lilith
Δραστήριο μέλος
Η Ισιδώρα Π. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας. Έχει γράψει 608 μηνύματα.
05-07-07
13:16
Κατά την μυθολογία, όπως και στη ζωή μας άλλωστε, τα λάθη πληρώνονται...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lilith
Δραστήριο μέλος
Η Ισιδώρα Π. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας. Έχει γράψει 608 μηνύματα.
05-07-07
11:26
Η Θεά Εκάτη
Η Θεά Εκάτη ανήκει στις θρησκείες των φυλών του Βορρά. Οι θρησκείες αυτές, είναι θρησκείες θλιβερές, σκυθρωπού μυστισμού και φανατικού ενθουσιασμού.
Οι μετανάστες του Βορρά, έφεραν την λατρεία στην Βοιωτία και από εκεί διαδώθηκε και σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.
Η Εκάτη ελατρεύετο από τους Θράκες στα βάθη των σπυλαίων και θεωρείτο θεά πένθιμη. Υπήρχε όμως προς τιμήν της Ιερό και στον Πειραιά, όπου ελατρεύετο από τους εκεί εγκατεστημένους Θράκες.
Ο ύμνος εις την Εκάτη, περιλαμβάνεται στον έργο του Ησίοδου και αναφέρεται ότι υιοθετήθηκε από τους Ορφικούς, θεωρείται δε μεγάλη θεότητα του Ορφισμού.
Κατά την Θεογονία, γεννήθηκε από την ένωση της Αστερίας [κατά πάσα πιθανότητα της νύχτας με άστρα] και του Περσέως, θεού του φωτός και θεωρείται το μοναδικό παιδί των δύο δυνάμεων του σκότους και του φωτός.
Το όνομά της το πήρε, από το αρχαίο επίθετο του Απόλλωνα που λεγόταν Έκατος.
Εκάτη είναι η λάμπουσα από μακριά στα βάθη του ουρανού, ή αυτή που ρίχνει μακριά το φως της.
Ήταν θεότητα σεληνιακή και λατρευόταν την τελευταία ημέρα κάθε μήνα, την στιγμή που τελειώνει η παλαιά σελήνη και αρχίζει η νέα.
Την ημέρα αυτή, οι πιστοί άφηναν στους βωμούς της, κάτω από τα αγάλματά της , διάφορα φαγώσιμα, που προορίζονταν για τη θεά.
Τα κατ΄εξοχήν αγαπημένα ζώα της θεάς Εκάτης, είναι τα σκυλιά, τα σκυλιά που κατά την πανσέληνο φωνάζουν την νύχτα...
Απεικονίζεται σαν τρίμορφη, τρικέφαλη προτομή, συμβολίζοντας τις διάφορες αλλεπάλληλες όψεις της σελήνης, και η κάθε μια από αυτές παριστά την κάθε μια από τις τρεις φάσεις της.
Η Εκάτη αν και ξεκίνησε σαν άστρο λαμπρό..., που φώτιζε τους αιθέρες τις νύχτες με την λαμπρότητά του, στην πορεία φαίνεται, ότι εξέγειρε άλλες εντυπώσεις... Μάλλον καλυμμένη από τους ατμούς της σελήνης και έχοντας ωχρό φως, πέφθοντας στους τάφους, έδινε φανταστικά σχήματα σε όλα τα αντικείμενα με αποτέλεσμα να πιστεύψουν, ότι άκουγαν ήχους πνευμάτων τα οποία περιφέροντο και έτσι απέδωσαν τα φαντάσματα της ζοφερής αυτής φαντασίωσης στη θεά.
Εξ΄ αιτίας αυτών των εντυπώσεων, η Εκάτη κατέστη η θεά των φαντασμάτων και των καταχθονίων επικλήσεων. Ακόμα την συνέδεαν με την Περσεφόνη, αλλά και με τελετές μαγικές, που απευθύνοντο στις ψυχές των νεκρών.
.
Η Θεά Εκάτη ανήκει στις θρησκείες των φυλών του Βορρά. Οι θρησκείες αυτές, είναι θρησκείες θλιβερές, σκυθρωπού μυστισμού και φανατικού ενθουσιασμού.
Οι μετανάστες του Βορρά, έφεραν την λατρεία στην Βοιωτία και από εκεί διαδώθηκε και σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.
Η Εκάτη ελατρεύετο από τους Θράκες στα βάθη των σπυλαίων και θεωρείτο θεά πένθιμη. Υπήρχε όμως προς τιμήν της Ιερό και στον Πειραιά, όπου ελατρεύετο από τους εκεί εγκατεστημένους Θράκες.
