Sourotiri
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Sourotiri αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Καθηγητής/τρια. Έχει γράψει 1,038 μηνύματα.
29-11-11
09:39
Δεν κρύβω ότι, όσο ήμουν φοιτητής, ήμουν 100% ενάντια στην διείσδυση των εταιρειών στα ελληνικά πανεπιστήμια. Τώρα, έχοντας κάποια χρόνια πτυχιούχος, όντας εδώ και κάποιους αρκετούς μήνες άνεργος και ανήμπορος να ξεκινήσω την ζωή μου, μάλλον βλέπω τα πράγματα με άλλο μάτι. Θες ότι έχει αλλάξει η οπτική μου γωνία; Θες ότι βλέπω φίλους μου να μου περιγράφουν το πως δουλεύουν στα πανεπιστήμια του εξωτερικού; Όπως θέλεις πέστο. Εγώ θα τα πω, κι ας πέσετε να με φάτε.
Κάποια στιγμή, λίγο καιρό αφού πήρα το πτυχίο μου, άρχισε να ξεσπάει η κατάσταση που ζούμε όλοι σήμερα. Ήμουν απόφοιτος Οικονομικού τμήματος, και άκουγα πράγματα στις ειδήσεις που άπτονταν της επιστήμης μου και συνειδητοποιούσα ότι δεν ήξερα, δεν είχα διδαχθεί. Κανείς καθηγητής δεν μου μίλησε για spreads, για CDOs, για μετοχές, για πτώχευση, για κούρεμα του χρέους, για ΔΝΤ, για χρηματιστήριο, για "αγορές", για ομόλογα, για τίποτα από όσα ακούμε σήμερα. Το θεωρώ απαράδεκτο αυτό. Διαπίστωσα ότι έπρεπε να διαβάσω από μόνος μου για να μπορώ να καταλαβαίνω τα στοιχειώδη που συμβαίνουν στις οικονομίες του κόσμου. Τα στοιχειώδη, επαναλαμβάνω.
Θέλω να πιάσω δουλειά σε λογιστικό γραφείο και έχω κάνει Λογιστική στο χαρτί. Με στυλό. Για δύο εξάμηνα. Υποτίθεται ότι η υπογραφή μου "πιάνει", και δεν ξέρω καν πως να ξεκινήσω, αν κάποιο λογιστικό γραφείο με δεχτεί. Θα πρέπει μάλλον να περάσω κάποιο διάστημα εκπαίδευσης, πριν να μπορώ να δουλέψω ουσιαστικά. Που ούτε και αυτό δεν βρίσκω, γιατί, ποιος θα πάρει έναν τελείως άπειρο για να τον εκπαιδεύσει, την στιγμή που οι δουλειές του τρέχουν;
Φιλαράκι μου πήγε στην Ολλανδία (πληροφορικάριος αυτός) για μεταπτυχιακό. Σε αυτό το διαβολικό εκπαιδευτικό σύστημα, τους ανέθεταν εργασίες όπως "τι θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε στην Google;", ναι, τοποθετημένες από την ίδια την Google και την κάθε Google. Ο φίλος μου, το πρώτο έτος του μεταπτυχιακού του βρέθηκε αντιμέτωπος με την πραγματικότητα της επιστήμης του. Μου έλεγε ότι, δεδομένου του επιπέδου εκπαίδευσης που έλαβε στην Ελλάδα, πρέπει να διαβάζει 15 ώρες την μέρα για να περνάει την βάση. Μου έλεγε ότι είναι ξεκάθαρο ότι ξέρει πολλά περισσότερα θεωρητικά πράγματα από τους άλλους συμφοιτητές του, αλλά τα μισά είναι ανεφάρμοστα και τα άλλα μισά δεν ξέρει πως να τα εφαρμόσει. Πάλεψε και τα κατάφερε. Στο 2ο έτος σπουδών, έκανε την πρακτική του σε μια εταιρεία. Τους άρεσε, τον έστειλαν για μια εβδομάδα με δικά τους έξοδα στον Καναδά για "summer school", και όταν επέστρεψε, τον περίμενε μια δουλειά με 2000€ αρχικό μισθό, παρέα με το μεταπτυχιακό του.
