смертной пилюле
Νεοφερμένος
Ο смертной пилюле αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 80 μηνύματα.
20-02-12
22:38
Σάντοου, εμείς δεν είμαστε πασόκ ή νου δου.
Την ορθότητά του καθένας στο εσώρουχό του, έεεετσι.
για αρχή, να χορέψω
έτσι για να καταλαγιάσω την μπινελικοργή.
Μην καταντήσουμε το θέμα
γωνιά των γ@μι@δων και κάποιοι
θεωρήσουν ότι θέλουμε εξορκισμό,
ας θεωρήσουν στο φινάλε, στην πουτσ@ μας.
(συγνώμη για το "εξορκισμός")
Επειδή η τέχνη είναι η επινόηση του εαυτού μας απ’ τον καιρό του Μπωντλέρ,
βλέπω τις λέξεις σαν δόλωμα στη σιωπή που τις περιβάλλει.
Σιωπές πάμε να πιάσουμε γι'αυτό και αποτυγχάνουμε συνεχώς
είτε βρίζοντας είτε με λεξοκαυλοχάδια.
Αν τελικά υπάρχει ένα πρόβλημα μ' αυτές τις υποτιθέμενες "απρεπείς" εκφράσεις
-προσωπικά δεν πιστεύω πως υπάρχουν τέτοιες-
είναι επειδή οι πιο πολλοί επικεντρώνονται (γιατί άραγε?) σ'αυτές,
ενώ θα μπορούσαν σε τόσα άλλα να σταθούν (π.χ. στο πως μασάει την τσίχλα ή
πως προφέρει το σίγμα ή πως κοκκινίζει όταν λέει τη λέξη "πίπα" και 1002)
ή έστω να σταθεί σε ένα ύψωμα και να κλείνει στο χέρι της τον ήλιο
ρίχνοντας και μερικά χαριτωμένα χαμόγελα as a ruler of the sun light, let's say.
Εδώ τίθεται το ερώτημα αν τελικώς επιλέγονται ακριβώς για το θόρυβο
που θα προκαλέσουν ή γιατί είναι αναγκαίες ως συνιστώσες διαλόγου…
Η σεμνοτυφία ως κριτήριο επιλογής των λέξεων είναι άκρως αντι-λογοτεχνική
και αντιρεαλιστική, παραπέμπει δε σε προ-προγονικές καταστάσεις γραφής.
Από την άλλη μια άμετρη παράθεση γαμολογιών ως στοιχείο πρόκλησης
θα μεταμορφωνόταν σε στρακα-στρούκα που μετά από λίγο κανένα δε θα ξάφνιαζε.
Νομίζω, πως αν πρέπει να κριθεί κάποιος "ασυνήθιστα τολμηρός" in use of terms (shadowfax virus),
θα έπρεπε να κριθεί ως προς την νοηματική του δικαίωση,
την αισθητική του μπολιάσματος του λόγου με λεξιλόγιο "του δρόμου"
-σκεφτείτε πόσο πετυχημένα το διαχειρίστηκε στα ποιήματά της αυτό η Γώγου-
την πρωτοτυπία του νοήματος-εικόνας κτλ.
Οι βωμολοχίες και οι γαμολογίες δε με πειράζουν καθόλου και πιέζομαι με τους καθωσπρεπισμούς.
Αφήστε ρε τις λέξεις να γίνουν κορμί άνευ όρων.
βέβαια, το κοκό πουλάει πάντα κι ανά τους αιώνας,
σε αυτή την παγίδα ας μη πέσουμε εκτός
και πουλάμε λέξεις σε πουγγί και σε δεμάτια,
για να βγάλουμε τα προς το ζην.
Δεκτόν!
ψ. shadow, μου θυμίζεις έντονα την φράση:
"η με γενικές απόλυτες και ισόκωλα αντί να παμε μπρος πάμε πισόκωλα" που έλεγε ο Μαβίλης..
ψ2. Μολονότι η λέξη "ταμπού" εκφράζει μια συγκεκριμένη ιδιότητα και όχι κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα,
τα πρόσωπο είναι εντούτοις σε μένα γνωστά.
Γι’ αυτό και τους αφιερώνω ένα στίχο από την αγαπημένη μου ποιητική
συλλογή "Τα ημερολόγια μιας γκέι γκέισσας":
"Χωρίς ταμπού πηδιόσουνα
και πάντοτε αφηνόσουνα-
σε μένα."
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.