Ο ύμνος εις την Εκάτη, περιλαμβάνεται στον έργο του Ησίοδου και αναφέρεται ότι υιοθετήθηκε από τους Ορφικούς, θεωρείται δε μεγάλη θεότητα του Ορφισμού.
Κατά την Θεογονία, γεννήθηκε από την ένωση της Αστερίας [κατά πάσα πιθανότητα της νύχτας με άστρα] και του Περσέως, θεού του φωτός και θεωρείται το μοναδικό παιδί των δύο δυνάμεων του σκότους και του φωτός.
Το όνομά της το πήρε, από το αρχαίο επίθετο του Απόλλωνα που λεγόταν Έκατος.
Εκάτη είναι η λάμπουσα από μακριά στα βάθη του ουρανού, ή αυτή που ρίχνει μακριά το φως της.
Ήταν θεότητα σεληνιακή και λατρευόταν την τελευταία ημέρα κάθε μήνα, την στιγμή που τελειώνει η παλαιά σελήνη και αρχίζει η νέα.
Την ημέρα αυτή, οι πιστοί άφηναν στους βωμούς της, κάτω από τα αγάλματά της , διάφορα φαγώσιμα, που προορίζονταν για τη θεά.
Τα κατ΄εξοχήν αγαπημένα ζώα της θεάς Εκάτης, είναι τα σκυλιά, τα σκυλιά που κατά την πανσέληνο φωνάζουν την νύχτα...
Απεικονίζεται σαν τρίμορφη, τρικέφαλη προτομή, συμβολίζοντας τις διάφορες αλλεπάλληλες όψεις της σελήνης, και η κάθε μια από αυτές παριστά την κάθε μια από τις τρεις φάσεις της.
Η Εκάτη αν και ξεκίνησε σαν άστρο λαμπρό..., που φώτιζε τους αιθέρες τις νύχτες με την λαμπρότητά του, στην πορεία φαίνεται, ότι εξέγειρε άλλες εντυπώσεις... Μάλλον καλυμμένη από τους ατμούς της σελήνης και έχοντας ωχρό φως, πέφθοντας στους τάφους, έδινε φανταστικά σχήματα σε όλα τα αντικείμενα με αποτέλεσμα να πιστεύψουν, ότι άκουγαν ήχους πνευμάτων τα οποία περιφέροντο και έτσι απέδωσαν τα φαντάσματα της ζοφερής αυτής φαντασίωσης στη θεά.
Εξ΄ αιτίας αυτών των εντυπώσεων, η Εκάτη κατέστη η θεά των φαντασμάτων και των καταχθονίων επικλήσεων. Ακόμα την συνέδεαν με την Περσεφόνη, αλλά και με τελετές μαγικές, που απευθύνοντο στις ψυχές των νεκρών.
.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lilith
Δραστήριο μέλος
Η Ισιδώρα Π. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας. Έχει γράψει 608 μηνύματα.
28-06-07
05:18
@lilith : Ειλικρινά χαίρομαι που "σε βοήθησα", όπως λες , να δεις τα πράγματα κάπως αλλιώς !!!
Όντως μου φαίνεται περίεργο , αλλά σημασία έχει το αποτέλεσμα!
Και δεν έγινες η "αφορμή για τίποτα...!!! " .
Για να το λες, μπορεί να ξέρεις κάτι παραπάνω... !!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lilith
Δραστήριο μέλος
Η Ισιδώρα Π. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας. Έχει γράψει 608 μηνύματα.
27-06-07
22:16
Συμφωνώ απόλυτα "PYLH" ότι ο καθένας μας, είναι μια μοναδική δημιουργία, παρ΄ όλο που, αν και είναι εξαιρετικά σπάνιο, καμμιά φορά συμβαίνει, να σκεπτόμασθε με κάποιον ακριβώς με τον ίδιο τρόπο...
Εν τοιαύτη όμως περιπτώση, αν και δεν γνωρίζω βέβαια, αν αξίζω κάτι καλύτερο..., γνωρίζω όμως πλέον καλά, ότι οι συγκυρίες, ή συμπτώσεις [όπως θες πέστο...] είναι δυνατόν να συνεννέσουν έτσι..., ώστε να μας οδηγήσουν να υπερτιμήσουμε πρόσωπα και καταστάσεις..., που ο χρόνος αργότερα, ευτυχώς, μας αποδεικνύει περίτρανα, ότι αντικειμενικά, άξιζαν πολύ λιγότερο...