Άλλο φιλαράκι μου πήγε στην Αγγλια για προπτυχιακό, στην Ασφάλεια Δικτύων. Διανύει τον 2ο χρόνο σπουδών του τώρα. Ήδη, δουλεύει με μηχανήματα που δεν υπάρχουν στην αγορά (όχι στην εδώ αγορά, στην εκεί αγορά), γιατί οι κακές εταιρείες θέλουν τα πανεπιστήμια (που έχουν ξεσκαρτάρει βέβαια ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει) να τεστάρουν τα μηχανήματα πριν αυτά βγουν στην παγκόσμια αγορά. Κάθε φοιτητής, μετά το τέλος του κάθε μαθήματος, μεταξύ άλλων, καταθέτει τις εμπειρίες του. Κάνει συγκεκριμένα πράγματα, που θα του χρησιμεύσουν στην μετέπειτα επαγγελματική του καριέρα. Ήδη, του έχει προταθεί για του χρόνου μια χρονιά "σάντουιτς", δηλαδή ένα εμβόλιμο έτος ανάμεσα στο 2ο και στο 3ο, που θα δουλεύει με κανονικό μισθό. Αν τα καταφέρει, η κακή εταιρεία θα του πληρώσει και τα δίδακτρα του 3ου έτους, και όταν το παλικάρι πάρει το πτυχίο του, θα επιστρέψει ως εργαζόμενος.
Και εμείς εδώ, παίρνουμε (ως τώρα) πτυχία "άσπιλλα και αγνά, απείραχτα από τις κακές εταιρείες", και τι κάνουμε; Κάποιοι από μας πηγαίνουμε έξω (ξέρετε, στην αγκαλιά των κακών εταιρειών), δίνουμε κι άλλα λεφτά για περαιτέρω εκπαίδευση, ενώ θα έπρεπε να μας φτάνει και το απλό πτυχίο μας, και καταλήγουμε στις κακές εταιρείες του εξωτερικού, που ξέρουν να μας απορροφάνε. Άλλοι, παίρνουμε το πτυχίο μας, και σχεδόν παρακαλάμε μια κακή εταιρεία να μας πάρει στην δούλεψή της, μπας και μας εκπαιδεύσει.
Το κράτος, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν μπορεί να εξασφαλίσει τέτοιου είδους εκπαίδευση στα πανεπιστήμια. Ακόμη και λεφτά να είχε, δεν θα είχε νόημα. Ο δημόσιος τομέας θα έπρεπε να εξασφαλίζει στους πολίτες τα απαραίτητα, και μιλώντας για απαραίτητα, μιλάω για δρόμους, ρεύμα, πόσιμο νερό, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, κτλ. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση ΔΕΝ θα έπρεπε να είναι απαραίτητη. Ο εκφυλισμός της στην Ελλάδα κατέληξε στα γνωστά αποτελέσματα, με στρατιές άνεργων πτυχιούχων μεν, ανεκπαίδευτων δε.
Έχουμε στα πανεπιστήμια μας γραφεία διασύνδεσης που το μόνο που κάνουν είναι να αποδελτιώνουν αγγελίες. Αυτή είναι η διασύνδεση του πανεπιστημίου με την αγορά εργασίας; Ας μην μιλήσω για τον ΟΑΕΔ καλύτερα.
ΝΑΙ στις εταιρείες στα πανεπιστήμια. Σαφώς και θέλει μεγάλη προσοχή ο τρόπος που θα γίνει αυτό. Αλλά κακό δεν πρόκειται να μας κάνει.
Κάποια στιγμή, λίγο καιρό αφού πήρα το πτυχίο μου, άρχισε να ξεσπάει η κατάσταση που ζούμε όλοι σήμερα. Ήμουν απόφοιτος Οικονομικού τμήματος, και άκουγα πράγματα στις ειδήσεις που άπτονταν της επιστήμης μου και συνειδητοποιούσα ότι δεν ήξερα, δεν είχα διδαχθεί. Κανείς καθηγητής δεν μου μίλησε για spreads, για CDOs, για μετοχές, για πτώχευση, για κούρεμα του χρέους, για ΔΝΤ, για χρηματιστήριο, για "αγορές", για ομόλογα, για τίποτα από όσα ακούμε σήμερα. Το θεωρώ απαράδεκτο αυτό. Διαπίστωσα ότι έπρεπε να διαβάσω από μόνος μου για να μπορώ να καταλαβαίνω τα στοιχειώδη που συμβαίνουν στις οικονομίες του κόσμου. Τα στοιχειώδη, επαναλαμβάνω.
