.
Σε σακιά του ενός κιλού έχουν μπει όλα τα προϊόντα (πατάτες, κρεμμύδια, καρότα και άλλα λαχανικά) και οι διερχόμενοι Αθηναίοι παίρνουν ότι μπορούν. Να σημειώσουμε ότι τρεις τόνοι θα προσφερθούν από τους αγρότες στο ίδρυμα αστέγων του δήμου Αθηναίων.
Η πλατεία Συντάγματος έχει μετατραπεί σε άτυπη λαϊκή αγορά ενώ οι αγρότες δηλώνουν ότι η κίνησή τους αυτή έρχεται ως αντίδραση σε δημοσιεύματα που καταγγέλουν την ύπαρξη επικίνδυνων μετάλλων και άλλων ουσιών στα προϊόντα τους.
Οι ίδιοι δηλώνουν ότι κάποιοι «επιδιώκουν την οικονομική μας καταστροφή για να αναγκαστούμε να τους πουλήσουμε τα χωράφια μας για ένα “κομμάτι ψωμί”».
«Ήδη για να προστατευτούμε από το βρώμικο πόλεμο σε βάρος μας έχουμε απευθυνθεί στη Δικαιοσύνη εναντίον εκείνων που συκοφαντούν την ποιότητα των προϊόντων μας, προκαλώντας μας ανυπολόγιστη οικονομική καταστροφή»συμπληρώνουν .
Η είδηση έγινε σχεδόν ολοήμερο πρωτοσέλιδο σε όλα τα μέσα ειδικά στα διαδικτυακά. Άλλοι είπαν για 20 τόνους, άλλοι για 25, αλλά όπως φάνηκε και 125 να ήταν πάλι δεν θα έφταναν.
Τί να έγινε?
Ξύπνησε η διάθεση του Έλληνα πως "άμα είναι τζάμπα πάρτο κι ας μη σου χρειάζεται?" (που εδώ χρειάζεται, αλλά χάριν της διατύπωσης λέμε)
Γίναμε μάρτυρες της εξαθλίωσης με ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες θα διάλεγαν τα λαχανικά τους και τώρα στέκονταν στην ουρά ή στριμώχθηκαν για πατάτες, καρότα και κρεμμύδια?
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κάποτε πήγαιναν στη λαϊκή νωρίς το πρωί για να διαλεξουν πρώτοι τα καλύτερα και τώρα πάνε στο κλείσιμο για να ψωνίσουν με χαμηλωμένες τιμές, είναι άνθρωποι που κάποτε μπορεί και να φοβούνταν να ψωνίσουν κάτι ύποπτο ενώ τώρα πήραν τα λαχανικά χωρίς να ρωτήσουν για μέταλλα ή ο,τιδήποτε άλλο.
Η πηγή που παρατίθεται είναι φυσικά ενδεικτική καθώς η αναζήτηση βγάζει την είδηση να έχει αναρτηθεί από όλα τα μέσα με διαφορετική χροιά από το καθένα καθώς άλλοι έδωσαν έμφαση στο ζήτημα της ύπαρξης ή όχι εξασθενούς χρωμίου στα νερά της περιοχής ενώ άλλοι στάθηκαν στην άμεση συνέπεια της πρωτοβουλίας δηλ. την κοσμοσυρροή για δωρεάν λαχανικά. Και φυσικά δεν έλειψαν οι τηλεοπτικές αναφορές σε δημόσιες υπηρεσίες της πλατείας που άδειαζαν για να επιστρέψουν οι υπάλληλοι λίγο αργότερα με τη σακουλίτσα τους ανα χείρας...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
27-11-11
16:42
Εδώ και καιρό βρισκόμαστε στη δίνη οικονομικών αναταρχών και επακόλουθων κοινωνικών μεταλλάξεων που αναπόφευκτα θα επηρεάσουν και την καταναλωτική μας συμπεριφορά.
Στη χώρα μας τουλάχιστον, η καταναλωτική συμπεριφορά απετέλεσε και μάλλον αποτελεί ακόμα αναπόσπαστο μέρος της γενικής εικόνας που καθένας θέλει να διαμορφώσει για τον εαυτό του και να προβάλλει στους άλλους. Αυτό οδήγησε σε ένα φαύλο κύκλο όπου οι καταναλωτές καταξιώνονταν αγοράζοντας ακριβά (ή καλύτερα υπερτιμημένα) προϊόντα και υπηρεσίες και οι επαγγελματίες θεωρούσαν ότι είχαν βρει πηγές εύκολου και γρήγορου κέρδους.