Όπως και να έχει όμως, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω, για την φιλική σου διάθεση απέναντί μου και να σε διαβεβαιώσω, ότι όσο κι΄ αν φαίνεται περίεργο..., ήδη η συμμετοχή σου εδώ..., έγινε αιτία, να δω την ιστορία αυτή, όπως δεν είχα την ευκαιρία..., να τη δω μέχρι τώρα.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Επειδή χωρίς να το θέλω, διέκοψα την εξέληξη της συζήτησης του θέματος, το οποίο μάλιστα, θεωρώ και εξαιρετικά ενδιαφέρον, αισθάνομαι την υποχρέωση, να προσπαθήσω... τουλάχιστον, να το συνεχίσω...
----------------------------------------------------------------------
ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΚΡΟΝΟΣ
Από την συνεύρεση του Ουρανού και της Γαιας, γεννήθηκαν πολλά παιδιά,
μεταξύ των οποίων και ο Κρόνος.
Όμως ο Ουρανός από την αρχή μισούσε τα παιδιά του και για να μην βγουν στο φως της ημέρας, τα έκρυψε μέσα στο κενό της Γης.
Η Γη στέναζε από το βάρος και την αγανάκτηση, εναντίον της σκληρότητας που αντιμετώπιζαν τα παιδιά της από τον πατέρας τους και σκέφθηκε να τον εκδικηθεί.
Κατασκεύασε λοιπόν, ένα σιδερένιο δρεπάνι και κάλεσε τα παιδιά της για
να πάρουν εκδίκηση.
Την πρωτοβουλία αυτή, ανέλαβε να εκτελέσει ο Κρόνος, επειδή στην ιδέα αυτή τα άλλα παιδιά κατατρόμαξαν.
Η Γη έκρυψε τον Κρόνο οπλισμένο με το δρεπάνι, αφού πρώτα τον μύεισαι στις λεπτομέρειες του σχεδίου της.
Όταν ήρθε η νύχτα και ο Ουρανός ξάπλωσε, τότε ο Κρόνος βρήκε την ευκαιρία, πετάχθηκε έξω, τον άρπαξε και με το δρεπάνι του απέκοψε τα γεννητικά όργανα και τα έρριξε στην θάλασσα.
Από τον αφρό τον οποίο δημιούργησαν τριγύρω, τα γεννητικά όργανα του Ουρανού, πέφτοντας στη θάλασσα, γεννήθηκε η Αφροδίτη.
Η Γαία συνέλεξε τις σταγόνες του αίματος από τον ακροτηριασμό του Ουρανού και από αυτές γεννήθηκαν οι Ερινύες, οι Γίγαντες και οι Μελίες Νύμφες.
-------------------------------------------------------------------
Θέλω να επισημάνω εδώ, ότι σ΄ αυτό το σημείο της μυθολογίας μας, μπαίνει για πρώτη φορά η έννοια της ηθικής...
Την έννοια αυτή, ενσαρκώνει ο Κρόνος, ο οποίος είναι ο τιμωρός, αλλά και αυτός ο οποίος αποδίδει δικαιοσύνη...
Κατ΄ επέκταση..., μπορεί να είναι ο νόμος..., ο δάσκαλος..., το κράτος..., ή το κατεστημένο κλπ.
Όπως γνωρίζετε δε και όσοι έχετε κάποια σχέση με την Αστρολογία, ο Κρόνος δεν είναι τυχαία, ο πλανήτης ο οποίος συμβολίζει και εκεί, αυτές ακριβώς τις έννοιες...
Εν τοιαύτη όμως περιπτώση, αν και δεν γνωρίζω βέβαια, αν αξίζω κάτι καλύτερο..., γνωρίζω όμως πλέον καλά, ότι οι συγκυρίες, ή συμπτώσεις [όπως θες πέστο...] είναι δυνατόν να συνεννέσουν έτσι..., ώστε να μας οδηγήσουν να υπερτιμήσουμε πρόσωπα και καταστάσεις..., που ο χρόνος αργότερα, ευτυχώς, μας αποδεικνύει περίτρανα, ότι αντικειμενικά, άξιζαν πολύ λιγότερο...
Όπως και να έχει όμως, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω, για την φιλική σου διάθεση απέναντί μου και να σε διαβεβαιώσω, ότι όσο κι΄ αν φαίνεται περίεργο..., ήδη η συμμετοχή σου εδώ..., έγινε αιτία, να δω την ιστορία αυτή, όπως δεν είχα την ευκαιρία..., να τη δω μέχρι τώρα.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Επειδή χωρίς να το θέλω, διέκοψα την εξέληξη της συζήτησης του θέματος, το οποίο μάλιστα, θεωρώ και εξαιρετικά ενδιαφέρον, αισθάνομαι την υποχρέωση, να προσπαθήσω... τουλάχιστον, να το συνεχίσω...