Θέλω να πιάσω δουλειά σε λογιστικό γραφείο και έχω κάνει Λογιστική στο χαρτί. Με στυλό. Για δύο εξάμηνα. Υποτίθεται ότι η υπογραφή μου "πιάνει", και δεν ξέρω καν πως να ξεκινήσω, αν κάποιο λογιστικό γραφείο με δεχτεί. Θα πρέπει μάλλον να περάσω κάποιο διάστημα εκπαίδευσης, πριν να μπορώ να δουλέψω ουσιαστικά. Που ούτε και αυτό δεν βρίσκω, γιατί, ποιος θα πάρει έναν τελείως άπειρο για να τον εκπαιδεύσει, την στιγμή που οι δουλειές του τρέχουν;
Φιλαράκι μου πήγε στην Ολλανδία (πληροφορικάριος αυτός) για μεταπτυχιακό. Σε αυτό το διαβολικό εκπαιδευτικό σύστημα, τους ανέθεταν εργασίες όπως "τι θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε στην Google;", ναι, τοποθετημένες από την ίδια την Google και την κάθε Google. Ο φίλος μου, το πρώτο έτος του μεταπτυχιακού του βρέθηκε αντιμέτωπος με την πραγματικότητα της επιστήμης του. Μου έλεγε ότι, δεδομένου του επιπέδου εκπαίδευσης που έλαβε στην Ελλάδα, πρέπει να διαβάζει 15 ώρες την μέρα για να περνάει την βάση. Μου έλεγε ότι είναι ξεκάθαρο ότι ξέρει πολλά περισσότερα θεωρητικά πράγματα από τους άλλους συμφοιτητές του, αλλά τα μισά είναι ανεφάρμοστα και τα άλλα μισά δεν ξέρει πως να τα εφαρμόσει. Πάλεψε και τα κατάφερε. Στο 2ο έτος σπουδών, έκανε την πρακτική του σε μια εταιρεία. Τους άρεσε, τον έστειλαν για μια εβδομάδα με δικά τους έξοδα στον Καναδά για "summer school", και όταν επέστρεψε, τον περίμενε μια δουλειά με 2000€ αρχικό μισθό, παρέα με το μεταπτυχιακό του.
Άλλο φιλαράκι μου πήγε στην Αγγλια για προπτυχιακό, στην Ασφάλεια Δικτύων. Διανύει τον 2ο χρόνο σπουδών του τώρα. Ήδη, δουλεύει με μηχανήματα που δεν υπάρχουν στην αγορά (όχι στην εδώ αγορά, στην εκεί αγορά), γιατί οι κακές εταιρείες θέλουν τα πανεπιστήμια (που έχουν ξεσκαρτάρει βέβαια ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει) να τεστάρουν τα μηχανήματα πριν αυτά βγουν στην παγκόσμια αγορά. Κάθε φοιτητής, μετά το τέλος του κάθε μαθήματος, μεταξύ άλλων, καταθέτει τις εμπειρίες του. Κάνει συγκεκριμένα πράγματα, που θα του χρησιμεύσουν στην μετέπειτα επαγγελματική του καριέρα. Ήδη, του έχει προταθεί για του χρόνου μια χρονιά "σάντουιτς", δηλαδή ένα εμβόλιμο έτος ανάμεσα στο 2ο και στο 3ο, που θα δουλεύει με κανονικό μισθό. Αν τα καταφέρει, η κακή εταιρεία θα του πληρώσει και τα δίδακτρα του 3ου έτους, και όταν το παλικάρι πάρει το πτυχίο του, θα επιστρέψει ως εργαζόμενος.
Και εμείς εδώ, παίρνουμε (ως τώρα) πτυχία "άσπιλλα και αγνά, απείραχτα από τις κακές εταιρείες", και τι κάνουμε; Κάποιοι από μας πηγαίνουμε έξω (ξέρετε, στην αγκαλιά των κακών εταιρειών), δίνουμε κι άλλα λεφτά για περαιτέρω εκπαίδευση, ενώ θα έπρεπε να μας φτάνει και το απλό πτυχίο μας, και καταλήγουμε στις κακές εταιρείες του εξωτερικού, που ξέρουν να μας απορροφάνε. Άλλοι, παίρνουμε το πτυχίο μας, και σχεδόν παρακαλάμε μια κακή εταιρεία να μας πάρει στην δούλεψή της, μπας και μας εκπαιδεύσει.
Το κράτος, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν μπορεί να εξασφαλίσει τέτοιου είδους εκπαίδευση στα πανεπιστήμια. Ακόμη και λεφτά να είχε, δεν θα είχε νόημα. Ο δημόσιος τομέας θα έπρεπε να εξασφαλίζει στους πολίτες τα απαραίτητα, και μιλώντας για απαραίτητα, μιλάω για δρόμους, ρεύμα, πόσιμο νερό, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, κτλ. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση ΔΕΝ θα έπρεπε να είναι απαραίτητη. Ο εκφυλισμός της στην Ελλάδα κατέληξε στα γνωστά αποτελέσματα, με στρατιές άνεργων πτυχιούχων μεν, ανεκπαίδευτων δε.
Έχουμε στα πανεπιστήμια μας γραφεία διασύνδεσης που το μόνο που κάνουν είναι να αποδελτιώνουν αγγελίες. Αυτή είναι η διασύνδεση του πανεπιστημίου με την αγορά εργασίας; Ας μην μιλήσω για τον ΟΑΕΔ καλύτερα.
ΝΑΙ στις εταιρείες στα πανεπιστήμια. Σαφώς και θέλει μεγάλη προσοχή ο τρόπος που θα γίνει αυτό. Αλλά κακό δεν πρόκειται να μας κάνει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.