Ωστόσο, πολύς κόσμος πλέον βρίσκεται σε μια διαδικασία επαναπροσδιορισμού των αγοραστικών του συνηθειών εξαιτίας των βίαιων αλλαγών στην αγορά εργασίας, τις αμοιβές, της άδικης και παρανοϊκής φορολογικής συμπεριφοράς του κράτους που έχει ως αποτέλεσμα βίαιες και σημαντικές μειώσεις των διαθεσίμων εισοδημάτων.
Ταυτόχρονα το εμπόριο περνάει μια μάλλον διπολική κατάσταση όπου από τη μια εισβάλλουν διεθνείς αλυσίδες φθηνών προϊόντων επωφελούμενες από την ανάγκη των αγοραστών να συνεχίσουν να αποκτούν κάποια πράγματα ενώ από την άλλη το εγχώριο κυρίως εμπόριο πιεσμένο από τις λειτουργικές δαπάνες και τις φορολογικές επιβαρύνσεις ή και απρόθυμο να μειώσει τα ποσοστά κέρδους του παραμένει στις ίδιες πάντα τιμές...
Ήρθε άραγε η ώρα να επανεξετάσουμε το τι αγοράζουμε, γιατί το αγοράζουμε και πόσο είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε, ή θα επανέλθουμε δριμύτεροι όταν (εάν δηλαδή) βελτιωθούν λίγο τα πράγματα;
Στη χώρα μας τουλάχιστον, η καταναλωτική συμπεριφορά απετέλεσε και μάλλον αποτελεί ακόμα αναπόσπαστο μέρος της γενικής εικόνας που καθένας θέλει να διαμορφώσει για τον εαυτό του και να προβάλλει στους άλλους. Αυτό οδήγησε σε ένα φαύλο κύκλο όπου οι καταναλωτές καταξιώνονταν αγοράζοντας ακριβά (ή καλύτερα υπερτιμημένα) προϊόντα και υπηρεσίες και οι επαγγελματίες θεωρούσαν ότι είχαν βρει πηγές εύκολου και γρήγορου κέρδους.
Ωστόσο, πολύς κόσμος πλέον βρίσκεται σε μια διαδικασία επαναπροσδιορισμού των αγοραστικών του συνηθειών εξαιτίας των βίαιων αλλαγών στην αγορά εργασίας, τις αμοιβές, της άδικης και παρανοϊκής φορολογικής συμπεριφοράς του κράτους που έχει ως αποτέλεσμα βίαιες και σημαντικές μειώσεις των διαθεσίμων εισοδημάτων.
- Προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας στο σούπερ μάρκετ που πριν από λίγο καιρό χαρακτηρίζονταν από «άγνωστα» έως «σκάρτα»,
- δύσκολες (εάν γίνονται για πρώτη φορά) συζητήσεις με παιδιά που αναρωτιούνται γιατί δε μπορούν να αγοράζουν τα ίδια πράγματα με τους ίδιους ρυθμούς όπως παλιά, ή να απολαμβάνουν τις ίδιες μορφές ψυχαγωγίας, για να μην φτάσουμε στην ανάγκη την ποιούμενη φιλοτιμία που μεταφέρει τα παιδιά από τα ιδιαίτερα στα φροντιστήρια και από τα ιδιωτικά σχολεία στα δημόσια κι αλλοίμονο εάν μέχρι πριν από λίγο καιρό τα κατηγορούσαν οι ίδιοι οι γονείς που τώρα καταφεύγουν σε αυτά…
- αλλαγές επιλογών εκεί που το επώνυμο και ακριβό ήταν συνώνυμο του καλού και ποιοτικού και τώρα ανακαλύπτουμε σιγά σιγά (ή και απότομα) πως όχι μόνο θα πρέπει να κάνουμε συμβιβασμούς στις επιλογές μας αλλά και ότι τα εισοδήματα μειώνονται σε βαθμό που ξαφνικά κάποια «αντικείμενα του πόθου» μας φαίνονται παράλογα ακόμα και ανήθικα ακριβά…
Ταυτόχρονα το εμπόριο περνάει μια μάλλον διπολική κατάσταση όπου από τη μια εισβάλλουν διεθνείς αλυσίδες φθηνών προϊόντων επωφελούμενες από την ανάγκη των αγοραστών να συνεχίσουν να αποκτούν κάποια πράγματα ενώ από την άλλη το εγχώριο κυρίως εμπόριο πιεσμένο από τις λειτουργικές δαπάνες και τις φορολογικές επιβαρύνσεις ή και απρόθυμο να μειώσει τα ποσοστά κέρδους του παραμένει στις ίδιες πάντα τιμές...
Ήρθε άραγε η ώρα να επανεξετάσουμε το τι αγοράζουμε, γιατί το αγοράζουμε και πόσο είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε, ή θα επανέλθουμε δριμύτεροι όταν (εάν δηλαδή) βελτιωθούν λίγο τα πράγματα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.