----------------------------------------------------------------------
ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΚΡΟΝΟΣ
Από την συνεύρεση του Ουρανού και της Γαιας, γεννήθηκαν πολλά παιδιά,
μεταξύ των οποίων και ο Κρόνος.
Όμως ο Ουρανός από την αρχή μισούσε τα παιδιά του και για να μην βγουν στο φως της ημέρας, τα έκρυψε μέσα στο κενό της Γης.
Η Γη στέναζε από το βάρος και την αγανάκτηση, εναντίον της σκληρότητας που αντιμετώπιζαν τα παιδιά της από τον πατέρας τους και σκέφθηκε να τον εκδικηθεί.
Κατασκεύασε λοιπόν, ένα σιδερένιο δρεπάνι και κάλεσε τα παιδιά της για
να πάρουν εκδίκηση.
Την πρωτοβουλία αυτή, ανέλαβε να εκτελέσει ο Κρόνος, επειδή στην ιδέα αυτή τα άλλα παιδιά κατατρόμαξαν.
Η Γη έκρυψε τον Κρόνο οπλισμένο με το δρεπάνι, αφού πρώτα τον μύεισαι στις λεπτομέρειες του σχεδίου της.
Όταν ήρθε η νύχτα και ο Ουρανός ξάπλωσε, τότε ο Κρόνος βρήκε την ευκαιρία, πετάχθηκε έξω, τον άρπαξε και με το δρεπάνι του απέκοψε τα γεννητικά όργανα και τα έρριξε στην θάλασσα.
Από τον αφρό τον οποίο δημιούργησαν τριγύρω, τα γεννητικά όργανα του Ουρανού, πέφτοντας στη θάλασσα, γεννήθηκε η Αφροδίτη.
Η Γαία συνέλεξε τις σταγόνες του αίματος από τον ακροτηριασμό του Ουρανού και από αυτές γεννήθηκαν οι Ερινύες, οι Γίγαντες και οι Μελίες Νύμφες.
-------------------------------------------------------------------
Θέλω να επισημάνω εδώ, ότι σ΄ αυτό το σημείο της μυθολογίας μας, μπαίνει για πρώτη φορά η έννοια της ηθικής...
Την έννοια αυτή, ενσαρκώνει ο Κρόνος, ο οποίος είναι ο τιμωρός, αλλά και αυτός ο οποίος αποδίδει δικαιοσύνη...
Κατ΄ επέκταση..., μπορεί να είναι ο νόμος..., ο δάσκαλος..., το κράτος..., ή το κατεστημένο κλπ.
Όπως γνωρίζετε δε και όσοι έχετε κάποια σχέση με την Αστρολογία, ο Κρόνος δεν είναι τυχαία, ο πλανήτης ο οποίος συμβολίζει και εκεί, αυτές ακριβώς τις έννοιες...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lilith
Δραστήριο μέλος
Η Ισιδώρα Π. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας. Έχει γράψει 608 μηνύματα.
26-06-07
01:58
Εδώ η μυθολογία μας, μεταξύ των άλλων..., εξυμνεί και την αγάπη.
Την αληθινή αγάπη, την αγάπη αυτή, που καμμιά δύναμη στον κόσμο, δεν μπορεί να μεταλλάξει...
Την αγάπη αυτή, που κατναφέρνει να στέκει πάνω από οτιδήποτε..., την αγάπη αυτή, που και ο χρόνος δεν μπορεί παρά να σεβαστεί, αφού την ευλόγησαν οι ίδιοι οι Θεοί...
Κάποτε λοιπόν, μου μίλησε και εμένα κάποιος..., για αυτήν την αγάπη...
Λάμπανε τα μάτια του... τότε και ο ίδιος, χαρακτήριζε τον εαυτό του "ευλογημένο...", επειδή αξιόθηκε..., όπως έλεγε, να την ζήσει...
Μεγάλα λόγια..., που εγώ η ευκολόπιστη..., τα πίστεψα !!!!
Τα πίστεψα..., όπως πίστεψα και αυτόν... [σαν Θεό...] και για πρώτη φορά, άφησα τον εαυτό μου να κάνει όνειρα...
Όπως όμως, όλα τα όνειρα, έτσι και αυτό..., διαλύθηκε με το πρώτο φως της αυγής..., αφήνοντας πίσω του, μόνο την πικρή γεύση της προδωσίας... και απέραντη απογοήτευση...
Τώρα, ίσως..., τα ίδια μεγάλα λόγια..., να τα λέει σε κάποια άλλη..., κοροϊδεύοντας πρώτα τον ευατό του... και μετά εκείνη, που πήρε τη θέση μου...
