ΖανΠωλΣατραπ
Νεοφερμένος
Ο ΖανΠωλΣατραπ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 47 μηνύματα.
27-01-12
12:07
Αν διαβάσει κανένας μόνο τούτα θα καταλάβει και αν θέλει τοποθετείται....Aλλά εσείς νιώθετε πως έχετε ανάγκη να προχωρήσετε στο επόμενο επίπεδο - το συζητάτε απέξω απέξω (ή και κανονικά) και ανακαλύπτετε πως ο άλλος δεν είναι καθόλου στην ίδια φάση και μάλλον δεν θα είναι και γενικά στο άμεσο μέλλον.
Τα άλλα είναι τζάμπα κουβέντες εκτός και αν κρυώνει κανένας και θέλει να σκεπαστεί.
Αυτά τα με το ζόρι ντράβαλα για γαμοδεξιώσεις () είναι για να αποταυρίζουν
οι μικροαστές από μέσα τους (οι "ποτεθαγινωμανα") το μητρικό τους ένστικτο
ή τη σιωπηρή ανησυχία τους για τι θα πει η κενωνία.
Ούτε επόμενα στάδια ούτε σκαλιά που οδηγούν σε υπόγειες τουαλέτες και ό,τι συμβεί
στα πέριξ, ούτε τίποτα.
Το θέμα είναι αν Α Γ Α Π Ι Ε Σ Α Ι . . .
Τι ίδια φάση και κουραφέξαλα?
Ειδάλως μπες σε μια δίνη που δεν είναι πάθος
αλλά χατιράκι και προσφυγή στο επιτεύξιμο του γάμου
και της μητρότητας αλλά που η καρδιά σου δεν χτυπά το
ίδιο.
Ας μη δίνουν κάποιες το φιλί του Ιούδα στο ανικανοποίητό τους
καλοπιάνοντας το "αμάρτημα" της επιλογής και της απόρριψης.
Αυτή η επιτάχυνση των ωροδεικτών και το "τώρα τρέχουμε"
φανερώνουν όχι αγωνία για οικογενειακή εκπλήρωση
αλλά μια ιδιοσυγκρασία τσαλαπατημένη, που θα΄κανε
σχεδόν τα πάντα για να έρθει σε γάμου κοινωνία ή να τεκνοποιήσει
ακόμα και με τον βιαστή της.
Γυναίκες τέτοιες μου προκαλούν μια θαμπή άνοια και δε θα τις άγγιζα
ούτε στον ώμο.
(άσε που όταν διατάζεις τα πόδια να τρέξουν,
πρόσκαιρα ξεχνάς πως και τα δύο στο ίδιο σώμα ανήκουν)
όταν κάποιος κάποια αναδύει καμφορά, όταν φτάνεις να κακοποιείς
το μέλλον σου γιατί ανήσυχα το κουκουλώνεις σε μια φαινομενική
θαλπωρή, όταν γίνεσαι θιασώτης του "πάμε στο επόμενο" όντας
ψυχικά πυρπολημένος με μια ιδέα "σφηνοτυρόπιτα" και πατινάρεις
στη ζωή περιμένοντας να έρθει η εκπλήρωση μιας προφητείας
για να βρει αργότερα το αποτεφρωμένο βλέμμα σου ότι το παιδί
δεν ήρθε με τον κατάλληλο άνθρωπο,
τότε αντιλαμβάνεσαι σχετικά αργά ότι εξέλιξες έναν βίο με πειραματισμούς
ακατάληπτους, φλέρταρες με το απατηλό, έκανες μακροβούτι στο απύθμενο
και τώρα το παιδί δεν επιστρέφει πίσω στο μουνί σου.
Βγήκε.
Μα θα μου πεις ότι το ποδοπάτημα είναι μια κάποια κίνηση,
χρήσιμη σαν τους καβαφικούς βαρβάρους.
Άμα θέλω παιδιά γαμους βαφτίσια?
Παντρέψου με την ιδεοληψία,
βρες ένα μαλάκα και ακολούθησε τη ρότα
της καταιγιστικής σου βλακείας να υποσκάπτεις
τα αληθινά αισθήματα.
{λοιπόν δε ξαναγράφω πεινασμένος, επηρεάζομαι.
χλαπ χλαπ μιαμ μιαμ (ήχοι απο τραγανομασούλημα μπισκοτακίων)}
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.