Ας είναι καλά... και δεν πειράζει.
Όμως..., όταν ακούω, ή διαβάζω παρόμοιες ιστορίες και θυμάμαι..., αναρρωτιέμαι, ποιός από τους δυο μας, είναι αλήθεια ο χαμένος...???
Εγώ που για χάρη της αγάπης αυτής, έδωσα τα πάντα..., ή εκείνος που θα καταδιώκεται πάντα, από το θεριό της σύγκρισης...???
Ζητώ συγνώμη, φίλοι μου, που βγήκα εκτός θέματος..., αλλά φορτίστηκα από τον υπέροχο αυτό μύθο...
Ελπίζω, αλλά και παρακαλώ πολύ, να συνεχίσετε κανονικά, χωρίς να λάβετε ιδιαιτέρως υπόψη σας, την δική μου παρένθεση..., που άλλωστε δεν είναι και άξια ιδιαίτερης σημασίας...
Την αληθινή αγάπη, την αγάπη αυτή, που καμμιά δύναμη στον κόσμο, δεν μπορεί να μεταλλάξει...
Την αγάπη αυτή, που κατναφέρνει να στέκει πάνω από οτιδήποτε..., την αγάπη αυτή, που και ο χρόνος δεν μπορεί παρά να σεβαστεί, αφού την ευλόγησαν οι ίδιοι οι Θεοί...
Κάποτε λοιπόν, μου μίλησε και εμένα κάποιος..., για αυτήν την αγάπη...
Λάμπανε τα μάτια του... τότε και ο ίδιος, χαρακτήριζε τον εαυτό του "ευλογημένο...", επειδή αξιόθηκε..., όπως έλεγε, να την ζήσει...
Μεγάλα λόγια..., που εγώ η ευκολόπιστη..., τα πίστεψα !!!!
Τα πίστεψα..., όπως πίστεψα και αυτόν... [σαν Θεό...] και για πρώτη φορά, άφησα τον εαυτό μου να κάνει όνειρα...
Όπως όμως, όλα τα όνειρα, έτσι και αυτό..., διαλύθηκε με το πρώτο φως της αυγής..., αφήνοντας πίσω του, μόνο την πικρή γεύση της προδωσίας... και απέραντη απογοήτευση...
Τώρα, ίσως..., τα ίδια μεγάλα λόγια..., να τα λέει σε κάποια άλλη..., κοροϊδεύοντας πρώτα τον ευατό του... και μετά εκείνη, που πήρε τη θέση μου...
Ας είναι καλά... και δεν πειράζει.
Όμως..., όταν ακούω, ή διαβάζω παρόμοιες ιστορίες και θυμάμαι..., αναρρωτιέμαι, ποιός από τους δυο μας, είναι αλήθεια ο χαμένος...???
Εγώ που για χάρη της αγάπης αυτής, έδωσα τα πάντα..., ή εκείνος που θα καταδιώκεται πάντα, από το θεριό της σύγκρισης...???
Ζητώ συγνώμη, φίλοι μου, που βγήκα εκτός θέματος..., αλλά φορτίστηκα από τον υπέροχο αυτό μύθο...
Ελπίζω, αλλά και παρακαλώ πολύ, να συνεχίσετε κανονικά, χωρίς να λάβετε ιδιαιτέρως υπόψη σας, την δική μου παρένθεση..., που άλλωστε δεν είναι και άξια ιδιαίτερης σημασίας...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lilith
Δραστήριο μέλος
Η Ισιδώρα Π. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας. Έχει γράψει 608 μηνύματα.
25-06-07
21:41
Ανεξάρτητα με το αν πιστεύουμε ή όχι, σήμερα στην Αστρολογία..., όλοι γνωρίζουμε,
ότι από τους αρχαίους Έλληνες θεωρείτο, μια από τις κορυφαίες επιστήμες.
Η σχέση της Αστρολογίας με την Ελληνική μυθολογία, είναι βέβαια, προφανής...
Θα ήθελα όμως, την δική σας άποψη, γύρω από το θέμα αυτό, καθώς επίσης
και οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά, που πιθανόν αναφέρετε, από άλλες πηγές...
ότι από τους αρχαίους Έλληνες θεωρείτο, μια από τις κορυφαίες επιστήμες.
Η σχέση της Αστρολογίας με την Ελληνική μυθολογία, είναι βέβαια, προφανής...
Θα ήθελα όμως, την δική σας άποψη, γύρω από το θέμα αυτό, καθώς επίσης
και οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά, που πιθανόν αναφέρετε, από άλλες πηγές...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.